มงกุฎดอกหญ้า

เพราะอุบัติเหตุในวัยเยาว์ครั้งนั้นทำให้เธอต้องเข้ามาอยู่ในคฤหาสน์ของมาเฟียอารมณ์ร้ายเอาแต่ใจคนนี้… “พี่จะทำแบบนี้ไม่ได้นะคะ เราเป็นพี่น้องกันนะ” “เสียใจด้วย ฉันไม่เคยเห็นเธอเป็นน้องสาว แล้วตอนนี้ฉันก็จะเอาเธอทำเมียด้วย”

เขาซ่อนตัวตนที่แท้จริงไว้เบื้องหลังรอยยิ้มที่ดูอบอุ่นและเป็นมิตรนั่น…

ถ้าไม่มีปัญญาใช้หนี้ก็เอาลูกสาวแกมาขัดดอกไปก่อนแล้วกัน พอดีฉันทำธุรกิจไม่ได้ทำการกุศล...

สำหรับเขาผู้หญิงก็เป็นได้แค่ที่ระบายความใคร่ เขาไม่เคยมีความรักไม่เคยรักใคร แต่พอได้มาเจอเธอ เพื่อนของน้องสาวเขา ใจที่ด้านชากลับเต้นแรงขึ้นมาอีกครั้ง…

ลูนาได้ช่วยชีวิตลูกชายผู้สืบทอดตำแหน่งหัวหน้ามาเฟียใหญ่ที่สุดในนิวยอร์กโดยบังเอิญ เขาคือเลียม คนภายนอกต่างกล่าวว่าเขาเป็นคนโหดร้ายและไร้เมตตา ถึงขั้นที่กล่าวกันว่าเขาร้ายกาจในเรื่องรัก แต่ชายคนนี้กลับยอมก้มลงกราบให้อภัยและถอดรองเท้าส้นสูงให้ลูนาอย่างอ่อนโยน ทุกครั้งที่เขาทำเรื่องรักกับเธอ ก็จะระวังไม่ให้เธอรู้สึกเจ็บปวด แม้ว่าเขาจะเลี้ยงคนรับใช้ทางอารมณ์ไว้เพื่อปลดปล่อยตัวเองก็ตาม จนกระทั่งเลียมตัดสินใจให้คนรับใช้ทางอารมณ์เป็นผู้ตั้งครรภ์ ทุกอย่างก็เริ่มเปลี่ยนไป

สามีของฉัน เจ้าพ่อที่น่าเกรงขามที่สุดในกรุงเทพฯ บอกฉันว่ายังไม่ถึงเวลาที่เหมาะสมสำหรับการมีทายาท แต่แล้วฉันก็เจอการ์ดเชิญไปงานรับศีลล้างบาปของลูกชายลับๆ ของเขา—เด็กที่เขาไปมีกับผู้หญิงจากตระกูลคู่อริของเรา การทรยศของเขาพุ่งถึงขีดสุดเมื่อเขาผลักฉันอย่างแรงจนฉันแท้งลูก และเมียน้อยของเขาก็ทิ้งฉันให้รอความตายอยู่ที่ก้นเหว แต่ฉันรอดมาได้ และหลังจากที่เขาเห็นฉันรับรางวัลเกียรติยศสูงสุดระดับโลกด้านสถาปัตยกรรมผ่านทางทีวี ตอนนี้เขากลับมาคุกเข่าอยู่หน้าโรงแรมของฉัน อ้อนวอนวิญญาณที่เขาสร้างขึ้นมากับมือให้กลับบ้าน

ตอนฉันอายุแปดขวบ พี่ธาม มหรรณพ ดึงฉันออกมาจากกองเพลิงที่คร่าชีวิตครอบครัวของฉันไป สิบปีเต็มที่เจ้าพ่อผู้ทรงอิทธิพลคนนั้นเป็นทั้งผู้ปกป้องและโลกทั้งใบของฉัน แล้ววันหนึ่ง เขาก็ประกาศหมั้นกับผู้หญิงคนอื่นเพื่อผนึกสองอาณาจักรแห่งโลกมืด เขาพาหล่อนกลับมาบ้านและประกาศว่าหล่อนคือ ‘นายหญิง’ คนต่อไปของตระกูลมหรรณพ ต่อหน้าทุกคน คู่หมั้นของเขาสวมปลอกคอโลหะราคาถูกลงบนคอฉัน เรียกฉันว่าเป็น ‘สัตว์เลี้ยง’ ของพวกเขา พี่ธามรู้ว่าฉันแพ้ เขาก็แค่มองด้วยสายตาเย็นชา แล้วสั่งให้ฉันรับมันไว้ คืนนั้น ฉันนอนฟังเสียงเขากับหล่อนบนเตียงเดียวกันผ่านกำแพงห้อง ในที่สุดฉันก็เข้าใจว่าคำสัญญาที่เขาเคยให้ไว้ตอนฉันยังเด็กเป็นแค่เรื่องโกหก ฉันไม่ใช่ครอบครัวของเขา ฉันเป็นแค่สมบัติของเขา หลังจากสิบปีแห่งความภักดี ความรักที่ฉันมีให้เขาก็แหลกสลายเป็นเถ้าถ่าน ดังนั้นในวันเกิดของเขา วันที่เขาเฉลิมฉลองอนาคตใหม่ของตัวเอง ฉันจึงเดินออกจากกรงทองของเขาไปตลอดกาล เครื่องบินเจ็ตส่วนตัวลำหนึ่งกำลังรอรับฉันไปหาพ่อที่แท้จริงของฉัน...ศัตรูตัวฉกาจของเขา

วันที่สามีของฉัน ซึ่งเป็นถึงมือขวาของเจ้าพ่อมาเฟีย บอกว่ายีนของฉันบกพร่องเกินกว่าจะอุ้มท้องทายาทของเขาได้ เขาก็พาตัวตายตัวแทนของฉันกลับมาบ้านด้วย...ผู้หญิงคนหนึ่งที่จะมาอุ้มบุญแทน ที่มีดวงตาเหมือนฉัน แต่มีมดลูกที่ใช้งานได้ เขาเรียกหล่อนว่า "ภาชนะ" แต่กลับเชิดหน้าชูตาหล่อนในฐานะเมียน้อย ทอดทิ้งฉันในขณะที่ฉันเลือดอาบอยู่บนพื้นในงานเลี้ยงเพื่อปกป้องหล่อน และวางแผนอนาคตลับๆ ของพวกเขาสองคนในวิลล่าสุดหรูที่เขาเคยสัญญาว่าจะให้ฉัน แต่ในโลกของเรา...ภรรยาไม่ได้แค่เดินจากไปเฉยๆ พวกเธอจะหายตัวไปอย่างไร้ร่องรอย และฉันตัดสินใจแล้วว่าจะวางแผนการหายตัวไปของตัวเอง ทิ้งให้เขาจมอยู่กับซากปรักหักพังที่เขาบรรจงสร้างขึ้นมาด้วยน้ำมือของเขาเอง

เอธัส คู่หมั้นของฉัน... ผู้บริหารคนสำคัญของตระกูลมหานที... เขาสัญญาว่ายาแก้ปวดจะช่วยบรรเทาอาการเจ็บจาก "อุบัติเหตุทางรถยนต์" ได้ แต่มันคือคำโกหก อุบัติเหตุที่แท้จริงคืออารมณ์ร้ายของเขาต่างหาก และฉันก็คือกระสอบทรายที่เขารักที่สุด ท่ามกลางฤทธิ์ยาที่ทำให้ฉันสะลึมสะลือ ฉันบังเอิญได้ยินความจริง เขากำลังคุยโทรศัพท์กับกุนซือของเขา อวดอ้างอย่างภาคภูมิใจว่าขโมยแบบแปลนคาสิโนมูลค่าพันล้านของฉันไป เขาจะใช้มันเพื่อถีบตัวเองขึ้นเป็นมือขวาของเจ้าพ่อ เขาวางแผนจะขอฉันแต่งงาน แล้วใช้กฎเหล็กของตระกูลมาปิดปากฉันตามกฎหมาย ไม่ให้ฉันมีสิทธิ์ทวงคืนผลงานของตัวเองได้อีกตลอดไป ส่วนโอลีเวีย ชู้รักของเขา จะกลายเป็นหน้าเป็นตาของโปรเจกต์นี้ แต่ที่เลวร้ายที่สุดคือความจริงเรื่องการแท้งลูกของฉัน มันไม่ใช่อุบัติเหตุ เขากับโอลีเวียร่วมมือกันวางแผน เรียกเลือดเนื้อเชื้อไขของเราว่า "ตัวถ่วง" ที่จะฆ่าความทะเยอทะยานของเขาให้ตายทั้งเป็น ในงานเลี้ยงคืนนั้น เขาพิสูจน์ทุกอย่างด้วยตัวเอง หลังจากผลักฉันล้มลงไปกองกับพื้นต่อหน้าทุกคน เขาก็เดินจากไปพร้อมกับหล่อน ทิ้งให้ฉันจมอยู่กับกองความอัปยศอดสู ความรักที่ฉันเคยมีให้เขาไม่ได้แค่ตายจากไป แต่มันแปรเปลี่ยนเป็นความแน่วแน่ที่เย็นชาและแข็งกร้าว เขาพรากผลงานของฉัน ลูกของฉัน และศักดิ์ศรีของฉันไป ฉันจึงส่งอีเมลฉบับสุดท้ายให้เขา... ไฟล์ที่บรรจุหลักฐานของทุกคำโกหก ทุกการหักหลัง และวิดีโอที่เขาทำร้ายฉัน หัวข้ออีเมลเขียนว่า "ของขวัญแต่งงานของฉัน" จากนั้นฉันก็ขึ้นเครื่องเที่ยวเดียวมุ่งหน้าสู่กรุงเทพฯ เพื่อจับมือกับชายเพียงคนเดียวที่เขาหวาดกลัวอย่างแท้จริง นี่ไม่ใช่การเลิกรา แต่มันคือสงคราม

การแต่งงานของฉันกับมาคิน ภัทรธำรง คือสัญญาที่ลงนามด้วยเลือด คือคำมั่นที่จะหลอมรวมสองตระกูลที่ทรงอิทธิพลที่สุดในกรุงเทพฯ เข้าไว้ด้วยกัน เขาคืออนาคตของฉัน คือราชันย์ที่ถูกเลือกมาให้ปกครองเคียงข้างฉัน ทุกคนต่างพูดว่าการรวมกันของเราคือพรหมลิขิต แต่เขากลับบ้านมาพร้อมกับกลิ่นน้ำหอมราคาถูกและคำโกหกของผู้หญิงอีกคน มันคือกลิ่นของอัญญาริน เด็กกำพร้าผู้อ่อนแอที่ครอบครัวของเขารับมาเลี้ยงดู เด็กผู้หญิงที่เขาสาบานว่าจะปกป้องเหมือนน้องสาวแท้ๆ ฉันตามเขาไปที่ไพรเวทคลับแห่งหนึ่ง จากในเงามืด ฉันเฝ้ามองเขาดึงเธอเข้ามาในอ้อมแขนและมอบจูบที่หิวกระหายและสิ้นหวังให้เธอ...จูบที่เขาไม่เคยให้ฉันเลย ในวินาทีนั้น อนาคตทั้งชีวิตของฉันแหลกสลายลง ในที่สุดฉันก็เข้าใจเสียงกระซิบจากลูกน้องของเขาว่าฉันเป็นเพียงรางวัลทางการเมือง ในขณะที่อัญญารินคือราชินีตัวจริงของพวกเขา เขาต้องการอาณาจักรของฉัน แต่หัวใจของเขาเป็นของเธอ ฉันจะไม่เป็นของรางวัลปลอบใจ ฉันจะไม่เป็นรองใคร ฉันเดินตรงเข้าไปในห้องทำงานของพ่อ เสียงของฉันเย็นเยียบราวกับน้ำแข็ง "หนูจะยกเลิกงานแต่งงานค่ะ" เมื่อท่านค้าน ฉันจึงปล่อยหมัดเด็ดสุดท้าย "หนูจะรักษาความต้องการของตระกูลเราในเรื่องพันธมิตรไว้ค่ะ หนูจะแต่งงานกับเจ้าพ่อธาวิน วรไพศาล" แก้ววิสกี้ในมือพ่อร่วงแตกกระจายบนพื้น ธาวิน วรไพศาล คือคู่แข่งที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของเรา

มัตเตโอ โรมาโน่ คู่หมั้นของฉันนอกใจ คลาร่า หลุยส์ คนรักของเขา ส่งคลิปมาท้าทายฉัน ในคลิป มัตเตโอกับคลาร่ากอดจูบกันอย่างเร่าร้อน เพื่อน ๆ ของเขาตะโกนเชียร์เสียงดัง “พวกเธอเหมาะสมกันมาก แต่งงานกันตรงนี้เลย” พ่อแม่ของมัตเตโอจับมือของคลาร่าพูดว่า “เธอคือคุณนายโรมาโน่เพียงคนเดียวที่เรายอมรับ” ฉันหัวเราะเยาะออกมา แล้วโทรหาพ่อที่เป็นหัวหน้ากลุ่มมาเฟีย “ช่วยติดต่อทีมให้หนูหน่อย หนูมีแผนจะไลฟ์สด” “ได้ เงื่อนไขคือลูกกลับไปถึงอิตาลี กลายเป็นราชินีแห่งกลุ่มอาชญากรรมบรูคส์”

“เซ็นมันซะ แล้วไปขอโทษโซเฟีย” ไดอาน่า พี่สาวของฉัน เพราะเผลอเข้าไปในเหตุการซื้อขายของแก๊งมาเฟีย ถูกโซเฟีย วิสคอนติฆ่าอย่างโหดเหี้ยม แต่วินเซนโซ รอสซี สามีของฉัน ไม่เพียงช่วยโซเฟียสร้างหลักฐานเท็จ กล่าวหาว่าไดอาน่าป่วยทางจิต และยังบังคับให้ฉันเซ็นคำแถลงขอโทษอีก เพื่อรักษาสิ่งของที่ไดอาน่าทิ้งไว้ ฉันต้องยอมเซ็นด้วยความอัปยศ แต่ฉันสาบานว่าจะใช้เลือดของพวกเขามาล้างแค้นให้กับพี่สาว

เพราะอุบัติเหตุในวัยเยาว์ครั้งนั้นทำให้เธอต้องเข้ามาอยู่ในคฤหาสน์ของมาเฟียอารมณ์ร้ายเอาแต่ใจคนนี้… “พี่จะทำแบบนี้ไม่ได้นะคะ เราเป็นพี่น้องกันนะ” “เสียใจด้วย ฉันไม่เคยเห็นเธอเป็นน้องสาว แล้วตอนนี้ฉันก็จะเอาเธอทำเมียด้วย”

เพียงแค่เห็นเธอครั้งแรก "โดมินิค" ก็บอกกับตัวเองว่า เขาจะต้องได้สาวสวยแต่งตัวเซ็กซี่ผู้นี้มาเป็นหนึ่งในผู้หญิงของเขาให้ได้ ในระยะเวลาที่เขาทำงานอยู่ที่ไทย เขาพยายามหาวิธีเพื่อจะได้เธอมา แต่เหมือนสวรรค์เข้าข้างเทพบุตรอย่างเขาเสมอ เมื่อแม่เลี้ยงของเธอติดหนี้การพนันที่กาสิโนของเขาในจำนวนไม่น้อย อย่างไรเขาก็ต้องได้ร่างบางของสาวสวยสุดเซ็กซี่ไม่แพ้ดาวยั่วมาแนบอกไว้นอนกอดข้างกายอย่างแน่นอน! “จะไปไหน!” โดมินิคจับร่างบางนั่งลงโซฟาตัวเดิมที่เขาผลักเธอลงไปนั่งตั้งแต่แรก “ฉันจะกลับ! ปล่อย!” “คิดจะกลับไปอ่อยไอ้ดนัยหรือใครล่ะ” “ทำไมฉันจะต้องทำอย่างนั้นด้วย ในเมื่อสมองของฉันมันไม่ได้มีแต่เรื่องพันธ์นั้น” เธอไม่ยอมแพ้เช่นกัน “เหรอ!! ไม่คิดแต่ไปงานกับมันแต่งตัวซะสวยเลยหรือว่าจะไปอ่อยผู้ชายในงาน” -เพี๊ยะ!!!!- มือบางปะทะลงบนใบหน้าหล่อเหลาอย่างเต็มแรงโมโห “จำไว้เลยนะ! ถึงฉันจะจนแต่ฉันก็ไม่เคยคิดขายศักดิ์ศรีตัวเองกิน” นิต้าตะคอกใส่หน้าชายหนุ่ม แม้ในใจจะกลัวเขาก็ตาม “หึ!! แล้วไอ้ที่ยอมเป็นนางบำเรอผม คุณไม่คิดว่าบ้างเหรอว่าไอ้ศักดิ์ศรีของคุณมันก็ไม่มีอยู่แล้ว” “คุณต่างหากบังคับฉัน เลิกยุ่งกับฉันสักที!!” “แต่ผมยังได้คุณไม่พอใจเลย เพราะฉะนั้นคุณก็ยังไปไหนไม่ได้” ริมฝีปากหนาฉกลงมาจูบปากบางแรงอย่างพร้อมกับผลักร่างบางลงนอนกับโซฟาตัวยาว นิต้าไม่ดิ้นเธอนิ่งให้เขาทำตามที่ต้องการให้พอ ลิ้นร้อนสอดเข้ามาในโพรงปากเล็กซอกไซ้ไปตามซี่ฟัน แรงจูบเอาแต่ใจไม่อ่อนโยน หญิงสาวรู้สึกถึงคาวเลือด ไม่บอกก็รู้ว่าปากเธอแตกจากรสจูบของอสูรร้าย