กับทำเสียงขุ่น คนฟังกำหูโทรศัพท์แน่น ขบริมฝีปากเล็กน้อยด้วยความกดดัน ด้วยรู้ดี

หรอกที่มีอะไรลึกซึ้งก

ียงเธอไม่ดีเลย มีเรื่องอะไรก็บอกฉั

ย่างท่านชายจะไม่สบอารมณ์ไปมากกว่านี้ “จริงๆ อรไม่ได้ม

สายก็เงียบไป อ

นี้ท่านชายจะอ

ห้วินิจเป็นผู้จัดการทุกอย่าง ยกเว้นแต่มีเรื่องสำคัญจึงจะเข้า

มางี

จะงีบสักตื่น ไฉนท่านชายจึงไม่งีบที่วั

ว่ามีธุระกับ

บสลัดข้อสงสัยในใจทิ้ง และหยุด

หลือเกินว่าเมื่อคืนไปนอนที่ไหน ความจร

กระตุ้นเตือน น้ำเสียงของเขาไม่ได้คาดคั้นอะ

วยัง

บอยู่ในสวนจนเช้า แล้วสายๆ ท่

ณะหนึ่ง...เงียบสงัดจนอรอน

บรรทมเสียแล

รงใจ ไม่รู้ว่าเธอโทร.มารบ

ล้วค่อยโทร.ไปใหม่ดีหรือไม่ เส

นอนในสวน? เธอบอกหญิงท

พค

ทัสเชื่อห

พคะ อีกสักพักคงไปทู

อรอนงค์ต้องดึงหูโทรศัพท์ออก แก้มทั้งเห่อ

นักหรื

ด ทำไมไปบอกว่านอนในสวนเล่า

ี่ไหนเล่าเพคะ ตอนนั้นอรม

งไอโขลกๆ จากนั้นก็เป็นเสียงดุขรึมที่เธอคุ้นชิน “ดื่

…

หรือท่านชายเพียงพูดลอยๆ จึงทำเพียงรับฟ

มหรื

งเพ

้านมีนมหรือเปล่า

หน อยู่ในอารมณ์ใด ทำท่าทีเหมือนว่าห่วงใย

ีเ

่มก่อน แล้ว

...

ดกันนั้น ยังมีอะไรต้องพูดกันอีก ที

นอีกหรือเพคะ อ

กับเธออีก” อรอนงค์ยืนกะพริบตาปริบๆ ส่งเสียงเพคะตอบกลับไปและรอฟ

นชาย

ท่านชายพูดเสียงเบาราวกับพึมพำกับตัวเอง ก่อนจะวางหูโทรศัพท

บอุ่นอ่อนโยนพาดผ่านห

ึกนั้นอยู่เพียงชั่วปร

เป็นชาวตะวันตก มีกิจกรรมต่างๆ ไว้บริการ เช่นสนามกอ