เขายอมแต่งงานกับเธอเพราะเงื่อนไขบางอย่าง ส่วนเธอแต่งงานกับเขาเพราะความรัก
“พี่คิรินอย่าคะ เจ้าปวดหัวมากเลย”จันทร์เจ้าเอ่ยบอกเสียงอ่อนล้ากับผู้ที่ได้ชื่อว่าเป็นสามี ทว่าคิรินกับไม่ฟังคำของจันทร์เจ้า เขาเอาแต่ไซ้ซอกคอขาวของเธออย่างเอาแต่ใจ ทั้งที่เธอนอนหลับไปแล้ว แต่ผู้เป็นสามีก็มาปลุกเธอกลางดึก หลังจากที่เขาพึ่งจะกลับมาจากด้านนอก
กลิ่นกายของเขาเต็มไปด้วยกลิ่นแอลกอฮอล์ ยิ่งทำให้เธอรู้สึกวิงเวียนหัวเป็นอย่างมาก พยายามผลักไสชายหนุ่มให้ออกไป ทว่าแรงน้อยนิดของเธอก็ไม่สามารถสู้แรงผู้ชายอย่างเขาได้
“พี่คิริน เจ้าปวดหัวจริง ๆ นะคะ”
“อยากเป็นเมียพี่ ก็อย่ามาทำตัวสำออยแบบนี้”เขาซุกไซ้ลงซอกคอของเธออย่างหนัก พร้อมกับมือของเขาที่ลูบไล้ไปตามเนื้อตัวของเธอ
เธอพยายามผลักเขาออก พยายามหลบหลีกใบหน้าของเขาที่เอาแต่ซุกไซ้ซอกคอขาวของเธอ ทว่าเหมือนเธอยิ่งปฏิเสธเขา ชายหนุ่มก็เริ่มทำรุนแรงกับเธอมากขึ้น คิรินจับมือทั้งสองข้างของเธอบีบตึงเอาไว้กับที่นอน พร้อมกับกัดซอกคอลามไปยังบ่าของเธอสุดแรง
“อื้อ พี่คิรินเจ้าเจ็บ” จันทร์เจ้าถึงกับน้ำตาไหลออกมาด้วยความเจ็บ ทว่าเขาก็ไม่ได้ส่งสารแม้แต่น้อย
“ถ้าไม่อยากเจ็บตัวก็ยอมให้พี่เอาเจ้าดี ๆ อย่ามาทำเป็นเล่นตัวไปหน่อยเลย” เขาลุกขึ้นมาตอบเธอ ทำเสียงไม่สบอารมณ์ใส่ พร้อมกับเขาที่กำลังปลดเม็ดกระดุมเสื้อเชิ้ตออกไปที่ล่ะเม็ด จวบจนถอดกางเกงของเขาทุกชิ้นด้วย เผยให้เห็นความใหญ่โตที่ผงาดมาต่อหน้าหญิงสาว
“เจ้าบอกว่าเจ้าปวดหัว เจ้าไม่ได้เล่นตัวเสียหน่อย” เธอลุกขึ้นมาพยายามกระเถิบถอยหนีเขา จนไปชนกับหัวเตียง
“หึ ไม่ได้เล่นตัวก็ยอมให้เอาดี ๆ สิวะ” หญิงสาวร้องออกมาด้วยความตกใจ เมื่อเขาลากขาของเธอให้มานอนอ้าขาอยู่ใต้อาณัติของเขา
ชายหนุ่มเปิดกระโปรงชุดนอนสีขาวลายลูกไม้ของเธอให้เปิดออก พร้อมกับพยายามจะดึงแพทตี๋ตัวจิ๋วภายใน ทว่าหญิงสาวขัดขืนไม่ยอมให้เขาถอดเสื้อผ้าของเธอได้ คิรินจึงเกิดอาการโมโหหนักมากขึ้น จึงดึงแพทตี๋ตัวจิ๋วออกอย่างไม่ไยดี จนบาดผิวเป็นรอยแดง พร้อมกับที่เขากำลังจับความใหญ่โตมาจ่อที่ปากถ้ำดอกไม้ แต่ยังไม่ได้ทันใส่เข้ามา หญิงสาวก็พยายามดันตัวเขาเอาไว้ก่อน
“ทุกครั้งที่พี่ต้องการ เจ้าก็ยอมพี่คิรินทุกครั้ง มีครั้งไหนบ้างที่จะปฏิเสธ แต่ครั้งนี้เจ้าปวดหัวมากเลยค่ะ ปวดตั้งแต่เย็นแล้ว”
“แล้วยังไง” เขาตวาดใส่
“เจ้าไม่มีอารมณ์ด้วย!!” เธอตวาดเขากลับบ้าง
“ใครสนกันล่ะ!” เขามองใบหน้าของผู้หญิงที่เขาเกลียดที่สุดด้วยความไม่พอใจ พร้อมกับดันความเป็นชายของเขาใส่เข้าไปสุดลึก
“อื้อ พี่คิริน เจ้าเจ็บนะคะ” เธอร้องโวยวาย พร้อมกับพยายามดิ้นหนีเขา ทว่ามันไม่เป็นผล เขาจับขาทั้งสองข้างของเธอล็อกเอาไว้ พร้อมกับอัดกระแทกเข้าไปสุดแรง แม้จะรู้ว่าภายในของเธอมันฝืดมากเพียงใด
“อ๊าส์ อ๊าส์ พี่คิรินเจ้าเจ็บ” แรงกระแทกของเขาไม่เพียงแต่ถ้ำดอกไม้ของเธอที่เจ็บทว่ามันกระเทือนมาถึงศีรษะของเธอ จนมันแทบจะระเบิดออกมา
“เจ็บนะสิดี” เขาทำหน้าซะใจพร้อมกับเอื้อมมือไปถอดชุดนอนออกจากตัวของเธอให้พ้นทางโดยที่เธอไม่สามารถที่จะขัดขืนเขาได้แม้แต่น้อย แม้กระทั่งบราเซียของเธอก็โดนเขากระชากออกหมด
ชายหนุ่มก้มลงไปครอบครองยอดปทุมถันเอาไว้เต็มปากอย่างแรง ทั้งดูดดึง ทั้งกัด โดยที่ไม่คิดจะทะนุถนอมเธอเลยสักนิด จนอกอวบอิ่มของเธอมีแต่รอยแดงเป็นจ้ำ ๆ ด้วยฝีมือของเขาทั้งนั้น แม้ว่าหญิงสาวจะร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด ทว่าเขาก็ไม่แม้แต่จะปรานีกับเธอเลยสักนิด ทว่าเธอยิ่งร้องออกมาด้วยความเจ็บเขาก็ยิ่งซะใจมากขึ้น โยกใส่เธอเต็มที่ พร้อมกับเขาที่กัดตามร่างกายของเธอเต็มไปหมด
“อ๊าส์ พี่คิรินเบากับเจ้าหน่อย” ไม่รู้ว่าเธอขอร้องเขาครั้งที่เท่าไรแล้ว ทว่ามันก็ไร้ความปรานีจากเขาเหมือนเดิม “พี่คิรินไปอารมณ์ไม่ดีอะไรมากันคะ ถึงมาลงกับเจ้าแบบนี้”
“เลิกกับพี่สิ พี่ถึงจะอารมณ์ดี” เขาบอกเธอ ทั้งที่ก็ยังกระแทกกระทั้งเข้ามาสุดแรงตามเดิม
“พี่คิริน”
“ทำไม่ได้ก็อย่ามาพูดมาก” เขาว่าพร้อมกับก้มลงไปจูบปากปิดเสียงของเธอ คิรินมีแต่มอบจูบที่รุนแรงมาให้ ไม่มีแม้แต่จะจูบแสนหวาน ในปากของเธอเต็มไปด้วยกลิ่นคาวคละคลุ้งของเลือดเต็มไปหมด จนเธอที่ปวดหัวมากอยู่แล้ว ตอนนี้รู้สึกเวียนหัวเพิ่มเข้าไปอีก
แม้ว่าเธอจะร้องไห้เจียนตายแค่ไหน ทว่าเขาก็ไม่คิดจะสงสาร ทำราวกับว่าเธอเป็นเพียงหุ่นยนต์ที่ไม่มีหัวใจ ที่เขาจะทำอะไรกับร่างกายของเธอก็ได้ แม้ว่าเธอจะทำดีแค่ไหน ปรนนิบัติเขาดีมากเพียงใด ทว่าเขาก็ไม่เคยเห็นความดีของเธอเลยสักครั้ง ทุกครั้งมีแต่จะทำร้ายจิตใจของเธอเสมอ
“อื้อ ฟาฟา ดีมากเลย มันดีมากเลย แน่นฉิบ” เขาสบถคำต่าง ๆ นานาออกมา ทว่าชื่อผู้หญิงที่เขาเอ่ยมากเล่นทำหัวใจของเธอที่เจ็บมากอยู่แล้วเจ็บมากกว่าเดิมไปอีก
แม้แต่เสียงที่จะเรียกเขาออกมามันแทบไม่มีเลย มันเจ็บจนจุกอก ทั้งที่เธอก็พอรู้ว่าเขามีผู้หญิงอีกคน แต่เธอก็พยายามหลับหูหลับตาไม่รับรู้ ทว่าครั้งนี้มันมากไป เขาเห็นเพียงเธอเป็นตัวแทนของผู้หญิงอีกคน ถึงกระทั่งเรียกชื่อผู้หญิงคนนั้นออกมา
“อ๊าส์ ฟาฟา พี่จะแตกแล้ว อ๊าส์ ฟาฟาพี่รักฟาฟา อ๊ากกกก” เขาบอกพร้อมกับหลับตาซอยเข้าออกละรั่ว จนในที่สุดชายหนุ่มก็ปล่อยน้ำกามาเข้าไปในตัวของเธอมากมาย
ตอนนี้ไม่ใช่แค่ร่างกายของเธอที่เจ็บปวด หัวใจของเธอมันก็เจ็บปวดมากไม่แพ้กัน ทั้งที่รู้ว่าเขาไม่รัก แต่ก็พยายามจะทนเพื่อรักษาคู่ชีวิตให้ถึงที่สุด แม้ว่าเขาจะมอบความเจ็บปวดมาไม่รู้กี่ครั้ง ถึงแม้ว่าทุกครั้งเขาจะมอบน้ำตามาให้เธอ ทว่าจันทร์เจ้าก็พร้อมที่จะรับมันไว้ขอเพียงได้กอดเขาไว้แน่น ๆ ก็พอ
ค่ำคืนนี้จันทร์เจ้าก็ได้แต่เป็นตัวแทนของผู้หญิงอีกคน ยอมให้เขาทำรักได้แต่ตามแก่ใจ แม้ว่าจะทำรุนแรงมากเพียงไหน เธอก็ทำได้เพียงกอดเขาแน่น ๆ อย่างเช่นเคย จวบจนเขาได้ปลดปล่อยอย่างพอใจ เธอถึงเป็นอิสระจากเขาได้ ทว่าพอเขาทำรักเสร็จก็ไม่คิดจะดูแลทะนุถนอม ใส่เสื้อผ้าให้เลยสักนิด เขากลับล้มลงไปนอนอย่างสบายใจ ทิ้งให้คนที่ปวดหัวเจียนตายนอนหนาวสั่นอยู่ใต้ผ้าห่ม เรี่ยวแรงจะลุกขึ้นไปใส่เสื้อผ้าหายามากิน เธอยังไม่มี และจะหวังพึ่งพาเขารายนั้นก็หลับสนิทเป็นตายไปแล้ว
จันทร์เจ้าได้แต่นอนหนาวสั่นอยู่ใต้ผ้านวม จนกระทั่งหลับไปด้วยความเหนื่อยล้า
คืนแรกของการแต่งงาน เธอลงมาเห็นเขามีอะไรกับผู้หญิงคนอื่น ทว่าผู้หญิงคนนั้นเป็นน้องสาวของเธอเอง
เรื่องราวของใบหม่อนที่ทะลุมิติไปยังโลกสุดแปลกและสุดแสนจะแฟนตาซี ที่สำคัญดันไปเกิดใหม่ในตอนที่กำลังจะคลอดลูก ในชีวิตที่แล้วแม้แต่แฟนยังไม่มีแต่ทำไมพอได้เกิดใหม่ทั้งที ถึงให้เกิดมาในตอนที่กำลังจะคลอดลูกพอดี แล้วสาวโสดอย่างเธอจะทำยังไงดี คลอดลูกออกมาเป๋นแฝดสามว่าลำบากแล้ว แต่ครอบครัวนี้กลับยากจนข้นแค้น นี่ไม่ใช่ว่าพระเจ้ากลั่นแกล้งเธอเหรอ เธอไปทำอะไรให้พระเจ้าโกรธเคืองกัน
เมื่อเธออายุยี่สิบ ชิงฉือได้รู้ว่าตนเองไม่ใช่ลูกโดยกำเนิดของตระกูลต้วน เธอถูกลูกสาวที่แท้จริงของตระกูลต้วนล้อมกรอบ จนถูกพ่อแม่บุญธรรมไล่ออกจากบ้านและกลายเป็นตัวตลกในเมือง เมื่อเธอกลับไปหาพ่อแม่ชาวนา จากนั้นก็พบว่าบิดาผู้ให้กำเนิดของเธอเป็นคนที่รวยที่สุดในเมืองเจียงเฉิงส่วนพี่ชายของตนเองเป็นอัจฉริยะในแวดวงต่างๆ ทุกคนมองดูเด็กสาวตัวเล็กคนนี้ด้วยความเห็นใจและถือว่าเธอเป็นสมบัติล้ำค่า แต่ค่อยๆ พบว่า... ที่แท้ว่าน้องสาวเป็นคนมากความสามารถ? อดีตแฟนหนุ่มผู้น่ารังเกียจหัวเราะเยาะ "อย่ามาตามเซ้าซี้ไม่เลิก ฉันมีแต่เมียนเมียนอยู่ในใจ!" คนใหญ่แห่งเมืองหลวงปรากฏตัว "เมียฉันจะเห็นหัวนายเหรอ?"
เธอได้รับมอบหมายให้สัมภาษณ์นักธุรกิจชื่อดัง แต่ไม่นึกเลยว่าการพบกันครั้งแรกระหว่างเขาและเธอ...จะทำให้เธอสูญเสียพรหมจรรย์ไป เขามีเงิน มีอำนาจ และมีคู่หมั้นอยู่แล้ว เป็นผู้ชายที่เธอควรหลีกหนีให้ไกลที่สุด เธอตั้งใจจะลืมเรื่องคืนนั้นแล้วใช้ชีวิตตามปกติ แต่ทว่า...เช้ามา เธอก็ตกงาน จากนั้นก็โดนนักเลงมาข่มขู่คุกคาม แถมยังโดนเจ้าของห้องเช่าไล่ออกอีกต่างหาก เธอมั่นใจว่าคนที่หาเรื่องกลั่นแกล้งเธอก็คือคู่หมั้นของนนทิวรรธน์ ที่เธอต้องมาซวยก็เพราะผู้ชายคนนี้คนเดียว !! เธอบุกไปบ้านเขาเพื่อทวงความยุติธรรม เพื่อให้เขามอบความปลอดภัยให้เธอ แต่ไม่นึกเลยว่าเธอจากกลายเป็นเมียลับของเขาโดยไม่ได้ตั้งใจ สถานะเมียลับที่อยู่ในความคุ้มครองของเขา ได้เงินทองมากมาย ใช้ชีวิตสุขสบาย แต่ไม่เคยได้รับความรัก และในวันที่เขาจะแต่งงาน คือวันเดียวกับที่เธอเพิ่งรู้ตัวว่าตั้งครรภ์ และที่สำคัญสุดคือ...หัวใจทั้งดวงของเธอเป็นของเขาไปแล้ว ซ้ำร้าย…เธอมีโอกาสได้อยู่ใกล้ชิดเขาเพียง 1 เดือน ก็โดนเขาขับไล่อย่างไม่ไว้หน้า เธอต้องเก็บเสื้อผ้าออกมาจากชีวิตด้วยความรู้สึกที่ย่ำแย่...ทิ้งสถานะเมียลับให้เป็นเพียงความทรงจำ พร้อมกับฝังความลับเรื่องการตั้งครรภ์ไม่ให้ล่วงรู้ถึงหูเขา 2 ปีต่อมา เธอได้พบกับอดีตสามีอีกครั้ง ในฐานะเลขาชั่วคราวกับท่านประธานบริษัท ความลับเรื่องลูก...เขายังไม่รู้ และจะไม่มีวันได้รู้เด็ดขาด แต่ใครจะนึกล่ะว่าความลับไม่มีในโลก !
ต่อหน้าทุกคน เธอเป็นเลขานุการส่วนตัวของท่านประธาน โดยส่วนตัวแล้ว เธอเป็นภรรยาของเขา กู้เวยยีรู้สึกดีใจเป็นอย่างยิ่งเมื่อเธอทราบว่าตนเองตั้งครรภ์ ทว่าเธอกลับเห็นฟู่จิงเฉินกับรักแรกของเขาสิทสนมกัน... เธอจากไปอย่างเศร้าใจและตัดสินใจที่จะให้พวกเขาสมหวัง ต่อมา เมื่อฟู่จิงเฉินมองดูท้องที่ยื่นออกมาของเธอ และถามอย่างตื่นเต้นว่า "้กู้เวยยี นี่คือลูกของใคร!" เธอตอบอย่างหัวเราะเยาะ "มันไม่เกี่ยวอะไรกับคุณด้วย อดีตสามี!"
หลังจากแต่งงานมาสามปี เสิ่นเนียนอันคิดว่าตนเองสามารถเอาชนะใจโฮ่วอวินโจวได้ แต่กลับพบว่าเขามีเพียงคนรักแรกอยู่ในใจ "ฉันจะปล่อยเธอไปหลังจากที่เธอคลอดลูก" ในวันที่เสิ่นเนียนอันมีปัญหาในการคลอดบุตร โฮ่วอวินโจวได้พาผู้หญิงอีกคนออกจากประเทศด้วยเครื่องบินส่วนตัว "ไม่ว่าคุณจะชอบใครก็แล้วไป สิ่งที่ฉันเป็นหนี้คุณ ฉันคืนให้หมดแล้ว" หลังจากที่เสิ่นเนียนอันจากไป โฮ่วอวินโจวก็เสียใจ "กลับมาหาฉันอีกครั้งได้ไหม"
นางเจ็บปวดปางตายเมื่อเขาโยนร่างบอบช้ำทิ้งไว้หลังจวนโดยไม่แยแส เมิ่งลี่เฟยน้ำตาไหลพรากทว่ากลับไม่ทำให้คนที่เพิ่งเหยียบย่ำร่างกายเล็กเห็นใจแต่ประการใด"เฝ้านางเอาไว้ให้ดีอย่าให้ออกมาทำเรื่องชั่วอีก"