เบาๆ เขาจะจำได้ไหมว่าเขาเคยทำแบบนั้นกับเธอมาก่อน ต

มแว่นสายตายิ้มอ่อนโยนแล้วลงนั่ง

หลังต้นไม้ใหญ่ซ่อนเสียงร้องไห้ไม่ให้ใครได้ยิน ชายหนุ่มยิ้มอ่อนโยนแล้วลูบผมของเธอเบาๆ ความอบ

้องการคำตอบ “มาเล่นซ่อนแอบคนเดียวแบบนี้ไม่ดีน

งเริ่มสะอึกสะอื้น “มิ้นต์กลัวคุ

โกรธเด็กน่ารักๆ ได้ลงหรอกครับ โดยเฉพาะเด็กที่กล้ายอมรับในสิ่งท

เด็กหญิงจ้อ

งนี้พี่ไปส่งนะ พี่จ

รงอาจเพราะกลัวพ่อจะดุจนแข็งขาอ่อนก็เป็นได้ ชายหนุ

นหลังมา พ

ญิงเขินจนหน้าแดงแต่เพราะเขาหันหลั

ขี่หลังพี่

อใหญ่จับมือเล็กของเธอให้คล้องคอเขาก่อนจึงลุ

ยใจดีจ

็อย่าไปไหนกับคนแป

ต์ไม่รู้จัก

นพี่แล

ไมล

้นต์ไงล่ะครับ” ชายหนุ่มหัวเราะอีกครั้ง “

..พี่

แต่ที่แน่ๆ เขาให้เธอขี่หลังจนกลับถึงบ้าน เธอโดนพ่อดุนิดหน่อยแต่ไม่ใช่ที่ทำแจกันแต่เพราะเธอหายไปจนใครๆ

านั้น หลังจากนั้นเธอได้พบเขาอยู่หลายครั้งและเขาก็มองเธอด้วยสายตาอ่อนโยนเสมอ จนถึงวันที่ได้สวมแหวนหมั้นรอยยิ้มจึงเลื่อนหายไปบนใบหน้า เธอไม่รู้ว่าเธอ

ข้างเดียวก็ยังขอครอบครองเขาไว้ให้นานท

.

บมาเยี่ยมมารดาและเลือกเดินทางด้วยรถทัวร์ใช้เวลาราวแปดชั่วโมงเศษจึงมาถึงบ้าน แม่ดูอ่อนแอลงไปมากแต่เขาก็ยังบอกตัวเองว่าเป็นธรรมดาของคนวัยนี้ แม่ดีใจกับการมาโดยไม่บอกล่วงหน้า แต่เขาเกรงว่าแม่จะต

ณหญิงเรียนเชิญห

เพิ่งตื่น อาบ

คุณธ

แม้จะมีประชุมในกรุงเทพฯ เขาก็ยังเลือกที่จะพักในโรงแรมมากกว่ากลับบ้าน แต่กระนั้นพี่ชายคนโตก็มักจะโทรศัพท์ตามตัวให้เขากลับบ้านมาปีละครั้งหรือสองครั้ง เขามีพี่ชายสองคน คนโตคือ กรกฎ กมลฉัตร ซึ่งแต่งงานแล้วมีลูกชายวัยสิบสี่กับลูกสาววัยสิบขวบ ดูแลกิจการของครอบครัวทั้งหมด ส่วนพี่คนรองคือ กมลฉัตร แต่งงานแล้ว