“หลานอยากเรียนรู้กฎเกณฑ์ในวัง ขอท่านย่าได้โปรดสงเคราะห์หลานด้วยเถิดเจ้าค่ะ” ฉู่ชิงหวงโขกศีรษะลงกับพื้นอย่างแรง “บัดนี้หลานถูกผู้อื่นถอนหมั้น เสื่อมเสียชื่อเสียงไปหมดแล้ว ทั้งเมืองหลวงผู้ดีมีสกุลที่ไหนจะกล้าล่วงเกินจวนโจวอ๋องกันเล่าเจ้าคะ ย่อมต้องไม่มีผู้ใดกล้ามาสู่ขอหลานเป็นแน่ แต่หลานโตแล้ว ถึงอย่างไรเสียก็ต้องออกเรือน แทนที่จะแต่งเข้าบ้านชาวบ้านธรรมดา ยังมิสู้ให้หลานได้ทำให้ตระกูลฉู่เราได้เชิดหน้าชูตา”

ฮูหยินผู้เฒ่าฟังคำพูดของหลานสาวทั้งหมดนั้นแล้วก็อึ้งอยู่พักใหญ่ เนิ่นนานถึงได้ค่อย ๆ เอ่ยขึ้น “เรื่องนี้ เจ้าให้ย่าคิดดูให้ดีก่อนเถิด เรื่องนี้ยังต้องหารือกับพระนางซูเฟยเสียก่อน”