แม่นมอันเห็นฉู่ชิงหวงเกรงอกเกรงใจถึงเพียงนี้ นัยน์ตาของนางพลันเป็นประกายแวววาว นางเคยเห็นฉู่ชิงหวงมาก่อน เคยให้คำแนะแก่นางมาก่อน การไว้ตัวขนาดนี้ก็ไม่ใช่เรื่องดี ตอนนั้นฉู่ชิงหวงเพียงส่งเสียงฮึมฮัมครั้งหนึ่งแล้วเดินจากไปอย่างหยิ่งผยอง แต่บัดนี้ฉู่ชิงหวงที่ยืนอยู่ตรงหน้านาง ราวกับว่าเปลี่ยนไปเป็นคนละคนเลย

“คุณหนูรองไปลานประหารมารอบหนึ่ง เปลี่ยนไปไม่น้อยเลย” แม่นมอันรู้สึกปลื้มใจไม่น้อย หากฉู่ชิงหวงยังคงกำเริบเสิบสานเช่นเดิม แม้ว่าเจ้านายออกคำสั่ง นางก็ไม่ยินยอมที่จะมาอบรมสั่งสอนให้เป็นแน่ ยังดีที่แม่นางนี้ยังรู้จักเปลี่ยนแปลงตัวเอง