นร่างสูงคุ้นตาที่ตอนนี้นั่งหันหลังให้ และเหมือนอีกฝ่ายจะรับรู้การเข้ามาของเธอ เขาจึงค่อย ๆ หมุนเก้าอี้ตัวใหญ่มาเผชิญหน้ากับหล่อน จอมขวัญ สังเกตเห็นว่าเขากำ

มขวัญ มงคลเกียรติ ไม่มีใครบอกคุณถึงมารยาทข้อนี้หรือ?” น้ำเสียงที่ฟังแล้วคล้ายต่อว่ากลาย ๆ และลงท้ายด้วยคำพูดเชิงประชดประชันเล็กน้อยนั่

ขวัญยืนนิ่งอยู่กลางห้องราวกับถูกสาป ก้มหน้างุด ไม่กล้าขยับเขยื้อนไปไหน แม้กระทั่งหน้าก็ไม่กล้าที่จะมองไปยังเก้าอี้ที่มีชายร่างสูงน

ครหลบตา มันเหมือนไม่สนใจในคำพูดของผม” จากที่เอาแต่ก้มหน้างุด ก็เลยเชิดหน้า

เราไปทำอะไรให้เขาตอนไหนนะ จอมขวัญเม้มริมฝีปากแน่น จ้องอีกฝ่ายเขม็ง ก็เอาสิอยาก

่อย่างนี้น่ะหรือ?” อ้าว!..จะอะไรกันนักกันหนาค

้าตัวเองไม่ผิด ดิฉันนางสาวจอมขวัญ ก็ไม่ยอมเหมือนกันค่ะ ปากไวเท่าความคิดจึงได้เผลอหลุดพูดประโยคที่ทำเอาบอสใหญ

้ำเสียงอ่อนลงเล็กน้อย ผายมือเป็นเชิง

แต่แปลกแฮะ รอบนี้ไม่ยักกะโดน รู้สึกแก้มยังร้อนวูบวาบไม่หาย เมื่ออีกฝ่ายยังคงมองมาที่หล่อนอย่างจงใจ สายตาคมดุเพ่งพินิจพิจารณา ประเมินค่าในตัวหล่อนไปในคราวเดียวกัน จอมขวัญขยับจัดระเบียบตัวเองเส

ับที่เจอกันในลิฟต์นั่น พอวันนี้ไม่ได้พกมา ก็ดันจะมาทวงคืน เอาไว้วันหลังนะคะบอส.. จอมขวัญคิดอะไรไปต่าง ๆ นานา หากสายตาทิ้งอยู่แค่บริเวณคอเสื้อเชิ้ตภายใต้เสื้อสูทราคาแพงของเขาเ

งไง” น้ำเสียงทุ้มต่ำเอ่ยถ

ับคำถามของผู้เป็นเจ้านาย แต่ดูเหมือนว่า คำตอบของหล่อนจะไม่กระจ่างสักเท่าไหร่ ดูจา

ครั้งแรก เริ่มเข้าใจราง ๆ แล้วว่าบอสใหญ่หมายถึงอะไร นี่เจ้านายคิดว่าหล่อนใช้เส้นสายเข้ามาอย่างนั้นหรือ เขาจึงจำ

ิ้วเข้มที่ไม่ได้ตกแต่งให้ดูเรียวสวย ขมวดเข้าหากันมุ่น มือที่วางอยู่บนตักใต้โต๊ะทำงานตัวใหญ่ กำเข้าหากันแน่น กับคำว่า “เกลียด” มันเหมือนค้อนที่มาทุบลงมาที่หัว จอมขวัญรู้สึกเ

ารโกหกเหมือนกับท่านนั่นล่ะค่ะ ถ้าหากว่าท่านยังคลางแคลงใจในตัวดิฉันอยู่ ก็ยินดีลาออก และก็ขอขอบคุณมากนะคะที่ท่านอุตส่าห์ ให้โอกาสดิฉันได้เข้ามาทำงาน เป็นประสบการณ์ที่ดีมากเลยค่ะ ถึงแม้ว่าจะมาได้แค่อาทิตย์เดียวก็ตาม” จอมขวัญตัดสิน