บพ่อกับแม่ท

กครั้งจ้ะ พ่อกับแม่แล้วก็พี่ใหญ่จะดีใจ เวลาเห็

ี่น่าจะเป็นประสบการณ์ใหม่ ที่ตัวเองอาจ

กเรือไปหาป

นเหรอ” ปากตอบพี่ แต่ตามองเรือพ่อ

เป็น

อกเรือหาปลาสักนิดเดียว น้องหันมาหาแล้วยิ้มให้ พร้อมกับเสนอ

กับพี่ใหญ

ตายพี่ไม่ค่อยอยากอยู่ใกล้หรอก แล้วดู

ส่วนพี่ใหญ่ก็เป็นแบบนั

าะกันด้วยเรื่องเล็กๆ น้อยๆ แต่พี่ใหญ่ก็ต้องยอมน้องอย่างเธ

ะอย่าง

นคิดว่าเขาเป็นคนคิดทางลบเปล่าๆ ส่วนวรินรำไพที่ไม่เคยรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นระหว่างสอง

อยากออกเรือไ

อ๋ยมายืนรอรับอยู่ตรงนี้ไงล

่ะจ้ะ” เพราะมักจะมีของฝากมาใส่มือด้วยครั้ง

มคายหันไปมองคนข้

กเอ๋ยด้วยนะ” สาวน้อยเลยได้โอกาสขอข้อแลกเปลี่ย

กินอะไรบอกพี่ รับร

อจ๋า! เอ๋ยอ

เรียบร้อยแล้ว หินรีบเดินลงไปช่วยลากเชือกมาผูกไว้กับต้นไม้ใหญ่อย่างคนมี

ถึงจังเลยล

าอย่างเป็นสุขใจ รวมทั้ง วสินและสองหนุ่มด้วยท

มาฝากเอ๋ยหร

ฝากเอ๋ยฝากยายแล้วก็ฝากหินด้วยนะ งั

จะมีของฝากก็ไม่เชื่อ” สาวน้อยหันไปหาพี่ที่หอบของ

ขนมมาฝากเอ

าะมือแม่อยู่ รีบหันไปหาแล้วยิ้มให้พี่ชายอีกคนด้วยความดีใจ ที่ไ

ณจ้าพี

หญ่ ลุงจะได้รีบขึ้นไ

ดียว เพราะเขาใจร้อนอยากจะรีบแบ่งเงินให้ในสัดส่วนที่เท่าๆ กันหลังหักค่าใช้จ่าย

ราะเรือเป็นของเขา ธนากรก็เป็นเพียงเพื่อนบ้านที่

เหลือเลี้ยงดูธนากรกับยายยวงมาตั้งแต่นั้น กระทั่งธนากรเรียนจบชั้น

ญาตรีที่มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช ด้วยเป็นคนรักเรียนพอๆ

ั้นวสินมองไม่ค่อยเห็น ว่าเป็นเรื่องสำคัญ เพราะ

ับล

สัมพันธ์ฉ

ร็วๆ เข้า เดี๋ยวเอ๋ยอดไ

ีฟ้าอ่อน ยืนท้าวสะเอวอยู่ใต้ถุน มองออกไปยังโอ่ง

จ้า เร่งจร

นมีมากอย่างล้นเหลือ จนวสินกับรำไพกำลังช่วยกันเลือกปลา

็บเมื่อไหร่ก็ได้แค่เปลือกหอย

ด้มาเก็บไปหมดก่อนสิจ้ะแม่ ทีนี้เอ๋ย