การแก้แค้นที่แสนหอมหวาน...จับลูกสาวศัตรูมาทำเมีย
การแก้แค้นที่แสนหอมหวาน...จับลูกสาวศัตรูมาทำเมีย
หวงรักลูกสาวมาเฟีย
Part 1 Bastet
ป้ายสีชมพูเขียนข้อความ “Happy 8th Birthday” แขวนอยู่บนผนัง แน่นอนว่าวันเกิดก็ต้องมีเค้ก
สาวน้อยที่เกิดวันนี้โปรดปรานช็อกโกแลตทุกรูปแบบ บิดาจึงสั่งทำเค้กช็อกโกแลตประดับหน้าด้วยเจ้าหญิงน้อยนั่งอ่านหนังสือในสวนดอกไม้
“ขอบคุณค่ะปาป๊า สวยมากเลย” พีโอนี่กอดและหอมแก้มพ่อด้วยความดีใจเพราะเค้กถูกใจทุกอย่าง
“หนูอธิษฐานแล้วเป่าเทียนนะ” ราฟาเอลปิดไฟในห้องเพื่อให้แสงเทียนส่องประกาย สาวน้อยหลับตาอธิษฐานขอพรอยู่ในใจ เมื่อเพลงวันเกิดจบเทียนก็ดับ
“ไม่อยากเชื่อว่าหนูจะโตขนาดนี้แล้ว เหมือนเมื่อวานหนูเพิ่งหัดเดิน”
“เสียดายที่หม่ามี้ไม่อยู่นะคะ”
“หม่ามี้อยู่ในใจเราสองคนตลอดเวลา ไม่ได้ไปไหนเลย”
“ค่ะปาป๊า เรากินเค้กกันดีกว่าเนอะ”
“ขอบใจจ้ะสำลี” แม่บ้านนำกาแฟและชามาให้ พีโอนี่บอกขอบคุณสำลีซึ่งเป็นพี่เลี้ยงของเธอด้วย
สำลีอยู่กับพีโอนี่ตั้งแต่เกิด มารดาของพีโอนี่เป็นคนไทยที่มาพบรักกับชาวต่างชาติ เขาร่ำรวยมีเงินเหลือเฟือบ้านช่องใหญ่โต เมื่อภรรยาสุดที่รักให้กำเนิดลูกสาว เขาจึงประกาศรับสมัครพี่เลี้ยง
เธอผ่านการสัมภาษณ์และการทดลองงานด้วยความโล่งใจ งานที่นี่ได้เงินดีแถมมีที่อยู่ที่กินไม่ต้องจ่ายเองสักบาท เงินที่ได้จึงส่งให้พ่อแม่ที่เมืองไทยเกือบทั้งหมด เธอเก็บไว้กับตัวเพียงนิดหน่อยเผื่อไว้ใช้ยามจำเป็น
สำลีทำงานดีและซื่อสัตย์จึงได้รับความไว้ใจจากเจ้านายโดยเฉพาะพวงแก้วที่เป็นสาวไทยพลัดถิ่นเหมือนกัน เธอเป็นแม่บ้าน พี่เลี้ยงและเพื่อนได้ดีเยี่ยม
เมื่อพวงแก้วจากไป พีโอนี่โศกเศร้าอยู่หลายเดือน ก็ได้สำลีช่วยปลอบใจให้คลายทุกข์ระทม
“สวีทพี เหมือนมายเลิฟของผมขึ้นทุกวัน สำลีว่าไหม”
“เหมือนคุณพวงแก้วย่อส่วนค่ะ”
“ลูกผู้หญิงเหมือนแม่จะอาภัพ”
“หนูพูดเรื่องอะไร , ใครบอกคะคุณหนู” ราฟาเอลกับสำลีถามพร้อมกัน
“นั่นสิ หมายความว่าอะไร ปาป๊าไม่เห็นเข้าใจเลย”
“คุณหนูไปได้ยินมาจากไหนคะ”
“แม่ของเพื่อนค่ะ แม่อรสา”
“พิโธ่ ! เป็นแค่ความเชื่อของคนไทยค่ะ คุณหนูอย่าเก็บมาใส่ใจเลย”
“หนูไม่ได้เหมือนแค่หม่ามี้สักหน่อย เหมือนปาป๊าด้วยทั้งความสูง สีตา สีผิวและที่เหมือนกันที่สุดก็คือ …”
“จมูก” สำลีกับพีโอนี่พูดพร้อมกัน
พีโอนี่คือลูกครึ่งไทย-อังกฤษ ที่ลงตัวมากๆ เธอมีความเอเชียและยุโรปอยู่บนใบหน้า ไม่แปลกที่จะโดดเด่นดึงดูดสายตาผู้คน เธอเหมือนตุ๊กตาที่มีชีวิต หน้าตาจิ้มลิ้มพริ้มเพรา สูงโปร่ง ผมสีน้ำตาลอ่อนเป็นลอนคลื่น นัยน์ตาสีเขียวอมเทา ปากและแก้มเจือสีแดงโดยธรรมชาติ
“ใช่แล้ว จมูกสวยๆ แบบนี้ มาจากปาป๊าแน่นอนแต่ดีแล้วที่ได้ไปแค่อย่างเดียว” ราฟาเอลหัวเราะร่วนเพราะส่วนอื่นของใบหน้าไม่ค่อยน่าพอใจนัก เขามีริมฝีปากหนา ตาเล็ก คิ้วดกเหมือนมีปลิงเกาะอยู่บนหน้าผาก
“ปาป๊าของหนูหล่อที่สุดในโลก”
“มีแค่สวีทพีกับมายเลิฟนี่แหละ ที่คิดว่าปาป๊าหล่อกว่าใคร” แม้ราฟาเอลจะไม่พอใจส่วนต่างๆ บนใบหน้าแต่พอมารวมกันแล้วมันก็ดูดีไม่น่าเกลียด ยิ่งตอนนี้มีทั้งเงินและอำนาจ จึงน่าดึงดูดกว่าเดิมหลายเท่า
“ค่ำนี้เสียงดังหน่อยนะสำลี เธอเข้านอนแต่หัวค่ำเลยก็ได้”
“ไม่เป็นไรค่ะ ฉันอยู่ช่วยดีกว่า วันเกิดคุณหนูจะรีบนอนได้ยังไง”
“สำลีอยู่เถอะ ถ้าไม่อยู่ฉันเหงาแย่เลย ปาป๊าต้องคอยต้อนรับคนที่มางาน”
เค้กช็อกโกแลตมีขนาดแค่ครึ่งปอนด์เพราะสั่งทำเพื่อคนสามคนส่วนเค้กของงานเลี้ยงค่ำนี้ก้อนใหญ่อลังการเพราะมีผู้มาร่วมงานหลายร้อยคน
นอกจากอวดลูกสาว ราฟาเอลก็อยากอวดบารมีและเส้นสายของตัวเอง เขาเชิญนักการเมือง นักธุรกิจ ตำรวจ ทหารและคนมีชื่อเสียงมาร่วมงานคับคั่ง
สองคนพ่อลูกดื่มด่ำกับชาและกาแฟพร้อมละเลียดเค้กไปด้วย เมื่อได้เวลาราฟาเอลก็ไปแต่งตัว พีโอนี่ก็เช่นกันโดยมีสำลีเป็นผู้ช่วยเพราะต้องทำผมให้สวยเป็นพิเศษ
“เรียบร้อยค่ะ คุณหนูชอบไหมคะ” สำลีบรรจงรวบผมสีน้ำตาลอ่อนแค่ด้านบนแล้วคาดด้วยมงกุฎเพชรอันเล็ก ส่วนผมที่เหลือปล่อยให้มันสยายยาวเต็มหลังเพื่ออวดความเงางามให้เต็มที่
“ชอบจ้ะ ขอบคุณสำลีที่สุดในโลกเลย” พีโอนี่กอดสำลีแล้วหลับตาพริ้ม เธอไม่ใช่แค่พี่เลี้ยงแต่เหมือนแม่คนที่สอง
“ไปกันเลยไหมคะ คุณราฟน่าจะรออยู่แล้ว”
“ไปเลยจ้ะแล้วสำลีไม่เปลี่ยนชุดสวยๆ เหรอ”
“ไม่ต้องเปลี่ยนหรอกค่ะ ใส่ชุดนี้ดีแล้ว คนที่มางานจะได้เรียกใช้ถูก”
“แบบนี้ปาป๊าต้องจ่ายเงินพิเศษให้นะเนี่ย สำลีทำงานเกินเวลา”
“คุณราฟจ่ายให้ตลอดค่ะ คุณหนูไม่ต้องห่วง”
“องค์หญิงพีโอนี่” ราฟาเอลโค้งคำนับให้ลูกสาวที่สวมชุดกระโปรงสีชมพูฟูฟ่อง
“เจ้าชายของหนู” พีโอนี่ถอนสายบัวให้พ่อ เธอคล้องแขนกับเขาแล้วออกเดินพร้อมกัน
สนามหน้าบ้านถูกเนรมิตเป็นพระราชวัง สิ่งของตกแต่งล้วนหรูหราแวววาวเพราะอยู่ในธีมสีทองกับชมพู ในงานไม่มีโต๊ะและเก้าอี้เพราะจัดแบบค็อกเทล ผู้คนจะได้เดินพูดคุยกันไม่นั่งติดที่
ราฟาเอลกล่าวเปิดงาน พีโอนี่พูดขอบคุณเล็กน้อยเพราะประหม่า แล้วงานเลี้ยงก็เริ่มต้น
“นึกว่าจะไม่มาซะแล้ว”
“ต้องมาสิครับ วันเกิดคนสำคัญของพี่” บาสท์ ลองแมนน์เข้ามากอดราฟาเอล
“วันนี้มาคนเดียวเหรอ ผิดคาดนะเนี่ย”
“งานทางการแบบนี้ควงคนที่ยังไม่ทางการมาไม่ได้หรอกครับ เดี๋ยววุ่นวาย”
“ฮ่าๆๆ ต้องยังงี้สิไอ้น้องรัก จัดลำดับความสำคัญได้ดีเยี่ยม”
“พีโอนี่โดนล้อมอยู่ ผมฝากของขวัญไว้กับพี่แล้วกัน”
“ได้ๆ เจ้าของวันเกิดก็ต้องโดนล้อมแบบนั้นแหละ” ราฟาเอลหันไปมองลูกสาวด้วยความปลื้มใจ เธอกำลังเล่นเปียโนขับกล่อมผู้คนในงาน
“เรื่องนั้น ยังสนใจอยู่รึเปล่าบาสท์”
“สนใจครับแต่ยังติดปัญหาเรื่องเงิน ผมยื่นกู้ไปแล้ว น่าจะทราบผลเดือนนี้”
“พี่ก็อยากได้หุ้นส่วนที่คุ้นเคยไว้ใจกันได้ ถ้าแกตกลงเราแบ่งกันครึ่งต่อครึ่งไปเลย ไม่ต้องสี่สิบหกสิบอะไรแล้ว”
“จริงเหรอพี่”
“จริงสิ กับคนอื่นพี่จะแบ่งแค่สามสิบด้วยซ้ำแต่นี่น้องก็ต้องแบ่งกันแบบใจๆ”
“ขอบคุณครับพี่ราฟ ผมหวังว่าจะกู้ผ่าน ไม่น่ามีปัญหาอะไร”
“พ่อกับแม่แกนี่ใจแข็งดีนะ ไม่ช่วยลูกเลย ทั้งที่รวยขนาดนั้น”
“ผมทำของผมเองดีกว่า ไม่อยากโดนดูถูกว่าเอาตัวไม่รอด”
“มันก็ใช่แต่พ่อแม่ส่วนมากทนเห็นลูกลำบากไม่ค่อยได้”
“ยกเว้นพ่อแม่ผมนี่แหละ ช่างเถอะพี่ มาดื่มกันดีกว่า งานเลี้ยงทั้งที อย่าคุยเรื่องงานเลย”
“เชิญจ้ะ ตามสบายนะ” กอบสุขบอกด้วยเสียงสั่นๆ เพราะดำรงไม่ได้มาคนเดียวแต่พาเพื่อนมาอีกสองคน “คุณกอบจำเรื่องที่เคยบอกผมได้ไหมครับ” ดำรงถาม “จำได้จ้ะ เรื่องนั้นใช่ไหม” “คุณกอบต้องพูดให้ชัดเจนนะครับ กระซิบบอกผมคนเดียวก็ได้เพราะทุกอย่างจะเกิดขึ้นเพียงทางเดียวเท่านั้นคือคุณกอบยินยอม” “ฉันอยาก xxx” กอบสุขสูดลมหายใจเข้าปอดแล้วเชิดหน้าบอกอย่างมั่นใจ เธอต้องการมันและไม่ใช่เรื่องผิดบาปใดๆ ที่ผู้หญิงอยากทำแบบนี้ หากมันไม่เดือดร้อนใคร ทำไมจะทำไม่ได้ เพื่อนๆ ของดำรงไม่รีรอเมื่อคนชวนมาพยักหน้าเป็นเชิงอนุญาต
♡ แรกๆ ก็เอ็นดู หลังๆ ก็อยากให้ดูเอ็น ♡ บางส่วนจากนิยาย: กิตตินอนมองเอมิลี่แต่งตัวอย่างเพลิดเพลินแล้วความคิดซุกซนก็เพิ่มขึ้นเรื่อยๆ ไม่อยากให้เธอใส่เสื้อผ้าเลยให้ตายสิ อยากถอดเสื้อจัง อยากถอดกางเกงด้วย ชุดชั้นในก็ไม่ต้องใส่หรอกบดบังของสวยๆ ทำไม “แล้วพี่โก้ไม่แต่งตัวเหรอคะ” “แต่ง … แต่งครับ รอเดี๋ยวเดียวนะ” กิตติต้องหยุดความคิดฟุ้งซ่านลงก่อน “พี่โก้ไม่อยากไปใช่ไหมคะ” เอมิลี่เดินกลับไปหาคนที่ยังไม่ลงจากเตียง “อยากครับ ไปสิไปกันเลย พี่แต่งตัวอึดใจเดียวก็เสร็จแล้ว” “ไม่จริงหรอกค่ะ ทำอยู่ตั้งนานกว่าพี่โก้จะเสร็จ” คำเตือน: มีการสูญเสีย มีเหตุการณ์สะเทือนใจ
เสิ่นหยวูแต่งงานกับเหอซวี่ที่เป็นสูติแพทย์ตอนอายุยี่สิบสี่ปี สองปีต่อมา เมื่อเธอตั้งครรภ์ได้ห้าเดือนแล้ว เหอซวี่ก็วางแผนแท้งลูกเธอด้วยมือตัวเอง และหย่าร้างกับเธอ ระหว่างช่วงเวลาที่มืดมนเหล่านี้ ตู้หยวุนปรากฏตัวเข้าในชีวิตของเสิ่นหยวู เขาทำดีต่อเธออย่างอ่อนโยน และให้ความอบอุ่นแก่เธออย่างที่ไม่เคยมีมาก่อน แต่ในขณะเดียวกัน เขาก็ทำให้เธอต้องเจ็บปวดอย่างที่ไม่เคยมีมาก่อนเช่นกัน สุดท้าย เสิ่นหยวูจึงเข้มแข็งขึ้นหลังผ่านพ้นไปกับทุกอย่างแล้ว แต่เมื่อความจริงก็ถูกเปิดเผยในที่สุด เธอจะยอมรับและอดทนได้ไหม? อยู่เบื้องหลังตู้หยวุนผู้ที่หล่อเหลาดูมีเสน่ห์นั้นเป็นใคร?และเมื่อพบคำตอบแล้ว เสิ่นหยวูจะรับมือยังไง ?
ครั้งที่เก้าสิบเก้าที่ ‘เจต’ ทำให้ฉันใจสลาย คือครั้งสุดท้ายของเรา เราสองคนเคยเป็นคู่รักดาวเด่นของโรงเรียนเตรียมอุดมศึกษาพัฒนาการ รัชดา อนาคตของเราถูกวางแผนไว้อย่างสวยหรูว่าจะเข้าเรียนที่จุฬาฯ ด้วยกัน แต่แล้วในช่วงปีสุดท้ายของม.ปลาย เขากลับไปหลงรักผู้หญิงคนใหม่ที่ชื่อ ‘แคท’ เรื่องราวความรักของเรากลายเป็นละครน้ำเน่าราคาถูกที่น่าเบื่อหน่าย เต็มไปด้วยการทรยศของเขาและการขู่ว่าจะเลิกอย่างไร้ความหมายของฉัน ในงานเลี้ยงจบการศึกษา แคท ‘บังเอิญ’ ดึงฉันตกลงไปในสระว่ายน้ำกับเธอ เจตกระโดดลงไปช่วยโดยไม่ลังเลแม้แต่วินาทีเดียว เขากลับว่ายผ่านฉันที่กำลังตะเกียกตะกายเอาชีวิตรอดไปอย่างไม่ใยดี แล้วโอบแขนรอบตัวแคทก่อนจะพาเธอขึ้นจากสระอย่างปลอดภัย ขณะที่เขาช่วยพยุงเธอขึ้นจากสระ ท่ามกลางเสียงเชียร์ของเพื่อนๆ เขาหันกลับมามองฉันที่ตัวสั่นเทา มาสคาร่าไหลเป็นทางสีดำอาบแก้ม “ชีวิตเธอ ไม่ใช่ปัญหาของฉันอีกต่อไป” เขาพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาเหมือนน้ำในสระที่ฉันกำลังจะจมดิ่งลงไป คืนนั้นเอง บางสิ่งในตัวฉันก็แตกสลายลงอย่างสมบูรณ์ ฉันกลับบ้าน เปิดโน้ตบุ๊ก และคลิกปุ่มยืนยันสิทธิ์เข้าศึกษาต่อ ไม่ใช่ที่จุฬาฯ กับเขา แต่เป็นมหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ ท่าพระจันทร์ คนละฟากฝั่งของกรุงเทพฯ
ฉู่ว่านยู ผู้สืบเชื้อสายมาจากตระกูลแพทย์แผนโบราณ มีทักษะทางการแพทย์ที่ยอดเยี่ยม ยาที่เธอทำนั้นทุกคนต่างอยากได้ สามารถรักษาได้ทุกโรค แต่กลับไม่คาดคิดว่าจะย้อนยุค กลายเป็นผู้หญิงที่ขี้เหร่ที่สุดในใต้หล้า และยังเอาชนะใจท่านอ๋องด้วย การเริ่มต้นไม่ค่อยดีก็ไม่เป็นไร มาดูกันว่าเธอจะพลิกผันยังไง การแย่งการแต่งงานงั้นเหรอ? เธอทำให้น้องต้องรับบทเรียน แย่งสินเิมดลับมา ให้ชายั่วหญิงร้ายคู่นี้อยู่ด้วยกันตลอดไป ขี้ขลาดเหรอ? เธอจัดการพ่อร้าย สั่งสอนผู้หญิงเสแสร้ง! ขี้เหร่เหรอ? เธอรักษาพิษในตัว และกลายเป็นคนงามอันน่าทึ่ง! ลูกสาวขี้เหร่ของจวนอัครมหาเสนาบดี กลายเป็นผู้สูงส่ง แม้แต่ผู้โหดเหี้ยมบางคนยังหวั่นไหวกับเธอ เมื่อสุดที่รักจะจัดการผู้ใด เขามักจะช่วยเสมอ... แต่น่าเสียดายสุดที่รักคนนั้นไม่มีเขาอยู่ในใจ ฉู่ว่านยู "ออกไป หย่าเลย ผู้ชายมีแต่เป็นภาระของข้าเท่านั้น" เสี่ยวลี่จิงรู้สึกน้อยใจ "ไม่ได้ ข้าให้ครั้งแรกกับเจ้าแล้ว เจ้าต้องรับผิดชอบข้า"
วิญญาณแพทย์นิติเวชที่มีชื่อเสียงในศตวรรษที่ 21 ได้เข้ามาอยู่ในร่างคุณหนูของจวนเสนาบดีอย่างบังเอิญ ผู้คนกล่าวหาว่านางไม่เชี่ยวชาญด้านการแพทย์และทำให้บุตรชายของแม่ทัพตาย ด้วยเหตุนี้ฮ่องเต้ต้องการฆ่านางเพื่อให้คำอธิบายกับแม่ทัพ! ผู้คนกล่าวหาว่านางเป็นคนหยิ่งยโสและเจ้ากี้เจ้าการ ทุกคนเกลียดนาง และครอบครัวของนางต้องการไล่นางออก! ผู้คนกล่าวหาว่านางเป็นคนเลวทรามและไร้ความปรานี วางยาน้องสาว และพ่อของนางต้องการโบยนางจนตาย! ในความเป็นจริงหากอยากจะกล่าวหาผู้ใดสักคน มันก็หาข้ออ้างได้ทั่ว แต่นางเป็นคนไม่ยอมใคร นางผอมบางนางหนึ่งปลุกปั่นโลกด้วยความสามารถอันทรงพลังตนเอง ท่านอ๋องกล่าวว่า หากได้เจ้ามาครอบครอง ข้ายอมทรยศทุกคนในโลก นางกล่าวว่า เพื่อท่าน ต่อให้ทุกคนในโลกเกลียดข้า ข้าก็ยอม
"คุณต้องการเจ้าสาว ส่วนฉันก็ต้องการเจ้าบ่าว ทำไมเราไม่แต่งงานกันล่ะ?" ภายใต้เสียงเยาะเย้ยของทุกคน ถังเลี่ยน ซึ่งถูกคู่หมั้นของเธอทอดทิ้งในพิธีแต่งงาน กลับแต่งงานกับเจ้าบ่าวพิการข้างบ้านที่ถูกรังเกียจ ถังเลี่ยนคิดว่าอวิ๋นเซินเป็นชายหนุ่มที่น่าสงสาร และเธอสาบานว่าจะให้ความรักใคร่แก่เขาและตามใจเขาหลังแต่งงาน ใครจะรู้ว่าเขาแกล้งเป็นแบบนั้น... ก่อนแต่งงาน อวิ๋นเซินว่า "เธอต้องสนใจเงินของผมถึงยอมแต่งงานกับผม ผมจะหย่ากับเธอหลังจากที่ผมใช้ประโยชน์เธอเสร็จ" หลังแต่งงาน อวิ๋นเซินว่า "ภรรยาของผมต้องการหย่าทุกวัน แต่ผมไม่อยากหย่า ทำอย่างไรดีล่ะ"
"นางเป็นบุตรีผู้สูงศักดิ์ของฮูหยินเอกของจวนเสนาบดี นางมีหน้าตาโดดเด่น ทั้งอ่อนโอนและมีน้ำใจไมตรีต่อผู้อื่น แต่... นางทำดีต่อป้าของนาง นางกลับฆ่าแม่ของนางตาย นางรักเอ็นดูน้องสาวของนาง แต่น้องสาวกลับแย่งสามีของนางไป นางคอยสนับสนุนและดูแลสามีของนางอย่างสุดหัวใจ แต่สามีกลับทำให้นางตายทั้งกลม...ตระกูลฝ่ายมารดาของนางก็ถูกประหารชีวิตทั้งตระกูลด้วย นางตายตาไม่หลับและสาบานว่าหากมีชาติหน้า นางจะไม่เมตาตาต่อใครอีก ใครก็ตาม กล้ามาทำร้ายข้า ข้าจะล้างแค้นด้วยชีวิตทั้งตระกูลของพวกเจ้า เมื่อเกิดใหม่อีกครั้ง นางอายุได้สิบสี่ปี นางสาบานว่าจะต้องเปลี่ยนชะตากรรมและแก้แค้นชาติก่อน ป้านางใจ้ร้าย นางจะใจร้ายกลับยิ่งกว่านาง นางคิดจะได้ครองตำแหน่งฮูหยินงั้นเหรอ บอกเลยไม่มีทาง! ส่วนน้องสาวชอบผู้ชายชั่ว ๆ นักไม่ใช่หรือ ได้!ข้าจะยกให้เลย ส่วนชายชั่วนั่น ข้าจะทำให้เจ้าไม่สามารถมีทายาทได้อีกตลอดทั้งชาติ!แต่ข้าจะแก้แค้น เหตุใดเจ้าต้องมาช่วยข้าด้วย?"
© 2018-now MeghaBook
บนสุด
GOOGLE PLAY