ดอกอ้อลู่ลม

แจ้งก่อนอ่าน.....เรื่องนี้มีคำหยาบคายและมีการกระทำที่รุนแรงในบางEPเพราะฉะนั้นใครโลกสวยหรือไม่ชอบนิยายแนวนี้โปรดเลื่อนผ่านXX เขาเอื้อมมือไปที่หัวเตียงแล้วหยิบซองสี่เหลี่ยมเล็กๆ ที่ฉันคุ้นตาออกมาเพราะฉันเคยเก็บเศษซากของมันมาก่อน มันคือถุงยางอนามัย "คุณธามคะ อย่า!!!" ฉันกำลังจะบอกกับเขาว่าอย่าทำเพราะฉันรู้ว่าเขากำลังจะทำอะไรแต่เขากลับเข้าใจไปอีกอย่าง "ทำไม หรืออยากเอาสดกับกู อย่าหวังเลยว่ากูจะยอมสดกับคนอย่างมึง" สวบ!!!! ปึ่ก!!!!! "ไม่ กรี๊ดดดดดดด" ฉันกรีดร้องออกมาอย่างสุดเสียงเมื่อเขาสอดใส่ท่อนเอ็นเข้าไปจนสุดทางฉันเจ็บแปลบไปทั้งร่างกาย จนน้ำตาไหลออกมาด้วยความเจ็บปวด "เชี่ย!!! มึง ไม่เคยเหรอวะ" คุณธามก้มมองดูจุดเชื่อมต่อแล้วอุทานออกมา

เรื่องนี้เป็นเรื่องของพี่บอมคนดีเพื่อนสนิทอัยวาคุณแม่ของน้องเอิงซึ่งมีคุณพ่ออย่างพี่ภูที่หวงลูกสาวยิ่งกว่าอะไร มาลุ้นความรักต่างวัยของคู่นี้กันนะคะใครชอบแนวโคแก่กินหญ้าอ่อนห้ามพลาดเด็ดขาด ภูผาอัยวาอยู่ในเรื่อง กลลวงร้ายซ่อนรัก นะคะ

"เรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืนฉันจะไม่รับผิดชอบอะไรทั้งนั้น" "ค่ะ" ฉันฝืนความรู้สึกแล้วตอบออกไป ฉันไม่คิดว่าพี่ภูจะรับผิดชอบอะไรอยู่แล้วคำพูดของเขาเมื่อคืนฉันยังจำขึ้นใจ "และฉันก็หวังว่าเธอจะไม่เอาเรื่องที่เกิดขึ้นไปฟ้องแม่ฉันอีกว่าฉันรังแกเธอ" "ค่ะ" "สรุปก็คือเธอห้ามเอาเรื่องนี้ไปบอกใครเด็ดขาดเพราะไม่อย่างนั้นฉันจะเอาเรื่องที่เธอเคยโกหกไปบอกพ่อเธอรวมถึงย่าเธอด้วยว่าเธอโกหกสร้างเรื่องหาว่าฉันล่วงเกินเธอทั้งที่ตอนนั้นฉันไม่ได้ทำ เธอคิดเอาก็แล้วกันว่าย่าเธอจะผิดหวังแค่ไหนที่หลานสาวสุดที่รักของท่านสร้างเรื่องโกหกหน้าด้านๆ เพื่อจับผู้ชาย" ฉันก้มหน้าแล้วน้ำตาก็ไหลออกมาอีกครั้ง "เข้าใจที่พูดใช่ไหม" "อื้มมม" ฉันตอบเขาได้แค่นั้นเพราะพูดอะไรไม่ออกกลัวเขาจะรู้ว่าตอนนี้ฉันกำลังร้องไห้อยู่ "แต่ความผิดของเธอยังไม่หมดฉันยังไม่พอใจเพราะฉะนั้นเธอต้องมาที่นี่ทุกครั้งที่ฉันต้องการ แต่ถ้าเธอดื้อไม่ยอมมาฉันจะไปลากตัวเธอถึงบ้านไม่เชื่อก็คอยดู" "พี่ติดใจอัยก็บอกว่าเถอะไม่ต้องเอาเรื่องผิดไม่ผิดมาเป็นข้ออ้างหรอก" ฉันโต้กลับเพราะฉันไม่อยากให้พี่ภูคิดว่าฉันกลัวเขา "เธอพูดว่าไงนะฉันเนี่ยนะติดใจเธอ เหอะพูดผิดพูดใหม่ได้นะ"

"เพลง ฮึก ฮึกเพลง" น้ำเสียงสะอื้นด้วยความเจ็บปวดเมื่อเห็นคนที่ตัวเองรักอยู่ในสภาพนี้ "พะ พี่ไทม์เหรอคะ" มือบางลูบไปที่ใบหน้าของชายหนุ่มอย่างสะเปะสะปะ "พี่เองครับ ฮือออ เพลงพี่ขอโทษพี่ขอโทษพี่มันเหี้ยพี่มันเลวเพลงให้อภัยพี่ได้มั้ย" เขาจับมือคนรักแล้วนำมาแนบแก้มที่เต็มไปด้วยคราบน้ำตา "พี่รู้ได้ยังไงว่าเพลงอยู่ที่นี่" "พี่รู้ได้ยังไงไม่สำคัญ แต่พี่จะพาเพลงไปรักษาต่างประเทศที่นั่นหมอเก่งมากเพลงต้องหาย"

"เธอชอบเพื่อนฉันเหรอวะ เหอะดูสารรูปตัวเองซะก่อนเหอะยัยอ้วนก่อนจะมาบอกรักใครไอ้คิมมันหล่อขนาดนั้นเธอคิดว่ามันจะมาชอบผู้หญิงที่ทั้งอ้วนทั้งขี้เหร่แบบเธองั้นเหรอห๊ะ อย่างเธอมันไม่มองให้เปลืองลูกกะตาหรอกตัดใจจากมันซะเถอะ" "แต่...ฉันชอบคิมจริงๆนะ" "อย่างเธอถ้าอยากให้ไอ้คิมชอบมันก็พอมีวิธีอยู่นะอยากรู้มั้ยฉันจะบอก" "บอกมาสิ" "ข้อหนึ่งเธอคงต้องไปตายแล้วเกิดใหม่" "ห๊ะนายว่าอะไรนะ!!!" "ฟังฉันยังพูดไม่จบ ฉันยังมีข้อสองให้เธอเลือกนั่นก็คือเธอต้องไปศัลยกรรมให้มันดูดีกว่านี้ไม่แน่ไอ้คิมมันอาจจะหันมาสนใจเธอก็ได้ แต่..ฉันว่าเบ้าหน้าอย่างเธอคงไปไม่รอดทำไปก็แค่นั้นเปลืองเงินเปลืองแรงหมอเปล่าๆ เพราะฉะนั้นเธอตัดใจจากมันซะ" เรื่องนี้เป็นเรื่องราวของชมจันทร์พยาบาลสาวสวยกับอาร์ตเพื่อนสนิทของคิมหันต์จากเรื่อง ชังรักเมียรับใช้ นะคะ

"ลิล ลิลจำพี่ได้มั้ย" "พี่ พี่เหรอ" "ครับพี่เอง พี่คิมไงสามีของลิล" "สามี สามี" แววตาว่างเปล่าจ้องผมไม่วางตาก่อนจะแปรเปลี่ยนเป็นความหวาดกลัว "ไม่ ไม่ กรี๊ดดดด ไม่ออกไป ฮืออออ ออกไป ฮืออออ"

ปิ่นมึงรู้ไหมว่ากูแม่งโคตรเกลียดมึงเลยเกลียดทั้งแม่มึงทั้งตัวมึง กูจะทำให้มึงอยู่อย่างไม่มีความสุขไม่เชื่อมึงก็คอยดู

"เจได หลิวว่า..เราเลิกกันดีมั้ย" "หื้มม??" "คือหลิวคิดว่าเราเลิกเป็นแฟนกันแล้วกลับมาเป็นเพื่อนกันเหมือนเดิม..ได้มั้ย" "ทำไมวะ" "คือ..หลิวรู้สึกอึดอัดอ่ะน่ะ" "อึดอัด??" "อื้มมม"

"มาเรียนวันแรกก็คิดจะหาแฟนใหม่เลย??"  "ก็ในเมื่อแฟนเก่ามันเหี้ยมันเลวก็ต้องหาใหม่ป่ะ" "แม่งคำก็เหี้ยสองคำก็เหี้ยแต่เหี้ยอย่างฉันก็เคยเป็นผัวเธอไหมวะ" "ก็แค่ผัวเก่าของเก่าๆจะแคร์ทำไม"

สำหรับเขา...เธอก็เป็นแค่แฟนเก่าที่เขาบอกเลิกไปอย่างไม่ใยดี เหตุผลก็คือเธอตามหึงตามหวงเขามากเกินไปจนเขาหมดความอดทนกับเธอ และในเมื่อเขาทนไม่ไหวเขาก็เลยต้องบอกเธอไปตรงๆว่าเราสองคนควรจบกันแค่นี้เพราะเขาเบื่อหน่ายและรำคาญต่อการกระทำของเธอ สำหรับเธอ....เขาคือรักครั้งแรก สถานะตอนนี้เขาแฟนเก่า....แฟนเก่าที่ขอเลิกกับเธอและทิ้งเธอไปด้วยเหตุผลที่ว่าเธอมันงี่เง่าเอาแต่ใจไม่มีเหตุผล

"จุ๊บ จุ๊บ ทนอีกหน่อยนะครับคนดีเดี๋ยวมันก็หายเจ็บแล้ว" "ฮึก ฮึก ถ้าพี่ไม่เอามันออกลินจะหายเจ็บได้ยังไงคะ" "พี่ขอโทษครับพี่เอาออกตอนนี้ไม่ได้จริงๆ " "ฮืออ พี่ลีโอใจร้าย ลินไม่น่ามาหาพี่เลย ฮืออออ"

"ฉันรักพี่ลีโอ ฮึก ฮึก ฮึก" "ฉันรู้แล้วไม่ต้องย้ำหรอกน่ะ" "ฉันไม่เข้าใจว่าทำไมพ่อกับแม่ถึงต้องมาบังคับให้ฉันกับนายหมั้นกัน หรือว่าท่านจะรู้.." โอ้โหยัยนี่เพิ่งคิดได้เหรอวะ "อืมมมมม พ่อแม่ของเธอกับฉันท่านรู้เรื่องของเราหมดแล้วรู้ว่าเรามีอะไรกัน"

น้ำใส เขาบอกว่าฉันทำลายอนาคตของเขา เขาถึงได้เกลียดฉันมากมายขนาดนี้ แต่ที่ฉันทำฉันมีเหตุผล แต่เป็นเหตุผลที่โคตรเห็นแก่ตัว.... วาโย เขาไม่เคยรู้สึกเกลียดใครได้มากมายขนาดนี้ จนมาเจอกับผู้หญิงจอมวางแผนคนนี้ เขา เกลียด เกลียดที่เธอทำให้คนรักของเขาเสียใจ

 "คิน...แพรท้อง" "ท้อง?? เธอท้องกับใครล่ะ" "ทำไมคินถึงถามแพรแบบนี้" "แล้วทำไมจะถามไม่ได้ในเมื่อเธอไม่ได้นอนกับฉันแค่คนเดียว" "คิน" "อย่าคิดว่าฉันไม่รู้ว่าเธอมั่วกับใครบ้างทำอะไรอย่าคิดว่าฉันโง่ดิ" "พูดแบบนี้แปลว่าคินจะไม่รับผิดชอบเด็กในท้องของแพรใช่มั้ย" "เออดิใครมันจะไปโง่รับวะ!!!" "ถ้าคินคิดว่าเด็กในท้องแพรไม่ใช่ลูกของคินแพร.....จะไปเอาเด็กออก" "ตามใจลูกเธอไม่ใช่ลูกฉัน" "ถ้าวันนึงคินรู้ความจริงวันนั้นคินจะต้องรู้สึกผิดไปตลอดชีวิต" "ไม่มีวันนั้นอย่างแน่นอน"

"ป้า" "ฉันอายุแก่กว่านายแค่สี่ห้าปีเองนะขอร้องอย่ามาเรียกป้าฉันไม่ชอบ" "เอาน่าเรียกแบบนี้แล่ะน่ารักดี" "น่ารักบ้าน่ารักบออะไรใครมาได้ยินจะหาว่าฉันแก่" "แต่ป้าก็แก่กว่าผมจริงอ่ะ ไม่ต้องอายหรอกผมยังไม่อายเลยที่ม่เดินซื้อของกับป้า" "แล้วใครใช้ให้มาไม่ทราบ" "ไม่มี อยากมาเอง เออนี่...ป้าถามจริงเหอะอายุยี่สิบกว่าแล้วยังไม่มีผัวอีกเหรอ เอ....หรือไม่มีใครเอา" "กรี๊ดดดด ไอ้เด็กปากเสียนิสัยไม่ดี" "อ้าว ผมถามก็มาหาว่าผมปากเสีย รับความจริงไม่ได้เหรอป้า" "ฉันจะมีผัวหรือไม่มีผัวมันก็เรื่องของฉันไหม" "ผมแค่สงสารกลัวของๆ ป้าจะไม่ได้ใช้งาน เอางี้มั้ยผมจะยอมลดตัวมาเป็นผัวคนแรกให้ป้าเองดีมั้ย ป้าจะได้เปิดประสบการณ์ที่จะจำไม่รู้ลืมเลย^_^" "กรี๊ดดดดด" "ป้าอย่ากรี๊ดดังดิเห็นไหมคนหันมามองเต็มเลยผมอายนะป้า เอ๊ะหรือป้าเข้าสู่ช่วงวัยทองแล้ว55555" เรื่องนี้จะออกฮาๆ น่ารักๆ ดราม่าพอกรุบกริบ

"เหนือกูมีอะไรจะบอกมึง" "มีอะไรวะ" "คือกู...ชอบมึง" "..........." "คือกู...." "ดาว...กูว่ากูกับมึงเป็นเพื่อนกันดีที่สุดแล้ว"

"โทรตามอะไรนักหนาวะหนึ่ง" "ก็...หนึ่งมาหาเพลิงที่ห้องแต่กดรหัสเข้าห้องไม่ได้" "เพลิงเปลี่ยนรหัสเอง" "เอ่อ แล้วหนึ่งจะเข้าไปยังไงล่ะหนึ่งอุตส่าห์...." "ก็ไม่ต้องเข้ากลับบ้านไปก่อน" "แต่ว่า..." "แค่นี่นะ" ตู๊ดดดดด ตู๊ดดดดดด

"มาร์ค พะ พอแล้ว อื้ออออ เราจะต้องไปทำงานนะ อ๊ะ อ๊ะ หยุดก่อน อื้ออออ" ตอนนี้ฉันแทบจะขาดใจตายเมื่อโดนคนด้านบนปรนเปรอความเสียวให้อย่างไม่ขาด "อย่าห้ามน่า....เธอไม่ชอบให้ฉันทำรึไง" ตอนนี้มาร์คกำลังสอดใส่แท่งร้อนของเขาที่ถูกห่อหุ้มด้วยเครื่องป้องกันเรียบร้อยแล้วเข้ามาในช่องทางรักของฉันอย่างช้าๆ จนมันเข้ามาจนสุดทาง แล้วก็เริ่มกระแทก มันทำให้ฉันอยากจะกรี๊ดออกมาอย่างสุดเสียงเพราะมันเสียดสีกับผนังมดลูกด้านใน ทุกจังหวะการเข้าออกมันทั้งเจ็บทั้งเสียวแทบขาดใจ "อื้ออออ ชะ ชอบ แต่ว่าเราต้องไปทำงานไง" "เดี๋ยวไปส่งก็ได้ตอนนี้ขอเอาเธอให้หายอยากก่อนไม่ได้เจอกันหลายวันฉันโคตรคิดถึงเธอเลยว่ะ" ใช่ค่ะเราไม่ได้เจอกันมาหนึ่งอาทิตย์เต็มๆ เพราะเขาพาคู่ควงคนล่าสุดของเขาไปเที่ยวญี่ปุ่นมายังไงล่ะ

"ฮึก ฮึก มะ เมื่อคืนไปไหนมา" เธอตัดสินใจที่จะถามมันไปตามตรงเพื่อจะได้ตัดสินใจว่าจะทำยังไงต่อไปกับเรื่องของเธอกับมัน "ไปไหน?? ตอนไหน" "ก็ตอนที่มาส่งมีนแล้วตาร์ไปไหน" "ไปมหาลัยไงก็บอกแล้วว่าไปทำงานกลุ่ม อาจารย์มาเร่งเพราะจะปิดเทอมแล้วด้วยไม่เสร็จก็คือไม่จบปีสามนะบอกก่อนเรียนวิศวะมันยากนะมีนก็รู้" "ไม่รู้หรอกเพราะมีนไม่ได้เรียนวิศวะ" "แต่มีผัวเรียนวิศวะก็ต้องรู้หน่อยนะว่าผัวเรียนหนักเหนื่อยด้วย" "แน่ใจเหรอว่าไปทำงานกลุ่มมา" "แน่ใจดิสาบานได้ถ้าไม่เชื่อก็โทรไปถามไอ้แจ็คดูว่าเค้าอยู่มหาลัยตลอดไม่ได้ออกไปไหนเลย" "......" "ที่ถามแบบนี้มีนคิดว่าเค้าไปไหน" "ไปเอาผู้หญิงไง" "ไปเอาผู้หญิง?? ใครวะทุกวันนี้ก็เอาแต่กับเมียคนเดียวไม่ได้ไปเอาอะไรกับใครเลยจริงๆ บอกมาว่าไปเอาเรื่องไร้สาระแบบนี้มาจากไหน" เธอตัดสินใจเดินไปหยิบมือถือที่วางไว้ในครัวแล้วเปิดให้มันดูทั้งรูปทั้งข้อความที่กีกี้มันส่งมาให้ "แล้วนี่อะไร ฮือออ ฮือออ ไอ้คนเลวไอ้คนมักมาก" เธอด่ามันพร้อมกับยื่นมือถือให้มันดูหลักฐานที่เธอมีพอมันรับไปดูมันก็เปิดดูทีละรูปหลังจากที่มันดูจนครบหมดทุกอย่างทั้งรูปและข้อความแล้วมันก็ถอนหายใจเหมือนพยายามระงับอารมณ์โกรธ หรือมันจะโกรธที่เธอรู้ความจริงแล้วก็ด่ามัน มันจะทำอะไรเธอหรือเปล่า "มีน.." มันเรียกชื่อเธอก่อนจะเดินมาหาเธอที่ยืนอยู่จนเธอต้องถอยหลังหนี "ฮือออ อย่าทำไรเค้านะ ฮือออ" มันเดินมาแล้วก็ดึงเธอเข้าไปกอด "ขอโทษนะ เค้าขอโทษ"

"ไปเอาเด็กออกซะ" "ธีร์" ฉันไม่คิดว่าจะได้ยินคำพูดนี้จากปากของเขา "ได้ยินไหม ไปเอาเด็กออกซะ" "เราทำไมได้ลูกไม่ผิดเราทำร้ายแกไม่ได้" "แต่ฉันไม่ต้องการเด็กและก้ไม่ต้องการเธอแล้วด้วย" " ธีร์อย่าบังคับให้เราทำแบบนี้เราขอร้องเด็กในท้องแกคือลูกของเรานะ แกอยู่ในนี้" ฉันพยายามเอามือของเขามาจับที่หน้าท้องของฉันเผื่อเขาจะสัมผัสได้ถึงลูกแต่เขากลับสะบัดมือออกอย่างไม่ใยดี "ฉันบอกว่าไงว่าฉันไม่ต้องการเด็กและตอนนี้ฉันก็ไม่ต้องการเธอด้วย ไปเอาเด็กออกซะจากนั้นเธอกับฉันเราไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกันอีกสี่ปีที่ผ่านมาฉันจะชดเชยเป็นเงินให้" เขาพูดพร้อมกับหยิบเงินในกระเป๋าทั้งหมดที่มีแล้วโยนใส่หน้าฉัน "ไม่เราไม่ต้องการเงินเราแค่ต้องการธีร์ต้องการลูก ขอร้องล่ะอย่าใจร้ายกับเรากับลูกเลยนะเราขอร้อง ฮึก ฮึก" ฉันร้องไห้พร้อมกับก้มลงกราบแทบเท้าเขาเพื่อขอร้อความเห็นใจ "เราอยู่ไม่ได้ถ้าไม่ธีร์ ฮึก ฮึก ฮืออออ แต่ถ้าธีร์จะบังคับให้เราทำร้ายลูกเราขอตายพร้อมกับลูกเลยดีกว่า" ฉัพยายามหาคำพูดเพื่อให้เขาเห็นใจแต่ดูเหมือนเขาจะไม่เห็นใจเลยสักนิดทำไมเขาใจร้ายได้ขนาดนี้ "นั่นมันเรื่องของเธอจะอยู่หรือจะตายก็เรื่องของเธอ"