ปะหนัน

ทะเลรักอันดามัน นายหัวผู้เพียบพร้อมไปหมดทุกอย่าง ราชันไม่เคยคิดที่จะรักใคร เพราะเขาไม่เคยไว้ใจผู้หญิงคนไหนที่เข้ามาจีบเขา แต่ใครจะไปเชื่อว่าหญิงสาวที่โดนกล้อนผม หน้าตาบวมช้ำ โดนโยนทิ้งไว้กลางทะเล จะกลายมาเป็นนายหญิงของเกาะ โดยที่ราชันไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเธอคือใคร “กลางวันนี้นายหัวต้องแนะนำให้ทุกคนรู้จักปะการังในฐานะภรรยา แต่ให้บอกว่างานแต่งงานยังไม่มีเพราะเธอยังป่วยอยู่” “ฮะ!” “ไม่ต้องมาตกใจ อยากทำอะไรไม่คิดเอง และตั้งแต่คืนนี้ก็ย้ายมานอนด้วยกัน ส่วนจะมีอะไรกันไหม ก็ตกลงกันเอาเองป้าไม่เกี่ยว” ป้าแก้วตัดสินใจแทนแล้ว “ทำไมคุณยอมล่ะ” นายหัวหันมาถามเสียงดังใส่หญิงสาวที่หันกลับไปจัดที่นอนต่อ “แล้วทำไมนายหัวไม่ปฎิเสธไปล่ะคะ” หญิงสาวปล่อยมือจากผ้าห่มและหันมาเถียงมือกอดอก ด้วยความรู้สึกหมั่นไส้คนตรงหน้าเหลือเกิน “ก็ผมเป็นผู้ชายไม่มีอะไรเสียหายอยู่แล้ว” ราชันทำท่าแบบสบายๆ “ตัวฉันเองยังจำไม่ได้เลยว่าตัวเองเป็นใคร อย่างน้อยฉันจะได้จำไว้ว่า ตอนนี้ฉันเป็นเมียนายหัว” ************************* ปะการังหญิงสาวที่อยู่ดีๆไม่รู้ว่าพรหมลิขิตหรือเวรกรรมอะไร ส่งให้เขาต้องได้มาช่วยชีวิตเธอ และยังจะต้องกลายมาเป็นสามีภรรยากันอีก นายหัวคิดแล้วก็ขำ สงสัยตัวเขาเองจะเลือกมากเกินไป พอถึงเวลาที่จะได้มีเมียจริงๆเลยไม่ต้องเลือกเลย *** ฝากนายหัวราชันกับปะการังไว้ในหัวใจ ทุกคนด้วยนะคะ ***

เมื่อผู้หญิงที่ไม่เคยมั่นใจในหน้าตาและรูปร่างของตัวเองอย่างก้ามปู กลับต้องมาแต่งงานกับกวินชายหนุ่มที่มีความหล่อไม่เป็นรองใคร ความสงบสุขในชีวิตหลังแต่งงานแทบไม่มี เมื่อสาวๆต่างพากันเข้ามาวนเวียน สร้างความร้าวฉานในชีวิตของทั้งคู่ “ขนมแบ่งกันกินนะคะ บางอย่างเราก็แบ่งกันได้แต่สำหรับบางอย่างที่แบ่งไม่ได้ ก็อย่าพยายามมาแบ่งมันจะไม่เหมาะ” ก้ามปูทนไม่ไหว เธอไม่ยอมให้อีกฝ่ายทำเหมือนเธอเป็นคนโง่ไม่รู้อะไรเด็ดขาด “ก้ามปูจะไปงอนพี่กวินทำไมล่ะคะ เราเป็นสามีภรรยากันจะกินข้าวด้วยกันตอนไหนก็ได้ ไม่ใช่ว่าต้องลักกินขโมยกินถึงต้องรู้สึกน้อยใจ ใช่ไหมคะคุณขวัญวิภา” หญิงสาวที่ยืนดูภาพสามีภรรยาแสดงความรักต่อกัน สะดุ้งตกใจเมื่อถูกอีกฝ่ายเอ่ยชื่อถาม “ค่ะ แต่พอเป็นสามีภรรยากันมันก็จะลดความตื่นเต้นลงนะคะ เพราะเมื่อไหร่ก็ได้” มีเหรอที่อีกฝ่ายจะปิดปากเงียบจะยอมให้ถูกพูดจาแดกดันอยู่คนเดียว “ก็ถูกของคุณขวัญนะคะ เรื่องแบบนี้มันขึ้นอยู่ว่าถูกเลี้ยงดูมาแบบไหน คนเราถ้าคิดเหมือนกันหมดก็คงไม่มีคนดี คนเลว” รักแท้จะแพ้ความสวยไหมนะ มาติดตามไปด้วยกันนะคะ

งานแต่งอาจไม่ใช่จุดจบของความรัก ถ้ามันไม่ได้เกิดขึ้นจากความเต็มใจตั้งแต่แรกของทั้งสองฝ่าย *********************** เมื่อการแต่งงาน คือจุดเริ่มต้นของปัญหาทั้งหมด เมื่อเริ่มต้นจากไม่ได้รัก แต่กลับมารักในวันที่ต้องหย่า

ภาคินหนุ่มหล่อ ชายแท้ทั้งแท่งเขาถูกกล่าวหาว่าเป็นเกย์ วิธานพ่อของเขาจึงต้องรีบหาเจ้าสาวมาแต่งงานเพื่อกู้ชื่อเสียงโดยด่วน แต่เจ้าสาวที่ถูกเลือกไว้ ดันคิดว่าชายหนุ่มคงจะทั้งอ้วนทั้งดำทั้งเตี้ยเหมือนสมัยวัยรุ่นที่เธอเคยเจอ ณัชชาจึงส่งธัญชนกน้องสาวให้มาแต่งงานแทน ธัญชนกยอมแต่งงานแทนพี่สาวเพราะการแต่งงานครั้งนี้แม่ของเธอที่กำลังป่วยหนักจะได้รับการรักษาที่ดีขึ้น ในคืนวันแต่งงานเจ้าบ่าวดันไม่ดำ ไม่อ้วนและเตี้ยเหมือนที่ณัชชาคิดไว้ เธออยากได้เจ้าบ่าวของเธอคืน **************** “พี่ณัชเอาภาพที่คุณกับเธอคุยแชทให้ฉันอ่านหมดแล้ว และไหนจะภาพที่คุณไปรับพี่สาวฉันไปกินข้าวข้างนอกอีก คุณอย่าคิดว่าความหล่อ ความรวยของคุณจะทำให้พี่น้องต้องหักหลังกัน” “คุณพูดว่าอะไรนะ ภาพที่ผมกับพี่สาวคุณแชทคุยกันเหรอ นี่คุณเอาไปอ่านทั้งหมดเลย ไม่ต้องดูแค่ภาพหรอก ผมไม่เคยลบ เพราะคิดแล้วว่าสักวันต้องเกิดเรื่องแบบนี้ แล้วคุณจะได้รู้ว่าความหล่อ ความรวย มันทำให้พี่น้องหักหลังกันได้ไหม”

เมื่อร่างกายทั้งคู่ได้หยุดพักจนหายเหนื่อย ชายหนุ่มก็ลงมือทำโทษต่อ เหมือนที่เขาบอกไว้ ว่าคืนนี้เขาจะลงโทษภรรยาคนนี้ทั้งคืน ************************************************** สิ่งที่เธอกอดไว้คือทะเบียนสมรส ส่วนสิ่งที่ผู้หญิงที่ดีพร้อมทุกอย่างกอดไว้คือหัวใจเขา

“เธอมันก็แค่นางบำเรอขัดดอก อย่าบีบน้ำตาเรียกราคาให้มากหน่อยเลย" ครั้งหนึ่งคนพูดเคยเป็นสุภาพบุรุษแต่ความผิดหวังทำให้เขากลายเป็นเสือที่พร้อมจะขย้ำเหยื่ออย่างเธอ” ชายหนุ่มซุกหน้าลงกับคอยาวระหงของหญิงสาว เขาซุกไซร้มันอย่างรุนแรงรุกขึ้นจากข้างเตียง ขึ้นมาคร่อมคนร่างบางไว้ หญิงสาวที่กำลังตกใจตื่นกลัวกับสิ่งที่เกิดขึ้น พยายามกลั้นเสียงร้องไห้ที่มันดังอยู่ข้างในหัวใจ แต่มันก็สุดที่จะกลั้นมันไว้จริงๆ

“นี่พีชไม่ใช่ซัมเมอร์ พี่แค้นอะไรพี่ไปก็ไปทำกับซัมเมอร์ อย่ามาทำกับพีชแบบนี้” ไม่ทันที่ปากเรียวบางจะพูดอะไรมากกว่านี้ ปากหนาได้รูปก็ประกบทาบลงมา จนแนบสนิท หญิงสาวได้แต่ส่งเสียงขัดขืนอยู่ในลำคอ ยิ่งดิ้นเท่าไหร่ ก็เหมือนยิ่งเขาไปอยู่ในพันธนาการของเขาเท่านั้น น้ำจากฝักบัวถูกเปิดไหลผ่านตัวเธอ เหมือนสายน้ำนี้จะสามารถชะล้างความรู้สึกผิดออกจาหัวใจของหญิงสาว ที่ตอนนี้ไม่ได้บอบบางแค่ร่างกาย แต่มันบอบบางไปถึงจิตใจ เธอมีอะไรกับแฟนเพื่อน มันคงเป็นตราบาปในชีวิตเธอไปอีกนานแสนนาน เมื่อหัวถึงหมอน ร่างกายที่บอบช้ำจากการถูกย่ำยี หัวใจที่ร้องไห้จนเหนื่อยล้า หญิงสาวนอนหลับสนิท ไม่ได้ยินแม้แต่เสียงโทรศัพท์ที่ดังอยู่เป็นร้อยสาย “พีช พี่กวินบอกเลิกเรา” หญิงสาวที่นอนหลับอยู่บนเตียง ไม่แน่ใจว่าเสียงที่เธอได้ยินเป็นความฝันหรือความจริง เธอค่อยๆลืมตา ภาพแรกที่เห็นคือเพื่อนของเธอนั่งอยู่ข้างๆ ใบหน้าอาบไปด้วยน้ำตา **********************************************************************************************************************

เสียงน้ำหยุดแล้ว พิมพกานต์หยิบผ้าเช็ดตัว เตรียมตัวที่จะเข้าห้องน้ำ ทั้งชุดแต่งงานที่ยาวรุ่มร่าม แถมซิปอยู่ข้างหลัง เธอพยายามรูดหลายทีแต่มันก็รูดไม่ถึง เธอตั้งใจจะไปลองอีกทีในห้องน้ำ “จะไปอาบทั้งชุดนี้เลยเหรอ” ว่านถามด้วยความแปลกใจ “ค่ะ เดี๋ยวไปถอดข้างใน” “มานี่ จะถอดได้อย่างไร ซิบมันอยู่ข้างหลังแบบนั้น” ยังไม่ทันที่หญิงสาวจะหันมาตอบอะไร มือหนาคว้าแขนเธอให้หยุดเดินอีกมือก็ดึงซิบไล่ตั้งแต่ท้ายคอค่อยๆเลื่อนลงมาจนถึงสะโพก คนอยู่ข้างหลังมองความขาวของหญิงที่อยู่ตรงหน้า ภายนอกที่ว่าขาวแล้ว ข้างในยิ่งขาวกว่า เขาค่อยๆดึงชุดออกจากทางไหล่ของเธอทั้งสองข้างอย่างช้าๆ เจ้าของเลื่อนร่างได้แต่ทำตามไม่กล้าขัดขืน ชุดขาวยาวที่ถูกออกแบบมาอย่างสวยงามราคาเป็นแสน หล่นลงมากองอยู่ที่พื้น มีเพียงเสื้อซับในและกางเกงวับในแบบขาสั้น ที่ห่อหุ้มปกปิดเรือนร่างขาวบางอยู่ พอได้สติหยิงสาวที่หยิบชุดขึ้นมาวางพาดกับโซฟา ก่อนรีบวิ่งเข้าห้องน้ำไป ไม่กล้าที่จะหันมาสบตาคนที่ถอดชุดให้เธอ ************************************************************************ “เรามาสร้างความเป็นครอบครัวให้สมบูรณ์กันเถอะภรรยาของพี่” โคมไฟหัวเตียงถูกดึงให้ดับลง หญิงสาวรู้ดีว่านับจากนี้จะมีอะไรเกิดขึ้นบ้าง เสียงลมพี่เริ่มพัดโหมกระหน่ำอยู่ภายนอก เหมือนอารมณ์ความเป็นชายที่กำลังวิ่งแล่นไปทุกส่วนของร่างกายของคนที่กำลังซุกไซร้ดอมดม ดอกไม้ดอกงาม หญิงสาวหลับตาพริ้มปล่อยอารมณ์ไปกับทุกความรู้สึกที่เขามอบให้ มือหนาซุกซนบีบเคล้นยอดประทุมสาวที่ชูช่อรับสัมผัสเขาอย่างเต็มมือ “พี่ว่าน...คะ” หญิงสาวครางเรียกชื่อเมื่อมือซุกซนของชายหนุ่มล้วงรุกล้ำเข้ามาในชุดชั้นในในส่วนล่างของเธอ พิมพกานต์บิดตัวหนีด้วยความรู้สึกกลัว แต่หัวใจมันกลับสั่งให้เธอใช้มือทั้งสองข้างรัดรั้งร่างหนาไว้ “ไม่ต้องกลัวนะ” ชายหนุ่มกระซิบเสียงสั่น ก่อนที่จจัดการเสื้อผ้าของตัวเอง และหันมาจัดการกับผ้าทุกชิ้นที่ปกปิดทางสวรรค์ไว้

"ฉันชักจะสงสัยแล้วว่า คุณทำไมถึงได้ชอบมายุ่งกับชีวิตฉันจัง ชอบฉันใช่ไหม อยากได้ฉันใช่ไหม" คำพูดที่ท้าทายของมินรญา และแววตาที่ยั่วยวนอย่างช่ำชอง ยากที่ผู้ชายที่หัวใจกำลังดั่งเพลิงตอนนี้จะไม่รู้สึก แต่ผู้หญิงแบบนี้ไม่มีสิทธิ์ มาพูดจาหลงตัวเอง อย่างหน้าไม่อาย "ผู้หญิงอย่างเธอน่ะเหรอ ต่อให้มาแก้ผ้าต่อหน้า ฉันยังไม่รู้สึกอะไรเลย" ภาพตรงหน้าทำให้คนพูดได้แต่ยืนตาโตจ้องมอง ความเป็นชายมันทรยศคำพูดที่เพิ่งหลุดจากปากของเขาจริงๆ มินรญาหญิงสาวรูปงาม ทรวดทรงองค์เอวเหมือนภาพวาดที่ศิลปินสรรสร้างอย่างงดงาม อกสาวอวดความเปล่งปลั่งเหมาะกับวัยแรกรุ่นของเธอ มันถูกเพียงแค่ผ้าบางๆปกปิดไว้ ปากอวบทำท่าเผยอยั่วยวนชายที่อยู่ตรงหน้า อย่างที่ไม่รู้ว่ากำลังเล่นอยู่กับไฟที่พร้อมลุกโชน ไม่ใช่ภูวนนท์คนเดิมที่เยือกเย็นดั่งสายน้ำ การสูญสีย ความน้อยใจ มาเจอเข้ากับฤทธิ์ของสุรา มันยิ่งเพิ่มความร้อนรุ่มในตัว จนพร้อมจะแผดเผาหญิงสาวที่อยู่ตรงหน้า กว่ามินรญาจะรู้ว่ากำลังเล่นกับไฟ มือหนาก็กระชากร่างบางๆ เข้ามาปะทะแผ่นอกกว้าง บดขยี้ริมฝีปากลงไปบนกลีบปากอิ่มสวยนั่นอย่างแค้นเคือง ถึงเขาจะไม่ได้มีความแค้นมากมายอะไรกับคนในอ้อมแขน แต่เขาเอาความแค้นที่ต้องเสียคนที่รักไป มาลงกับเธอแทนผู้หญิงคนนั้น

พ่อแท้ๆหลอกเธอมาขังไว้เพื่อจะใช้เธอชดใช้หนี้ให้กับมาเฟียร้าย แต่สุดท้าย...เธอกลับต้องโดนมาเฟียอีกคนจับตัวไป หนี้มากมายที่เธอไม่ได้สร้างแต่กลับต้องชดใช้ เขาตั้งใจจะจับเธอไปเป็นนางบำเรอแต่....ทำไมกลับทำให้เธอรู้สึกเหมือนเป็นนกน้อยในกรงทอง มีความสุข สมหวังทุกอย่าง ยกเว้นแค่เพียงอิสระเท่านั้นที่เขาให้เธอไม่ได้ แต่ในเมื่อ เธอไม่ได้ถูกจับมาเพื่อเป็นเมียที่เขารัก สุดท้ายทุกอย่างก็ต้องสิ้นสุดเมื่อมาเฟียหนุ่มหลงเชื่อในแผนร้ายของคนที่ไม่หวังดี...ชีวิตของเธอและลูกของเขาก็ไม่อบอุ่นอีกต่อไป... /*/*/ “ออกไปซะ! ออกไปจากบ้านของฉัน แล้วเธอจะไปไหนก็ไป ถ้าอยู่กับฉันแล้วอึดอัดมาก ทำอะไรไม่สะดวกก็เชิญเธอไปอยู่ที่อื่นเลย” หญิงสาวพยายามกลั้นน้ำตาไม่ให้ไหล เธอรู้สึกเสียใจมากที่ถูกอีกฝ่ายนั้นไล่ตะเพิด หญิงสาวคว้าแค่กระเป๋าของตัวเองก่อนที่เธอจะเดินออกไปโดยไม่หยิบอะไรในนี้ไปแม้แต่ชิ้นเดียว

เมื่อความรักถูกหักหลัง ฟารีย์แม่มดแห่งเมืองเอดูกัส สาปให้ลูกสาวของชายผู้เป็นที่รัก เมื่ออายุครบ18ปี ต้องมีสัมพันธ์กับชายหนุ่มทุกคืนพระจันทร์เต็มดวงเพื่อรักษาชีวิตของตัวเองไว้ และชายใดที่รักเธอ จะต้องมีจุดจบคือความตาย คำสาป ความฝัน ความจริง ทุกสิ่งถูกขวางกั้นด้วยเส้นบางๆ ดานิกา เธอเกิดมาพร้อมกับคำสาป กับบาปที่เธอไม่ได้ก่อ หรือคำสาปนี้มันไม่มีอยู่จริง ปริศนาที่เรามาร่วมค้นหาไปด้วยกัน

***เมื่อรักครั้งนี้มันคือแค่แผน หนีเท่านั้นคือทางออกเดียว*** ชายหนุ่มที่ฝังใจกับความผิดหวัง ไม่เชื่อว่าความรักมีอยู่จริงเพราะครอบครัวของพังไม่มีชิ้นดีตั้งแต่วันที่มารดาเดินจากไป ครอบครัวคือสิ่งที่ธีภพไม่ต้องการแต่พ่อของเขากลับตรอมตรมเพราะอยากให้ลูกชายมีครอบครัวที่อบอุ่น ชายหนุ่มจึงเลือกที่จะแกล้งจีบผู้หญิงที่เขาคิดว่าเธอแสนดีและดูซื่อเพื่อให้มาเป็นแม่ของลูกและคิดจะทิ้งเธอเมื่อเขาได้ในสิ่งที่ต้องการ ธิชารู้ความจริงทุกอย่างในวันเดียวกับที่เธอรู้ตัวว่า...ท้อง ไม่มีทางที่ใครจะมาพรากลูกจากเธอไปได้แน่นอ เวลานั้นมีเพียงสิ่งเดียวที่หญิงสาวคิดได้คือ....หนี... **สาวน้อยที่ต้องอุ้มท้องหนีทั้งที่หัวใจยังรักสามีอยู่เต็มอก เธอจะทำอย่างไรต่อไป ฝากติดตามกันด้วยนะคะ****

นิรดาเคยมีคนเตือนเธอไว้แล้วว่า เธออย่าคิดที่จะเอาร่างกายเข้าแลกกับเงินตราและการแก้แค้นแทนพี่ชาย เพราะสุดท้ายเธอจะไม่ได้อะไรกลับมานอกจากความเสียใจ หรือเป็นฝ่ายหลงรักซาตานหนุ่มอย่างหมดหัวใจเสียเอง

เมื่อภูผา แฝดผู้น้อง จำใจต้องยอมมีอะไรกับขิม หญิงสาวที่ภรรยาของพี่ชายเลือกไว้ ให้เป็นแม่ของลูกเธอ โดยที่หญิงสาวไม่รู้เลยว่าผู้ชายที่เธอมีอะไรด้วย จนเกิดเป็นโซ่น้อยคล้องใจ คือภูผา ไม่ใช่ภูวดลสามีของคนที่จ้างเธอมา เพื่อแลกกับเงินที่จะเอาไปรักษาแม่ที่ป่วยหนัก *************************** ************************ “ภูผาหมดหน้าที่แล้ว พี่ให้แกเดินทางกลับได้ ขอบใจนะที่ช่วยพี่จนทุกอย่างสำเร็จ” สองคนฝาแฝดนัดเจอกันที่ร้านอาหารชานเมือง เพื่อให้พ้นจากสายตาของทุกคน “พอหมดประโยชน์ พี่ก็จะไล่ผมเลยเหรอ ผมขออยู่ดูแลขิมกับลูกก่อนสักพักได้ไหม” ภูผายังไม่อยากกลับอเมริกา เขาเป็นห่วงขิมกับลูก เพราะตอนนี้หญิงสาวมีเรื่องของแม่ที่ป่วยอยู่อีก เขากลัวว่าถ้าวันหนึ่งแม่ของเธอเป็นอะไรไป แล้วพี่ชายของเขาอาจจะไม่สามารถมาอยู่ดูแลช่วยเธอได้ “อย่าบอกนะว่าแกหลงรักขิมเข้าแล้ว ”

เมื่อแค้นนี้เขาไม่เริ่ม เธอก็ไม่เกี่ยว แต่สุดท้าย ทั้งคู่กลับต้องเผชิญกับบาดแผลในหัวใจ ที่ไม่มีใครผิด ******************************* “พี่ให้โอกาสเธอที่จะพูดความจริงอีกครั้ง” ไม่มีเสียงตอบ ไฟแห่งความใคร่ที่มีความโกรธแฝงอยู่ในอารมณ์ ชายหนุ่มโหมกระหน่ำอารมณทและร่างกาย ย่ำยีหญิงสาวตรงหน้าจนสาแก่ใจ

รัก ดราม่า ซึ้ง แต่อิ่มไปด้วยความรัก งานนี้พระเอกของเราจะร้าย ๆ หน่อย “สาวน้อยของอสูรเจ้าเล่ห์” ฝากเนื้อฝากตัวและฝากผลงานของปะหนันด้วยนะคะ *** ความรักที่มีจุดเริ่มต้นจากความเหงาและไม่ได้ตั้งใจ *** ความเจ็บปวดทั้งกายและใจ ทำให้ขวัญดาวตัดสินใจอุ้มท้องพาลูกของเธอหนี ทั้งที่หัวใจของเธอยังคงรักพ่อของลูกอยู่ทุกนาทีแต่ในเมื่ออีกฝ่ายไม่เห็นค่า เขาเห็นเธอเป็นเพียงแค่เมียบำเรอและของเล่นชั่วคราว เธอจึงเลือกที่จะหนีไปให้ไกลที่สุดจากความเจ็บปวด **หนีอะไรก็หนีได้แต่หนีใจตัวเองมันยากยิ่งนัก** ********************* “จะมาพูดมากเล่นตัวให้ได้อะไรหรืออยากจะให้พี่ไปแต่งตัวให้ อ๋อ...ที่แท้ก็อ่อยนี่เอง” “ต่ำ นิสัยต่ำ คำพูดก็ต่ำ ” หญิงสาวหลุดปากพูดออกมาเพราะความโกรธที่ถูกดูถูกแบบนี้ “และอีกอย่าที่ต่ำรู้ไหมอะไร ก็ชอบอยู่ใกล้ของต่ำอย่างไรล่ะ” ฝากนิยายเรื่อง สาวน้อยของอสูรเจ้าเล่ห์ไว้ในชั้นหนังสือของนักอ่านที่น่ารักสักเล่ม เรื่องนี้จบ happy จ้า

เมื่อกามอารมณ์มันคืออาหารสำหรับเขา เมื่อรู้สึกหิว เขาก็กินมันอยู่เรื่อยๆ จนได้มาเจอกับผู้หญิงที่แสนจะธรรมดา แต่เขากลับรู้อิ่มขึ้นมา จนไม่อยากกินอาหารที่รสชาติจัดจ้านอีกเลย ***************************************************************** พี่ไม่ได้เจ้าชู้ แต่แค่ยังไม่รู้ ว่าใครคือรักจริง

“ไล่ผู้หญิงคนนี้ออกไปซะ” “โยนผู้หญิงคนนี้ลงทะเลซะ” ขณะที่ไม่รู้จักตัวตนที่แท้จริงของเหนียนหย่าเสวียน โฮว่หลิงเฉินได้ปฏิบัติต่อเธออย่างไม่เป็นมิตร “คุณหลิงเฉินครับ เธอคือภรรยาของท่านครับ” ผู้ช่วยของหลิงเฉินกล่าวเตือนเขา เมื่อได้ยินเช่นนั้น หลิงเฉินหยุดเพ่งมองไปที่เขาอย่างเย็นชาและบ่นขึ้นมาว่า “ทำ

ชูจี้ถูกเก็บไปอุปการะตั้งแต่ยังเด็ก ซึ่งถือเป็นความฝันของเด็กกำพร้าทั่วไปอย่างชูจี้ แต่ชีวิตหลังจากนั้นมันไม่ได้มีความสุขดั่งที่ชูจี้คิดฝันไว้เลย เธอต้องอดทนถูกเย้ยหยันและการทำทารุณจากแม่บุญธรรมของเธอ แต่ก็ยังโชคดีที่เธอได้รับความเมตตาจากคนใช้สูงวัยคนหนึ่งในบ้านหลังนั้น ชึ่งเป็นคนคอยดูแลและเอาใส่เธอ

หลังจากแต่งงานกันมาสามปี เวินเหลี่ยงก็ยังไม่เคยได้ความรักจากฟู่เจิ้งแต่อย่างใดเลย เมื่อรักแรกของเขากลับมา สิ่งที่รอเธออยู่คือหนังสือการหย่า “ถ้าฉันมีลูก คุณยังเลือกหย่าไหม?” เธออยากจับโอกาสสุดท้ายนี้ไว้ แต่แล้วมีแต่คำตอบที่เย็นชาว่า "ใช่" เวินเหลี่ยงหลับตาและเลือกที่จะปล่อยมือ ...ต่อมาเธอนอนอยู่บนเต

เพิ่งหย่ากับอดีตสามีไปไม่นานแต่ปรากฏว่าตัวเองท้อง จะทำอย่างไรดี？ หรือจะให้อดีตสามีรับผิดชอบ แต่ก็ไม่คิดว่าอดีตสามีมีคนรักใหม่ไปแล้ว ชีวิตของถังชีชีนั้นช่างสับสน ช่างน่าวิตกกังวลและไม่รู้จะอธิบายยังไงดี เธอต้องคอยระวังไม่ให้คุณเฟิงรู้เรื่องการตั้งครรภ์จนกระทั่งคลอดลูกออกมาอย่างปลอดภัย แต่ไม่คิดว่าจะถ

เธอตกหลุมพรางของว่าที่สามีและเพื่อนสนิทของตัวเอง ทำให้เธอสูญเสียไปทุกอย่าง เธอตายอยู่บนถนน เมื่อเธอลืมตาขึ้นมาอีกที ก็พบว่าสามีของเธอกำลังพยายามรัดคอเธอให้ตาย แต่โชคดี ที่สุดท้ายเธอรอดชีวิตมาได้ แล้วเธอก็ตกลงเซ็นข้อตกลงการหย่ากับสามีของเธออย่างไม่ลังเล ที่เธอคิดไม่ถึงคือ แม่ของเธอได้ทิ้งทรัพย์สมบัติ

หลังจากเมา เธอก็ได้รู้จักกับคนใหญ่คนโตคนหนึ่ง เธอต้องการความช่วยเหลือจากเขา ส่วนเขาหลงเสน่ห์รูปร่างที่ดีและความสวยงามของเธอ พอเวลาผ่านไป เธอก็ตระหนักได้ว่าเขามีคนอยู่ในใจแล้ว เมื่อรักแรกของเขากลับมา เขาก็ไม่ค่อยได้กลับบ้าน แต่ละคืนเหวินม่านอยู่ในห้องว่างเปล่าด้วยคนเดียว แต่สุดท้ายแล้ว สิ่งที่เธอได้ร

เพื่อชดใช้หนี้ให้แก่เขา เธอต้องจำยอมเป็นเจ้าสาวของเขา เขาผู้ที่ทุกคนขนานนามว่าเป็นเสมือนปีศาจ เขามีอำนาจที่ทำให้ทุกคนยอมสยบแทบเท้า เธอรู้สึกท้อแท้ และสิ้นหวัง เขาโหดเหี้ยม และไร้ความเมตตา แต่แล้วความอ่อนหวานของเธอ ก็ทำให้เขาต้องจำนนต่อความลุ่มหลงที่ไม่อาจห้ามใจได้ ก่อนที่เขาจะรู้สึกตัว เขาก็ไม่สามาร

"ความรักทำให้คนตาบอด" เซิงเกอละทิ้งชีวิตที่สงบสุขเพื่อแต่งงานกับชายคนนั้น ยินยอมทำตัวเหมือนคนรับใช้ที่ไร้ตัวตนมาสามปีเต็ม แต่ในที่สุดเธอก็ตระหนักว่าความพยายามของเธอ มันไร้ประโยชน์สิ้นดี เพราะในใจของสามีตัวเองมีแต่รักแรกของเขา เซิงเกอรู้สึกผิดหวังอย่างมาก และขอหย่าอย่างเด็ดขาด “ถึงเวลาแล้ว ฉันไม่ป

วิญญาณแพทย์นิติเวชที่มีชื่อเสียงในศตวรรษที่ 21 ได้เข้ามาอยู่ในร่างคุณหนูของจวนเสนาบดีอย่างบังเอิญ ผู้คนกล่าวหาว่านางไม่เชี่ยวชาญด้านการแพทย์และทำให้บุตรชายของแม่ทัพตาย ด้วยเหตุนี้ฮ่องเต้ต้องการฆ่านางเพื่อให้คำอธิบายกับแม่ทัพ! ผู้คนกล่าวหาว่านางเป็นคนหยิ่งยโสและเจ้ากี้เจ้าการ ทุกคนเกลียดนาง และครอบคร

“เราหย่ากันเถอะ”หนึ่งประโยคนี้ ทำให้ชีวิตการแต่งงานสี่ปีของฉินซูเหนียนกลายเป็นเรื่องตลก ในขณะนี้ ฉินซูเหนียนถึงตระหนักว่าสามีของเธอไม่เคยมีใจให้เธอ น้ำเสียงของเขาเย็นชา: "ตั้งแต่ต้นจนจบ ฉันมีเพียงหว่านหว่านอยู่ในใจ และคุณเป็นเพียงแผนชั่วคราวในการจัดการกับการแต่งงานในครอบครัวที่กำหนด" ด้วยความสิ้นหวั