ลงแล้วโขกศีรษะลงกับพื้นทันที “คุณหนูดีกับพวกเราสองพี่น้องมาตลอด บัด

าตัดสินใจจะอยู่ต่อ ข้าก็ยังมีบางอย่างที่ต้องบอกพวกเจ้า อยู่กับข้าไม่ต้องฉลาดมากนักก็ได้ ไม่ต้องมีไหวพริบปฏิภาณมากนักก็ไ

ก่อนจะตอบอย่างห

น สาวใช้ข้างกายนางล้วนแต่เลือกทอดทิ้งนางไปอยู่ข้างนอก ทั้งเรือนหยูถิงเหลื

ป็นโอกาสที่ดี

เอ๋อร์ พี่รองของเจ้ายอมสละการหมั้นหมายที่ดีถึงเพียงนี้ให้กั

องไปขอบคุณพี่รองอย่างดีอยู่แล้วเจ้าค่ะ หากไม่ใช

ท่านพ่อเจ้าจะม

” ฉู่ชิงเยว่ยิ้มอย่างลำ

ม่ลูกแซ่หวังนี้อดรนทนไม่ได้อีกต่อไปแล้ว ขนาดแค่วันเดียวพวกนางก็รอไม่ไหว อยากจะใช้โอกาสนี้ฆ่านางให้ตาย จากนั้

บนโต๊ะ ฉู่ชิงหวงหรี่ตามองอาหารบนโต๊ะด้วยสายตาระแวง หรือว่าฉู่ชิงเยว่จะวางยาพิษเพื่อสังหารนาง？ หากนางถูกวาง

้อย นางลักลอบสานสัมพันธ์กับโจวอ๋องซื่อจื่อมาตั้งแต่แรก และยังคอยยุแ

แต่ขอพี่ร้องอย่าได้ทรมานตัวเองเลย ทุกอย่างล้วนเป็นการตัดสินใจของซื่อจื่อ ทั้งพี่ร้องและตัวน้องเองต่างไม่อา

องภรรยาเอกเช่นนางขวางทางพวกนางอยู่ ยามนี้ฮูหยินผู้เฒ่าก็โกรธนางจนหนีไปอยู่ที่อื่น ทั้งตำแหน่งขุนนางและคู่หมั้นก็ต่างถู

ู่กันแน่” ฉู่ชิงหวงถา

ับถูกปรักปรำเรื่องใหญ่โดตคับฟ้า ก่อนจะยกน้ำแกงขึ้นดื่มเสียเอง “พี่รอ

ีบนำชามกับตะเกือบเงินมาเปลี่ยนให้นาง ฉู่ชิงเยว่เห็นแล้วก็ขบเขี้ยวเคี

่ชิงเยว่เอ่ยอย่างเศร้าสร้อย “พี่รอง เรื่องที่ซื่อจื่อมาสู่ขอน้อง น้องเองก็ไม่ทันตั้งตัวเหมือนกัน ต่อให้พี่

แสดงออกผ่านสีหน้า “ไม่ต้องหรอก ผู้ชา

ฝ่ายจะต้องชักสีหน้าใส่หน้า จากนั้นก็ต้องอาละวาดยกใหญ่เป็นแน่ คิดไม่ถึงว่าฉู่ชิงหวงจะนิสัย

ไม่อายไว้ไม่รู้เท่าไร ก่อเรื่องน่าขันอีกไม่รู้ตั้งเท่าไร จะยอม

ังเสียใจ แต่ซื่อจื่อมิใช่ผู

หวงแค่นหัวเราะ “ข้าหมดหวังกับเขาไปตั้งนานแล้ว ถอนหมั้นก็ดีเหมือนกัน เรื่องวุ่นวายหายไปไม่น้อยเ

กโจวอ๋องซื่อจื่อได้จริง ๆ หากนางก็รู้แล้วว่าตัวเองค