ลูกพ่อ...ไอ้ขวัญ ที่ไม่มีความคิดนอกจากมัวเมาราคะแล้วทำให้เขาเกิด สกาว...แม่ที่ร่ำลือไปทั่วหลายหมู่บ้านดังในตำบลว่าสวย แต่ร่านเสน่ห์... ยาย...ศรีนวลผู้ดีจอมปลอม แต่ใจร้ายหมายจะทุบตีเขาถึงตาย และย่า...ผกาที่เป็นกะหรี่เก่า ...ชีวิตบัดซบฉิบหาย... ภานุกร บอกตัวเองเช่นนั้น ไม่มีพ่อเป็นแบบอย่างชีวิต ไม่มีอกแม่ให้ซุกอุ่นไอ เติบโตมาในมือคนอื่น หาก สกาว เป็นนางแม่มดร้ายกาจตั้งแต่วัย 16 สกาวก็ได้ให้กำเนิด อสูรร้ายอย่างเขา หนุ่มหล่อ มีปมเต็มสี่ห้องหัวใจ ร้ายมาร้ายกลับ ไม่มีหัวใจให้กับใครอย่างแท้จริง จนมาเจอกับ แม่สาวแพว พิชญา อสูรร้ายสงบลง แต่จริงๆ แล้ว แพว พิชญา ก็มีความละม้ายเหมือน สกาว แต่เป็นภาคนางฟ้า มาทำให้อสูรได้เริ่มต้นชีวิตใหม่อีกครั้ง ด้วยคำพูดที่ว่า ผมไม่อาจจะสาบาน เพราะผมไม่เชื่อมั่นแต่หากเชื่อในตัวผม... ก็คงจะเชื่อในคำพูดผม...ผมจะทำในสิ่งที่ดีที่สุด...เพื่อคุณ...”
“แกท้อง...แกท้องกับไอ้เด็กจรจัดนั่นใช่ไหม...”
เสียงร้องถามแหลมปรี๊ด บอกความผิดหวัง บอกถึงโทสะเจ้าของเสียงเป็นหญิงวัยสามสิบเศษ...เธอกำลังยืนโงนเงน ทำท่าเหมือนจะลมใส่ล้มตึงลงได้ทุกเวลา
“แกต้องเอาออก...ไปทำแท้งซะ...”
“ไม่ค่ะ ลูกของกาว”
“แล้วไง...ลูกของแก...ลูกของนางสาวสกาว...ยังเรียนมัธยมปลาย...แกท้อง...ตอนนี้แกอายุสิบหก...แกจะทำหน้าอย่างไร...แล้วหน้าฉัน...แกเห็นแก่หน้าฉันบ้างไหม ละแวกย่านบ้านนี้ มีใครบ้างไม่รู้จักฉัน...”
“ค่า...”
สกาวลากเสียงยาว หล่อนทำท่าไม่ยี่หระ...ท่าทางหล่อนร้ายเหลือ...ด้วยวัยเพียงแค่สิบหกเท่านั้นเอง หล่อนค่อนข้างอวบอัดและสูง มองเผินๆ หล่อนไม่ใช่สาวสิบหก...หล่อนเหมือนสาวอายุเกินยี่สิบไปแล้วหลายปี และสกาวยังเป็นสาวสวย หน้าของหล่อนอิ่มเอิบ ผิวนวลปลั่ง แต่หล่อนกำลังเอาความอับอายขายหน้ามาฝากวงศ์ตระกูล...หล่อนร้ายกาจนัก...หล่อนทำให้คุณศรีนวลอยากจะบ้าตาย...นับจากสกาวออกอาการอย่างคนแพ้ท้องมาได้สักสามสี่วัน สกาวก็ยอมสารภาพว่าตัวเองท้อง
สกาวบอกว่าประจำเดือนขาดไปสามเดือนแล้ว
แต่หน้าท้องของหล่อนยังไม่ปรากฏ...
“ใครๆ ก็รู้จักคุณศรีนวล ผู้กว้างขวาง...”
“แกอย่ามาประชดฉันนะ สกาว...แกจะเกินไปละ”
“แม่ก็...ใจเย็นๆ ซิ”
“ฉันจะทำยังไงกับแกดี”
“ไม่รู้” สกาวไร้ความเดือดร้อน หล่อนจิ้มเอามะยมดิบๆ ใส่ปากเคี้ยวกร้วมๆ “กาวจะลาออกจากโรงเรียน...ดี...กาวไม่อยากเรียนหนังสือนักหรอก เรียนไม่เห็นสนุกอะไรเลย น่าเบื่อ...”
“แกนะแก...” คุณศรีนวลทรุดตัวลงนั่ง น้ำตาคลออยู่ในดวงตา ผิดหวังและอับอายระคนกัน อยากจะบีบคอสกาวให้ตายไปซะ...แต่เธอก็ไม่กล้า...สกาวคงไม่อยากให้เธอบีบคอง่ายๆ สกาวเอาแต่ใจตัวเอง...เธอไม่โทษตัวเอง แต่โทษไปถึงนายเสกสรรสามีที่ตามใจสกาวมาอย่างหนัก เพราะสกาวเป็นลูกคนเดียวในหมู่พี่น้องสามชายด้วยกัน สกาวเลยไม่คุ้นกับระบบระเบียบ วินัยของบ้านไม่เคยครอบงำสกาวได้
“กาว...แกไม่อายบ้างหรือ...ทำไมแกหน้าด้านนัก แล้วลูกแกมันลูกใคร...หน้าไหนเป็นพ่อมัน”
สกาวชะงักเล็กน้อย ดวงตาของหล่อนปรากฏแววไหววูบ แล้วหล่อนก็เอ่ยตอบอย่างไม่สนใจอะไรเหมือนเดิม
“ไม่รู้”
“อะไรนะ กาว
คุณศรีนวลทะลึ่งพรวดขึ้นมาแล้วทิ้งตัวลงไปใหม่
“มันหลายคนน่ะ แม่...กาวไม่รู้ว่าใครเริ่มก่อน...กาวจะเอาใครดีละ แม่ว่าใครเหมาะ...แม่จะเลือกใครมาเป็นเขย...โชคไหม...โชคลูกลุงกำนัน...พี่เทอด...หรือจะให้เป็นเจ้าขวัญ”
มีเสียงเหมือนลมตีเอิ้กมาจากคอของคุณศรีนวล และเธอก็หมดสติ...สกาวมองหน้าตาเฉย หล่อนร้องบอกนางมะลิแค่ว่า
“น้าลิดูแม่หน่อย เป็นลมซะแล้ว โธ่เอ๊ย...ใจเสาะจัง...”
แล้วสกาวก็กระดิกเท้ากินมะยมดิบๆ จิ้มเกลือต่อ หน้าตาแสนจะปกติอย่างยิ่ง แต่จะมีใครบ้างรู้ใจของสกาว...
ใจที่กำลังเคียดแค้น...เพราะอาทิตย์ก่อนหน้า หล่อนเจอกับผู้ชายที่หล่อนเอ่ยเรียกอย่างประชดว่าเจ้าขวัญ...หล่อนมั่นใจว่าเขาเป็นพ่อของลูกหล่อน แต่เจ้าขวัญปฏิเสธ...เขาไม่ยอมรับลูกของเขาเอง...ขวัญอ่อนแอเกินไป...เขาทำท่าตระหนกอกสั่นราวกับเขาทำบาปมหาศาลกระนั้นแหละ...
และเขาบังเอิญเป็นคนที่สกาวรักมากที่สุด สกาวเลยแบกความแค้นแน่นอก ขวัญทำให้หล่อนเจ็บ...และคนอย่างสกาวเป็นคนรุนแรง...หล่อนจะขอจำจนวันตาย หล่อนจะไม่ยอมให้อภัยต่อเขาเป็นอันขาด...และสกาวจะไม่ระบุชื่อเขาเป็นพ่อของลูก...
หล่อนจะแบกแค้นนี้เอาไว้
จนกว่าหล่อนจะได้สะสาง
นายเสกสรรรับรู้เรื่องราวของสกาวเมื่อเขากลับมาจากกรุงเทพฯ คุณศรีนวลแซ่วบนเตียงในห้อง เธอร้องไห้ฟ้องกับเขา
“ลูกพี่เสกทำเอาฉันเจ็บปวดจนอยากจะตาย...”
“กาวหรือ...”
เขายังไม่รู้รายละเอียด...แต่เขากลับบ้านคราวนี้ เขาไม่เห็นหน้าสกาวเลย สกาวเคยกระโดดโลดเต้นเสมอเมื่อเขาถึงบ้าน...แต่เขากลับคิดว่าสกาวคงจะออกไปหาเพื่อนฝูง สกาวเป็นคนกว้างขวาง...หล่อนเป็นสาวน้อยสวยที่สุดของหมู่บ้านนี้ ความสวยของหล่อน ความมั่งคั่งของทางบ้านทำให้สกาวเหมือนนางฟ้ามากกว่าเด็กสาวธรรมดาสามัญ
คุณศรีนวลเล่าให้เขาฟัง นายเสกสรรก็ทรุดฮวบลง
“กาวน่ะรึ...กาวท้อง...กับใคร!”
แม้เธอจะรู้ว่าเขาเจ็บปวดมาก แต่เธอก็ต้องบอกเขา...
“กาวมันว่าไม่รู้ มันมั่วหลายคน...”
ความจริงที่ถูกถ่ายทอดจากปากของภรรยา ทำเอานายเสกสรรมีสีหน้าประหลาด และเขาก็สุดจะระงับความเครียดของตัวเอง...เขาเบิกตากว้าง หายใจแบบตะกุยตะกายเอาอากาศเข้าทรวงอก แล้วต่อจากนั้นเขาก็ล้มฟาดลง
คุณศรีนวลร้องกรี๊ด...เมื่อเห็นร่างสามีล้มลงเหยียดยาว...หมดสติสมประดีไปต่อหน้าต่อตา...
นางมะลิถลันเข้ามาแล้วพลอยหวีดร้องประสาน...
นายเสกสรรเส้นโลหิตในสมองแตก ร่างกายซีกขวาของเขาไม่อาจจะขยับได้ตลอดตัว...
ถ้าชีวิตเติบโตขึ้นมาด้วยความเจ็บแค้น วันนี้เขาก็เต็มไปด้วยความแค้นในทุกอณูของชีวิต ภายใต้ท่าทีสงบ นิ่งเงียบ และแข็งกร้าวประดุจหินผาของ "ศิลา"... แต่ภายในใจเขานั้น กลับระอุคุกรุ่นไปด้วยไฟแค้นที่รอวันชำระสะสาง! อสูรตนนี้ ผ่านวันเวลาแห่งความเคียดแค้นชิงชัง และพร้อมที่จะเริงไฟแล้ว...และสำหรับเธอ "มินตา"...สาวน้อยผู้อ่อนเยาว์ต่อโลกแห่งความเคียดแค้นชิงชัง ไฟแห่งอสูรครั้งนี้ มันน่าหวาดผวาสำหรับเธอแค่ไหน เพราะมันเป็นไฟแค้น ที่หลอมรวมมากับไฟแห่งปรารถนา...
(นิยายทำละคร เกมเสน่หา) เพราะเย่อหยิ่ง ถือตัว และเหยียดทุกคนที่ต่ำต้อยกว่า จึงทำให้ใครๆ ก็มองว่าเธอ "ร้ายกาจ" แต่ทว่า...นั่นเพราะเธอร้ายกาจจริงๆ หรือเพราะเธอสร้างสิ่งเหล่านั้นขึ้นมา เพียงเพราะเธอกำลังเผชิญกับปัญหาบ้านแตก! และความรัก ความเป็นหนึ่งในครอบครัวถูกแย่งชิงจาก "เขา" ผู้เป็น "คนนอก" ครอบครัว เพราะเขาได้รับความไว้วางใจและเชื่อมั่นจากครอบครัวของเธอมากกว่าเธอเสียอีก เธอจึงเกลียดเขาอย่างมากมาย และต้องกดเขาไว้ให้เป็นเพียง "เด็กในบ้าน" อย่าให้เขาเข้ามาชุบมือเปิบ ฮุบทุกอย่างในบ้านของเธอ และเมื่อเธอค้นพบว่า เขาหลงรักเธอ และหมายปองดอกฟ้าอย่างเธอ เธอจึงวางแผนขุดหลุมล่อ วาง บ่วงเสน่หา เพียงเพื่อให้เขาพบกับความผิดหวังและทุกข์ทรมาน โดยที่ไม่รู้เลยว่า เธอเองต่างหาก...ที่จะตกอยู่ในบ่วงเสน่หาที่วางไว้เอง!
กี่ครั้งกี่หน ก็แพ้ก็พ่าย ผู้ชายไม่เคยซื่อสัตย์ ชื่อเสียง เงินทอง เกียรติยศ รูปโฉม กะรัต เทพทัต ไม่อาจนำมาทระนงได้ กี่คราที่ต้องแก้มือใหม่ ถูกตราหน้า ประณามว่าสามผัว มิหนำซ้ำหนสุดท้าย เมื่อเขาตายจากไปมิได้จบกันแค่นั้น แต่ สายน้ำผึ้ง เพื่อนสนิท คบกันมา 12 ปี กลับกลายเป็นเพื่อนสนิท คิดคด อุ้มท้องเยาะเย้ยว่าเป็นเมียหลวง ส่วนเธอคือเมียน้อย กะรัต ผู้แสนฉลาดเลิศล้ำ เฝ้าตรวจสอบปัญหาชีวิตแล้วพลันคิดได้ เธอไม่เคยจับผู้ชายคนไหน ตีตรา ขึ้นทะเบียน เป็นสามีถูกต้องตามกฎหมาย ครานี้ เห็นทีจะต้องให้ถูกต้องครบถ้วนกระบวนความ พิศุทธิ์ หนุ่มผู้ดี ผู้เกิดมาเป็นอภิชาตบุตรเกินหน้าพ่อแม่ เธอพบว่าเขาเหมาะสมยิ่งอนิจจา... กะรัต เธอมองข้ามสิ่งสำคัญของการครองเรือน เธอลืมความรักแล้วเธอจะรู้ว่าหนนี้ ผู้ชายหรือเธอกันแน่ที่ผิด การตีตราด้วยทะเบียน มันเป็นยันต์ป้องกันชีวิตคู่แตกร้าวได้หรือไม่
จากเด็กหญิงเล็กๆ ที่ได้รับการปลุกปั้นขึ้นมาเป็นนักร้องเสียงทองสุดสวยแห่งยุค พิจิกา โลดแล่นไปตามจังหวะเสียงเพลงจนถึงจุดสุดยอดในชีวิต และเส้นทางนั้นก็ไม่ได้งดงามเสมอไปเมื่อ สุวิชา ชายหนุ่มรูปงามก้าวผ่านมา เขาไม่ได้เป็นเทพบุตรสำหรับเธอ แต่เป็นมารร้ายที่ทำให้เธอตระหนกตกใจสุดขีด เขาทำให้จังหวะเพลงชีวิตของเธอผิดเพี้ยนไป กว่าเธอจะรู้ว่ามารร้ายมีหัวใจรักมั่นคง...ก็เกือบจะสายเกินไป
ชาวัน หนุ่มหล่อ รวย เอาแต่ใจตัวเอง และไม่เคยสนใจความรู้สึกของใครมาก่อน ต้องจำยอมรับผิดชอบ รุ้งทอง หญิงสาวที่ความจำเสื่อมเพราะเขาเป็นต้นเหตุ ชาวันรับสมอ้างเป็นสามีของรุ้งทอง ด้วยเหตุนี้รุ้งทองจึงถือสิทธิ์ว่าเป็น “เมีย” โดยที่ชาวันเองไม่มีทางขัดขืน เพราะหัวใจเขาไปอยู่ในมือของเธอ หัวใจของอสูรตัวแสบ...นามชาวัน ฉายา “ชาละวัน” ไอ้เข้ตัวเอ้ ยอมสยบในอุ้งมือของสาวน้อย รุ้งทอง อย่างหมดลาย
โชคชะตาพัดพา ศรา เข้ามาในเส้นทางชีวิตของเกสร หนุ่มดิบเถื่อนจากป่าดง มาเจอสาวสวยเปรี้ยวจี๊ด สาวมองหนุ่มเป็น อสูร ตัวร้าย และเขาก็เต้นระบำรอบตัวเธอ คนสองคนถูกเหวี่ยงเข้าไปในเส้นทางของการแต่งงาน จาก บังเอิญ เป็น ผูกพัน เมื่อต่างมีปม และปูมหลังครอบครัวที่แหว่งวิ่น พวกเขาเริ่มเห็นใจกันเข้าใจกันพร้อมจะสร้างครอบครัวใหม่ เกสร จับมือ ศรา เริ่มร่ายระบำรำฟ้อน ไปด้วยกัน อสูรตัวนั้นก็เป็นได้เพียง อสูรในหัวใจเกสร...ที่ทำให้ครอบครัวเติมเต็ม
อวิ๋นหลาน นักฆ่าอันดับหนึ่งแห่งศตวรรษที่ 25 ได้ข้ามภพและเกิดใหม่ในร่างของหญิงสาวผู้ไร้ประโยชน์ซึ่งมีชื่อเดียวกันในจวนเทพเจ้าแห่งสงคราม รากวิญญาณถูกทำลายไป? บำเพ็ญวิชาไม่ได้? คู่หมั้นถอนหมั้น? ทุกคนหัวเราะเยาะนาง? การควบคุมอสูร ยาพิษ ยาลูกกลอนปีศาจ อาวุธลับ...นางจัดการได้อย่างสบายๆ อดีตผู้ไร้ค่า แต่บัดนี้มาแก้แค้นชาาเจ้าชู้ เอาคืนทุกคนที่รังแกตนเอง ได้ประสบความสำเร็จ และขึ้นไปสู่จุดสูงสุด ผู้แข็งแกร่งอย่าคิดจะทำอะไรตามใจ ผู้อ่อนแออย่าท้อแท้ กล้ามารุกรานข้า งั้นก็อย่าหาว่าข้าไม่เตือนก็แล้วกัน เขาเป็นจ้าวแห่งอาณาจักรปีศาจ ชอบเอาใจนาง นางฆ่าคน เขาช่วยปิดปาก นางทำลายศพ เขาช่วยกำจัดหลักฐาน เขายอมทำทุกอย่างเพื่อนาง ชีวิตนี้ยอมร่วมทุกข์ร่วมสุขไม่ทอดทิ้งกัน
เธอเกิดในครอบครัวที่ร่ำรวย แต่ต้องประสบเคราะห์กรรมสูญเสียแม่ไปตั้งแต่เด็ก ตั้งแต่วันนั้นเธอก็ไม่มีวันอยู่เป็นสุขเลย พ่อแท้ ๆ และแม่เลี้ยงของเธอบังคับให้เธอแต่งงานกับชายที่เธอไม่รักแทนน้องสาวต่างมารดาของเธอ เธอไม่ยอมแพ้ต่อชะตากรรมของตน ในวันแต่งงาน เธอหนีออกจากบ้านไปและได้มีอะไรกับชายแปลกหน้าคนหนึ่งในคืนนั้น หลังจากนั้นเธอก็พยายามจะหนีไปแต่สุดท้ายก็ถูกพ่อเธอหาจนพบ และหนีไม่รอดชะตากรรมที่จะต้องแต่งงานแทนน้องสาว เธอจะพบว่าชายที่เคยมีอะไรกับเธอในคืนนั้นก็คือสามีของเธอหรือไม่ และเขานั้นจะรู้ว่าเธอเป็นแค่เจ้าสาวปลอมหรือไม่ ตลอดจนความลับเบื้องหลังของสามีคนจนจะเป็นเช่นไร ติดตามไปด้วยกันเลย
หยางจื้อซี เด็กกำพร้าจากศตวรรษที่21 ถูกองค์กรมืดเลี้ยงดูจนเติบโตและทำให้เธอกลายเป็นมนุษย์กลายพันธ์ ในระหว่างที่ถูกส่งตัวไปทำภารกิจลับ เธอกลับถูกคนในองค์กรมืดหักหลังและถูกฆ่าโดยเพื่อนสนิทที่เธอไว้ใจมากที่สุด ก่อนสิ้นใจเธอถามเพื่อนสนิทว่าทำไม แต่ไม่ได้รับคำตอบจากปากของอีกฝ่าย สิ่งที่เธอได้รับคือรอยยิ้มที่ดูถูกเหยียดหยามและ คำว่า “โง่” จากปากของอีกฝ่ายเท่านั้น หลังจากที่ตายไปแล้วสิ่งที่เธอคิดไว้ คงจะเป็นนรกหรือที่ไหนสักแห่งที่เป็นโลกหลังความตาย แต่ทว่ามันกลับไม่เป็นเช่นนัน เธอตื่นขึ้นมาในร่างของ หยางจื้อซี เด็กหญิงอายุ เพียง 13 ขวบปีในหมู่บ้านป่าหมอก ในดินแดนโบราณล้าหลังที่ไม่มีในประวัติศาสตร์ คล้ายกับว่าเป็นโลกคู่ขนานที่อยู่อีกมิติหนึ่ง เธอตื่นขึ้นมาในบ้านที่ผุพัง ครอบครัวยากจน มีแม่ที่อ่อนแอและเจ็บป่วย มีพี่น้องที่อายุน้อย มีปู่ย่าตายายที่เห็นแก่ตัวและใจร้าย มีลุงที่เห็นแก่ได้ป้าสะใภ้ที่เต็มไปด้วยความละโมบโมบโลภมาก หยางจื้อซี คิดว่านับจากนี้ไปชีวิตจะต้องอยู่ได้ด้วยตัวเอง หากใครมารังแกก็แค่ทุบตี เธอไม่เชื่อว่าด้วยพลังที่ติดตัวเธอมาจากชาติที่แล้วจะไม่สามารถอยู่รอดได้ในโลกล้าหลังแห่งนี้
นางเจ็บปวดปางตายเมื่อเขาโยนร่างบอบช้ำทิ้งไว้หลังจวนโดยไม่แยแส เมิ่งลี่เฟยน้ำตาไหลพรากทว่ากลับไม่ทำให้คนที่เพิ่งเหยียบย่ำร่างกายเล็กเห็นใจแต่ประการใด"เฝ้านางเอาไว้ให้ดีอย่าให้ออกมาทำเรื่องชั่วอีก"
นาธัชชาถูกทำร้ายร่างกายและจิตใจจากผู้เป็นพ่อ เพียงเพราะเธอมีส่วนทำให้แม่ต้องตาย ใครจะคิดว่าชีวิตเด็กเจ็ดขวบ จะถูกโชคชะตาเล่นตลกครั้งแล้วครั้งเล่า และพลิกผันจนกลายเป็น 18 มงกุฏ เพื่อความอยู่รอดของชีวิต ฟาเบียน (อายุ 35 ปี) ชายหนุ่มรูปหล่อทายาทคนโตแห่งมาร์ตินกรุ๊ป เจ้าของธุรกิจอสังหาริมทรัพย์ที่มีธุรกิจโรงแรมทั้งที่ไทยและฝรั่งเศส ชีวิตของเขามีพร้อมทุกอย่างแต่กลับไร้เงาของสาวข้างกาย ใครๆ ก็พูดว่าเขาตั้งมาตรฐานผู้หญิงที่จะมาเป็นคู่ชีวิตไว้สูง บางคนบอกว่าระดับเขาต้องได้ผู้หญิงระดับนางงามที่มีมงกุฏการันตีความสวย ซึ่งมันก็คงจะจริง เพราะสาวที่เข้ามาพัวพันเป็นสาวสวยที่มีมุงกุฏการันตี และไม่ได้มีแค่มงกุฏเดียว เพราะเธอเป็น 18 มงกุฏ นาธัชชา (อายุ 20 ปี) นาธัชชาหรือหนูนา เด็กหญิงผู้เผชิญกับชีวิตที่แสนรันทดตั้งแต่อายุแค่เจ็ดขวบ เธอถูกพ่อแท้ๆ ยัดเยียดให้เป็นตัวซวย เพียงเพราะมีส่วนทำให้แม่ต้องตาย ชีวิตของเธอต้องพลิกผันซ้ำแล้วซ้ำเล่า เป็นกราฟชีวิตที่มีแต่จะตกต่ำ จนถึงขั้นต้องเป็น 18 มงกุฏ เพียงเพราะความอยู่รอดของชีวิต ความแตกต่างและความห่างชั้นทางสังคม จะชักนำให้เขาและเธอมาเจอกันได้อย่างไร เรามาติดตามไปพร้อมๆ กันค่ะ - ฟาเบียน ลูกชายคนโตของ เซดริก และมาลารินทร์ จากเรื่อง Malalin of love ร้อยรักมาลารินทร์ - นาธัชชา หรือหนูนา ตัวละครใหม่ คำเตือน -นิยายเรื่องนี้แต่งขึ้นมาเพื่อความบันเทิงเท่านั้น มิได้มีเจตนาชี้นำหรือเป็นตัวอย่างให้นำไปใช้ในชีวิตจริง -นิยายอาจมีเนื้อหาบางช่วงบางตอนที่ไม่เหมาะสม ทั้งเรื่องเพศ และมีคำหยาบคาย โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน - นิยายเรื่องนี้เหมาะสมกับผู้อ่านที่มีอายุ 20 ปีขึ้นไป
วิญญาณแพทย์นิติเวชที่มีชื่อเสียงในศตวรรษที่ 21 ได้เข้ามาอยู่ในร่างคุณหนูของจวนเสนาบดีอย่างบังเอิญ ผู้คนกล่าวหาว่านางไม่เชี่ยวชาญด้านการแพทย์และทำให้บุตรชายของแม่ทัพตาย ด้วยเหตุนี้ฮ่องเต้ต้องการฆ่านางเพื่อให้คำอธิบายกับแม่ทัพ! ผู้คนกล่าวหาว่านางเป็นคนหยิ่งยโสและเจ้ากี้เจ้าการ ทุกคนเกลียดนาง และครอบครัวของนางต้องการไล่นางออก! ผู้คนกล่าวหาว่านางเป็นคนเลวทรามและไร้ความปรานี วางยาน้องสาว และพ่อของนางต้องการโบยนางจนตาย! ในความเป็นจริงหากอยากจะกล่าวหาผู้ใดสักคน มันก็หาข้ออ้างได้ทั่ว แต่นางเป็นคนไม่ยอมใคร นางผอมบางนางหนึ่งปลุกปั่นโลกด้วยความสามารถอันทรงพลังตนเอง ท่านอ๋องกล่าวว่า หากได้เจ้ามาครอบครอง ข้ายอมทรยศทุกคนในโลก นางกล่าวว่า เพื่อท่าน ต่อให้ทุกคนในโลกเกลียดข้า ข้าก็ยอม