เล่ห์ร้าย มัดใจรัก

ท่ามกลางผับหรูแห่งมหานครปารีส เหล่านักท่องราตรี โยกย้ายส่ายเอวสะบัดพลิ้วไหวตามเสียงดนตรีจังหวะเร้าใจ ที่เปิดและมิกซ์โดยดีเจมืออาชีพ ท่ามกลางกลุ่มคนนั้นมีหญิงสาวรูปร่างงดงาม ใบหน้าสไตล์ลูกผสมเอเชียยุโรปหากกระเดียดทางสาวเอเชียกว่างามผุดผาดโดดเด่นด้วยชุดเสื้อยืดรัดรูปสนิทเนื้อสีขาว และกางเกงยีนเดนิม เข้ารูปกับช่วงขาเพรียวระหง แม้จะใส่รองเท้าของคริสเตียน ลูบูแตงสูงหลายนิ้ว แต่ร่างกายของหล่อนก็ส่ายเต้นพลิ้วไหวกับเสียงดนตรีตามจังหวะได้อย่างงดงาม เป็นที่ต้องตาต้องใจของผู้คนยิ่งนัก...

เพราะหล่อนเหมือนเทพธิดา ลงมาจุติในดงคนบาป ยามเมื่อแสงไฟส่องพาดผ่านให้เห็นดวงหน้างดงามกระจ่างตาได้ครู่เดียวก็สาดส่องไปทางอื่นเหลือไว้แต่ความมืดลึกลับน่าค้นหา ก็ทำให้คนที่อยู่รอบข้างราวกับต้องมนตร์ที่ได้เห็นความงามนั้น และคาดหวังว่าอยากให้แสงไฟส่องพาดผ่านนางฟ้าแสนสวยนั้นบ่อยครา เพื่อจะได้ยลดวงหน้านั้นหลายๆ หนให้เป็นที่ชื่นตา ชื่นใจ

เรือนร่างบอบบางงดงามดิ้นส่ายเอวบิดพลิ้วไปตามจังหวะดนตรีทำให้หล่อนดูทรงเสน่ห์เย้ายวนจนหมู่ภมรที่วนเวียนเต้นอยู่รอบข้างหล่อนนั้นแทบกลืนน้ำลายไม่ลงคอเพราะคิดไม่ซื่อกับร่างกายที่แสนเร้าใจเหลือเกินในความคิดพวกเขา

หล่อนเป็นใครไม่ทราบทราบเเต่ว่าหล่อนสวยจนน่าหลงไหลแถมยังผูกมิตรกับผู้ชายทุกคนที่เข้ามาใกล้โดยไม่รังเกียจรังงอนแม้แต่น้อยนิด

ทุกคนดูจะยินดีที่ได้รู้จักคนสวยที่บอกชื่อแฝงในยามราตรีการของเธอในคืนนี้ว่านิชิต้า

ยกเว้นเสียก็แต่ผู้ชายร่างสูงที่นั่งอยู่ในมุมมืดของผับหรูแห่งนี้ เพราะว่าสายตาที่เขามองเจ้าของร่างบางที่เฟลิร์ตกับผู้ชายไม่เลือกหน้าอยู่นั้นเต็มไปด้วยความโกรธกรุ่นจนอยากจะไปกระชากร่างบางมาลงทัณฑ์ด้วยวิธีใดก็ได้ในวินาทีนี้หากไม่สนว่าบ้านเมืองมือขื่อมีแป

ที่เขาขุ่นเคืองได้ถึงขนาดนี้นั่นก็เป็นเพราะว่าเขาเป็นเจ้าของร่างบางที่ยั่วยวนผู้ชายนับสิบนับร้อยให้หลงใหลอยู่ตรงนั้น!

หล่อนไม่ใช่นิชิต้าอย่างที่บอกใครๆ แต่หล่อนคือ นาง วชิตารีย์ อัล คาลิฟาห์ ภรรยาทั้งทางพฤตินัยและนิตินัยของเขานั่นเอง...

“คุณรามิลจะไปเรียกคุณลูกตาลมาไหมครับ" ลูกน้องที่นั่งอยู่ข้างๆ เอ่ยถามเจ้านายใหญ่ที่มานั่งเฝ้าดูอยู่ตรงนี้นานแล้ว

ที่ผ่านมาตั้งแต่ทั้งสองสามีภรรยานี้แยกกันอยู่เขานั้นเป็นผู้มีหน้าที่ติดตามดูแลหญิงสาวอยู่ห่างตามคำสั่งของนายผู้ชายนับแต่นายผู้หญิงหนีมาปารีสได้ไม่นานเรื่องราวที่เขารายงานว่านายผู้หญิงทำอะไรบ้างในเเต่ละวันนั้นทำให้ชายหนุ่มที่รอฟังข่าวอยู่ทางนั้นแทบเต้น...

เขาที่เป็นผู้รายงานโดนด่าแทบทุกวันกับพฤติกรรมนอกลู่นอกทางของนายสาวทั้งที่เขาไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรเลย เมื่อทนฟังสิ่งที่เขารายงานผ่านทางโทรศัพท์ไม่ไหว สุดท้ายนายผู้ชายหรือท่านรามิล อัล คาลิฟาห์ลูกบุญธรรมแห่งชีคเบนจามินนายกรัฐมนตรีของประเทศจาร์มาก็ต้องวิ่งแจ้นตามมาดูด้วยตนเอง...

เขาว่าแล้วว่าจะแยกกันได้นานสักแค่ไหนเชียวถึงจะอยู่ด้วยกันและทุ่มเถียงกันมาตั้งแต่ทั้งสองเห็นหน้ากันครั้งแรกเมื่อยังเยาว์วัยจนเติบโตขึ้นมาและเเต่งงานกัน แต่ยามอยู่ห่างกันก็ต้องคิดถึงกันเป็นธรรมดา

"นายว่าถ้าฉันฆ่าคนที่ยืนอยู่รอบๆ เมียฉันหมดฉันจะติดคุกกี่ปี" คำถามเล่นๆ หากแต่สายตาเอาจริงนั้นทำให้รอชิดหนาวเพราะรู้ว่าหากอยากทำรามิลทำได้โดยไม่ยากแม้เเต่น้อยนิด....

"คุณรามิบอย่าพูดเล่นสิครับ ผมว่าคุณรามิลไปเรียกคุณลูกตาลกลับเถอะครับ "

"นายพูดถูกรอชิด" เขาคิดว่าเขาดูและนิ่งเฉยกับหล่อนมาเนิ่นนานพอแล้ว... ถึงเวลาที่ต้องเข้าไปจัดการทุกอย่างเสียแล้ว...

วชิตารีย์... หมดเวลาสนุกสนานของเธอแล้ว พี่คงปล่อยให้เธอหลงระเริงนานเกินไป ได้เวลากลับไปทำหน้าที่เมียแล้ว...

การกระทำของหญิงสาววันนี้ทำให้เขาตัดสินใจที่จะลิดรอนคำว่าอิสรภาพออกจากชีวิตของวชิตารีย์ตลอดไป...

คนร่างสูงคิดในใจและมองหล่อนอย่างหมายมาด

รามิลลุกขึ้นเดินตรงไป ณ ตำแหน่งที่วชิตารีย์กำลังยืนเต้นอยู่ รอชิดรู้ดีว่าไอ้ท่าทางนิ่งๆ ขรึมๆ นี่ล่ะที่เต็มไปด้วยความโกรธมหาศาลซ่อนอยู่ข้างใน...

คืนนี้รอชิดเป็นห่วงในสวัสดิภาพของคุณลูกตาลเหลือเกินไม่รู้ว่าจะโดนคนที่มีฉายาว่าพยัคฆ์ร้ายมือสังหารหน้านิ่งแห่งทะเลทรายทัซซานีมขย้ำคอหรือเปล่าในคืนนี้...

อย่างน้อยๆ ในฐานะที่เป็นลูกจ้างกินเงินเดือนของชีคเบนจามีนพ่อบุญธรรมของคุณลูกตาล รอชิดจะสวดมนต์ขอให้คุณลูกตาลปลอดภัยก็แล้วกัน