img พยับหมอกปลายฝน  /  บทที่ 5 4 | 8.62%
ดาวน์โหลดแอป
ประวัติการอ่าน

บทที่ 5 4

จำนวนคำ:3016    |    อัปเดตเมื่อ:19/08/2022

อนอยู่มาแต่เล็กแต่น้อย สายฝนกลับเลือกที่จะกลับคอนโดมิเนียมริมแม่น้

ลับจับกระจกมองหลัง บิดลงต่ำและหมุนมาทางขวาเล็กน้อย หล่อนเหลือบมอง

ิมฝีปากที่ซีดไร้สีเลือด และชุดที่เปียกปอน หล่อนกลับบ้านในสภ

นกันแดดมาสวม ปกปิดส่วนดวงตาที่เลอะเทอะ จากนั้นจึงก้าวลงจากรถ

ญาหงส์ต่อหน้าใครๆ หากเมื่อเข้ามาในห้อง และปร

ลังไหล่งองุ้ม ใบหน้าก้มต่ำ น้ำ

ช็ดมันออก เงยหน้าขึ้นเพื่อให้น้ำตาย้อนกลับสู่หัวใจ น้ำต

แว่วเสียงโทรศัพท์ดัง หล่อนปล่อยให้

ยฝน

สายทำให้หล่อนระบาย

รุ่งนี้ได้ไหมคะ วันนี้ฝ

โทรศัพท์ลงบนโซฟาบุหนังในห้องรับแขกอย่างไม่ใส่ใจ ก่อนสาวเท้าไปที่หน้าต่าง ร

องดังใจขอ

่อน และท้องฟ้าที่เคยเป็นสีฟ้าสดใสกลับกลายเป็นสีเทาทึบทึม หัวใจ

แบบนี้...

ละเป็นเพียงคนเดียวที่สร้างความเจ็บ

ะจก เสียงเสียงหนึ่งดังขึ้น.

่ชอ

้หัวใจของหล่อนปวดหนึบราวกับถูกมื

หล่อนถามกลับเสียงก

อบต่างกั

เลิกชอบได้ง่ายๆ แต่ถ

้นกำซาบซ่านฝังลึกในห้วงหัวใจก็จะยิ่งลืมยากเท่านั

บสิบแปดเมื่อไร เ

่น กายสะท้านเพราะความ

้นไม่เคย

ด้แค่สองปีเท่านั้น หลั

กลียดกัน หล่อ

งเขา...จน

...ไม่ว่ากี่ครั้งต่อกี่ครั้ง หล่อนก็ยังไม่คุ้น ถึงหล่อนจะชอบหมกตัวอยู่ตามผับตามบาร์ และอ

ะกวาดสายตามองไปทั่วผับแห่งนั้นด้วย

มากี่ปีแล้ว ถามตัวเองด

่อน แต่ก็แ

อนยิ้มขื่น ความหม

หมือนสายรุ้ง...น้องสาวของหล่อน ร้องไห้งอแงครั้งใด ผู้เป็นบิด

ะหรือ แค่ลู

สมอ พ่อชอบที

หล่อนจึงต้องเข้มแข็ง ใ

อดถอนใจ ปิดเปลือกตาเล็กน้อยเมื

่าความเหงา และความโศกเศร้

ใบหน้าที่ก้มต่ำเงยขึ้น..

ยู่ชั้นสองของผับ เดินขึ้นบันไดด้วยท่วงท่ามั่นใจในตั

หน้าอ่านบางอย่างในโทรศัพท์ มือข้างหน

ือเปล่าคะบีม” หล่อนถามพลา

ตาตี่แบบที่มองปราดเดียวก็รู้ว่ามีเชื้อสายจีนค่อนข้างมาก รูปร่างของเขาบึกบึนอย่างคน

่อนไปหอมฟอดใหญ่ให้สมกับความคิดถึง “ไม

คิดถึงความเหมาะสมเท่านั้น เขาเป็นนักธุรกิจอนาคตไกล ครอบครัวร่ำรวย เป็นเจ้าของอสังหาริมทรัพย์มากมาย ญาติของเขาสองสามคนก็เป็นนักการเมือง หล

อนคบกับเขา ไม่มีส่วนใด

ได้รักใค

ความรู้สึกเช่นไร หล่อ

ความรัก แต่หล

ความเจ็บปวดร้าวลึก แบบที่หล่อนเคยเผช

้าไปไหนตั

นี่คะคุณก็รู้ จะให้ทำตัวติ

มองหล่อนอย่างออดอ้อน มือของ

ยคถัดมากึ่งหวาดหวั่นกึ่งกริ

่า...เมื่อนึกถึงความเป็นจริง บุริมคือคนรัก คือแฟนของหล่อน ถูกหรื

และวาดแขนโอบเอวหล่อนไว้

ออำนวยให้เขาได้สัมผัสผิวกายของหล

ด้สัมผัสเพียงแค่ปลายนิ้วและปลายจมูก สายฝนไม่เคยให้เขาเกินกว่านั้น แต่เขายัง

บแก้วหูทำลายบรรยากาศแห่งความลุ่มหลงท

ก็ถูกใครคนหนึ่งกระชากแขนอย่างแรง

ันเป็นใค

ผมตัดสั้นประมาณบ่า ปลายด้านหนึ่งยาว ปลายด้านหนึ่งสั้นกว่าเล็กน้อย ทรง

ี้นะบีม นั่งน

จ้าไม่พอใจ รอยสว่างวาบยิ่ง

! คุณกล้ามี

ดมองไปมา ยิ่งทำให้คนที่ถูกกล่าวหาว่าเป็นชู

กัน คุณอธิบ

กำลังควบคุมอารมณ์ของตัวเอง

!” ‘ผู้หญิงบ้า’ ตวาดเสียงแหลม ทำให้คนท

้องอธิบาย

ฟัน ตาสานสบดวงตาอันเบิกกว้าง

ันเป็นแ

ึงเหยียดยิ้ม แค่นหัว

ือเปล่าคะ ฉันต่า

่ศีรษะจรดปลายเท้า “น่าสมเพช!” แววตาดูถูกดูแคลนและคำพูด

ญญาหาผู้ชายหรือไง ทำ

ุณเข้าใจ

ล้บุริม ดึงเขาให้ลุกยืนแ

นนี้เข้าใจผิดอีกเลยค่ะ บ

กอัก หล่อนจึงจิกเ

ก่อนกระซิบบอก “เรื่องนี้เราคงต้องคุยกันยาว” จากน

้หรือว่าเราเลิกกันแล้ว

ก็กรีดร้องขึ้นมาอีก หล่อนกระทืบ

ๆ ๆ ๆ! คุณไ

้งตัว สองมือเปลี่ยนจากดึงผมของตัวเองมากระชาก

ย่งแฟนของฉันเร

ะชาหนึบไปทั้งซีกหน้า หล่อนหอบหายใจแรง สองมือกำแน่น ดวงตาที่จับจ้องคนที่ประทุษร้

ีย

ผู้หญิงคนนั้นจึงหน้าหัน มื

บิกกว้าง ผมเผ้าอันยุ่งเหยิง และตัวที่

เล็บ สายฝนก็ไม่ให้โดนตัวหล่อน หญิงสาวจับมือที่กำลังพุ่งเข้ามาหา

ายุ่งก

ึ่ง...คนที่หล่อนไม่คิ

ั้นไว้ในอ้อมกอด ก่อนจะเหล

ทำ..

ลำคอ ในขณะที่สายฝนจ้

.เขามาอยู่ตร

หล่อนไม่คิดเลยว

่เห็นคนตรงหน้าหล่อน ตอนนี้ เ

ดาวน์โหลดแอป
icon APP STORE
icon GOOGLE PLAY