กนะยัยผู้หญ

อะคาร

ไหล่ชายผมแดง สองคนนี้ห

เจ้าไปเก็บไว้ในห้องใต

วเราะจนโดนน

ว่า พอใช้มีดสู้ทำได้ผ่านเกณฑ์ แต่พอ

งเสียคืนที่จะได้นอนสบายๆ บนเตียงนุ่มๆ ที่บ้านไปคืนหนึ่งเลย พี่ก็เข

... อริสา

เรียบร้อยหัวดี เป็นขวัญใจสาวเล็กสาวใหญ่ตั้งแต่เหนือใต้ออกตก เรียกได้ว่าต

บไม่เคร่งครัดจนเกินไป ดวงตาสีเขียวสดดูอ่อนโยน สีตานั้นตัดกับเส้นผมจนดูโดดเด่นกลายเป็นเอกลักษณ์ของเจ้าตัว

มีดสั้นผ่านจุดตรวจมาได้ เมื่อคืนอริสาก็เห็นเขาเอามีดเล่มจิ๋วไป

ดับผ้าคลุมดำ... ระดับสูงกว่าเธอ และรองจากคุณยายของ

จะเรียกเขาว่าอัจ

เป็นคู่หมั้น แต่ขอทีเถอะ จะให้มาเป็นพี่สะใภ

ริสารู้สึกว่ายิ่งเขาโตขึ้น ภายใต้มาดสุภาพบุรุษไร้ที่ติของเขามีอะไรบางอย่างที่

ิอยู่หรอก แต่เธอไม่อยากโดน

รณีนั้นเธอต้องฉีกกระชากหน้ากากของชายชื่อเล

ุกแบบนั้น อย่างน้อยเท่าที่ลองนับดูก็ไม่

เจ็บมาแล

กติจะละมุนละม่อม ต่างจากสีหน้าบูดบึ้งของคาร์ไมน์ “จะว่าไป มีคนหนึ่งที่อริสา

ขาอยู

วอยู่ห้องที่ส

อริสาก็ลุกพรวดและ

้วย ข้าเองก็เป็นห่วง

าเกือบชนเธอเข้าจังๆ “เจ้ารู้สึกอะไรกับอลิสาจริงๆ ใช่ไหม? กับข้าหรือยายข้า เจ้

ียวกับผม “สนใจอะไรนักหนา?! หลีกไปเลยเดี๋ยวข้

มีวันโตจริงๆ” อริสาต้องเดินตามเด็กหนุ่มที

คยื่นอาหารเช้ามาให้ มันเป็นขนมปังโปะทับด้

กรอบว่าสองคนนี้คล้ายกันแค่หน้าตาจริงๆ เลคตัวบางกว่าและให้อารมณ์แบบนักวิชาการมากกว่าน้องชาย

ไม้กระดานแต่เธอก็ฝืนเคี้ยวกร้วมๆ แอบเหล่มองเลคก็เห็นว่

ช่วยอีกรึเ

ับเจ้าดู อยากรู้ว่าจะขึ้นไปถึงผ้

างทีการอยู่ระดับสูงๆ ก็ไม่

ากตัวเองและตั้งหน้าตั้งตาขึ้นบันไดต่อ ทำไมเธอต้องมาพูดอะไรแบบน

งเลคพึมพำ แต่พวกเขาก็มาถึงชั้นสอง และคาร์ไมน์ก็รีบเดินราวก

ลังทานซุปบนเตียงท่าทางสบายใจ เขาห่มผ้าครึ่งตัว พันผ้าพันแผลไปครึ่งหน้า สวมเสื้อหลวมๆ ที่ขุดมาจากลิ้นชักในห้อง เสื้อผ้าที่สวมเมื่

พที่น่าดูนัก แต่ขอบคุณที่อุตส่าห์มาเยี่ยมหลังเมื่อคื

ริ่มฝ่อ หดคอเหมือนกลัวหญิงสาวผมดำ ก่อนที่บรรยากาศจ

บ้างรึเปล่า? แล้วเจ้าล้างยังไง?” ดวงตาสีเขียวมองส

มม้ากับเส้นผมซีกบนของศีรษะคาร์ไมน์ไปรวบไว้ด้านหลัง ส่วนที่เหลือปล่อยให้ปรกต้นคอเช่นเดิม “แล้วที่เหลือทำเป็นเปียท่านจะดูดี แต่เหมือนผมท่านจะยาวไม่พอ...” ขน

ายหนุ่มสูงวัยกว่าออก แต่สีหน้าบอกชัดๆ ว่าได

วลา” อริสาแตะซองปืนขู่ “เจ้

ข้าต้องเสียหายกับเรื่องวิวาทงี่เง่าระหว่างแคลนที่พวกข้าแทบไม่ได้ติดต่อด้วยนี้หรอก” ธอร์เคลบุ้ยไปท

องเจ้ากับน้องสาวข้า อ

าลักพาตัวน้องสาวท่านหรืออะไรเทือกนั้นใช่ไหม? ท่านคิดผิด บอสไม่มีทางทำอะไรแบบนั้น อันตาของข้าไม่มีทางทำเรื่องที่เหมือนพาเผ่าเราถ

นนะ หมอนั่นไม่ไ

กตดีๆ เขามีเขี้ยวเหมือน

ึ่งซื่อสัตย์ต่อแคลนของตัวเอง และข้าเชื่อว่าระหว่างพวกท่านออกล่าคงจะเ

ตัวเองเป็นสุนัขจนตรอกเ

อยู่” คำเรียกที่ใช้เปลี่ยนไปกะทันหัน “ทั้งวูล์ฟทั้งข้าผ่านอะไรมาด้วยกันหล

อนนี้ถึงยังไงเจ้าก็อยู่ในสถานะแขก พักให้หายไวๆ เจ้า

เลยพ

นข้าขนลุกเลย” คา

ต่ไม่ค่อยพูด” เลคพูดหน้ายิ้มจนโดนน้องชาย

ด้ยินก็บอกให้ทั้งสองลงไปช่วยข้างล่าง เขาจึงเปลี่ยนไ