ศษของ

กแต่งด้วยโทนสีขาว มันซุกซ่อนอยู่ในพื้นที่ริมเชิงเขาที่ล้อมรอบไปด้วยต้

ช่อง ม่านไหมเห็นจา

โตที่เขาแนะนำตัวกับเธอว่าชื่อ ไกรสร

ก่อนจะเดินลงรถแล้วยืดเหยียดแขนข

ลางสูดหายใจเอาอากาศอ

ี่คือที

สี่ยอีกหลัง

จการที่นี่ด

ด เขายิ้มนิด ๆ ก่อนตอบส

กิจการหลาย

ธคนนี้ปากหนักเหมือนกันหมด ถามอะไรก็ไม่อยากจะตอบ กลัวดอกพิกุ

ห้องริมสุด เดี๋ยวแม่บ้านจะช่วยยกของขึ้นไปให้ มาพอดีเลย คนนี

กว่า ผิวคล้ำ และมีรอยยิ้มประดับบนใบหน้าอย่างใจดี เ

ร ๆ ของนาย ” คำพูดนั้นทำให้ม่านไหมงุนงงสงสัย แ

สีย เดี๋ยวคุณม่านไหมเชิญที่ห้องอาหารนะครับ มื้อเย

นายของพวก

นน่ะครับ แต่สามทุ่มวัน

ุ่ม ? ท

บ นี่เป็นบ้านพัก

ดึกไปเหรอคะที่

ว ดังนั้นเวลาทุกวินาทีของท่านเลยมีค่า เชิญคุณม่านไหมทาง

มีอาหารน่ากินตั้งอยู่บนโต๊ะหลายอย่างทั้งหวานคาว ด้วยความเหน

จากนั้นก็ใช้เวลาที่เหลือละเลียดละเล็มกับผลไม้ที่

นายปรเมธคนนั้นจะให้เธอทำงานทำการอะไ

นจ้างให้มาดูแลแม่ของเธอที่โรงพยาบาลเอกชนมีชื่อแห่งนั้นคอยอยู่เป็นเพื่อน คอยดูแลชวนคุย ทำให้แม่เหมือนมีเ

่ะลูก ที่นั่นโอเคไหม ตกล

หลังของคุณปรเมธ แต่ไหมยังไม่ได้พบคุณเข

อบคุณตาเคมาก ๆ เลยนะที่แนะนำโอกาสดี ๆ แบบนี้ให้กับไหม ” เสียงชื่นชมของแม่บาดลึกลงไปในหัวใจของม่านไหมนิด ๆ เธอไม่กล้าบอกความ