...เป็

็นความบังเอิญ หรือสวรรค์

ีบางครั้งที่คิดถึง อยากพบเจอแต่ก็ไม่ได้พบ หากค

เขามีต่อหล่อนไม่เคยเจือจางลงเลยแม้แต่เศษเสี้ยว ดัง

พูด ‘อย่ามา

ก็จะหวังเช่นนั้นเหมือนกัน เมื

หายใจสะท้อนเมื่อ

ยคำตำหนิด่าทอ...เขาจะกล่าวหาว่

ฝ

้ใจของหล่อนแกว่งไกว หล่อนต้องกัดริมฝี

ุณ

ผู้หญิงบ้าคนนั้นที่บุริมเรียกว่ามลก

ฮือออ...ช่

้งสองอย่างงุนงง อะไรก

หล่อย่างปลอบประโลมนั้นแสดงถึงความรักอ

ะ นังนี่แหละท

ศีรษะปฏิเสธ ทว่า...ยังไม่ได้ทันเอื้อนเอ่ยคำใดออกไป สายต

้าย ชา

ง เมทวินก็เชื่อเต็มหั

พวกเขาสองคนเสวยสุขอยู่ด้ว

แข็ง หล่อนเดินนวยนาดไปหาบุ

ยตาที่จ้องมองกลับวาวจ้าโกรธแค้น ห

ห้มาก...มากๆ เลยละ ขอ

ห็นโทสะเด่นชัดบนใบหน้านั้น เขาขบกรามจนเป็นสันน

มองผู้หญิงบ้าคนนั้น วางมือบนไหล่บาง บีบเบาๆ ให้กำลังใจ “ถึงมล

มทวินเคยบอกว่ามีน้องสาว เป็นลูกพี่ลูกน้องกัน แต่สนิท

งคงเป็นห่วงแล

า! มลไม่ไป! ม

วน้องสาวที่ดิ้นสุดแรง ทั้งกอดท

ไม่กลับ ไม่

ม

ดังก้อง สุ้มเสียงเคี

ยวนี้! ตอนนี้เธอมันน่า

ล่อนจ้องหน้าผู้เป็นพี่ชายนิ่ง ตาแดงก่ำ น้ำตาหยาดหยดลงมาไม่ขาดสาย เส

..กลับกับพี่.

เอว มืออีกข้างก

ปเ

่อนลมหายใจ เขาประคองน้องสาวไว้ใ

ฆาต...สายฝนมอง

กไปเงียบๆ ทิ้งไว้เพียงความเจ็บปวดท

างกระวนกระวายหน้าประตูก็รีบปรี่เข้าไปหา ยืนรออยู่ตรงเสาโรงจอดรถ รอจนคนขับจอ

่อพบว่าอีกฝ่ายไม่เป็นอะไร เขาจึงถอนหายใจยาว “พ่อบอกแล้วใ

รัก

ำเพราะร้องไห้มาตลอดทาง ตอนนี้น้ำตานั้

” น้ำเสียงที่ถามแผ่วโหยอย่างน่าสงสาร “ผู้ชาย

ละอู้อี้ เพราะคน

่พักหนึ่งตัดสินใจเข้ามาป

องนี้เลยฮะ เข้าไป

โชนฉายทุกอารมณ์ความรู้สึก...โกรธเกรี้ยวผสานกับความหม่นเศร้า ผิดหวังระคนเคืองแค้น ยามน

ล่อหลอกให้ผู้ชายลุ่มหลง พอได้.

งหล่อนก็เป็นพวกปลิ้นปล้อนหลอกลวง บอกรักผ

อยๆ เมทวินกัดฟัน สลัดมันทิ้งไป บอกตัวเองให้ลืม... ลืมให้หมด ร

เขาจำต้องเป็นหลักให้มลฤดีพึ่งพิง ไม่เช่นนั้นหัวใจห