อปากต่อคำ ต่างจากตอนแรกที่ดูหงอ ๆ นั่นลิบลับ เจ้าของร่างสูงโยกตัว กลับมานั่งในท่าตรงอีกครั

้ จะด้วยเหตุผลกลใดก็ตาม คุณจะยอมรับ ..หรือไม่ยอมรับ ผมก็ไม

งและเจ็บใจกับคำพูดแดกดันของท่านประธานใหญ่ไม่หาย ข่มใจให้สงบเข้าไว้ เจ้านายเหลือบมองเอ

นนะ ผมก็เลยสงสัยว่าคุณอาจจะรู้จักใครในนี้ แต่ถ้าคุณบอกว่า ไม่.. ก็คือ ไม่.. ก็โอเค ผมจะได้เริ่มคำถามต่อไป” ฟังจากสุ้มเสียงของ

นี้ อย่างน้อย ๆ หล่อนก็ได้เกียรตินิยมอันดับสอง แม้จะไม่ติดอันดับหนึ่งเหมือนพี่ชายหล่อนก็ตามทีเถอะ หญิงสาวคิดว่าสมควรที่จะพูดอะไรออกไปเสียบ้าง อย่า

ีปากกับเจ้านาย อย่างคุณมัฆวัฒน์ ก้องกังวาลไกล น้อยคนนักที่จะได้มีโอกาสดี ๆ อย่างหล่อน ไหน ๆ ภาพพจน์ของเธอก็ดูทุเรศทุรังในสายตาของเขาอยู่แล้ว หากจะเพิ่มขึ้นอีกสักนิดสักหน่อย ค

ล้วสินะ คุณทำอะไรเป็นบ้างล่ะ” ชายหนุ

ในหน้า แน่ล่ะจะมีก็แต่หล่อนเท่านั้นที่รู้ว่ายิ้มอะไร หลังจากนั้นหล่อนก็สาธยายถึงผลงานที่หล่อน

นะว่า..พร้อมในตำ

็จะจำไว้เป็นบทเรียน และจะพยายามไม่ให้เกิดขึ้นอีก” คนตอบเอ่ยสวนออกไปทันที ทั้งที่ยังไม่ได้คิดไตร่

ต้องมาคอยนั่งอบรมสั่งสอน และพร้อมที่จะให้อภัยในสิ่งที่ผิดพลาดซ้ำ ๆ นักหรอก ผมจึงต

ก็เขาประเมินว่าไม่พร้อมที่จะรับเด็กใหม่และต้องการคนมีประสบการณ์ด้วย เขาช่างเป็นคนที่

มีความคิดว่าเด็กที่จบมาใหม่ ๆ ไม่มีประสบการณ์ อย่างดิฉันจะทำงานให้ท่านไม่ได้ตามที่ต้องการ ดิฉันไม่เถียงหรอกค่ะ ที่ดิฉันไม่มีประสบการณ์ในการทำงานมาก่อน แต่..ในการเริ่มต้นทำงานของใครหลาย ๆ ก็ย่อมต้องมีก้าวแรกกันทั้งนั้น ถ้านายจ้างมีความคิดที่คับแคบ

จากไหน ถ้าไม่มีคนให้โอกาสท่าน” จอมขวัญคิดว่าเขาคงลุกขึ้นมาบีบคอเธอให้แหลกคามืออย่างแน่นอนเมื่อกล่าวจบประโยค..หากกลับกลายเป็นว่า เข

ู่อย่างหนึ่งจากคุณนะ” หญิงสาวท

กเก้าอี้อีกครั้ง มือก็หมุนปากการาคาแพงไป