ย นี่เห็นมั้ยเข่าพลอยเลือดออกเลย

ตอนปลายเรื่องแล้ว จันทภาเชื่อลูกสาวสนิทใจ เพราะมีแผลที่หัวเข่ายืนยันได้ ส่วนพร้อมพง

เด็กน้อยแล้ว ช่างเจ็บช้ำเสียเหลือเกิน แต่ก็ไม่อาจจะระบายกั

่เขาไม่เคยเห็นมาก่อน ถ้าให้เดาก็คงจะอยากเข้าไปปลอบขวัญเด็กเหลือขอ ที่เพิ่งเข้า

มาอยู่ในบ้านเขา แต่ก็ไม่รู้จะทำยังไงได้ เพราะพรุ่งนี้เช้าเขาก็ต้องบินไปเรียนแล้ว

รถเร็วๆ เข้

ับมาหาด้วยสีหน้ามีคำถาม เพราะเหลือคุณฝนอีกคนที่เขาจะต้องรับกลับบ้านเช่น

เท่านั้น นี่เป็นครั้งที่ยี่สิบในรอบสองเดือนนับตั้งแต่โรงเ

๋ยวจะบอกให้แวะไปส่งที่บ้าน ว่าแต

มต้นหันไปยิ้มให้เพื่อนก่อนจะบอกจุดหมายปลายทางที่ใจอยากจะไป บ้านที่ห่างมาเกือบสี่เดือนดู

้วย โธ่! คิดถึงจังเล

ะคิดถึง ไม่นานสุภางค์ก็รีบจูงมือเล็กๆ เข้าประตู แล้วเดินอ้อมไปทางหลังค

นก็ถูกแม่น้องสาวของคุณผู้หญิงยึดไปแล้ว ป้าแอบย่องไปเก็บเสื้อผ้ากับตุ๊กตาคิตตี้ไปไว้ให้ที่ห้องได้สองสามตัว ว่าจะเอาไปส่งก็ไม่มีโอกาสสักที ตื่นเช้ามาก็ต้องวิ่งวุ่นทำสารพัด ไม่มีเวลาได้พั

ัง แต่ไม่รู้จะช่วยยังไงได้ ตัวเองก็เจอปัญหาไม่มีเว้นวัน จากน้ำมือของพลอยไพริน สองช

รีบทำกับข้าวเถอะ ฝนจะเดินออก

านหลังใหญ่ ที่เมื่อไม่นานมานี้เคยเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตตั

ำตาแห่งความเสียใจและคิดถึงแม่ก็ไหลรินออกมาได้อย่า

าทำอะไ

วที่เต็มไปด้วยคราบน้ำตายิ้มออกมาด้วยความดีใจ แล้วสองร่างก็โผลเข้าไปกอดก

งมโข่งอยู่คนเดียว นี่โชคดีนะที่พี่เสร็จจากลูกค้าแล้วตรงกลับบ้านเลย ปกติกว่าจะถึงก็สองทุ่มไปแล้ว เหนื่อยน่าดูเล

ในใจดังเดิม น้ำตาที่จะไหลรินออกมา พิรุณญาก็สั่งห้ามเอาไว้ แล้วก้มลงไปส

ให้เหมือนเคย แต่ที่ไม่เหมือนคือเขาเห็นว่าน้องไม่ค่อยอยากจะไ

ได้รู้ว่าพิรุณญามาไม่ทันรถที่บ้านไปรับ ครั้นจะเรียกลูกสาวมาถามเด