/0/13477/coverbig.jpg?v=ec795b7973992691b811fdba0b99d7f3)
อัลฟ่าเผ่าอาร์กติก ราชาหมาป่าหิมะ จ้างผมให้ทะลุมิติมาสอนเขาร้องเพลง ผมมาอยู่ได้วันเดียว แทนที่เขาจะจับไมโครโฟน ดันจะมาจับไมค์ผมแทน (A/B/O MM series) (เมะxเมะ) (MPreg) เป็นครั้งแรกในรอบหมื่นปีที่อัลฟ่าเผ่าอาร์กติกได้ขึ้นปกครองเมืองไลแคนโทรปนานกว่า 5 สมัยจนกระทั่งฮันเตอร์ อาร์กติก (Hunter Arctic) ทายาทคนเดียวของโรเบิร์ต อาร์กติกกำลังจะได้สืบทอดตำแหน่งของบิดา ชาวเมืองถึงเริ่มหวาดหวั่น ไม่ใช่เพราะฮันเตอร์ไม่แข็งแกร่งพอ แต่เพราะเขายังไม่มีทายาทและถ้าเขายังไม่ยอมสืบพันธุ์กับโอเมก้าให้เร็วที่สุด เขาจะมีอายุอยู่ได้อีกเพียงแค่ 5 ปี ติดตามเรื่องราวของอัลฟ่าที่ตกหลุมรักเสียงเพลงของคนธรรมดาอย่างปริ๊น ปรีญาศาสตร์จนยอมว่าจ้างมนุษย์โลกเพื่อข้ามมิติมาสอนดนตรีให้เขาที่เมืองไลแคนโทรป ทว่าปัญหาใหญ่ของชาวเมืองไลแคนโทรปก็คือ ขืนฮันเตอร์ยังหลงเสียงดนตรีของปริ๊นอยู่ เผ่าอาร์กติกอาจจะต้องเสียตำแหน่งผู้ครองเมืองให้กับอัลฟ่าเผ่าอื่นที่กำลังหมายปองตำแหน่งราชาแห่งอัลฟ่าของเขาในไม่ช้า และกฎข้อสำคัญของมนุษย์โลกธรรมดาอย่างปริ๊นก็คือ เขาไม่สามารถให้กำเนิดลูกอัลฟ่าให้ฮันเตอร์ได้ ไม่ว่าฮันเตอร์จะหลงรักเขามากขนาดไหน *****คำเตือน***** นิยายเรื่องนี้มีฉาก NC แนวโอเมก้าเวิร์สแฟนตาซี มีฉากอัลฟ่าติดสัด (Knotted) การปล่อยโฮโมนที่มีผลทางเพศกับอัลฟ่า และฉากทรมาน (ไม่มีฉากข่มขืน) นักอ่านที่อายุต่ำกว่า 18 ปีขอให้ใช้วิจารณญาณในการอ่านด้วยค่ะ นิยายเรื่องนี้เป็นการแต่งขึ้นโดยได้แรงบันดาลใจจากพล็อต Omegaverse ซึ่งเล่ากันว่ามีต้นกำเนิดมาจากการแบ่งชนชั้นของ Werewolf ตัวละคร Omega ที่ท้องได้ มิใช่ตัวละครที่เป็นมนุษย์โลกแต่เป็นโลกจิตนาการ เพราะฉะนั้นวิธีที่จะอ่านนิยายเรื่องนี้ให้สนุกที่สุดคืออย่าคิดถึงความเป็นจริง ไม่ว่าจะเรื่องผู้ชายท้องได้หรือการแบ่งชนชั้นของเผ่าไลแคนโทรป ติดตามเบื้องหลังการเขียนและข่าวความคืบหน้าของนิยายเรื่องนี้และเรื่องอื่น ๆ ของนักเขียนธีรินทรได้จาก Facebook - ธีรินทร นักเขียน IG: ReadWritebyTeerinthorn ลงครั้งแรก : October 16, 2021 สงวนลิขสิทธิ์ : เจ้าของลิขสิทธิ์ถูกต้องตามกฎหมายสงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ. 2537
กลิ่นฟีโรโมน...
ไม่มีอัลฟ่าคนไหนที่ต้านทานกลิ่นฟีโรโมนได้ ในอดีตอัลฟ่าแทบจะฆ่ากันตายเพื่อให้ได้ตัวโอเมก้ามาครอง และนี่เป็นที่มาของกฎหมายจดทะเบียนโอเมก้า
โอเมก้าทุกคนถือว่าเป็นสมบัติของอัลฟ่า
ด้วยเหตุนี้เองที่ทำให้ถ้าเลือกได้ พ่อแม่ของโอเมก้าที่ยังไม่มีคู่ครองต่างก็อยากให้ลูกตัวเองได้สมสู่กับอัลฟ่าที่มีอำนาจที่สุดในเมืองไลแคนโทรป
และตอนนี้ไม่มีอัลฟ่าคนไหนที่โอเมก้าต้องการรับใช้มากเท่าฮันเตอร์ อาร์กติก ทายาทคนเดียวของอัลฟ่าโรเบิร์ต อาร์กติก ราชาของเหล่าอัลฟ่าผู้ทรงอิทธิพล
"อัลฟ่าในเมืองทุกคนต่างก็หมายปองอลิสา มีแต่เจ้าที่โชคดีจะได้ครอบครองเธอ" มาร์ค กรรมการคนใหม่ในคณะองคมนตรีพยายามเกลี้ยกล่อมฮันเตอร์ให้เข้าไปพบกับอลิสา โอเมก้าสาวที่เคยเป็นเพื่อนเล่นของฮันเตอร์และมาร์คมาตั้งแต่เด็ก เพราะเธอเป็นลูกสาวที่เกิดจากหนึ่งในคณะองค์มนตรีของราชาโรเบิร์ต
โชคร้ายที่อลิสาถูกตรวจพบว่ามีเธอมีเลือดเป็นโอเมก้า เธอจึงถูกแยกออกจากวัง แล้วถูกลงทะเบียนเพื่อรอให้เธอมีอัลฟ่าตีตราเป็นเจ้าของก่อนที่เธอจะสามารถออกมาพบปะพูดคุยกับคนภายในได้
ไม่แค่นั้น ตอนนี้อลิสากำลังอยู่ในช่วงฮีท พร้อมจะให้กำเนิดทายาทอัลฟ่าให้กับฮันเตอร์ได้ในทันที ฮันเตอร์จะสามารถตัดปัญหาของประชาชนที่กำลังพะวงว่าหลังจากที่เขาเข้ารับตำแหน่งเป็นราชาอัลฟ่าแล้ว เขาจะไม่สามารถผลิตทายาทอัลฟ่าให้กับเผ่าอาร์กติกได้
"เจ้าก็รู้ว่า..." ฮันเตอร์ย่นคิ้วคมเข้มของเขาจนเกือบชนกัน
เขารู้ดีว่าอลิสาแอบรักเขามาตั้งแต่เด็ก ปกติแล้วเด็กสาวที่ถูกตีตราว่าเป็นโอเมก้ามักจะนั่งร้องไห้เป็นวัน ๆ เพราะไม่อยากได้ชื่อว่าเป็นสายเลือดที่ต่ำต้อยที่สุดของชาวไลแคนโทรป แต่อลิสากลับคิดตรงข้าม
ตอนเธอรู้ข่าวว่าผลตรวจเลือดของเธอยืนยันว่าเธอเป็นโอเมก้า เธอก็รีบให้สาวใช้แอบส่งสารมาบอกผลการตรวจเลือดให้ฮันเตอร์ได้รู้เป็นคนแรกเพราะหวังจะได้รับใช้เป็นทาสรักของฮันเตอร์ไปตลอดชีวิต
ฮันเตอร์ไม่ได้รังเกียจอลิสา แต่ปัญหาใหญ่ของเขาก็คือ "ข้าแพ้กลิ่นฟีโรโมน"
"อาจจะเป็นเพราะเจ้ายังไม่เจอคู่แท้ ข้าเอาเรื่องของเจ้าไปปรึกษาท่านหมอ ท่านบอกอัลฟ่าบางคนจะเกิดมาแบบมีคู่แท้อยู่แล้ว แบบจะมีอารมณ์รักแค่กับคู่แท้เท่านั้น และ...และอลิสานี่ล่ะที่อาจจะเป็นคู่แท้ของเจ้า" มาร์คเปิดประตูห้องนอนห้องใหญ่ที่จัดไว้สำหรับเป็นที่สมสู่ของราชาอัลฟ่าแล้วผลักหลังฮันเตอร์เข้าไปพร้อมกับปิดประตูห้องกลับลงไปอย่างรวดเร็ว
"เฮ้ย...มาร์ค" ฮันเตอร์ได้ยินเสียงโซ่คล้องลงหน้าประตู ตามด้วยเสียงลั่นกลอนกุญแจอันใหญ่จากด้านนอก
"ไอ้เชี่ยมาร์ค!!!" มีแต่มาร์คคนเดียวที่กล้าล็อกกุญแจห้องนอนของฮันเตอร์เพราะพวกเขาสองคนเป็นเพื่อนรักกันตั้งแต่เด็ก ตอนผลตรวจเลือดของมาร์คออกมาว่าเขาเป็นอัลฟ่า ฮันเตอร์ผ่อนลมหายใจยาวเหมือนยกภูเขาออกจากอกที่มาร์คไม่ได้กลายเป็นโอเมก้าไปอีกคน
"เดี๋ยวพรุ่งนี้เช้าจะมาเปิดให้ ผลิตทายาทหลาย ๆ คนนะเพื่อน เพื่อสุขภาพของเจ้าเอง" มาร์คเดินหมุนพวงกุญแจแล้วเดินจากห้องนอนของฮันเตอร์ไปอย่างอารมณ์
ฮันเตอร์หันกลับไปที่เตียงนอนขนาดใหญ่ที่ตกแต่งด้วยกลีบกุหลาบหลากสีแล้วเริ่มมองหาอดีตเพื่อนหญิงที่เขาเคยวิ่งเล่นด้วยกันมา
มาร์ครู้ว่าฮันเตอร์แพ้กลิ่นฟีโรโมน เขาจึงเตือนอลิสาให้ชำระล้างร่างกายให้สะอาดก่อนที่จะออกมารับใช้ฮันเตอร์ ซึ่งถือว่าได้ผลเพราะฮันเตอร์ไม่ได้กลิ่นผิดแปลกอะไรภายในห้องซึ่งทำให้เขารู้สึกโล่งใจขึ้นมาได้ในระดับหนึ่ง
ชายหนุ่มหย่อนตัวลงบนเตียงดอกไม้คาดหวังว่าเรื่องที่มาร์คพูดจะเป็นเรื่องจริง เขาเองก็เคยได้ยินมาว่าอัลฟ่าบางคนจะมีคู่แท้อยู่แล้วตั้งแต่เกิดและมีความรู้สึกกับคู่แท้เพียงคนเดียวเท่านั้น
ร่างของอลิสาปรากฏขึ้นมาจากหลังม่านซึ่งเป็นฉากกั้นระหว่างสระน้ำกับห้องนอน หญิงสาวปกปิดร่างกายด้วยชุดผ้าชีฟองเนื้อบางสีขาวลายดอกไม้ปักเป็นดอกโบตั๋นดอกเล็ก ๆ รอบ ๆ เนินอกของเธอ ดูแล้วสบายตาและนี่เป็นจุดเด่นของเธอ อลิสาเป็นผู้หญิงที่แต่งตัวงาม มารยาทดี เธอเหมือนเกิดมาเพื่อเป็นโอเมก้าของอัลฟ่าผู้ยิ่งใหญ่อย่างเขาโดยแท้
"ข้าดีใจเหลือเกินที่ท่านยอมพบข้า" อลิสาสาวเท้าเข้ามาใกล้ขุนพลที่เธอแอบรักมานานมากนับปี หญิงสาวเรียนรู้วิธียั่วยวนชายมาจากมารดา และชายคนเดียวที่เธอหมายปองกำลังจ้องเรือนร่างของเธอด้วยสายตาพึงพอใจซึ่งทำให้เธอยิ้มกริ่มออกมา
จนกระทั่งเรือนร่างของอลิสาเคลื่อนตัวเข้าประชิดฮันเตอร์มากขึ้นและเมื่อนั่นเองที่อาการเก่าของเขากำเริบขึ้นอีกครั้ง
"ข้า...ขอโทษด้วย" ฮันเตอร์รีบวิ่งเข้าห้องน้ำแล้วพ่นอาหารที่เขาเพิ่งนั่งกินกับมาร์คก่อนที่จะถูกมาร์คผลักเข้าห้องหอออกมาจนหมดภายในเวลาไม่ถึงนาที
ไอ้กลิ่นระยำ!!! ฮันเตอร์ปิดจมูกแน่นแต่ก็ยังได้กลิ่นฟีโรโมนจากร่างของเพื่อนสาวฟุ้งกระจายอยู่รอบ ๆ ตัว
กลิ่นฟีโรโมนที่พวกโอเมก้าจะผลิตในยามที่พวกเขาติดสัด พร้อมจะให้กำเนิดทายาทให้กับเหล่าอัลฟ่าได้ แต่กลิ่นนี้กลับทรมานฮันเตอร์ยิ่งกว่าแก๊ซพิษชนิดใดในเมือง
"ท่านเป็นอะไร" ใบหน้าของอลิสาซีดเซียวจนเกือบเหมือนร่างไร้วิญญาณ
เธอเคยได้ยินคนลือว่าทายาทของราชาแห่งเมืองไลแคนโทรปไม่สามารถสมสู่กับโอเมก้าได้ ถึงอย่างนั้นเธอก็ยังแอบเข้าข้างตัวเองว่า 'เพราะโอเมก้าคนนั้นไม่ใช่เธอ' ไม่ใช่คู่แท้ของเขา ทว่าวันนี้เธอถึงเริ่มเข้าใจถึงแก่นแท้ของความจริง
เธอเองก็ไม่ใช่คู่แท้ของเขา...
ฮันเตอร์วิ่งออกจากห้องน้ำแล้วเหวี่ยงกำปั้นทุบประตูห้องเรียกเพื่อนสนิทที่เขาได้แต่หวังว่ามันจะยอมเปิดประตูให้ แต่ดูเหมือนว่าไม่มีใครได้ยินเสียงร้องของเขาเลยแม้แต่คนเดียว
"เปิดประตู ไอ้มาร์ค ข้าบอกให้เปิดประตู" ฮันเตอร์แผดเสียงกร้าว
มีคนบอกว่าสารฟีโรโมนจะส่งกลิ่นทรมานร่างกายของเหล่าอัลฟ่าและเบต้าที่ไม่ได้เสพสมกับโอเมก้าในเวลานั้น กลิ่นฮีทที่ถูกส่งออกมาจะทำให้อัลฟ่าหัวใจเต้นแรงราวกับมันกำลังจะทะลุออกจากอก และวิธีเดียวที่จะทำให้ความทรมานนี้หายไปได้ก็คืออัลฟ่าต้องหาทางปลดปล่อยน้ำเชื้อของตัวเองออกมา ไม่เช่นนั้นน้ำเชื้อในตัวของอัลฟ่าอาจจะคลั่งตัวจนทรมานเจ้าของร่างอยู่เป็นวัน ๆ บางคนถึงขนาดเดินเหินไปไหนไม่ได้เลยก็มี
กลิ่นฟีโรโมนทรมานร่างกายของฮันเตอร์ในลักษณะเดียวกัน ความแตกต่างมีเพียงอย่างเดียวคือกลิ่นฮีทไม่ได้ทำให้อวัยวะของเขาแข็งตัวและต้องการหาที่ระบายเหมือนอัลฟ่าคนอื่น
ฮันเตอร์คิดว่าน่าจะดีกว่าถ้าอวัยวะของเขาแข็งตัวเหมือนคนอื่น เพราะอาการตอบสนองช่วงติดสัสของอัลฟ่าจะผ่อนคลายลงได้เมื่อพวกเขาได้ระบายเชื่ออสุจิออกจากร่าง
ทว่ากลิ่นฟีโรโมนของโอเมก้าทุกคนที่ผ่านเข้ามาในห้องนอนแห่งนี้กลับทำให้เขาหายใจไม่ออกจนรู้สึกหน้ามืดเหมือนคนใกล้ตาย ไม่ว่าโอเมก้าคนนั้นจะเป็นผู้หญิง หรือผู้ชาย ผลลัพธ์ก็ออกมาไม่ต่างกัน
"ท่าน! ฮันเตอร์!" อลิสาวิ่งเข้ามาพยุงร่างของเจ้าชายหนุ่ม สีหน้าของเธอแสดงอาการกังวลไม่แค่เพราะเธอกลัวว่าเธอจะไม่สามารถเป็นภรรยารับใช้อัลฟ่าคนนี้ได้ แต่เธอยังกังวลว่าเธอจะตกอยู่ในข้อหาคร่าชีวิตของทายาทเจ้าของเมืองโลแคนโทรปนี้ด้วย
"ช่วยด้วย ช่วยท่านฮันเตอร์ด้วย!!!" อลิสาทุบประตูห้อง ตะโกนหาคนช่วยเจ้าชายของเธออย่างบ้าคลั่ง
X
หลัวเจิง ผู้ตกจากที่สูงกลายเป็นทาสที่ต่ำต้อย มีอยู่ครั้งหนึ่ง เขาพบวิธีฝึกในตัวเองให้กลายเป็นอาวุธโดยบังเอิญ สงครามการต่อสู้เริ่มขึ้นทันที และพึ่งพาความเชื่ออันแรงกล้าในการไม่ยอมจำนน เขาพยายามแก้แค้นและไล่ตามความฝันอันยิ่งใหญ่ นักรบจากชาติพันธุ์ต่าง ๆ ต่อสู้เพื่อความเป็นเจ้าโลกและโลกก็ปั่นป่วน อาศัยร่างกายที่เปรียบได้กับอาวุธวิเศษ หลัวเจิงเอาชนะศัตรูจำนวนมากบนเส้นทางสู่ความเป็นอมตะ ในที่สุดเขาจะทำสำเร็จหรือไม่?
ต่อหน้าทุกคน เธอเป็นเลขานุการส่วนตัวของท่านประธาน โดยส่วนตัวแล้ว เธอเป็นภรรยาของเขา กู้เวยยีรู้สึกดีใจเป็นอย่างยิ่งเมื่อเธอทราบว่าตนเองตั้งครรภ์ ทว่าเธอกลับเห็นฟู่จิงเฉินกับรักแรกของเขาสิทสนมกัน... เธอจากไปอย่างเศร้าใจและตัดสินใจที่จะให้พวกเขาสมหวัง ต่อมา เมื่อฟู่จิงเฉินมองดูท้องที่ยื่นออกมาของเธอ และถามอย่างตื่นเต้นว่า "้กู้เวยยี นี่คือลูกของใคร!" เธอตอบอย่างหัวเราะเยาะ "มันไม่เกี่ยวอะไรกับคุณด้วย อดีตสามี!"
เดิมทีฟางจินซิ่วมีอวกาศติดตัวได้เปิดคลินิกการแพทย์แผนจีนในยุคปัจจุบันและเจริญรุ่งเรือง ไม่มีการแข่งขันหนัก และทำงานมีวันหยุด เธอใช้ชีวิตอย่างสุขสบาย แต่แล้วมีวันหนึ่งที่เธอตื่นขึ้นมากลับข้ามมิติกลายเป็นชาวนาที่ฟมู่บ้านยากจน อีกทั้งได้เจอภัยแล้ง จากนั้นก็โดนขาย โชคดีที่ครอบครัวที่ซื้อเธอแตกต่างจากที่เธอจินตนาการไว้ เธอไม่ได้ถูกทารุณกรรม แต่ได้รับการดูแลอย่างดี ในยุคแห่งความขาดแคลนอาหาร และมีภัยแล้ง ฟางจินซิ่วตัดสินใจตอบแทนความเมตตาของครอบครัวนี้ แม่สามีป่วยหนัก? สำหรับปัญหาเล็กๆ น้อยๆ เธอเก็บสมุนไพรและแช่ในสระศักดิ์สิทธิ์ ซึ่งรักษาเธอให้หายดีภายในไม่กี่นาที ที่บ้านไม่มีอาหาร? ปัญหาเล็กๆ น้อยๆ เธอไปล่าสัตว์กับครอบครัวและโชคก็เข้าข้างเธอ ไม่ว่าเธอจะไปที่ไหน เหยื่อก็จะตกหลุมพรางเสมอ กินแต่เนื้อสัตว์โดยไม่มีผักหรือ? มันเป็นปัญหาเล็กๆ เทน้ำในสระศักดิ์สิทธิ์เพียงหยดเดียว ก็สามารถปลูกพืชได้ทุกชนิดและกินผักและผลไม้อะไรก็ได้ที่พวกเธอต้องการ ญาติที่อิจฉากำลังมาก่อเรื่องเมื่อเห็นว่าพวกเธอใช้ชีวิตอย่างสุขสบาย สำหรับปัญหาเล็กน้อยนี้ เธอเรียกผู้ชายที่มีความแข็งแกร่งของเธอมาจัดการพวกเขา อะไร คุณถามว่าสามีของฉันทำไมเชื่อฟังได้ขนาดนี้? จงหวี่เดินเข้ามาด้วยสายตาเร่าร้อน "คุณภรรยา ตราบใดเจ้ายอมอยู่เคียงข้างข้าตลอดชีวิต ถึงเอาชีวิตข้าไปข้าก็ยอม"
หวังฉีหลิน อายุ 25 ปีสาวเจ้าหน้าที่การเกษตรและพ่วงมาด้วยเจ้าของสวนสมุนไพรรายใหญ่ เสียชีวิตกระทันหันหลังจากกลับมาจากท่องเที่ยวพักผ่อนและเธอได้เก็บเอาก้อนหินสีรุ้งมาจากพระราชวังโปตาลามาได้เพียงสามเดือน ด้วยอุบัติเหตุทางรถยนต์ หากตายไปแล้วก็ไม่เป็นไรเพราะเธอเองเติบโตมาอย่างโดดเดี่ยวในสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าจนกระทั่งมีอายุได้ 18ปี ถึงได้ออกไปใช้ชีวิตด้วยตัวเองตอนนี้เธอ ไม่มีอะไรให้ต้องห่วงแล้ว เพียงแต่เสียดายที่เธอยังไม่ได้ทำตามความฝันของตัวเองเลย เฮ้อ ชีวิตคนเรานั้นมันแสนสั้น อายุ25 แฟนไม่เคยมี สามียังอยากได้ ไหนจะลูกๆที่ฝันอยากจะมีอีก คงต้องหยุดความหวังและความฝันเอาไว้เท่านี้ เหนือสิ่งอื่นใด ตายแล้วตายเลยจะไม่ว่า แต่ดันตื่นขึ้นมาในร่างหญิงชาวนายากจน ชื่อหวังฉีหลินเช่นเดียวกับเธอพ่วงมาด้วยภาระชิ้นใหญ่ อย่างสามีที่ป่วยติดเตียงและลูกชายฝาแฝดทั้งสอง แถมยังมีภาระชิ้นใหญ่ม๊ากกกมาก กอไกล่ล้านตัวอย่างพ่อแม่สามีและน้องๆของสามี ที่โดนบ้านสายหลักกดขี่ข่มเหงรังแก เอารัดเอาเปรียบและบังคับแยกบ้านหลังจากที่สามีของนางได้รับบาดเจ็บสาหัส สาเหตุที่หวังฉีหลินต้องมาตายไปนั้นเพราะโดนลูกสะใภ้บ้านสายหลักผลักตกเขาระหว่างที่กำลังยื้อแย่งโสมคนที่หวังฉีหลินขุดมาได้
“หยุดทำบ้าๆ นะพี่สิงห์...อ๊อย...” น้ำผึ้งขนลุกซู่ เขาจูบไซ้ซอกคอของหล่อน ขณะหญิงสาวกำลังยืนส่องกระจกอยู่หน้าอ่างล้างหน้า “พี่ขออีกนิด แค่ภายนอกเท่านั้นนะจ๊ะ ไม่เสียหายอะไรนี่นา...นะครับ” พี่เขยปะเหลาะปะแหละอย่างคนเอาแต่ได้ เสียงออดอ้อนอ่อนหวานเริ่มทำให้น้องเมียใจอ่อนหวามไหว ปล่อยให้มือของเขาเคล้นคลึงสะโพกของหล่อนอย่างนึกมันเขี้ยว สอดท่อนแขนเข้ามาระหว่างง่ามก้น หงายฝ่ามือลูบไล้เข้ามาถึงหนอกเนื้ออุ่นจัดอีกครั้ง ตะล่อมล้วงเข้ามาโอบเนินนูนเหมือนหลังเต่า บีบขยำเบาๆ เหมือนจะประมาณความอวบใหญ่ล้นอุ้งมือ “ของผึ้งใหญ่จัง” มือสัมผัสกลีบเนื้อเป็นพูแน่น โหนกนูนและใหญ่กว่าของเจนนี่มากมาย “อ๊าย...” น้ำผึ้งเสียว กระดกก้นขึ้นโดยอัตโนมัติ สิงหาบีบขยำความเป็นผู้หญิงของหล่อนเป็นจังหวะ หัวใจเต้นแรงกับความอวบใหญ่ที่อัดแน่นอยู่ในอุ้งมือของตน “อย่า...พี่สิงห์...หยุดเดี๋ยวนี้นะ เดี๋ยวพี่เจนนี่มาเห็นผึ้งซวยแน่ๆ” น้องเมียร้องห้ามอย่างสับสนใจ ส่ายก้นทำท่าว่าจะดิ้นหนี แต่ช้ากว่ามือใหญ่ของสิงหาอีกข้างที่กดลงบนแผ่นหลังของหล่อนเหมือนจะล็อกกายไม่ให้ขยับหนี
ทะลุมิติมาในนิยายยุค 80 ว่ายากลำบากแล้วเธอยังต้องมาเลี้ยงลูกแฝดและวางแผนหนีชะตาชีวิตที่นักเขียนระบุให้ตายอย่างทรมานภายใต้เงื้อมมือของพ่อตัวร้ายอีก สวรรค์!ยังจะมีตัวละครทะลุมิติใดบัดซบเท่าเธออีกหรือไม่