ผมชื่อปรีชาเป็นศาสตราจารย์ที่ “เอาจริงเอาจัง”
ผมชื่อปรีชาเป็นศาสตราจารย์ที่ “เอาจริงเอาจัง”
คุณเชื่อเรื่องพรหมลิขิตไหม ?
สำหรับผมที่เป็นศาสตราจารย์ผู้เชี่ยวชาญด้านกฎหมายครอบครัว มีชีวิตมาสี่สิบสามปีไม่เคยเชื่อเรื่องนี้เพราะมันไร้เหตุผลจับต้องไม่ได้ ถ้าจะให้เชื่อต้องมีวิทยานิพนธ์ยืนยันสักสิบเล่มเป็นอย่างต่ำ
ดังนั้นการจะรักใครต้องค่อยๆ เรียนรู้ ยิ่งจะเลือกมาเป็นคู่ชีวิตต้องดูให้ดีจนแน่ใจไม่ใช่เจอหน้าแล้วตกหลุมรักเหมือนคนเมา ภรรยาของผมจึงเป็นเพื่อนร่วมงานในมหาวิทยาลัยเดียวกัน
เลขสามเป็นเลขนำโชคของผมมาเสมอแต่ดูเหมือนตอนนี้มันจะสร้างความปั่นป่วนให้มากกว่า
สามเดือนก่อน
“ดร. ปรีชามาถึงแล้วนะคะ อดใจรออีกแปบเดียวค่ะ” พิธีกรบอกผู้ฟังที่นั่งรอด้วยใจจดจ่อมาร่วมชั่วโมง แถวหน้ามีเด็กสาวคนหนึ่งตื่นเต้นกว่าใครเพราะในที่สุดก็จะได้พบขวัญใจแบบใกล้ชิดสักที
ศาสตราจารย์ปรีชา แสงโชติ คืออาจารย์และนักเขียน ชายหนุ่มมีผลงานหลายเล่มแต่ละเล่มได้รับการตอบรับดีเยี่ยมและครั้งนี้ก็เช่นกัน
สำหรับคนที่เรียนจบปริญญาเอก ผู้คนในสังคมมักจะเรียก ดร. นำหน้าชื่อเพื่อเป็นการให้เกียรติ
เมื่อเจ้าตัวมาถึงก็เริ่มแนะนำหนังสือเล่มล่าสุดที่เกี่ยวกับสถิติการหย่าร้างในวัยต่างๆ แม้เนื้อหาจะดูน่าเบื่อแต่ปรีชาก็ใช้สำนวนที่ง่ายต่อการเข้าใจ จึงไม่แปลกที่นักศึกษาวิชากฎหมายจะซื้อหนังสือของเขาไปอ่านเสริม
“เซ็นหน้าปกได้ไหมคะ” เด็กสาวถามเชิงขออนุญาตเมื่อหนังสือที่ยื่นให้โดนเปิดไปสองสามหน้า
“หน้าปกเลยเหรอ มันจะเลอะนะ” ปรีชาถาม
“ไม่เลอะค่ะ จะได้เห็นลายเซ็นอาจารย์ตลอด”
“ขอบคุณค่ะ หนูมีของเล็กๆ มาฝากด้วยค่ะ หนูให้ได้ไหมคะ”
“ได้ครับ อะไรเหรอ”
“นี่ค่ะ หนูถักเองทั้งหมดเลย ขอบคุณอีกครั้งนะคะ” สายรุ้งยื่นพวงกุญแจโครเชต์ที่ถักเป็นรุ้งเจ็ดสีให้ปรีชาแล้วขอตัวออกมาเพราะคนรอด้านหลังมีอีกเป็นร้อย
สามเดือนต่อมา
ปรีชารู้มาตลอดว่าโลกกลมตามที่นักวิทยาศาสตร์และตำราต่างๆ อ้างอิง สำนวนโลกกลมผมก็ไม่เชื่อพอๆ กับเรื่องพรหมลิขิตนั่นแหละแต่ดูเหมือนตอนนี้ผมจะโดนพรหมลิขิตท้าทายซะแล้ว
เด็กสาวที่ให้กุญแจสายรุ้งเมื่อสามเดือนก่อนตอนนี้เธอนั่งห่างไปแค่โต๊ะเดียวแถมกำลังอ่านหนังสือของผมด้วยและที่ทำให้อึ้งกว่าเดิมก็คือมันเป็นเล่มแรกที่เขียน ดูจากสภาพแล้วเธอคงได้จากร้านมือสองแน่ๆ เพราะผ่านมาเกือบสิบปีไม่น่าจะมีจำหน่ายตามร้านทั่วไป
“อาจารย์ !” สายรุ้งเงยหน้าจากหนังสือเล่มโปรดก็สบตากับคนเขียนพอดี
“สวัสดีค่ะอาจารย์” ฉันยกมือไหว้เมื่อเขามานั่งฝั่งตรงข้าม
“ผมอยากแน่ใจว่าเป็นหนังสือตัวเองเลยขอมาดูใกล้ๆ”
“หนังสืออาจารย์ค่ะ หนูซื้อจากร้านมือสอง เล่มนี้กว่าจะหาได้ตั้งเกือบปี”
“เป็นไง เข้าใจยากไหมแล้วทำไมเราถึงชอบอ่านหนังสือวิชาการพวกนี้ล่ะ เรียนกฎหมายเหรอ”
“เปล่าค่ะหนูชอบอาจารย์ คือ หนูหมายความว่าชอบหนังสือที่อาจารย์เขียนค่ะ ได้ความรู้เยอะมาก จริงๆ หนูอ่านหนังสือทุกแนวอยู่แล้วค่ะ”
“ดีจังที่เด็กสมัยนี้ยังรักการอ่านอยู่”
“อาจารย์ไม่มีสอนเหรอคะวันนี้”
“กำลังจะกลับไปสอนนี่แหละ”
“เอ่อ … ก่อนไปหนูรบกวนขอลายเซ็นได้ไหมคะ”
“ครั้งก่อนก็ได้ไปแล้วนี่ ที่ให้เซ็นหน้าปก”
“อาจารย์จำหนูได้ด้วยเหรอคะ” สายรุ้งถามด้วยความตื่นเต้น
“จำได้เพราะพวงกุญแจสีรุ้ง น่ารักดี ถักเองหมดเลยเหรอ”
“ใช่ค่ะ ถักเอง ประกอบเป็นพวงเอง ทำมือทั้งหมดเลยค่ะ”
“ทำขายได้เลยนะเนี่ย” ปรีชายังจำพวงกุญแจแสนน่ารักพวงนั้นได้ขึ้นใจ
“ไม่หรอกค่ะ หนูทำให้คนพิเศษเท่านั้น”
“ขอบคุณที่ให้ผมเป็นคนพิเศษนะ แล้วเล่มนี้เซ็นที่เดิมไหม”
“ที่เดิมค่ะ คราวนี้เขียนชื่อหนูด้วยได้ไหมคะ”
“ได้สิ เราชื่ออะไรล่ะ”
“สายรุ้งค่ะ”
ผมเขียนชื่อเธอแล้วก็ขอบคุณที่ติดตามผลงานจากนั้นก็ลงลายเซ็นตัวเอง
พอเดินออกจากร้านกาแฟ ทั้งที่ฟ้าแสนจะหม่นหมองแต่ปรีชากลับเห็นสีรุ้งเต็มไปหมด
♡ แรกๆ ก็เอ็นดู หลังๆ ก็อยากให้ดูเอ็น ♡ บางส่วนจากนิยาย: กิตตินอนมองเอมิลี่แต่งตัวอย่างเพลิดเพลินแล้วความคิดซุกซนก็เพิ่มขึ้นเรื่อยๆ ไม่อยากให้เธอใส่เสื้อผ้าเลยให้ตายสิ อยากถอดเสื้อจัง อยากถอดกางเกงด้วย ชุดชั้นในก็ไม่ต้องใส่หรอกบดบังของสวยๆ ทำไม “แล้วพี่โก้ไม่แต่งตัวเหรอคะ” “แต่ง … แต่งครับ รอเดี๋ยวเดียวนะ” กิตติต้องหยุดความคิดฟุ้งซ่านลงก่อน “พี่โก้ไม่อยากไปใช่ไหมคะ” เอมิลี่เดินกลับไปหาคนที่ยังไม่ลงจากเตียง “อยากครับ ไปสิไปกันเลย พี่แต่งตัวอึดใจเดียวก็เสร็จแล้ว” “ไม่จริงหรอกค่ะ ทำอยู่ตั้งนานกว่าพี่โก้จะเสร็จ” คำเตือน: มีการสูญเสีย มีเหตุการณ์สะเทือนใจ
เว่ยจื้อโหยวลืมตาตื่นขึ้นมาอีกครั้งพบว่าตนอยู่ในยุคสมัยที่ไม่คุ้นเคยสิ่งรอบกายดูโบราณล้าหลัง โลกโบราณที่ไม่มีในประวัติศาสตร์โลก ยังไม่ทันได้เตรียมใจก็ถูกส่งให้ไปแต่งงานกับชายยากจนที่ท้ายหมู่บ้าน สาเหตุที่เว่ยจื้อโหย่วถูกส่งมาให้แต่งงานกับชายที่ขึ้นชื่อว่ายากจนที่สุดในหมู่บ้านนั้น เพราะนางเกิดไปต้องตาต้องใจเศรษฐีผู้มักมากในกามเข้า เพื่อหาทางหลีกเลี่ยงไม่ให้ถูกบ้านใหญ่ขายไปเป็นอนุภรรยาของเศรษฐีเฒ่า พ่อแม่ของนางจึงยอมแตกหักจากบ้านใหญ่และท่านย่าที่เห็นแก่ตัวและลำเอียงเป็นที่สุด ด้วยเหตุนี้พ่อแม่ของนางจึงตัดสินใจยกนางให้กับอวิ๋นเซียว ชายหนุ่มที่แสนยากจนข้นแค้น ที่เพิ่งเสียบิดามารดาไป อีกทั้งยังทิ้งน้องชายน้องสาวเอาไว้ให้เขาเลี้ยงดู นอกจากนี้ยังมีป้าสะใภ้มหาภัยที่คอยแต่จะมารังแกเอารัดเอาเปรียบสามพี่น้อง สิ่งที่ย่ำแย่ที่สุดไม่ใช่ป้าสะใภ้มหาภัย แต่ มันคืออะไรแต่งงานนางไม่ว่ายังไม่ทันได้เข้าหอสามีหมาดๆ ก็ถูกเกณฑ์ไปเป็นทหารในสงครามระหว่างแคว้น มันไม่มีอะไรเลวร้ายไปมากว่านี้อีกแล้วสำหรับ เว่ยจื้อโหยว หากสามีทางนิตินัยของนางตายในสนามรบ ก็ไม่เท่ากับว่านางเป็นหม้ายสามีตายทั้งที่ยังบริสุทธิ์หรอกหรือ แถมยังต้องเลี้ยงดูน้องชายน้องสาวของอดีตสามีอีก สวรรค์เหตุใดถึงได้ส่งนางมาเกิดใหม่ในที่แบบนี้
เมื่อยมทูตหน้าใหม่ดึงวิญญาณมาผิดดวง เพื่อรักษาไว้ซึ่งสมดุลของโลกวิญญาณ หลินลู่ฉีผู้มีปราณมงคลในยุคปัจจุบัน จึงถูกส่งไปยังต่างโลก สวมร่างเด็กน้อยวัยสามขวบ ที่เพิ่งถูกงูกัดตายด้านหลังอารามเต๋า เจ้าอาวาสไม่อาจยอมรับวิญญาณสวมร่างได้ แต่เมื่อขับไล่วิญญาณร้ายออกจากร่างกายไม่ได้ จึงจำเป็นต้องขับไล่คน ออกจากอารามแทน ++++ "อนิจจาวาสนาเด็กน้อยได้ดับสิ้นลงแล้ว จี้คงเตรียมพิธีสวดส่งวิญญาณให้นางเถอะ" นักพรตเฒ่าสั่งการลูกศิษย์ตัวน้อย หันหลังหมายจะเดินกลับไปยังที่พักของตน "ขอรับท่านอาจารย์" จี้คงขานรับคำสั่ง หันไปเตรียมสิ่งของสำหรับทำพิธีสวดส่งวิญญาณผู้ตาย ทว่าผ่านไปเพียงอึดใจเดียว "อ๊ากกก ! มีผี !" เสียงกรีดร้องดังลั่น ร่างเล็ก ๆ ของเขาวิ่งไปหลบอยู่ด้านหลังผู้เป็นอาจารย์ "จี้คงมีอะไร" "นะนางลืมตาขอรับท่านอาจารย์" เด็กน้อยชี้นิ้วสั่น ๆ ไปที่ศพบนพื้น "ว่าอย่างไรนะ" นักพรตเฒ่ารีบตรงไปคุกเข่าอยู่ด้านข้างศพ เห็นเปลือกตาของนางขยับไปมา ก่อนจะปรือลืมขึ้นอย่างลำบากยากเย็น "นี่มัน...เป็นไปไม่ได้" รีบคว้าข้อมือของเด็กน้อยมาจับชีพจรดู ดวงตาของนักพรตเฒ่ามืดมนลงในทันที แตะนิ้วทำนายชะตา นี่มันคือการสลับร่างเปลี่ยนวิญญาณ ดึงตัวลูกศิษย์ถอยหลังไปสามก้าว "ผีร้ายตนไหนกล้ามาสวมร่างคนตาย จงออกไปเสีย !" ผีร้ายที่ว่ากำลังมึนงงกับเหตุการณ์ตรงหน้า จำได้ว่าเธอกำลังขับรถกลับบ้าน ใช่แล้ว เกิดอุบัติเหตุขึ้น มีรถบรรทุกเสียหลัก พุ่งมาชนรถของเธอ จากนั้นทุกอย่างก็ดับวูบไป ท่าทางเหม่อลอยไร้สติของนางทำนักพรตเฒ่าหวาดระแวงในทันที เตรียมหยิบยันต์ป้องกันภูตผีออกมา ขณะที่เด็กน้อยยกฝ่ามือของตัวเองขึ้นเพ่งมองอย่างประหลาดใจ ดวงตาคู่กลมน้อยกลอกกลิ้งไปมาอย่างสับสน นิ้วมือสั้น ๆ นี่มันอะไร ขยับปลายเท้าเข้าหากัน ขาก็สั้น พลิกฝ่ามือตัวเองไปมา สีหน้าคล้ายคนอยากร้องไห้ นี่มันโลกถล่มใส่หัวของเธอหรืออย่างไรกัน เปรี๊ยะ ! ยันต์ขับไล่ภูตผีถูกปาใส่นางสุดแรง ก่อนที่มันจะปลิวร่อนลงไปกองอยู่บนพื้น ยันต์ไม่เกิดการเผาไหม้ ผีร้ายยังคงอยู่ในร่างกายของเด็กน้อย "เจ้า ๆ ๆ ออกไปจากร่างของนางเดี๋ยวนี้ !" นักพรตเฒ่าชี้นิ้วพร้อมดึงยันต์สายฟ้าฟาดออกมาอีกแผ่น นี่นับเป็นยันต์ที่ทรงพลังที่สุดของเขาแล้ว รีบปาใส่เด็กน้อยสุดแรง เปรี๊ยะ ! ทว่าไร้ผลอยู่ดี... ตาเฒ่านี่เล่นตลกอะไรกัน... [นิยาย3เล่มจบ 252ตอน]
เจ้าบ่าวหลุดจองเป็นเรื่องของคุณกระทิงกับหมี่ที่ต้องตกกระไดพลอยโจนเป็นคู่บ่าวสาวกัน เหตุผลก็เพราะเงินตัวเดียว มาตามอ่านกันค่ะ ว่าการแต่งงานปลอมๆ จะนำรักแท้มาสู่ทั้งสองหรือไม่ +++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++ มัญชุพรเลือกชุดไทยศิวาลัยสีงาช้าง ต่อมาคือชุดเจ้าสาว เว็ดดิ้งแพลนเนอร์แนะนำชุดแบบเรียบหรู ทิ้งชายหางปลานิด ๆ ไม่ฟูฟ่องมาก หญิงสาวใส่แล้วอึดอัดที่อกนิดหน่อย คิดว่าน่าจะพอดีกับอกน้องสาว “ลองเดินดูนะคะ” เธอถูกจูงมาจนถึงห้องโถง พงศพัศในชุดสูทยืนอยู่ตรงนั้น แม้เสื้อผ้าเรียบโก้ แต่ไม่อาจกลบความดุดันของเขาลงได้ มัญชุพรเห็นแล้วคิดว่าเขาเป็นเจ้าบ่าวที่ ‘แนว’ ใช้ได้ “มีชุดที่โชว์อกน้อยกว่านี้ไหม เห็นนมเจ้าสาวตั้งขนาดนี้ เดี๋ยวฉันใจแตก ไม่ได้เข้าหอกันพอดี” พงศพัศมีความสามารถพิเศษเรื่องปากเสียหรืออย่างไร เขาว่าจนทำหน้ามัญชุพรซับสีเลือด “เดี๋ยวแก้ตรงอกให้นะคะ” “เอาแบบคลุมยาวถึงคอหอยไปเลย” เขาเพิ่งรู้สึกสนุกก็ตอนนี้ เมื่อเห็นเธอตอบโต้อะไรไม่ได้ หนุ่มชาวไร่ค่อยอารมณ์ดีขึ้นมาหน่อย “ฉันเอาแบบนี้แหละค่ะ” ชักเข้าใจความรู้สึกอยากหนีของพรสรวงแล้ว นายตัวโตคนนี้ไม่เหมาะกับการเป็นเจ้าบ่าวใครเลย นอกจากหน้าดุแล้วยังไร้มารยาท “เปลี่ยนซะ ฉันไม่ชอบ” พงศพัศเห็นเธอเงียบหงิม ไม่คิดว่าจะแผลงฤทธิ์ได้ “เอาตัวนี้เลยค่ะ” “น้องสาวเธอเป็นคนใส่ในงานแต่งนะ ไม่ใช่เธอ เจ้าบ่าวอย่างฉันต้องออกความเห็นได้สิ” มัญชุพรสบตาคมดุ “มุกให้สิทธิ์ขาดฉันเลือกแทนแล้ว ชุดไหนที่ฉันชอบ น้องก็ต้องชอบด้วย ถ้าคุณไม่ชอบก็อย่ามองสิคะ” +++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ในวันแต่งงาน เจ้าบ่าวของเฉียวซิงเฉินหนีไปกับผู้หญิงอีกคน เธอโกรธมาก จึงสุ่มหาชายคนหนึ่งมาแต่งงานด้วยทันที "ตราบใดที่คุณกล้าแต่งงานกับฉัน ฉันก็ยอมเป็นเมียคุณ" หลังจากแต่งงาน เธอได้ค้นพบว่าสามีของเธอคือลูกชายคนโตของตระกูลลู่ที่ขึ้นชื่อว่าไร้ประโยชน์ ชื่อลู่ถิงเซียว ทุกคนเยาะเย้ยว่า "เธอยนี่ช่วยไม่ได้จริงๆ" และผู้ชายที่ทรยศเธอก็มาเกลี้ยกล่อมว่า "ไม่เห็นต้องทำร้ายตัวเองเพราะฉันหรอก สักวันเธอต้องเสียใจแน่ๆ" เฉียวซิงเฉินหัวเราะเยาะและโต้ตอบว่า "ไปให้พ้น ฉันกับสามีรักกันมาก" ทุกคนต่าก็คิดว่าเธอเป็นบ้า ไปแล้ว อย่างไรก็ตาม เมื่อตัวตนที่แท้จริงของลู่ถิงเซียวถูกเปิดเผย ที่แท้เขาเป็นคนรวยอันดับต้นๆในโลก ในการถ่ายทอดสดทั่วโลก ชายคนนี้คุกเข่าข้างเดียว ถือแหวนเพชรมูลค่าหลักพันล้าน และพูดช้าๆ ว่า "คุณภรรยา ชีวิตที่เหลือนี้ขอฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะ"
กู้ชิงเฉิงเชื่อมั่นมาตลอดว่าตราบใดที่เธอประพฤติตัวดี สักวันหนึ่ง เธอก็จะสามารถชนะใจมู่ถิงเซียวให้ได้ อย่างไรก็ตาม เมื่อเสิ่นถัง รักแรกที่เขาคิดถึงมาตลอดกลับมา ทุกอย่างก็เปลี่ยนไป กู้ชิงเฉิงเป็นคนว่าง่ายสอนง่ายจริงๆ เธอจัดงานแต่งงานด้วยคนเดียว และนอนคนเดียวในห้องผ่าตัดเพื่อรับการรักษาฉุกเฉิน มีข่าวลือว่าเธอบ้าไปแล้ว อันที่จริงเธอบ้าไปแล้วจริงๆ ที่รักใครสักคนอย่างไม่ละอายขนาดนี้ ต่อมา ทุกคนลือกันว่า กู้ชิงเฉิงป่วยหนักและกำลังจะเสียชีวิต มู่ถิงเซียวถึงสูญเสียการควบคุมอย่างสิ้นเชิง "ฉันไม่ปล่อยให้เธอตาย" แต่เธอกลับยิ้มอย่างนิ่งๆ ว่า "ดีจังเลย ฉันเป็นอิสระแล้ว" ใช่แล้ว ไม่ต้องการกู้ชิงเฉิงอีกแล้ว"
เมื่อณาลัลน์สาวยูทูปเปอร์ชื่อดังรับคำท้าจากเพื่อนสาว ให้จีบคุณหมอเมธัสสุดหล่อที่เย็นชาขึ้นชื่อ เธอก็อยากรู้เหมือนกันว่าที่เขาเย็นชาเพราะไม่สนสาว ๆ หรือเพราะว่าเขาเป็นเกย์กันแน่นะ!
© 2018-now MeghaBook
บนสุด