เข้ามาบอกอีกรอบว่าจะต้องทำยังไง อาภาภัทรยอมยื่นมือบางไปให้ค

ู้หาย ถ้าเป็นปกติก็คงจะรีบคว้าทัพพีมาครองไว้แล้ว ด้วยรู้ว่าเข

จังเลย ดูสิ! ยอมเจ้าส

ับด้ามทัพพีอยู่ก่อนแล้ว แม่ที่ยืนอยู่ไม่ห่างก็ยิ้มให้อย่างพึ

าสวยๆ จำไว้นะครับว่างานแต่งมีแค่ครั้งเดียว เหนื่อยยังไงก็

กน้อยแค่ไหน ด้วยไม่คิดจะหันไปมอง เพราะมีความขุ่นเคืองอยู่ในใจมากมาย จากนั

งพ่อ’ ซึ่งในอดีตนั้น ท่านคือเจ้าสัวอุดมเดช เดชาโชติช่วงพ่อของเขา เธอเองก็เพิ่งเ

าน ว่าพ่อวางมือจากธุรกิจแล้วหันหน้าเข้าหาร่มกาสาวพัสตร์

าคาแพง เบื้องหน้ามีพานแหวนกับพานสินสอดของหมั้นเร

น้ำงามห้ากะรัตครอบครองนิ้วนางข้างซ้ายไว้ ก็ก้มกราบ

้าสาวหน่อย

้วยการยื่นจมูกโด่งเป็นสันไปหาแก้มนุ่มแล้วจ่อไว้จนตากล้องกดชัตเต

้นก็ยิ้มราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น นั่นทำให้อาภาภัท

นะคะ เสร็จแล้วต้องรีบไปนั่งบนต

ยเพราะเสียใจในความผันผวนของโชคชะตาหรือเพราะตื่นเต้นก็ไม่ทราบได้ แ

แล้วเชิญ

ป้งให้สามจุด พอถึงคราวที่จะเจิมเจ้าสาวนั้น ท่านก็จับมือเจ้าบ่าวเอาไปจุ่มถ้วยแป้ง แล้วจับไปเจิมล

ีความสุขมากแค่ไหน ถ้าไม่มีเรื่องขัดเคืองกันมาก่อน อีก

็นความจริง เพราะจะได้เอาเงินค่าสินสอดไปกอบกู้สถานก

แม่ ช่างอยู่ไหนคะ มาช่วยทีค่

นช่างที่คอยอยู่ไม่ห่างก็เข้ามาซับน้ำตาให้ พร้อมกับตรวจความเรียบร้อยบนใบหน้าอย่างห่ว

็นคู่ครองของลูก จงดูแลและรักษาเอาไว้ให้ดี แล้วชีวิตล

เป็นถ้อยคำเดียวกับวันที่ไปกราบท่านที่วัด ท่านขอวันเดือนปีเกิดแล้วผูกดวงให้ในตอนนั้น แล้วท่านก็เอ่ยประโ

วยเสียใจเหลือเกินที่หลังแต่งงานแค่ปีเดียว ตัวเองกับลูกชายของท่าน ก็จะหย่าขาดจากกันตามสัญ

พื้นฐานของความรักความเข้าใจ ไม่มีใครไม่เคยทำอะไรผิดพลาดมาก่อน สำคัญว่าเราเลือ

ีปัญหาใหญ่หลวงกำลังเกิดขึ้นก็ไม่ปาน ครั้นเมื่อยอมเสียเหลี่ยมหั