เขายอมแต่งงานกับเธอเพราะเงื่อนไขบางอย่าง ส่วนเธอแต่งงานกับเขาเพราะความรัก
เขายอมแต่งงานกับเธอเพราะเงื่อนไขบางอย่าง ส่วนเธอแต่งงานกับเขาเพราะความรัก
“พี่คิรินอย่าคะ เจ้าปวดหัวมากเลย”จันทร์เจ้าเอ่ยบอกเสียงอ่อนล้ากับผู้ที่ได้ชื่อว่าเป็นสามี ทว่าคิรินกับไม่ฟังคำของจันทร์เจ้า เขาเอาแต่ไซ้ซอกคอขาวของเธออย่างเอาแต่ใจ ทั้งที่เธอนอนหลับไปแล้ว แต่ผู้เป็นสามีก็มาปลุกเธอกลางดึก หลังจากที่เขาพึ่งจะกลับมาจากด้านนอก
กลิ่นกายของเขาเต็มไปด้วยกลิ่นแอลกอฮอล์ ยิ่งทำให้เธอรู้สึกวิงเวียนหัวเป็นอย่างมาก พยายามผลักไสชายหนุ่มให้ออกไป ทว่าแรงน้อยนิดของเธอก็ไม่สามารถสู้แรงผู้ชายอย่างเขาได้
“พี่คิริน เจ้าปวดหัวจริง ๆ นะคะ”
“อยากเป็นเมียพี่ ก็อย่ามาทำตัวสำออยแบบนี้”เขาซุกไซ้ลงซอกคอของเธออย่างหนัก พร้อมกับมือของเขาที่ลูบไล้ไปตามเนื้อตัวของเธอ
เธอพยายามผลักเขาออก พยายามหลบหลีกใบหน้าของเขาที่เอาแต่ซุกไซ้ซอกคอขาวของเธอ ทว่าเหมือนเธอยิ่งปฏิเสธเขา ชายหนุ่มก็เริ่มทำรุนแรงกับเธอมากขึ้น คิรินจับมือทั้งสองข้างของเธอบีบตึงเอาไว้กับที่นอน พร้อมกับกัดซอกคอลามไปยังบ่าของเธอสุดแรง
“อื้อ พี่คิรินเจ้าเจ็บ” จันทร์เจ้าถึงกับน้ำตาไหลออกมาด้วยความเจ็บ ทว่าเขาก็ไม่ได้ส่งสารแม้แต่น้อย
“ถ้าไม่อยากเจ็บตัวก็ยอมให้พี่เอาเจ้าดี ๆ อย่ามาทำเป็นเล่นตัวไปหน่อยเลย” เขาลุกขึ้นมาตอบเธอ ทำเสียงไม่สบอารมณ์ใส่ พร้อมกับเขาที่กำลังปลดเม็ดกระดุมเสื้อเชิ้ตออกไปที่ล่ะเม็ด จวบจนถอดกางเกงของเขาทุกชิ้นด้วย เผยให้เห็นความใหญ่โตที่ผงาดมาต่อหน้าหญิงสาว
“เจ้าบอกว่าเจ้าปวดหัว เจ้าไม่ได้เล่นตัวเสียหน่อย” เธอลุกขึ้นมาพยายามกระเถิบถอยหนีเขา จนไปชนกับหัวเตียง
“หึ ไม่ได้เล่นตัวก็ยอมให้เอาดี ๆ สิวะ” หญิงสาวร้องออกมาด้วยความตกใจ เมื่อเขาลากขาของเธอให้มานอนอ้าขาอยู่ใต้อาณัติของเขา
ชายหนุ่มเปิดกระโปรงชุดนอนสีขาวลายลูกไม้ของเธอให้เปิดออก พร้อมกับพยายามจะดึงแพทตี๋ตัวจิ๋วภายใน ทว่าหญิงสาวขัดขืนไม่ยอมให้เขาถอดเสื้อผ้าของเธอได้ คิรินจึงเกิดอาการโมโหหนักมากขึ้น จึงดึงแพทตี๋ตัวจิ๋วออกอย่างไม่ไยดี จนบาดผิวเป็นรอยแดง พร้อมกับที่เขากำลังจับความใหญ่โตมาจ่อที่ปากถ้ำดอกไม้ แต่ยังไม่ได้ทันใส่เข้ามา หญิงสาวก็พยายามดันตัวเขาเอาไว้ก่อน
“ทุกครั้งที่พี่ต้องการ เจ้าก็ยอมพี่คิรินทุกครั้ง มีครั้งไหนบ้างที่จะปฏิเสธ แต่ครั้งนี้เจ้าปวดหัวมากเลยค่ะ ปวดตั้งแต่เย็นแล้ว”
“แล้วยังไง” เขาตวาดใส่
“เจ้าไม่มีอารมณ์ด้วย!!” เธอตวาดเขากลับบ้าง
“ใครสนกันล่ะ!” เขามองใบหน้าของผู้หญิงที่เขาเกลียดที่สุดด้วยความไม่พอใจ พร้อมกับดันความเป็นชายของเขาใส่เข้าไปสุดลึก
“อื้อ พี่คิริน เจ้าเจ็บนะคะ” เธอร้องโวยวาย พร้อมกับพยายามดิ้นหนีเขา ทว่ามันไม่เป็นผล เขาจับขาทั้งสองข้างของเธอล็อกเอาไว้ พร้อมกับอัดกระแทกเข้าไปสุดแรง แม้จะรู้ว่าภายในของเธอมันฝืดมากเพียงใด
“อ๊าส์ อ๊าส์ พี่คิรินเจ้าเจ็บ” แรงกระแทกของเขาไม่เพียงแต่ถ้ำดอกไม้ของเธอที่เจ็บทว่ามันกระเทือนมาถึงศีรษะของเธอ จนมันแทบจะระเบิดออกมา
“เจ็บนะสิดี” เขาทำหน้าซะใจพร้อมกับเอื้อมมือไปถอดชุดนอนออกจากตัวของเธอให้พ้นทางโดยที่เธอไม่สามารถที่จะขัดขืนเขาได้แม้แต่น้อย แม้กระทั่งบราเซียของเธอก็โดนเขากระชากออกหมด
ชายหนุ่มก้มลงไปครอบครองยอดปทุมถันเอาไว้เต็มปากอย่างแรง ทั้งดูดดึง ทั้งกัด โดยที่ไม่คิดจะทะนุถนอมเธอเลยสักนิด จนอกอวบอิ่มของเธอมีแต่รอยแดงเป็นจ้ำ ๆ ด้วยฝีมือของเขาทั้งนั้น แม้ว่าหญิงสาวจะร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด ทว่าเขาก็ไม่แม้แต่จะปรานีกับเธอเลยสักนิด ทว่าเธอยิ่งร้องออกมาด้วยความเจ็บเขาก็ยิ่งซะใจมากขึ้น โยกใส่เธอเต็มที่ พร้อมกับเขาที่กัดตามร่างกายของเธอเต็มไปหมด
“อ๊าส์ พี่คิรินเบากับเจ้าหน่อย” ไม่รู้ว่าเธอขอร้องเขาครั้งที่เท่าไรแล้ว ทว่ามันก็ไร้ความปรานีจากเขาเหมือนเดิม “พี่คิรินไปอารมณ์ไม่ดีอะไรมากันคะ ถึงมาลงกับเจ้าแบบนี้”
“เลิกกับพี่สิ พี่ถึงจะอารมณ์ดี” เขาบอกเธอ ทั้งที่ก็ยังกระแทกกระทั้งเข้ามาสุดแรงตามเดิม
“พี่คิริน”
“ทำไม่ได้ก็อย่ามาพูดมาก” เขาว่าพร้อมกับก้มลงไปจูบปากปิดเสียงของเธอ คิรินมีแต่มอบจูบที่รุนแรงมาให้ ไม่มีแม้แต่จะจูบแสนหวาน ในปากของเธอเต็มไปด้วยกลิ่นคาวคละคลุ้งของเลือดเต็มไปหมด จนเธอที่ปวดหัวมากอยู่แล้ว ตอนนี้รู้สึกเวียนหัวเพิ่มเข้าไปอีก
แม้ว่าเธอจะร้องไห้เจียนตายแค่ไหน ทว่าเขาก็ไม่คิดจะสงสาร ทำราวกับว่าเธอเป็นเพียงหุ่นยนต์ที่ไม่มีหัวใจ ที่เขาจะทำอะไรกับร่างกายของเธอก็ได้ แม้ว่าเธอจะทำดีแค่ไหน ปรนนิบัติเขาดีมากเพียงใด ทว่าเขาก็ไม่เคยเห็นความดีของเธอเลยสักครั้ง ทุกครั้งมีแต่จะทำร้ายจิตใจของเธอเสมอ
“อื้อ ฟาฟา ดีมากเลย มันดีมากเลย แน่นฉิบ” เขาสบถคำต่าง ๆ นานาออกมา ทว่าชื่อผู้หญิงที่เขาเอ่ยมากเล่นทำหัวใจของเธอที่เจ็บมากอยู่แล้วเจ็บมากกว่าเดิมไปอีก
แม้แต่เสียงที่จะเรียกเขาออกมามันแทบไม่มีเลย มันเจ็บจนจุกอก ทั้งที่เธอก็พอรู้ว่าเขามีผู้หญิงอีกคน แต่เธอก็พยายามหลับหูหลับตาไม่รับรู้ ทว่าครั้งนี้มันมากไป เขาเห็นเพียงเธอเป็นตัวแทนของผู้หญิงอีกคน ถึงกระทั่งเรียกชื่อผู้หญิงคนนั้นออกมา
“อ๊าส์ ฟาฟา พี่จะแตกแล้ว อ๊าส์ ฟาฟาพี่รักฟาฟา อ๊ากกกก” เขาบอกพร้อมกับหลับตาซอยเข้าออกละรั่ว จนในที่สุดชายหนุ่มก็ปล่อยน้ำกามาเข้าไปในตัวของเธอมากมาย
ตอนนี้ไม่ใช่แค่ร่างกายของเธอที่เจ็บปวด หัวใจของเธอมันก็เจ็บปวดมากไม่แพ้กัน ทั้งที่รู้ว่าเขาไม่รัก แต่ก็พยายามจะทนเพื่อรักษาคู่ชีวิตให้ถึงที่สุด แม้ว่าเขาจะมอบความเจ็บปวดมาไม่รู้กี่ครั้ง ถึงแม้ว่าทุกครั้งเขาจะมอบน้ำตามาให้เธอ ทว่าจันทร์เจ้าก็พร้อมที่จะรับมันไว้ขอเพียงได้กอดเขาไว้แน่น ๆ ก็พอ
ค่ำคืนนี้จันทร์เจ้าก็ได้แต่เป็นตัวแทนของผู้หญิงอีกคน ยอมให้เขาทำรักได้แต่ตามแก่ใจ แม้ว่าจะทำรุนแรงมากเพียงไหน เธอก็ทำได้เพียงกอดเขาแน่น ๆ อย่างเช่นเคย จวบจนเขาได้ปลดปล่อยอย่างพอใจ เธอถึงเป็นอิสระจากเขาได้ ทว่าพอเขาทำรักเสร็จก็ไม่คิดจะดูแลทะนุถนอม ใส่เสื้อผ้าให้เลยสักนิด เขากลับล้มลงไปนอนอย่างสบายใจ ทิ้งให้คนที่ปวดหัวเจียนตายนอนหนาวสั่นอยู่ใต้ผ้าห่ม เรี่ยวแรงจะลุกขึ้นไปใส่เสื้อผ้าหายามากิน เธอยังไม่มี และจะหวังพึ่งพาเขารายนั้นก็หลับสนิทเป็นตายไปแล้ว
จันทร์เจ้าได้แต่นอนหนาวสั่นอยู่ใต้ผ้านวม จนกระทั่งหลับไปด้วยความเหนื่อยล้า
คืนแรกของการแต่งงาน เธอลงมาเห็นเขามีอะไรกับผู้หญิงคนอื่น ทว่าผู้หญิงคนนั้นเป็นน้องสาวของเธอเอง
เรื่อง สลับรักยัยเลขาฝาแฝด โปรย...หญิงสาวฝาแฝด ที่พบกันโดยบังเอิญ พวกเธอเกิดความสงสัยแล้วอยากจะหาความจริงกับเรื่องนี้ คนหนึ่งเก่งฉลาด อีกคนน่ารักเรียบร้อย แนะนำตัวละคร กัญญารัตน์ วัชรจิรกุล (กรีน) อายุ 26 ปี ลูกสาวคนเดียวของคุณภูมิพัฒน์ กับ คุณศิริวรรณ เรียนจบมาจาก เยอรมัน แต่ด้วยที่ว่าเธอเป็นลูกสาวคนเดียว จึงต้องมาเรียนรู้งานในไร่กาแฟ ตอนแรก เธอก็อยากจะไปหาประสบการณ์ ในสิ่งที่ตัวเองเรียนมา แต่ก็ถูกผู้เป็นมารดาขอร้องให้มาช่วยงานคุณพ่อซะก่อน เพราะพ่อของเธอก็อายุมากแล้ว เธอจึงยอมมาเรียนรู้งานในไร่กาแฟ ไร่ที่ทำให้เธอ ได้ไปเรียนเมืองนอก ไร่ที่เป็นทุกสิ่งทุกอย่างของครอบครัวเธอ และตอนนี้เวลาก็ผ่านมาเกือบปีแล้ว เธอได้มาทำงานแทนผู้เป็นบิดา ได้เต็มตัวแล้ว เธอมีเพื่อนที่สนิทคนหนึ่งชื่อ อคิณ เป็นเจ้าของไร่ชา ที่อยู่ติดกับไร่กาแฟของเธอ เควิน เตชะวงศ์วรากุล (คุณเค) อายุ 35 ปี นักธุรกิจหนุ่มหล่อ เป็นผู้ชายที่สาวๆ ต่างหมายปอง เขาทั้งหล่อ ทั้งรวย ก็ไม่แปลกที่จะมีสาวๆ เข้ามาหา "ผมเป็นผู้ชายนะครับ มีผู้หญิงมาทอดสะพานให้ถึงที่ ผมก็ต้องเป็นสุภาพบุรุษหน่อยสิครับ จะปล่อยผ่านได้ยังไง ผมขึ้นเตียงกับพวกเธออยู่บ่อยครั้ง แต่ทุกคนผมก็จะตกลงกับพวกเธอว่าไม่มีการผูกมัดใดๆ ทั้งสิ้น แฟนเหรอ...ผมไม่คิดจะมีหรอก แค่งานก็ปวดหัวจะแย่อยู่แล้ว ขออยู่แบบโสดๆ แบบนี้ดีกว่า อีกอย่างผู้หญิงพวกนั้นเข้ามา ก็เพราะเงินของผมทั้งนั้น เวลาที่ผมนอนกับพวกเธอแต่ละคน ผมไม่ได้เอาฟรีๆ หรอกนะครับ ผมจ่ายหนักทุกครั้ง ส่วนยัยเลขาของผมก็งั้นๆ ผมไม่เคยคิดอะไรกับเธอ ถึงเธอจะสวย เธอเป็นคนวางตัวดี คนดีอย่างผมไม่กินไก่วัดหรอกครับ เธอทำงานกับผมมาสามปี ทำงานก็พอใช้ได้ก็ทั่วๆไป ไม่ได้มีอะไรโดดเด่น ไม่ใช่ว่าเธอทำงานไม่ดีนะครับ แต่มาตรฐานของผมคงจะสูงไป" กัญญาณี วรกฤตติกา (แกรนด์) อายุ 26 ปี หญิงสาวตัวเล็กผิวขาวตาโต ขนตายาว เธอเป็นคนหน้าตาดีคนหนึ่ง เธอทำงานเป็นเลขาให้เควินมาสามปี เธอเป็นผู้หญิงเรียบร้อย อ่อนหวาน ไม่ค่อยชอบสุงสิงกับใคร พูดน้อย ตั้งใจทำงานและเธอก็ทำงานของเธอได้เป็นอย่างดี ไหนจะงานราษงานหลวง แล้วแต่บอสของเธอจะสั่ง และเธอก็เบื่อชีวิตในเมืองหลวงมาก เมืองที่มีแต่ความแออัด รีบเร่ง วุ่นวาย รถก็ติดอากาศก็มีแต่มลพิษ แล้วก็งานเลขาที่มีเจ้านายเจ้าชู้ เข้มงวด เนียบ ควงผู้หญิงไม่ซ้ำหน้า เธออยากใช้ชีวิตที่สงบสุข ท่ามกลางธรรมชาติ เป็นชีวิตที่เธอใฝ่ฝัน อคิณ ทวีทรัพย์ธาดา (คิณ) อายุ 26 ปี "ผมอคิณ เจ้าของไร่ชา อายุอานามก็พอๆ กับกรีนนั่นแหละครับ เพราะผมกับกรีนเป็นเพื่อนกัน เราเรียนมาด้วยกัน พอโตมา เราก็สนิทกันเหมือนตอนเด็กๆ นั่นแหละครับ พูดถึงเพื่อนผม ความอ่อนหวานสักนิดก็ไม่มี ทำงานก็อย่างกับผู้ชาย แถมมันยังดุมากอีกด้วย เวลามันดุลูกน้องที่ทำงานผิดพลาดนะ ผมนี่ขนลุกเลย ถ้าผมเอามันมาเป็นเมียนะ ผมได้แม่เพิ่มมาอีกคนนึงแน่ ฮึ้ยยยย!! แค่คิดก็ขนลุก แต่ผู้ใหญ่นี่สิครับ รวมถึงไอ้น้องเวรของผมด้วย อยากได้เธอมาเป็นสะใภ้ แต่ผมไม่เล่นด้วยหรอกครับ ขอเป็นเพื่อนกับมันแบบนี้ไปนานๆ ดีกว่า" บทนำ ณ ไร่กาแฟที่เป็นบ้านเกิดของหญิงสาวที่มีนามว่ากรีน เธอเป็นผู้หญิงตัวเล็กผิวขาว หน้าตาน่ารัก ผมยาวรูปร่างทะมัดทะแมง เธอทำงานในไร่ ได้เหมือนคนงานคนหนึ่งเลยก็ว่าได้ เธอทั้งสวยและเก่งแถมยังฉลาด พูดจาฉะฉาน กำลังเดินตรวจงานในไร่ ไร่ที่ผู้เป็นบิดาสร้างไว้ให้กับลูกสาวเพียงคนเดียวของท่าน ที่ท่านเลี้ยงมาตั้งแต่ตัวเล็กๆ กรีนเธอเป็นผู้หญิงเก่ง ถึงตัวเธอจะเล็กแต่เธอก็สู้งาน ทำงานในไร่ได้เสมือนกับลูกน้องของเธอทุกคน แต่ถึงอย่างนั้นด้วยความที่เธอเรียนจบจากต่างประเทศมา เธอก็อยากจะมีประสบการณ์ในการทำงานที่เธอได้ศึกษาเรียนรู้มา ที่ไม่ใช่ไร่ของเธอ เธอเรียนด้านบริหารธุรกิจ และยังพูดได้ตั้งหลายภาษาด้วยความเก่งและหัวดีของเธอ ทำให้เธออยากจะลองไปใช้วิชาที่ได้ร่ำเรียนมา และในขณะเดียวกันก็มีผู้หญิงที่หน้าตาเหมือนกับเธออย่างกับแกะมีนามว่า แกรนด์ เธออยู่เมืองหลวงของประเทศไทยตั้งแต่เกิด
หนานอันพริตตี้สาวสู้ชีวิตอายุยี่สิบปีแอบชอบผู้ชายคนหนึ่งอย่างหนักและอยากได้เขามาเป็นแฟนใจจะขาด แต่ดูเหมือนว่าเขาจะไม่สนใจเธอ หญิงสาวได้ไปดูดวงแม่หมอคนนั้นจึงบอกให้เธอมาขอพรที่ศาลเจ้าเล็ก ๆ ในอำเภอแห่งหนึ่งที่ห่างไกลเพื่อให้เธอสมหวังและต้องไปในวันที่ฟ้ามืดที่สุดของเดือนในอีกสองวันข้างหน้าถึงจะเห็นผล หนานอันเชื่อแม่หมอเพราะอยากได้ผัว เธอจึงไม่รอช้ารีบคว้ากระเป๋าเป้เดินทางมายังศาลเจ้าทันที เมื่อหนานอันเข้าไปภายในศาลเจ้าก็พบว่า มีสตรีสูงวัยคนหนึ่งอายุราวหกสิบกว่าปีกำลังกวาดศาลเจ้าอยู่ ...... "ได้ของสิ่งนี้ไปต้องสมหวังอย่างแน่นอน" คุณยายพูดพร้อมกับรอยยิ้ม น้ำเสียงนี้ฟังดูเยือกเย็นเป็นอย่างยิ่ง หนานอันยิ้มให้คุณยายจู่ ๆ ขนแขนของเธอก็ตั้งชันขึ้นมา เธอกำลังจะลุกขึ้นในตอนนั้นก็เกิดฟ้าผ่าเปรี้ยงลงมา หนานอันหวีดร้องด้วยความตกใจทว่าเมื่อหันไปมองคุณยายเธอไม่เห็นแม้แต่เงาแล้ว หนานอันประหลาดใจมากร้องเรียกคุณยายอยู่หลายคำ แต่ว่าในตอนนี้เธอก็ไม่มีเวลาให้คิดสิ่งใดแล้วเพราะเกิดสิ่งที่ไม่คาดคิดขึ้นเมื่อฟ้าผ่าลงมาที่ศาลเจ้าเข้าอย่างจังหนานอันที่อยู่ด้านในจึงถูกฟ้าผ่าไปด้วยและสติดับวูบลงไปทันใด ไม่รู้ว่านานเท่าใดที่หนานอันตกอยู่ในความมืดมิด และเมื่อเธอตื่นขึ้นมาทุกอย่างรอบกายของเธอก็ไม่เหมือนเดิมอีกต่อไป...
เมื่อตอนเด็ก หลินอวี่เคยช่วยชีวิตเหยาซีเยว่ที่กำลังจะตาย ต่อมา หลินอวี่กลายเป็นพืชหลังจากประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์ เธอแต่งงานเข้าตระกูลหลินโดยไม่ลังเลใจและใช้ทักษะทางการแพทย์ของเธอเพื่อรักษาหลินอวี่ สองปีของการแต่งงานและการดูแลอย่างสุดหัวใจของเธอเพียงเพื่อตอบแทนบุญคุณ และเพื่อที่เขาจะให้ความสำคัญกับตัวเองบ้าง แต่ความพยายามทั้งหมดของเธอกลับไร้ประโยชน์เมื่อคนในใจของหลินอวี่กลับมาประเทศ เมื่อหลินอวี่โยนข้อตกลงการหย่ามาใส่เธออย่างไร้ความปราณี เธอก็รีบเซ็นชื่อทันที ทุกคนหัวเราะเยาะเธอที่เป็นผู้หญิงที่ถูกครอบครัวใหญ่ทอดทิ้ง แต่ใครจะไปรู้ว่า เธอคือ Moon นักแข่งรถที่ไม่มีใครเทียบได้บนสนามแข่งรถ เป็นนักออกแบบแฟชั่นที่มีชื่อเสียงระดับนานาชาติ เป็นอัจฉริยะของแฮ็กเกอร์ และเธอยังเป็นหมอมหัศจรรย์ระดับโลก... อดีตสามีของเธอเสียใจมากจนคุกเข่าลงกับพื้นขอร้องให้เธอกลับมา ผู้เผด็จการคนหนึ่งอุ้มเธอไว้ในอ้อมแขนของเขาแล้วพูดว่า "ออกไป! นี่คือภรรยาของฉัน!" เหยาซีเยว่ "?"
เซียวหลิ่นตาบอดจากอุบัติเหตุทางรถยนต์ ลูกสาวคนรวยทุกคนต่างหลีกเลี่ยงเขา มีแต่สวี่โยวหรานยอมแต่งงานกับเขาโดยไม่ลังเล สามปีต่อมา เซียวหลิ่นกลับมามองเห็นได้อีกครั้ง จากนั้รเขา็ยื่นข้อตกลงการหย่าเพื่อยุติการแต่งงานนี้ เขากล่าวอย่างเย็นชาว่า "ฉันพลาดกับชิงชิงมานนานมากพอแล้ว ฉันไม่อยากให้เธอต้องรอนานกว่านี้!" สวี่โยวหรานลงนามในข้อตกลงการหย่าโดยไม่ลังเล ทุกคนต่างก็หัวเราะเยาะเธอตลอด - หัวเราะเยาะว่าที่เธอแต่งเข้าตระกูลเซียวถือว่าเกาะผู้มีอิทธิพลเข้า จากนั้นก็มาหัวเราะเยาะเธอที่ถูกทอดทิ้ง เป็นหญิงที่ไร้ค่า แต่ทุกคนกลับไม่รู้ว่า เธอคือหมออัศจรรย์ที่รักษาดวงตาของเซียวหลิ่นให้หายดี เป็นผู้ออกแบบเครื่องประดับมูลค่าหลักร้อยล้าน ผู้เป็นมือหนึ่งแห่งหุ้นที่ครองตลาดหุ้น และแม้แต่แฮกเกอร์ระดับแนวหน้าและลูกสาวแท้ๆ ของผู้มีอิทธิพล อดีตสามีมาขอร้องขอคืนดี ซีอีโอผู้เผด็จการก็โยนเซียวหลิ่นออกไปนอกประตูอย่างเย็นชา "ดูดีๆ นี่ภรรยาของผม"
เมื่อนางย้อนยุคกลายเป็นพระชายาคังที่ถูกขังอยู่ในโรงขังคนบ้า เพิ่งมาถึงฉินเซิงก็กำจัดคนสองคนที่ต้องการทำร้ายนาง นางบุกเข้าไปในงานแต่งงานของคู่รักชั่วชาสองคนนั้นในชุดแดง นางหยิ่งผยองและยั่วยุ ทำให้ชายชั่วโกรธจนกัดฟันแน่นแต่กลับทำอะไรไม่ได้ และหญิงร้ายนั้นก็เกลียดชังอย่างมากทว่าเอาคืนไม่ได้ ท่านอ๋องจิ้นได้เห็นสถานการณ์ทั้งหมดนี้ เขาโค้งงอริมฝีปาก สตรีนางนี้ช่างแตกต่างจากคนอื่นจริงๆ ถูกใจเหลือเกิน เขาจะเอาชนะใจนางและให้ชีวิตที่ดีแกนาง
ยัยเด็กขาดสารอาหารคนนี้หรอ คือลูกสาวคนใหม่ของแม่.. เด็กอะไร ขวางหูขวางตาชะมัด เจอหน้ากันเอาแต่ก้มหน้าหลบตา แต่ทำไมยัยเด็กนี่ถึงสวยวันสวยคืน..ถ้าเขาจะแอบกินเด็กของแม่..จะผิดไหม
© 2018-now MeghaBook
บนสุด