ลอยไม่ยอม ยัยฝนไม่ใช่หลานแท้ๆ สักหน่อย อาพริ้มบอกว่ายัยฝนเ

่ที่ตัวเองไม่ชอบหน้าเอามากๆ จันทภาหันไปมองลูก แล้วยิ้มออกมาด้วยความข

พัณ ก็ต้องเรียกแม่

าเรียกแบบนี้ คุณแม่ต้องให้เรียกอย่างอื่น ห้ามเรียกว่าคุณน้าด้วย จะเรียกคุณท่านแบบพี่มิตรกับพี่เพ็ญก็ได้ และคุณแม่ต้องบ

ไพรินเห็นดังนั้นก็รีบเดินเข้าไปนั่งข้างๆ แม่ แล้วสะกิดแขนแม่เพื่อให้ทำในสิ่งที่ตัวเองต้องการ จันทภามองลูกสา

้กินอะไร” แต่ก็ไม่ได้พูดในเรื

ยสายตาละห้อย พลอยไพรินสะกิดแขนแม่อีก เมื่อได้ยินคู่ปรับเรียกแม่ของตัวเอง

บให้ฝนเรียกคุณน้า งั้นเอาอย่างนี้ก็แล้วกันนะจ้ะ ฝนก็เรียกน้ากับคุณน้าพง

สุดท้ายก็รับคำตามที่ถูกบอกมาอย่างไม่เกี่ยงงอนใดๆ เพราะตอนนี้ยังคงเสี

อกให้ฝนเรียกแบบนี้ ไม่งั้นคุณน้าพงษ์จะต้องโกรธน้าแน่ๆ เลย เอาเป็นว่าให

ายิ้มออกมาด้วยความภพึงพอใจ เมื่อสมา

วบอกให้พี่เพ็ญหาอะไรให้กิน” จันทภาใ

คุณท

ซึ่งเป็นเด็กรับใช้อยู่ในบ้านของพร้อมพงษ์มาสามปีแล้ว เมื่อเห็นเด็กที่น่าสง

่านรับมาอุปการะเลี้ยงดูต่อจากพี่สาว และเด็กคนนี้ก็ไม่ใช่ล

ิมเป็นสิ่งที่พิรุณญาโปรดปรานมากที่สุดในตอนนี้ ดวงหน้าขาวใสหันไปมองประต

นต้องผ่านมือคุณหนูพลอยไปแทบทุกชิ้น แต่เจ้าของห้องก็ไม่คิด

แต่แตแต้! สงสัยจะไม่มีเ

เป็นเจ้าของ พร้อมกับคำพูดล้อเลียน เมื่อเห็นเจ้าของไม่สนใจพลอยไพรินจึงหมดสนุกที่จะแกล้ง แต่เปล

นะพลอย! บอกใ

พุหน้าบ้าน หันมายิ้มให้คู่ปรับด้วยความปลาบปลื้มว่าตัวเองถือไพ่เหนื

ห้ามเดิม! ไม่งั้นฉันจะจับนังนี่โยนล

ขู่ออกไปชนิดไม่เกรงว่านี่ไม่ใช่ถิ่นของตัวเองสักนิด เพราะปกติเวลาอยู่โรงเรียนก็ปะคารมกันบ

ห็นดีกันแน่! เอาขอ

ิวว่อนไปนอนอยู่ในบ่อน้ำพุในไม่กี่วินาที เด็กหญิงพิรุณญาผู้ไม่เคยม

พื้นหยาบๆ ได้เลือดไหลซิบๆ ออกมา และประจวบเหมาะกับเพชรกล