บนฟากฟ้า ก็มิอาจให้ความสว่างได้มากเทียมดวงจันทร์ สายลมที่โบกสะบัด
ากของตัวเอง เขาจมปลักอยู่กับฝันร้ายนี้มาร่วมยี่สิบปีเต็ม ความเจ็บปวดที่ได้รับ มันทำให้เขาแทบจะกระอักออกมาเป็นเ
ศได้แม้กระทั่งผู้ที่มีพระคุณท่วมหัว และถึงวันนี้วันที่เขาจะทวงความยุติธรรมให้กับบุพการีของเขา
ินบินออกหากินกันแต่เช้าตรู่ ร่างบอบบางของสตรีชรานางหนึ่งก็เช่น
บด้วย” ชลาลัยยกข้าวต้มกุ้งมาตั้งที่โต๊ะอาหาร ก่อนจะร้องเรียกลูกชา
ลมอย่างไร้จุดหมาย แต่แล้ว..ก็มีผู้หญิงคนหนึ่งมาพาเขาขึ้นจากเรือที่ไร้สมอนั้น
ิดทั้งสองคนของเขา ผู้หญิงคนนี้ก็คือคนที่มีบุญคุณกับเขามากที่สุด และเขาก็จะไม่มีวัน
เหนือตะวันพูดอย่างสำนึกผิด ก่อนจะก้มลงหอมแก้มมารดาหนึ่งฟอดใหญ่ ชลาลัยยิ้มอย่างเอ็นดู ถึงแม้ว่าบุตรชายจะเติบใหญ
ือตะวันยิ้มรับให้กับความรักและความห่วงใยที่มารดาเลี้ยงมีให
ที่อกของมารดาอย่างซาบซึ้งใจ เขาคิดอยู่เสมอว่า ถ้าไ
งมีชีวิตอยู่ต่อไปไม่ได้เหมือนกัน” เหนือตะว
รากผมไปจากคุณแม่ได
่สำคัญมากกว่านั้นต่างหาก และเรื่องนี้เขาก็รอมานานถึงยี่สิบปีเต็ม เขาเฝ้ารอวันนี้อย่างทุกข์ทรมานใจ และในที่
มเคารพให้เขาทุกคน ชายหนุ่มอมยิ้มออกมา พูดไปแล้วก็เหมือนฝัน บริษัทเล็ก ๆ ที่เ
ันได้ ดังนั้นเขาจึงได้ไปชักชวนเพื่อนหลายต่อหลายคนให้มาร่วมหุ้นกันทำ แต่ก็ไม
กมาย จากธุรกิจเล็ก ๆ กระจอก ๆ ที่ใคร ๆ เคยตราหน้าว่าจะไปไม่รอด แต่ในที่สุดเขาก็ชนะ เขาทำสำเร็จ เขาสามารถทำให้มันกลายเป็นธุร
ือเขา โดยภูรีได้ติดต่อไปที่ธนาคารที่บ้านของภูรีถือหุ้นอยู่ ให้ปล่อยเงินก