พอละสายตาขึ้นจากกล้องในมือก็ตอนที่ผู้โดยสารที่นั่งอยู่ด้านในสะกิดเรียกขอทางเดินเพ

จริงๆ นะแม่สาวขี้

ป๋ากล้องเดินออกจากงวงไป ชายหนุ่มกดชัตเตอร์ระ

หน้าจอลดกล้องลงคล้องคอไว้เหมือนเดิม ส่งมือล้ว

าทฤษฎีโลกกลมใช้ได้ผล สงสัย

ลินวาน เธอกำลังยืนยืดคอมองสายพ

ราบ ฉันก็ชักเชื่อว่าเวรกรรมมันมีจริ

ไม่กล้าสู้หน้าเขาต่างหากที่เผลอกอดและนอนหนุนตักของเขา นี่ถ้าเรื่องนี้รู้ไปถ

่รู้ตัวว่าทำไมเขาถึงอย

ยังไม่ขอบคุณผมสักครั้ง มิหนำซ้ำ

ุญคุณว่า

ิงอย่างคุณจะไร้มารยาท แค่คำขอบคุณสักคำก็ให้ไม่ได้ล่ะ” ชายหนุ่

่างไม่ค่อยพอใจนัก พร้อมกับรีบก้าวขาถอยห่างอ

ากนะ” ชายหนุ่มบอกพร้อมกับขยับเข้าหาเธออีกก

ยวอะไรกับ

ได้ว่าใครสักหน่อย” ช

ถอยออกไปจากตัวฉันด้วย ชาติที่แล้วเป็นเห็บหรือไง ถึงได้ยืนเบียดแบบนี้ ขยับออกก็ขยับตาม” หญ

งค์เดียวกับคุณหรอก ผมจะไปต่อดวงชะตา เผื่อว่าเกิดชาติหน้

....” พูดได้แค่นั้นหญิงสาวก็เต้นเร่าเป็นเจ้าออกโรง เมื่อสายตาของเธอเหลือบไปเห็นกระเป๋าบนสายพานลำ

็มองที่กระเป๋ากำลังเคลื่อนออกไปต่อหน้า ชายหนุ่มมองตามไปอย่า

หรอก” ชายหนุ่มบอกเสียงเรียบ เขาไม่ได้ใส่ใจมองที่มือเธอชี้ไปด้วยซ

ดียว คงกินระฆังวัดอรุณเข้าไปด้วย” ชายหนุ่มดุไม่เต็มเสียงหนักแต่เขาก็ไม่วายแหย่ต่อ พยักพเ

ของคุณที่จะมาสั

งรอบๆ ดูสิ! ผู้โดยสารคนอื่นมอง

ก็เป็นเหมือนอย่างที่เขาว่า สาย

ยู่ในครัวเป็นส่วนใหญ่ เธอต้องใช้เสียงแข่งกับเครื่องดูดควัน เสียงกะทะ ตะหลิว รวมไปถึงเสียงขอ

จุดสนใจได้อย่างง่ายดาย กว่าคนพูดจะรู้ตัวเ

ัน ทำไมต้องเผลอหลุดอาการแบบนี้ทุกครั้งที่ต

่ยน “ก็ฉันเห็นกระเป๋าฉันผ่านมาเมื่อกี้นี่นา ฉันต

เสียงนัก เป็นอีกครั้งที่เธอ

องมาที่พวกเขา “ต้องขอโทษนะครับ ภรรยาผ

นอาจจะเป็นคำแก้ตัวที่ทำให้เธอดูดีขึ้น แต่สำหรับเธอ… คำบอกเล่าของเขากลับยิ่งเพิ่มความ

่าด้วยความโมโหและอาย แต่ไม่ทันจะอ้าปากพูดได้จบประโยค เขาก็

ต่อ เขาเดินมาโอบไหล่บางของเธอ แสดงบทบาทเหมือ

ไปถึงที่บ้านก่อนแล้วค่อยมาเล่นปูไต่กั

มับเข้าที่ข้างเอวเขาอีกครั้ง คราวนี้เธอเ

มุมปากที่ตัวเองสามารถตอบแทนเขาได้อย่างเจ็บแสบ ชา

ตั้งแต่ผมเจอคุณไม่กี่ชั่วโมงผมก็โดนกระทำต

อกล้อกันกระหนุง กระหนิง ผู้โดยสารคนอื่นที่ม

่ามั้ย! ที่ต้องพูดคำนี้ แล้วก็ยกกระเป๋าออกมาให้หน่อย สุภาพบุรุษน่ะ…

หญิงว่า ก็เพราะผู้หญิงรักนั่นแหละ

าอย่างไรดี ผู้ชายอะไรหลงตัวเองเป็นบ้า แต่

ต็อกผมเยอะ” ชายหนุ่มยังคงเย้าแหย่อย่างอารมณ์

ถึงได้มีอาการช่างจินตนากา

ื่อไหร่ ผมจะบอกคุณนะ ลูก

ไปเถอ

เป็นต้นไป ผมจะฝันถึงหน้าคุณทุกวัน รอวันที่เราจะไ

ขา แต่เธอก็เลือกที่จะหยุดต่อล้อต่อเถียง เธอชี้มือไปที่กระเป๋าตัว

ุ่มบ่นอุบออกมาอีกครั้งหลังจากที่ยกกระเป๋าไซซ

่าเราจะไม่ได้เจอกันอีกนะ ทั้งชาตินี้และชาติหน้าเลย” เพลินวานกระแทกเสียงตอ

หนุ่มตะโกนตามหลัง ครั้นจะตามไปเขาก็ยังไม่ได