ิธีอื่น ไม่ดีกว่าหรือ? เจียลี่ ง

?” คำถามเต็มใบหน้าของ

รู้ราว ให้เจ้าไปว่าจ้างโสเภณี

ามเช่นนั้น ข้าพอรู้เรื่องราวระหว่างชายหญิง ข้าเคยอ่านตำรากามารมณ์ด้วย

ไรถึงจ

อย นางรู้ว่าเขาอาจโกรธนางและไล่ตะเพิดนางได้ หลังจากที่เหล้าเข้าปากแล้วเขาจะกลายเป็นคน

ุณนี่เสียที ท่านอาขี้เมาของเจ้าน่ะ...” ร่างสูงโน้มล

อนกับที่ผู้อื่นรังเกียจนาง หัวใจดวงน้อยเต้นเร็ว

วน้อยตัวหอม ๆ

่ไม่ได้หลบเลี่ยงท่านอา นางหัวเราะ พูดอึกอัก “ค

้อด้านล่างมีรอยเปรอะเปื้อนดินโคลน “ไม่กลับไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าให้เ

วยรอยยิ้มใสซื่อ ท่านอาถอยหนีนาง โบกมือไล่ หันไปคว้าสุราขึ้นกระดก เพื่อดับกลิ่นเหม็นเน่า

--------

กำชับถามด้วยสีหน้าเป็นกังวล เมื่อส่งผ้าแพรไหมสีนิลผืนหนึ่งให้สามีภรรยาวัยกลางคน ลูกค้าปร

้น ท่

อะ ข้าจะได้หาทางช่ว

น แต่ขี้เมาเหมือนเดิม ท่านอาร่ำสุราต่างน้ำ นำข้

มเป็นกังวล ถือโอกาสค

อของผู้มีอำนาจเป็นเรื่องสำคัญ พวกเขาไม่มีทางเลือกมากนัก ต่อให้หวังเฟยจะกลายเป็นไอ้ขี้เ

ลาดร้านค้าฝั่งหัวเมืองเหนือ สองข้างทางคลาคล่ำไปด้วยผู้คน ร้านตัดผ้าลักษณะเป็นบ้านไม้

เยว่ห่อผ้าไว้สำหรับน้องสาวและน้อ

อสั่งให้ช่างเย็บใหม่สามชุด ถ้าหากว่าเ

ใคร เป็นไปได้ว่าความบาดหมางใจระหว่างน้องเขยและน้องหญิงจะบรรเท

งเจ้าไปขอถอนหมั้นจากเขา ตัดสัมพันธ์อย่างไม่ไยดี อุตส่าห์คบหาดูใจก

้าที่ของหลานสาวอย่างน

วามผิดของน้องสาวเลย ทว่ายกให้เป็นธุระของบุตรสา

านอาโกรธเคืองท่านอาหญิงไปมากก

ดังนั้นเจ้าก็ต้องทำ เป็นหน้าที่ของเจ้า เจียลี่” น้ำเสียงเข้มงวดเอ่ยคำ

าดร้านค้าเดินทางไปด้วยรถม้า คงถึงที่พักของท่านอาเร็วขึ้น นางให้บ่าวนำทางไป ไม่ได้เดินเท้าเมื่อมีทั้งห่

หลวง แม้กระทั่งแคว้นรอบข้างก็ยังต้องมาซื้อขายอาวุธ เครื่องมือเครื่องใช้ทำจากเหล็ก แม้แต่เงินก้อนทำจากเนื้อโลหะเคลือบทอง หากไม่บอก

บท่านอาหวัง นอกเสี

เมาทั้งคู่ ทำไมถึ