ฉู่ชิงหวงระแวงฉู่ชิงเยว่มาโดยตลอด เมื่อก่อนฉู่ชิงเยว่ใช้วิธียุแยงกับนางได้ผลดีนัก นั่นก็เป็นเพราะฉู่ชิงหวงร่างเดิมรักโจวอ๋องซื่อจื่อด้วยใจจริง แต่มิใช่นางในตอนนี้ นางไม่เพียงไม่รักเขา ทั้งยังรังเกียจเขาอีกด้วย เพราะฉะนั้นนางจึงไม่สะทกสะท้านกับคำยั่วยุของฉู่ชิงหวงแม้แต่น้อย นางเองก็อยากจะรู้เหมือนกันว่าฉู่ชิงหวงคิดจะทำอะไรกันแน่！

ฉู่ชิงหวงไม่เชื่อว่าฉู่ชิงเยว่จะมีน้ำใจมาเยี่ยมนาง ทั้งยังเอาอาหารมาให้นางด้วย และยังถึงขนาดมาขอโทษขอโพยนางที่แย่งงานมงคลของนางไป ต้องรู้เสียก่อนว่า เพื่อให้แย่งชิงการแต่งงานนี้ไปได้ ฉู่ชิงเยว่นั้นเรียกได้ว่าทุ่มเทความคิดจนสุดกำลังทีเดียว！

ทว่านางก็กินอาหารที่นำมานั้นจนหมดแล้วก็ไม่เห็นมีพิษ แต่ฉู่ชิงหวงก็ยังไม่วางใจ จุดประสงค์ที่ฉู่ชิงเยว่มาที่เรือนหยูถิงมีได้เพียงประการเดียว ก็คือมาจัดการกับนาง เพียงแต่ไม่รู้ว่าจะใช้ไม้ไหนเท่านั้น

“ฉู่ชิงเยว่ เจ้า…” ทันใดนั้น ขณะที่ฉู่ชิงหวงกำลังคิดจะถามว่าฉู่ชิงเยว่คิดจะทำอันใดกันแน่ นางก็พลันเห็นเลือดที่มุมปากฉู่ชิงเยว่ สีหน้าฉู่ชิงเยว่เปลี่ยนเป็นสีดำคล้ำ เป็นสัญญาณว่านางถูกพิษชัด ๆ

ฉู่ชิงหวงตกตะลึง อาหารทุกอย่างนางล้วนใช้ตะเกียบเงินทดสอบดูหมดแล้วพบว่าไม่มีพิษ เช่นนั้นฉู่ชิงเยว่ถูกพิษได้อย่างไร！

“อ๊า！” จู่ ๆ สาวใช้ของฉู่ชิงเยว่ก็พลันกรีดร้องขึ้นมาแล้วรีบวิ่งออกไป “แย่แล้ว แย่แล้ว คุณหนูรองวางยาพิษคุณหนูสี่ แย่แล้ว นายท่าน ฮูหยิน แย่แล้วเจ้าค่ะ...”

ฉู่ชิงหวงมองสาวใช้ที่พุ่งปราดออกไปแล้วก็กระตุกยิ้มที่มุมปากเบาบาง ๆ ที่แท้ก็กำลังรออยู่นี่เอง นางมองฉู่ชิงเยว่ที่กระอักเลือดสด ๆ ออกมาและฟุบหมดสติแน่นิ่งไปบนโต๊ะด้วยสายตาเย็นชา เพื่อใส่ร้ายนาง ฉู่ชิงเยว่ทำได้ทุกอย่างโดยไม่เลือกวิธีการจริง ๆ！

“เจ้าช่างอำมหิตนัก เพื่อใส่ร้ายข้าถึงกับยอมวางยาพิษตัวเอง！” ฉู่ชิงหวงกัดฟันกรอด เดิมทีเรื่องที่นางลากคนทั้งจวนเสนาบดีไปรับเคราะห์ก็ทำให้ท่านพ่อไม่พอใจอยู่แล้ว หากนางยังต้องข้อหาวางยาพิษสังหารน้องสาวแท้ ๆ ของตัวเองเพราะความอิจฉาริษยาอีก เกรงว่าท่านพ่อคงไม่ปล่อยนางไว้อีกแน่！

ท่านหมอมาถึงเร็วยิ่งนักเพื่อถอนพิษให้ฉู่ชิงเยว่ ส่วนเสนาบดีฉู่กับนางหวังก็มาถึงเร็วไม่แพ้กัน พอนางหวังมาถึงก็พุ่งปราดเข้าหานาง แล้วร่ำร้องราวกับจะขาดใจ เสียงนางร้องโหยหวนเสียจนชวนให้คนฟังปวดใจแทบจะหลั่งน้ำตาเสียให้ได้

“นังคนสารเลว！” เสนาบดีฉู่ตบหน้าฉู่ชิงหวงสุดแรงจนตัวล้มลงไปกับพื้น ศีรษะกระแทกเข้ากับขอบโต๊ะจนหัวแตก โลหิตสด ๆ ไหลอาบออกมาลงมาย้อมคอเสื้อของนางจนกลายเป็นสีแดงฉาน “ข้าคิดไม่ถึงจริง ๆ ว่าเจ้าจะใจดำอำมหิตผิดมนุษย์มนาขนาดนี้！”