ใสซื่อ อ่อ

กรมีให้ผู้หญิงที่เต้

พี้ยนไปจากรายงานที

นยายน พ.ศ.2536 กำลังศึกษาอยู่ที่คณะอักษรศาสตร์ มีเพื่อนสนิทเพียงหนึ่งคน เรียนอยู่คณะเดียวก

้อาย สังเกตได้จากดวงตากลมโตคู่นั้นแทบจะไม่มองสบเ

อย่างมีเมตตา เขายอมรับ...ดวงตาของหล่อนสวย มันก้ำกึ่งอยู่ระหว่าง

วาดภาพไว้ว่าหล่อนน่าจะขาวซีดราวกระดาษจนดูจืดชืดไปเลย แต่เอาเข้าจริงก็ไม่ถ

แต่น่าเสียดาย มันทำให้หล่อ

ั้งๆ ที่หล่อนก็ยี่สิบแล้ว แต่ยังแต่งตัวราวกับเด็กสิบห้าก็ไม่ปาน สาวๆ ที่เขารู้จักสมัยนี้ พอเข้ามหาวิทยาลัย ส่วนให

ก เย็นเฉียบ...

แม้จะชื้นเหงื่อไปบ้าง แต่เขา

แบบหรือดารา เทียบกับสาวเดบูตอ

หล่อนต้องเตี้ยมาก แต่ก็ไม่คิดว่าจะเตี้ยขนาดนี้ ตอนนี้

เอ็นดูของตัวเองไว้อย่างสุดความสามาร

ไรก็บอกผมนะ ผม

ะ? ไม่ต้องเต้น

” ชายหนุ่มเอียงคอมองหล่อน ก่อนเอ่

กับเขาเลยว่าหล่อนอึดอัดกับงานนี้มากขนาดไหน แต่หล

ล้ว” หล่อนยิ้มแหยๆ ก่อนสำทั

นไปค

ห้พนมกรพาสายรุ้งแยกตัวออกมาโดยไม่มีใครสังเกตเห็น เขาจับจูงมือหล่อนไ

ไม่ยอมปล่อย...ไม่มีวันปล่อยจน

มวิตกกังวล และเหนืออื่นใด...เขาหวังว่าหล่อนจะรับเขาเป็นเพื่อน เมื่อไรก็ตามท

ขนาดใหญ่ ร่มรื่นด้วยต้นไม้ และอวลกลิ่นหอมของดอกไม้นานาพันธุ์ สนามหญ้าเขียงชอุ่มชุ่มน้ำค้าง พื้นดินค่อนข้างเฉอะแฉะราวกับคนสวนเพิ่งรดน้ำต้นไม้เสร็จ

เขามันมากกว่านั้น ร่างเล็กๆ ของหล่อนจึงเซถลาเข้ามาซ

ลิ่นน้ำหอมที่สาวส่วนใหญ

ึงภาพขาขาวๆ อกอิ่มๆ หรือกลีบ

ใสซื่อ รอยยิ้มสดใส แล

หลาดที่เขาไม่รู้สึกก

.ขอบค

างโดยเร็ว ถ้าเป็นผู้หญิงคนอื่นอาจจะทำเป็นเอนซบอยู่เช่นนั้นให้นานเท

้องขอโทษ

ทษเรื่องอ

ที่ฉันกอดคุณ

ขาต่างหากที่กอดหล่อ

่จำเป็นต้องขอ

ปลั่งของหล่อนด้วยแ

ูดเจือเสียงหัวเราะ มือยังกุมมือ

แล้ว แต่...มือนี้สำคัญกับเขามาก จะให้เขาปล่อยไป

ไหวและเปิดรับเขาได้เร็วขึ้น เขาชูแก้

ว ไม่เหลื

งเข้าไปเอา

ขังจริงจังอีกด้วย เห็นดั

าเพราะตั้งใจจะเอาให้คุณต่า

น่ะค่ะ” หล่อนจ้องแก้วในมือเขาแล้

าไปสำหรับผู้ชาย” เขาหลุบสายตาลงมองเท้าขอ

หล่อนขยับเท้าปร

้าส้นสูงน่ะค่ะ ใส่ท

ากลมโตคู่นั้น ดวงตาเป็นป

้วเขาก็จับจูงมือหล่อนเดินไปที่ศาลาแปดเหลี่ยมซึ่งตั้งอยู่ตรงก

มจั

้ามอง สายรุ้งจึงได้เห็นกุหลาบสีชมพูจิ๋วกำลังพลิ้

่” เขาเอ่ยพลางทรุดนั่งลงบนเก้าอี้

อหล่อนไว้นานๆ อาจจะส่อพิรุธเกินไ

ี ผมอาจจ

ค

เขาก็โปรยยิ้มทรงเสน่ห์ ไหวไห

จะเปลี่ยนมาก

เดินถอยหลังไปพิงเ

และเอียงคอมองเขา “แล

อไม่ก็คุณต้องหาคำตอบเอาเอง เป็นเวลาเดียวกับที่นายพัน... คนขับรถประจำครอ

่ตรงนี้เอง ผมตา

หารุ้งทำไ

รุ้งในงาน เป็นห่วง

กน้อย รีบหันมาเอ่ยลา

้วล่ะค่ะ ขอบคุณ

ากไป พนมกรทอดสายตามองตามร่างเล็กนั้นจนหล่

าวสังคมน่าจะมีข่

หาริมทรัพย์ ดูท่าจะปิ๊งปั๊งกันเสียแล้ว งานนี้ต้องตามดูกันต่อไปว่าสอง

นั้น...เขาก็จะหาข้ออ้างโทร.ไปหาหล่อน นัดมาคุยกันเพ

ิ่นน้ำหอมของหล่อนยังกรุ่นกำจาย สร้างความซาบซ่านแปลกๆ ในหัวใจ

กเลือก’ มาตั

้อาย และเก็บตัว ช่างเหมาะเจาะกับ

ได้...แต่น่าจะเป็นสะพานที่น

รัพย์...นั่นละจุด

งว่าจะปีนขึ้นไปบนจุดน

นึ่งโยนหนังสือพิมพ์ที่อ่านจบแล้วลงบนโต๊ะ

น่งประธานเอสพีกรุ๊ปแทนผู้เป็นบิดาซึ่งลาจากโลกนี้ไปด้วยโรคมะเร็งปอดระยะสุดท้าย เขามักจะยืนชมวิวตรงหน้าต่างมองภาพตึกรามบ้านช่องซึ่งแออัดยัดเ

ยานมากเกินไ

แต่คำตอบที่ได้รับก็มี

.ไ

นหรอก เพราะเขามั่นใจว่

บร้อยอยู่บนโต๊ะ กระนั้นก็ยังจำรูปภาพและข้อความประก

าริมทรัพย์ ดูท่าจะปิ๊งปั๊งกันเสียแล้ว งานนี้ต้องตามดูกันต่อไปว่าสองค

ไป...จะพูดว่าอะไรดีละ ‘พูดกรอกหู’ ‘จุดประกาย’ ‘จุดความสนใจ’ ‘โน้มน้าว’ ‘ห

้เหมาะสม

สายรุ้งตาไม่กะพริบเลย ส

บนี้ สงสัยจะได้คู่รักค

เล่า จากความไม่สนใจก็จะ

หน้าสังคมจนได้ แม้จะรูปเล็กและอยู่ล่างสุด เสี่ยงต่อการถูกละเลย

่ออกกว้างขึ้นทีละน้อยๆ สองตาซึ่งแลจับเพดานมีรอยเต้นระริกแบบที

ียกคนที่ยืนสำรว

ี่เห็นตามละครหรือภาพยนตร์สักเรื่อง ผมตัดสั้นแทบจะติดหนังศีรษะ แต่ไม่ได้ทำให้เขาดูแย่ ตรงกัน

นดำมะเมื่อม จากนั้นก็จิบกาแฟรอ ดื่มไปได้สองอึก โทรศัพท์ของเขาก็มาอยู่ต

าเบอร์โทร.ของใครสักคน แม้คนค

ลายสายก็กดรับ หล่อนส่งเสียงใสๆ มาตามสาย เล็กแห

่ะ สายรุ

่อน หรือชื่อของหล่อน

เล็กน้อย หมายจะสร้างความสนิทสนมให้มากขึ้น รอให้อีกฝ่ายอ

ไว้เมื่อวานทำไมรุ้งจะจำไม่ได้ล่ะคะ แต่เอ๊

บ แต่ผมกลุ้มใจมาก เลยต้องถ

มใจเห

ไปอึดใจ ชวนให้เขากระวนกระวายแปลกๆ ต่อเมื่อได้ยิ

วซุบซิบนินทาเท่านั้นเ

ไม่สบา

น้มตัวไปข้างหน้า เท้

ุณสักหน่อย..

หล่อนยังร่าเริง ดูจะไม่ยี่หระกับข

ดวก ออกมาเจอผมห

่งได้รับคำตอบ เขาจึงผ่อ

รือที่มหาวิทยาลัย ว่างก

มาเที่ยวกับ

ไหนค

จ เมื่อได้ที่นัดหมายเรียบร้อยแ

ลงเสน่ห์ ไม่สิ...ไม่สนใจเขาเลยสักนิด หัวใจหล่อนทำด้วยอะไรหนอ? หากเป็นผู้หญิงคนอื่น

มเสื้อสูทเรียบร้อย จึงก้มดูเวลา พบว่าอีกหนึ่งชั่วโ

งฉันห

..คนสนิทที่ทำงานด้

่ไหนคร

มาจัดข้อเสื้อกับเนกไทของตัวเอง แล้วก้าว

มเวิ

ด้วยความรู้สึกขัดๆ เขินๆ เหมือนตั

่อนนัดเขาที่นี่เน

วกับสถานที่นี้เป็นดินแดนอันแปลกประหลาด ก่

ปเถอะ เสร็จธุระเ

ับน

รอบครัวกลุ่มหนึ่งเดินเข้ามาก็รีบเดินตามไปห่างๆ เห็นพวกเขาเหล่านั้นขึ้นรถสองโดยสารรับ-ส่งนักท่องเที่ยงก็ตามขึ้นไป นั่งชั้นบนแถวท้ายสุดของตัวรถ ระหว่างทางก็ก้มมองตัวเอง ส

เด็ก ก็ต้องทำตั

นบริษัท สาวๆ หรือคนรู้จักของเขามาเห็นเขาในสภาพนี้จะตกตะล

นที่เดทได้น่าทึ่งมาก...ดรีมเวิลด์! สถานที่ยอ

แล้วลงข่าวแบบนี้ล่ะ ภาพ

บครัวกลุ่มนั้นลงไป ต่อคิวซื้อบัตรเรียบร้อยก็ยืนคว้างอย่างไม่รู้จะไปไหนดี ชายหนุ่มจึงตัดสินใจยืนรอ

่งชั่วโมงก็ทนไม่ไหว หยิบไอโฟนในกระเป๋าขึ้นมา มีข้อความเข้าแต่เป็นโฆษณาอะไรสักอย่

ายรุ้งยังไม่ทันพูดฮัลโหล เขาก็รีบรายง

ครึ่งชั่

ะครับ แต่คุณไม่ต้อ

ระโยคนั้นทำให้พนมกรทำหน้า

คุณอยู่ที่ไหน

ยู่ค่ะ คุณอยู่ตรงไหน

ะแนนความนิยมลดลงเสียเปล่าๆ แต่จะทำอย่างไรได้ เขาเคยมาที่นี่แค่ครั้งเดียวตอนเปิดใหม่ และตอนนั้นเขาอ

่นานแล้ว ขืนเดินไปหาคุณเองอีกครึ

หลังจากนั้น หล่อนก็ปรากฏตัวพร้อ

กษา... เสื้อเชิ้ตแขนสั้นกับกระโปรงพลีท สะพายกระเป๋าใบใหญ่

ยราวกับผ้าพับไว้ แต่อยู่กับเพื่อนๆ

พื่อนๆ

ไปแล้

็นเพราะผมร

ยังยาวตรงอยู่เลย มาวันนี้เขาจึงได้เห็นว่

โทร.หารุ้ง เพื่อนๆ รุ

อนเข้าไปด้านใน จุดหมายปลายท

องอะไรจะคุยก

่อนแล้วค่อย

อะไรมาร

องเขา พนมกรไม่ทันระวัง ชนหล่อนเข้าอย่างจังจนท

..เสียงหล่อนเล็กราวกับเสียงแมว ทั้

้าเช็ดหน้าขึ้นมาเช็ดรอยเปื้อนที่เลยไปจนเกือบถึงแ

นเอง” เอ่ยพลาง ปรือตาขึ้นมอง เห็นผ้าเช็ดหน้

้วค่ะ ใช้ท

อย่างลวกๆ เสร็จแล้วก็คว้าผ้าเช็ดหน้าของเขาไว้ พ

ื้อนแล้ว เดี๋ยวรุ

อกครับ เปื้อ

รี่เข้าไปทิ้งทิชชู่ในมือ ส่วนไอศกรีมโคนนั้นหล่อนก็เอามาทาน

ไอติมให

จนหมด จึงหันมาส่ายหน้

รอกค่ะ รุ

้หญิงคนไหนกล้าทำต่อหน้าเขามาก่อน พนมกรจึงมองด้วยแวว

ุณเปื

นขวาอย่างแผ่วเบา ชวนให้สายรุ้งใจสั่น ริมฝีปากอิ่มเต็มเผยอเล็กน้อย เพื่อจะบอกเขาว่ายังมีทิชช

ลิ้มนั้นด้วยความรู

งหวาน...จนอาจจะทำ

่าตัวเองเมื่อเห็

ละอาการหลบเลี่ยงสายต

ือเกลียดเขาขึ้นมา

้ง.

ุนตัว เดินจ้ำอ้าวนำหน้าเขาไปเสียแล้ว พ

’ คู่นี้แหละที่มันทำให้หล