วฉันเอาไปซ

ยงสิ่งที่ ‘ต้อง’ ทำ ไม่ใช่สิ่งที่ ‘อยาก’ ทำแม้แต่น้อย หากความเป็นจริงแล้ว พรนภัส

นตามไปอย่างไม่รีรอ ด้วยรู้ดีว่าถ้าให้ชายหนุ่มรอ มิพักต้องโมโหโกรธาขึ้นมาอี

ข้าไปเต็มปอดราวกับตนเองต้องเผชิญหน้ากับอะไรบางอย่

นได้นั่นละ เธอจึงหมุนลูกบิดแล้วสาวเท้าเข้าไปด้านใน ภาพที่เห็นคือเจ้าของห้องถอดเสื้อ

้วยมัดกล้ามสวยงาม พรนภัสรีบเบือนสายตาเมินมองไปทางอื

ียงน่ะ” เขาเอ่

เสื้อตัวโปรดของฉันด้วย แต่ฉ

ทันที ตรีทศก็ไม่ขัด เขาถอยห่างออกมาแล้วป

ตัวไหน

ิ้ตสีฟ้า

้นเขาสวมบ่อยมากในระยะหลัง ดูเหม

วาซื

ไปเรียงรวมกันเพียงด้านหนึ่งในตู้ก็ชะงักไป หากก็แค่ชั่ววิน

ของเขาเป็นคนซื้อให้ เขาถึงชอบ

ธอมองเสื้อเชิ้ตในตู้ไม่ชัด สุดท้ายก็ต้องละมือจากมา แล้วยกหลังม

สาวเท้าเข้ามายืนซ้อนทางด้านหลัง โน้มห

ยนของเธอใช้ได้แต่กับพ่อของฉัน ไ

หน...ใกล้จนได้ยินกลิ่นอาฟเตอร์เชฟของคนตรงหน้าจนใจสั่น เมื่อเธอเงยหน้าสบดวงตาสีดำ

่เธอไม่เคยคุ้น

เพราะดวงตาของเขาแตกต่างกับดวงตาของเธอราวฟ้ากับเหว ยามใดที่เธอมองตัวเองในกระจกนั้

ั้งหนึ่งเขาเคยเรียกเ

ฉันทำไม ย

ีกฉายา ตรีทศนั้นดูจะเ

ุณยืนอย

เสียงยาวเหมือนนึกอะไรขึ้นมาได้ “เธอมองฉัน

แม้แต่น้อย แต่รู้ว่ามันต้องเป็นสิ่งไม่ดีแน่ๆ

ย เธอก็มายั

จ้า ก่อนจะกวาดมองเธอตั้งแต่

รในตัวเธอนักหนา ...เธอ ‘เก่ง’

าโพลง ความเจ็บปวดแล่นขึ้นมาเป็นร

ก็บเอามาคิดบ้าง แต่ก็ไม่ถือสา แต่กับผู้มีพระคุ

ตัวเอง! แถมในหัวยังค

งเกียจที่

สั่นระริกเข้าหากันแน่น และก่อนที่เขาจะพูดอะไรที่มันน่า

ีย

น่น พรนภัสรู้ดีว่าเขาโกรธ ...โกรธจนอยากจะฆ่าเธอเลยกระมัง แต่จะทำอย่างไรได้ในเมื่อเ

ันหน้ากลับมา มองจ้องเธอด้วยดวงตาวาว

ีนี่คะ คุณด

จากนั้นก็ยกมือมาบีบแก้ม ทั้งสองของเธอ แร

คราวนี้ฉันถือว่าจะปล่อยเธอเอาบ

ำและบอกตัวเองว่าคราวหน้าจะพยายามไม่ประทุษร้า

ภทบ้ากามจนมีอะไรกับผู้หญิงไม่เลือกหน้า...โดยเฉพาะผู้

อาย พรนภัสกัดริมฝีปากของตนเองจนแทบห้อเลือด ถึงกระนั้นเธอก็

ีค

เขาถามห้วยสั้

ัน ฉันเองก็ไม่ได้

าะไม่อยากเป็นเพียงเค

องที่เขาต้องการเพียงปลดเป

จริงหรือ พรนภัส ...ไม่อยากแล้วทำไมถึงต้องบังคับให้พ่อ

ับค่ะ” เธอยังค

ไม่เ

คุณ ฉันบังคับให้คุ

น้อย ตรีทศรู้สึกเหมือนตัวเองกำลังทะเลาะกับกำแพงอย่างไรอย่างนั้น ชายหนุ่มกัดฟันกรอด มองจ้องใบหน้าหวานเขม็ง ดวงตาของเธอกลมโต หากจะพูดว่าสวยจับใจคงไ

ลิศเลอ หรือหอมหวานขนาดไหน แค

กเธอโดยแรง

ากนั้นจึงชี้มือไปที่เตียงแล้วออกคำสั่ง “เอาแค่

อไว้ หันกลับไปมองเขาอีกครั้ง ดูเหมือนตรีทศจะมีตาหลั

อะไ

ห้ก็ได้นะคะ คุณหาลวกๆ

รุดนั่งบนเตียง สองตายังจับจ้องร่างเล็กไม่วางตา ในห้องมีแต่ความเงียบ ...เงียบเสียจนพรนภัสยิน

ี้ใช่

ที่เขาพยักหน้าเธอจึงถือเส

ดี

หลียวมองคนที่นั่งบน

ตกลงเรื่องการ