าตาขึ้นกว่าเมื่อก่อน ก็คงจะไม่ได้เจอกันอีกแล้ว พวกพี่ก็ไม่รู้จะไปทำมาหากินอะไรแล้วล่ะ เงินที่ขา

เดินกลับไปจัดตู้ต่อ เพราะต้องเร่งทำก่อนตลาดเปิด วันธรรมดานั้นสายได้ แต

จ๊กหน้าตลาดมาฝากด้วย มากินก

เรียน สักพักก็มีเสียงปิ๊กอัพคันเก่า มีลัดดากับลูกคนกลางนั่งมา พิมพ์ภิษาไม่ได้สนใ

จ้ะ เดี๋ยวพี่จั

่งไป ขายไป จะได้สดๆ ร้อนๆ น่ากิน ส่วนของในร้านใครว่างก็จะช่วยกันขาย สายๆ ลัดดาก็จะ

้า” ยายเข่งร้านข้างๆ ขายขนมขบเคี้

ไวน์บ้าง” น้องคนเล็กวุ่นกับการเช็ดขวดเหล้าไวน์อยู่ในร้าน

ันมาก็ไม่ปาน แถมร้านค้าข้างๆ ก็รักสามสาวไม่น้อย เพราะต่างมีน้ำใจคอยช่วยเรียกลูกค้า หรือคอยช่วยขายในเวลาที่ร้านของทั้งสาม

่ดินส่วนจะสร้างเป็นโรงแรมได้โดยไม่มีปัญหากับชาวบ้านร้านตลาดนั้น เป็นรูปสี่เหลี่ยมผืนผ้า ด้านหน้าติดแม

เมื่อไหร่ ก็มักมีผู้คนมาประท้วงอยู่เรื่อย น

รง แม้จะสามารถทำได้ในพริบตา หาก

จะให้ทำยัง

สายตาเอาไว้ แม้จะเป็นชายด้วยกัน แต่พอมองใบหน้าคมเข้มกับหุ่นสูงร้อยแปดส

กพ่อค้าแม่ค้าไม่กี่คน จะมาขวางไว้ได้ไม่นานหรอก อีกอย่าง

คิ้วผู้โบว์ เพราะเป็นคนมาทำงานใกล้ชิดกับชาวบ้านร้านตลาด มากกว่าเจ้านายที

ล่ะครับ เรา

่หน้าที่โดยตรงจะต้องไปจัดการกับหัวโจก แต่ก็คงทำเป็นเอาหูไปนาเ

ฝีปากดีไปหา คิดว่า

้าไม่ล

้นเล่าอย่างรวดเร็ว จนมาหยุดยืนอยู่ลานกว้างหน้าแม่น้ำ มีโต๊ะพับสูงเท่าเข่า กางบนเสื่อทอผืนใหญ่ มี

ี๊บไม่ต้องห่วงหรอกนะครับ ถ

ลายเป็นตลาดร้างด้วยซ้ำ ไม่เข้าใจว่าพ่อค้าแม่ค้าแถวนี้ จะรอทำเงินแค่เสาร์อาทิตย์ทำไม สู้ไปหาทำเลค้าขาย

ุณเบียร์จ

ามเจ้านาย ที่ยืนหันหน้าไปหาตลาดชุมชนเก่

ดินเข้าเขตตลาด กินความยาวหน้าริมน้ำไปเป็นกิโลเมตร และเขาก็ต้องการเนื้อที่เพิ่มอีกเพียงร้อยกว่าเมตรเท่านั้