่งตั้งเป็น

ะ ที่แท้อาจูเป็นค

นแม่ข้ากินอีกด้วย ถึงแม้ท่านแม่ของข้าจะมิได้รับความโปรดปรานจากจวนแห่งนี้มากนัก แต่ยังไงเสีย นางก็เป็นถึงหลานสาวข

อดประตูโดยเร็วที่สุด ทว่าเซียถงกลับอ่านความคิดของอีกฝ่ายออกนานแล้ว เสมือนมีมือยมภูตพวงพ

ังเย็นยะเยือกประดุจบ่อน้ำบรรพกาลพันปี สุ้มเสียงเย็

นี้นัก เช่นนั้นข้าขอมอบ

ุนไพรร้อนๆถ้วยนั้นใส่ปากของอาจูเข้าไปรวดเดียวจนหมด กระแสยาสมุนไพรต้มร้อนระอุไหลผ่านช่วงลำคอ เข้าสู่ร่างกายของอีกฝ่ายโดยตรง ปิดท

าเช่นนี้! ข้า...ข้าจะไปฟ้องฮูหยิ

ขี้อายไม่กล้าแสดงออกมาตั้งแต่เด็ก และไม่มีทางทำเรื่องเช่นนี้ได้แน่นอน ทว่า...ถงเอ๋อร

ำอีกครา พร้อมใช้ฝ่าเท้าเหยียบกลางหลัง ค่อยๆออกแรงบดขยี้อาจูอย่างแช่มช้า ให้ลิ้มรสความทรมานอย่างละเมียดละไม สีหน้าการแสดงออกของเซียถงยังคงดูยิ้มแย้มไม่แปรเป

ได้แค่ไหน แต่ที่ข้ารู้แน่แท้ในตอนนี้ก็ค

กลางแสงอรุณสีทองทอประกายเช่นนี้ กลับเหน็บห

ังไง..ข้าเป็น....เป

ัง ทว่าต่อหน้าเซียถงเช่นนี้

ม่...อะไรทรมานเสี

ส่งผลให้อาจูเริ่มหายใจไม่สะดวก ใบหน้าซีดเผือดหนักกว

งกว่าอะไรทั้งปวง มิใช่ว่าคุณหนูกลายมาเป็น

ชีวิตข้าด้วยเถิด! ขะ-ข้า...ไม่มีทางเล

นต่อไป อาจูเลือกที่จะสา

จผิดว่า ฮูหยินหลี่นางนี้ป่วยเป็นโรคร้ายเรื้อรัง คงมีชีวิตอยู่ต่อได้อีกไม่นาน แต่จะอย่างไร ท่านแม่ของเซียถงเองก็มีไหวพริบดีเยี่ยม อาศัยจ

เม็ดสีดำประหลาดปรากฏขึ้นมา จากนั้นก็

่นตระหนักเข้าไปใหญ่

.ท่านให้ข้าก

ม่ตายแน่นอน รออีกเจ็ดวัน อวัยวะภายในร่างกายของเจ้

พลางเดินไปที่นั่งเล่นที่โต๊ะ เงยหน้ารับชมแสงอรุณ

นวอนขอความเมตา โขกศีรษะตัวเองอัดพื

ไว้ชีวิตข้าด้วยเถิด! ข้า...ข

หางตามองต่

้ชีวิตเจ้า ข้

ลานเข่าเ

ม่ว่าจะต้องการอะไรโปรดสั่งข้ามาได้เลยเจ้าค่ะ! ต่

กมา ก็บอกเพียงว่า ท่านแม่ของข้าดื่มยาพิษทุกวันไม่มีขาดตก และอีก

เสียงของเซียถงเ

ะไม่เพียงฆ่าเจ้าเท่านั้น แต่ข้าจะ

ี้กลับมิใช่รอยยิ้มที่งดงามแต่อย่างใดในสายตาของอาจู และไม่ทราบเพราะเหตุใด ทั่วทั้งร่างกายของนางพลันสั่นเทาไม่หยุด ไม่รู้

ยงจากแข็งกระด้างแปรเปลี

ะ ข้าจะทำตามที่คุณหนู

ะจากไปเช่นกัน ตลอดทางกลับ นางก็เอาแต่ครุ่นคิดเรื่องอาการเจ

อนได้ไม่ทันไร ก็เห็นอิ๋งเอ๋อร์

ข้าไปพบเป็นการส่วนตัวเจ้าค่ะ! รีบแต่งหน้

หญิงสาวอัปลักษณ์นางหนึ่งมิใช่รึ? ไฉนฝ่าบาทถึ

หรือไม่ว่า มี

่ต้องพูดถึงเรื่องแต่งหน้าแต่งตา เพราะยังไงซะ นางก็เกิดมาอัปลักษณ์อยู่แล้ว ไม

างอยู่ท้ายหลัง เอ่ยขึ

ข้องกับตอนที่คุณหนูช่วยชีวิตอ

องนี้มันผ่านมานานแล้วมิใช่รึไง? นางเร่งฝีเท้าข

ะยาว สาวเสื้อคลุมลายมังกรสีทองอันงดงาม เขาผู้นี้คือองค์จักรพรรดิแห่งจักรวรรดิตงหลี่ ส่วนองค์รัชทาย

า เซี่ยเสวี่ยเหลียน บุตรสาวคนที่สองของเซี่ยอี้เฉิน แม้ว่าพรสวรรค์ในการบำเพ็ยบละจะค่อนข้างธรรมดา แต

ายมองจับจ้องไปทางไป๋หลี่เย่ที

าทีสง่าผ่าเผยไม่มีประหม่าหรืออ่อนน้อมต่อสิ่งใ

ถวายบังค

ซียถง เขาก็อดตะลึงงันมิ

ขึ้น

ระทัย

อเซียถง

่งยิ้มให้แก่นา

ของเจ้าถูกทำลาย ข้าผู้นี้รู้สึกผิดบาปอย่างสุดซึ้ง เพื่อเป็นการชดเช

สุ้มเสียงทั่วทั้งห้องโถงใหญ่พล

งจะช่วยชีวิตของอค์รัททายาทเอาไว้จริงๆ แต่อีกฝ่ายก็ไม่เห็นจำเป็นต้องแต่งตั้งนางเป็นพระชายาเอกขององค์

บว่าตนเองได้ยินอะไรผิดไปก็มิปาน นี่...เป็นไปได้อย่างไร? ไฉนฝ่าบาทถึงต้องแต่งตั้งนังขยะนี่เป็นพระชายาเอก

ินเช่นนั้น เขาก็โพล

ได้ทุกอย่าง แต่สำหรับเรื่องนี้ข้าไม่

าแล้ว หากแต่งนางไปเป็นพระชายาเอกในอนาคต ต่อจากนี้