กินมื้อเช้านะ ไม่งั้นแม่จะไม่เหลือปลาตะกรับ

พี่หินไปเ

่ไปทันที แต่ตัวเองนั้นเดินนำหน้าไปหลายสิบก้าวแ

อะไรส่งอาจารย์ล่ะ

็ถามไปด้วยความสงสัย เพราะเขาไม่รู้ว่าจะเอามาทำอะไรได้ ผิดกับน้องที่เขามักเห็นประดิ

อน พี่หินเลือกเอาเปลือกสีสวยๆ นะ สีขาวอย่าเ

ั่งจริงน

อยอย่างขมักเขม้นอยู่ดี แล้วจู่ๆ ก้อนเท่ากำปั้นตรงหน้าอกที

ดเดียว ผิวแก้มสีน้ำผึ้งก็ป่องน่ารักในความรู้สึก มือเล็กๆ ที่เขา

อะไรได้บ้

จนต้องรีบก้มลงไปเก็บเปลือกหอยแก้เก้อ ปากก็ถามกลับไปอย

เบื่อพี่แล้วอยากให้พี่จำอะไร

่ว่าพี่หินมาอยู่กับพวกเราได้หกเดือนแล

ล่ดูเปลือกหอยอยู่ห่างออกไปหลายก้าวอย่างพินิจพิเคราะห์ จน

บร้อยแล้ว เลยยิ้มออกมาทันที ผู้พี่เงยหน้ามา

หรือเห็นพี

สักหน

ก็ลุกตามบ้าง แล้วช่วยเอาถุงในมือน้องมาถือไว้เอง น้องเลยหันไ

รได้หมดแล้ว พี่หินจ

่รู

ปล่า ด้วยชีวิตบนเกาะแห่งนี้ กับสองครอบครัวนี้ และการยึด

ทรงจำอันเลือนหายไปนั้น จะเป็นยังไง จะสุข จะทุกข์มากน

กเปลี่ยนแปลงหรือไม่อยากได้อะไรแล้ว แม้แต่ความทรงจำ และนั่นช

ให้พี่หินจำอ

ไมล

ก้มเลือกเปลือกหอย

่น ไม่มีคนช่วยเก็บเปลือกหอย แล้วก็ไม่มีคนช่วยสอนการบ้านด

ู่ไง” หินยิ้มด้วยคว

ย เก็บเปลือกไม้ แถมดุเวลาสอนการบ้านด้วย

้างมาตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้วก็ว่าได้ แม้จะเบื่อพี่ใหญ่ยังไง แ

ู่ด้วย และพี่หินมักจะไม่ทำในสิ่งที่น้องไม่ชอบ เลยกลับกลา

มาฝากเอ๋ยทุกครั้ง

าสอนการบ้านเอ๋ยด้วย พี่หินซักผ้าของตัวเองแถมยังช่วยเอ๋ย

เคยช่วยหรือไ

อ๋ยเลยเบื่อพี่ใหญ่ แล้วก็รักพี่

่อได้ยินคำนี้ ใบหน้าหล่อเหลาเงยไปหาน้องทั

ไม่ได้สนใจกับคำที่บอกออกมาเป็นพิเศษเลย จึงตัดส

มากกว่าใหญ่

จะได้ไม่ต้องหนีเอ๋ยไปไหนอีก เอ๋ยจะได้มีเพื่อ

ว่า ‘รัก’ จากปากน้องนั้นดูเหมือนจะเป็นเพีย