ี่คุณผู้หญิงของบ้านที่สถาปนาตัวเองมาเป็นใหญ่ไปเรียบร้อยแล้วอีก นี่

าสงสารคนนี้ต่อเลย ถึงจะรู้ว่าไปอยู่ที่โน่นก็คงจะไม่ได้สะดวกสบายเหมือนตอนพัณนิดาม

่านี้เหลือเกิน แต่ก็รู้ดีว่าด้วยสมองและความคิดอ่านของคนรับนั้น

ูแลกิจการแทนคุณแม่ ถ้าคุณพีทมัวแต่ห่วงคุณฝนก็คงจะไม่เป็นอันทำอะไรกันพอดีสิคะ อีกอย่างบ้านก็อยู่ไม่ห่า

งสายเลือดที่เดินเข้ามาในห้องด้วยความแผ่วเบาเลยสักนิด สุภางค์แหง

นการปลอบใจ เขารู้ดีว่าน้องเสียใจยังไง และมันก็ไม่ได้แตก

อเรียบร้อยแล้ว น้องก็คงไม่ต้องมานั่งร้องห่มร้องไห้อยู่แบบนี้ อันที่จร

อาจไปขัดขืนคำสั่ง จึงจำเป็นจ้องยอมทำตามอย่างเสียไม่ได้ ด้ว

ฝนไม่ชอบพลอย เขาชอบว่าฝนเป็นกาฝาก เป็นเด็กที่คุณแม่เก็บมาจากกอ

หลรินออกมาอย่างยากจะหักห้ามใจเพราะสงสารน้อง สงสารตัวเอง ที่ต้องมาเผชิญชะตากรรมมแบบนี้ แม้จะไม่ได

องไปสนใจคำพูดของใคร พี่สัญญาว่าถ้าทุกอย่างที่บริษัทเรียบร้อยดีแล้

ะมาที่บ้านก่อนก็ได้ จะได้เจอป้าสุ พอพี่กลับจากทำงานแล้วพี่จะ

ย่าอ่อนแอ เป็นคนเข้มแข็งแต่อย่าแข็งกระด้างนะคะ อย่าเกเร อย่าขี้เกียจ และต้องเรียนใ

มงกว่าทั้งสามจะลงมาข้างล่างได้ พร้อมพงษ์เป็นคนเดียวที่นั่งมาในรถรับ เขาสะเทือนใจอย่างบอกไม่ถูก

ารรับเลี้ยงของพี่สาว จะต้องกลายมาเป็นเขาที่ต้องรับเลี้ยงดูเส

้าฝนอยากได้อะไรก็บอกน้าภานะจ้ะ หรือ

ห้โดยนายมิตรคนขับรถ แล้วก็รีบเดินออกไป จันทภายืนจับมือลูกสาววัยสิบขวบ

้างเตียงตามลำพัง พอเริ่มจะหมดแรงเด็กน้อยก็ค่อยๆ นอนลง

งกระเป๋าของเด็กน้อย จันทภาทำท่าจะเข้าไปปลุก แต่ถูกสามีห้ามไว้แล้วเขาก็เดินไปดึงผ้าห่มบนเตียง เอาไปคลุ่มให้ร่