“ไงสาวน้อย” “__”ฉันขมวดคิ้วมองผู้ชายแปลกหน้าเดินเข้ามาทักแต่ดูท่าทางแล้วเขาไม่ใช่คนดีแน่นอน ร่างกายของเขาเต็มไปด้วยรอยสักรวมไปถึงใบหน้าของเขาก็เช่นกัน แต่มีเพียงแค่เล็กน้อย ตรงคิ้วข้างขวากับขมับซ้ายเป็นรูปขนาดเล็ก “จ้องฉันขนาดนั้น ขึ้นห้องกันเลยไหม” “ไอ้บ้า! นายเป็นใครแล้วจับฉันมาทำไม”เขาก้าวเท้ายาวๆเดินมาหาฉันแค่ครั้งเดียวก็มายืนตรงหน้าฉันในทันใด แต่ทำไมฉันรู้สึกไม่ชอบสายตาที่เขาเอาซะเลย “ถ้าเธออยากรู้ ฉันจะบอกตอนเราสองคนอยู่บนเตียง” “___” “มันคงจะดีกว่ายืนมองหน้าคุยกันแบบนี้นะ ฉันคิดว่า”เขาพูดพลางกระตุกยิ้มที่มุมปาก สายตาเขาก็เอาแต่จ้องมองตรงเนินอกเพราะกระดุมเสื้อนักศึกษาฉันมันขาดตอนพวกนั้นกระชากฉันลงจากรถนะสิ “นายเป็นใครแล้วต้องการอะไรจากฉัน”ฉันถอนหายใจพร้อมกับคำถามนั้น “ฉันชื่อสิงห์!!เป็นเจ้าหนี้ของเธอไงสาวน้อย” “___”เจ้าหนี้ฉันเหรอ!!หรือว่าจะเป็นพวกเดียวกันมาที่บ้านเมื่อวาน “ถ้าจะเรียกเอาเงินกับฉันตอนนี้ฉันยังไม่มีให้หรอกนะ เมื่อวานฉันก็เพิ่งให้ค่าดอกที่ค้างไว้แล้วห้าหมื่น”เเล้วนายนั่นก็เอามือมาจับที่ปลายครางฉัน “อยากให้ฉันลดหนี้ให้ไหม..อิงฟ้า”ยกยิ้มที่มุมปาก “นายรู้จักชื่อฉันได้ไง” “ไม่มีอะไรที่ฉันไม่รู้ ฉันรู้ทุกอย่างโดยเฉพาะเรื่องของเธอ” ฉันปัดมือเขาออกให้พ้นจากใบหน้าฉัน “ลากฉันมาที่นี้ ต้องการอะไรกันแน่!!พูดมาเลยดีกว่าฉันจะได้กลับฉันไม่มีเวลาว่างมากที่จะอยู่ที่นี่นานขนาดนั้น” “กลับ? เธอจะกลับบ้านงั้นเหรอให้ตายสิแม่ทลูหัวมาเป็นเมียฉันสุขสบายไปทั้งชาติมันดีจะตาย!!”เขาพูดพร้อมใช้มือบีบที่แก้มแรงๆ “ทำตามที่ฉันบอกแล้วครอบครัวของเธอจะปลอดภัย” "__"
สวัสดีผมชื่อ สิงห์ ใครๆก็บอกว่าผมนั่นมันเถื่อนเพราะขึ้นชื่อว่ามาเฟีย ฮ่าๆ ตลกสินดี แต่มันคือความจริง
“นายครับ เด็กที่นายให้เรียกมามาแล้วครับ!”
“อืม เรียกให้เข้ามา”
“ครับ!”แล้วลูกน้องผมก็เดินออกไป ไม่นานเสียงเคาะประตูห้องก็ดังขึ้นพร้อมหญิงสาวร่างบางนมโตผิวขาวหน้าตาสะสวยผมยาวใส่ชุดเดรสกระโปรงเกาะอกสีแดงสดเดินเข้ามาในห้องด้วยท่าเดินที่แม่งจะดัดจริต
“ถอด!!”
“แหม๋!! ใจเย็นๆ สิคะอย่าใจร้อนสิ”เธอวางกระเป๋าลงบนโต๊ะแล้วเดินมาหาผมใกล้ๆ"ฉันชื่อ...โอ๊ยย"ผมกระชากหัวเธอลงที่นอนเเล้วหยิบมีดขึ้นมา ถูที่ใบหน้าของเธอเบาๆ
“อย่ามาเล่นลิ้นกับกู!กูไม่ชอบถ้ากูบอกให้ถอดก็คือถอด!!”
"ค ค่ะๆ”เธอรีบถอดเสื้อผ้าตัวเองออกจนหมดพร้อมกับเสื้อคลุมที่ผมใส่ถูกถอดออกกองไว้บนกับพื้น เธอรู้งานโดยไม่ต้องให้ผมต้องบอกซ้ำ เธอค่อยๆคลานมาหาแล้วเอามือจับท่อนเอ็นใหญ่ขึ้นมาเลียวนที่ปลายหัวลำใหญ่อย่างช้าช้าก่อนจะใช้ปากอวบอิ่มสีแดงสดของเธอรูดมันขึ้นลงรั่วๆ
“อื้มม ซี้ดด”เส้นผมเงาดำถูกขย้ำด้วยมือหนาเต็มไปด้วยรอยสัก"อืมม์!"ผมจับหัวของเธอให้โยกขึ้นลงอย่างถี่รัวจนผมกระตุกหลั่งน้ำขาวขนใส่ในปากของเธอ
“อ้าสสส!”เธออ้าปากเอาลิ้นเลียกินน้ำกามของผมจนหมด ใบหน้ายั่วเย้าในขณะที่เธอทำมันทำให้ผมมีอารมณ์มากขึ้น
"อืมม์"เธอดูดและทำมันอีกครั้งจนผมเสร็จในปากของเธอไปอีกรอบ แต่มันยังไม่พอสำหรับผมถ้าจะมีดีแค่นี้ ผมลุกขึ้นจากเตียงแล้วเดินไปหยิบแซ่กับเชือกที่อยู่ในตู้
"เอ่อ...คุ คุณสิงห์ จะ จะทำอะไรเหรอคะ"เธอรีบถอยหลังหนีผมทันทีที่เห็นเชือกกับแซ่ที่อยู่ในมือ
"หึ!! กะหรี่อย่างมึงกลัวแบบนี้เป็นด้วย" ผมแค่นหัวเราะอยู่ในลำคอนึกสมเพชผู้หญิงอย่างเธอ ที่นอนอ้าขาให้ใครต่อใครเอานับไม่ถ้วน แต่พอมาเจอของเล่นชิ้นเล็กๆกับมาทำเป็นกลัวน่าสมเพชสิ้นดี
พึ่บ!!ผมสลัดแซ่ลงพื้นแรงๆที่นึงก่อนตวัดมันไปที่ร่างของเธอ
เพี๊ยะ!!!!!
"โอ๊ยยยย!!!"
เพี๊ยะ! เพี๊ยะ!!
"กรี๊ดดดดด!!ฉันเจ็บนะ!!!! ฮึกก
"เธอกรีดร้องอย่างเจ็บปวด ถามว่าผมสนไหมก็ไม่ยิ่งเธอร้องมากเท่าไหร่มันยิ่งทำให้ผมมีอารมณ์มากขึ้นโดยเฉพาะรอยแดงช้ำเลือดยิ่งเห็นแล้วยิ่งได้อารมณ์...อ๊ากก ผมจะไม่ไหวแล้วสิ
"อ๊ายย"ผมจับตัวเธอนอนคว่ำลงพร้อมยกสะโพกเธอให้โก่งขึ้น ผมเอื้อมมือไปหยิบถุงยางที่วางไว้พร้อมใช้งานอยู่บนหัวเตียงมาสวม ก่อนจะดันท่อนเอ็นลำใหญ่เข้าร่องสวาทของเธอทีเดียวมิดด้าม พรวด!!!! “อ๊า” ผมกระแทกร่องสวาทของเธอรัวๆเน้นๆ
'อ๊ายอ๊าย อ๊ะอ๊ะ ซี้ดด"
'อื้มม! อ้าส! ซี้ดด!!!
"
ปึก ปึก
"อ๊ะ!!!! สะ...เสียว อ๊ะอ๊าย ระ แรงอีก อ๊าๆ
"
"ซี้ดดด อืมม์"
ปึกปึกปึก
ความเสียวซ่านมันให้ผมคลั่งอยากกระแทกให้เธอตายคาเตียง ผมเร่งสะโพกกระแทกร่องสวาทอย่างถี่รัว
ปึก!ปึก! ผมหยิบเชือกที่วางอยู่ข้างๆขึ้นมาคลึงก่อนจะเอาเชือกรัดที่คอของเธอเบาๆแต่ทว่า ยิ่งผมเสียวมากเท่าไหร่ผม ผมยิ่งออกแรงมือรัดคอเธอมากเท่านั้น
"อ๊าสสส ซี้ดด"
"หะ..หาย.ใจ.มะ.ไม่.ออก!!! อือออ!!!! แค่กๆ"
พับ!!! พับบ!!!
คำพูดของเธอ ไม่ได้เข้าหูผมเลยสักนิด ถึงจะได้ยินผมก็ไม่สนใจอะไรที่เธอพูดเพราะผมจับกระแทกอย่างเดียว จะเป็นจะตายอะไรก็เรื่องของมัน
":อืออ!! หะ..หายใจไม่ ...ออก"เธอดิ้นและพยายามใช้มือแกะเชือกที่คอออก
แต่ยิ่งเธอดิ้นผมก็ยิ่งออกแรงรัดคอเธอมากขึ้นและมากขึ้นเรื่อยๆปึกปึกปึก
ผมซอยเอวกระแทกร่องสวาทของเธอรัวๆแรงกว่าเดิม เพราะตอนนี้ท่อนเนื้อของผมันพร้อมที่จะปลดปล่อย
"อ๊า!!ซี้ดดดด!!!!" (ปึกปึกปึก )ผมกระแทกเอวแรงๆสองสามที ก่อนท่อนเนื้อจะเกร็งกระตุกหลั่งน้ำกามออกมาก ส่วนอินี่มันก็แน่นิ่งไปแล้วครับใครที่เอากับผมรับรองว่าได้ขึ้นสวรรค์ชั้นเจ็ดทุกคน..หึ!
ผมชักท่อนเอ็นออกจากร่องสวาทของเธอ พร้อมถอดถุงยางทิ้งลงใส่ถังขยะ ผมหยิบเอาเสื้อคลุมขึ้นมาใส่ก่อนจะเรียกลูกน้องของผมให้เข้ามาในห้อง 2คน
":เอามันไปให้สิงโตที่กรงหลังบ้าน"
"ครับนาย"ผมปล่อยให้ลูกน้องมันจัดการศพบนเตียงไป ส่วนผมก็มานั่งสูบบุหรี่จิบไวน์ต่อที่โซฟาหรู
นี่ไม่ใช่ศพแรกที่ตายเพราะเซ็กส์เถื่อนๆของผม แต่มีผู้หญิงหลายคนที่ตายเรื่องบนเตียงกับผมมาแล้วหลายคน ผมไม่ได้คิดอะไรมากแค่ส่งพวกเธอไปสวรรค์ เร็วก็เท่านั้น
ก๊อก!!! ก๊อก!!! เสียงเคาะประตู
"ผมเองครับนาย"
เสียงไอ้เอกลูกน้องคนสนิทของผมเอง
มันเปิดประตูเข้ามาในห้องพร้อมซองเอกสารบางอย่าง
"มึงมีไร"
"ไอ้วันมันไม่ยอมจ่ายเงินที่กู้เราไปครับนาย"
"มันกู้ไปเท่าไหร่"
"2ล้านครับ ถ้ารวมดอกที่มันยังไม่จ่ายมา5เดือนรวมเป็นเงินสองล้านห้าครับ
"__"ผมหันไปมองหน้ามันนิ่งๆ
"มึงรู้ใช่ไหมว่าต้องทำยังไง"
"ครับ!!! ผมจะรีบจัดการให้ครับ...อ่อ นายครับพรุ่งนี้มีลูกค้าทางจีนจะมาติดต่อซื้ออาวุธกับทางเรา ลูกค้าเลยขอนัดทางเราไปคุยที่ร้านอาหารโรงแรมนายจะไปหรือจะ..
":บอกเขาไปว่ากูตกลง แล้วบอกเขาไปว่าตอนเที่ยงกูจะเข้าไป"
"ครับ!"
"อิงฟ้า"
ฉันอิงฟ้า อายุ20ปี เรียนปี2ของมหาลัยที่กรุงเทพแห่งนึง ฉันมีน้องสาว1คนอายุ17ปี ชื่อน้ำขิงเรียนอยู่ชั้นม.5 ส่วนฉันเรียนด้วยทำงานไปด้วยเพราะฉันมีภาระมากมายที่ต้องรับชอบ ไหนจะน้องที่ต้องเรียนไหนจะแม่ที่จะต้องไปหาหมอเดือนละ2ครั้งทุกเดือน ค่ายาก็ไม่ใช่น้อยๆไหนจะค่าน้ำค่าไฟค่าใช้จ่ายอื่นๆอีมากมาย
และที่สำคัญตอนนี้บ้านฉันก็มีหนี้ก้อนโตที่ต้องหาไปใช้เขาแต่ละเดือน การที่เราไปกู้เงินนอกระบบมามันเป็นอะไรที่แย่มาก แต่มันก็จำเป็นที่ต้องใช้มันเพื่อการรักษาของแม่ ที่ป่วยเป็นโรคกล้ามเนื้ออ่อนแรงและโรคหัวใจ มีแค่พ่อที่ค่อยดูแลแม่มาตลอดตั้งแต่แม่ป่วย ค่าใช้จ่ายทั้งหมดภายในบ้านเป็นฉันที่ต้องดูแลแทน
"พี่อิงฟ้า!!"น้ำขิงเดินมาหาด้วยสีหน้าที่เคร่งเครียด
"ว่าไง!!"ฉันถามน้ำขิง
"เอ่อ..คือว่า คือว่า"น้ำขิงก้มหน้าบีบมือตัว
เองไปมา
"มีอะไรหรือเปล่าน้ำขิง อยากได้อะไรหรือเปล่าบอกพี่ได้นะ"
"ฮึกก!ฮือออพี่อิงฟ้า น้ำขิงท้อง"
"ห๊ะ!ท้อง!!"พอได้ยินน้องสาวตัวเองบอกว่าท้องฉันแทบจะเป็นลมทั้งยืน "มันไม่จริงใช่ไหมน้ำขิง"
"ฮึก! หนูขอโทษ ฮืออ"น้ำขิงยื่นที่ตรวจครรภ์มาให้ฉันดู
"ตั้งแต่เมื่อไร"
"วันที่หนูเอาชุดไปให้พี่ที่ผับคืนนั้น น้ำขิงกำลัง
จะกลับบ้านแต่จู่ๆก็มีผู้ชายเมาที่ไหนไม่รู้มา
กระชากน้ำขิงขึ้นรถแล้วข่มขืนน้ำขิง ฮึกฮือออ"
"___"
"ฮึกฮืออ!!ฮึก!น้ำขิงขอโทษ"ฉันกอดน้ำขิงพร้อมเอามือลูบเบาๆถ้าเป็นอย่างนั้น คนที่ผิดก็คือฉันเพราะฉันให้น้ำขิงไปที่นั่นเอง
"พี่ขอโทษ วันนั้นพี่ไม่น่าให้น้ำขิงไปที่นั่นเลย"ถ้าฉันไม่ลืมชุดทำงานน้องสาวฉันก็คงไม่ต้องมาเจอเรื่องแบบนี้ น้องฉันเพิ่ง17ปีเองแถมยังเรียนอยู่ด้วย
"ฮึกกฮืออ!! น้ำขิงจะทำยังไงดีพี่อิงฟ้าน้ำขิง
จะทำยังไง ฮึก! น้ำขิงยังไม่อยากเลิกเรียนตอนนี้นะพี่ น้ำขิงอยากเรียนให้จบ ฮึก! พี่พาน้ำขิงไปเอาเด็กออกนะ นะพี่อิงฟ้านะ น้ำขิงยังไม่พร้อม!ฮึกฮือ!!"ฉันพลักกอดน้ำขิงออกทันทีเมื่อได้ยินแบบนั้น
"อย่าคิดอะไรโง่ๆนะน้ำขิง การที่เราไปทำแท้ง
มันไม่ต่างที่เราฆ่าคนเลยนะ มันจะเป็นตราปาบติดตัวเราไปตลอด ในเมื่อเขามาเกิดกับเราแล้วเราก็ควรจะทำให้เกิดออกมาลืมตาดูโลกไม่ใช่จะไปฆ่าเขา ยังไงเด็กในท้องก็ลูกแกนะน้ำขิงแล้วก็เป็นหลานฉันด้วย"
"แล้วพี่จะให้น้ำขิงทำไง น้ำขิงอายเขานะพี่
ที่ท้องไม่พ่อ แม้แต่ชื่อพ่อของลูกก็ไม่รู้เลย"
":น้ำขิงฟังพี่นะ!! ไม่ต้องไปสนใจใครทั้งนั้น
เราทำหน้าที่แม่ให้ดีที่สุด ส่วนเรื่องเรียนหยุดเรียนไปก่อนคลอดแล้วค่อยกลับไปเรียนก็ยังไม่สาย"
"แล้วพ่อแม่ล่ะพี่ ถ้าพ่อกับแม่รู้น้ำขิงท้อง
พ่อแม่ต้องเสียใจแน่ๆ"
"เรื่องนี้เดี๋ยวพี่จะช่วยพูดกับพ่อแม่เอง อย่าคิดมากเดี๋ยวพรุ่งนี้พี่พาไปฝากท้อง"
"ฮึก!พี่อิงฟ้า"น้ำขิงเข้ามากอดพร้อมเสียงสะอื้นไม่หยุด ฉันได้แต่กอดปลอบน้ำขิงอยู่แบบนี้สักพักก่อนจะพาน้ำขิงขึ้นไปพักบนห้องฉันจะบอกพ่อกับแม่ยังไงดีแม่ก็ยิ่งป่วยอยู่ด้วย
เฮ้อ..
ตัดมาช่วงเย็น ณ..ที่ผับแห่งหนึ่ง
20:00
ตอนนี้ฉันอยู่ที่ผับเป็นที่ทำงานของฉันเองกลางวันฉันจะทำงานร้านกาแฟ ส่วนกลางคืนฉันจะมาทำงานที่นี่
ฉันกำลังจัดเตรียมของต่างๆภายในร้าน เพราะอีกไม่กี่นาทีข้างหน้าผับก็จะเปิดแล้ว..เห็นว่าวันนี้เจ้าของผับเข้ามาที่ผับเอาจริงๆฉันมาทำงานที่นี่ได้4-5เดือนฉันยังไม่เคยเห็นหน้าเจ้าของผับเลย เคยเห็นแต่เฮียต้นเป็นเพื่อนเจ้าของผับแค่นั้นแต่เห็นเด็กในร้านบอกนะว่าเจ้าของผับเขาโหดมากและที่สำคัญเขาเป็นมาเฟียอีกด้วย
...อิงฟ้า
"อ่าวพี่หลินสวัสดีค่ะ"
"สวัสดีจ้า"พี่หลินเป็นผู้จัดการที่นี่ ฉันมีแต่พี่หลินนี่แหละที่สนิทด้วย พวกเด็กๆในร้านฉันไม่ค่อยยุ่งด้วยหลอก
"ไง!!แม่หาป่วยยัง "
"ยังเลยค่ะอีก2วันก็ไปหาหมออีก"
":มีอะไรขาดเหลือก็บอกพี่ได้นะอิงฟ้า"
"ขอบคุณนะคะ เอ่ออ...พี่หลินคะ"
":ว่าไง!!"
"กล้องวงจร....."
...พี่หลินๆ เฮียต้นเรียกพี่ให้ไปหาที่ห้องทำงานครับ
"อ่อ..เครๆเดี๋ยวพี่ตามไป"
"ครับ"
"เมื่อกี้อิงฟ้าจะถามอะไรพี่เหรอ"พี่หลินหันมาฉันอีกครั้ง
"เอ่อ..เปล่าค่ะ พี่ไปเถอะเดี๋ยวเฮียต้นจะว่าเอา"
"งั้นพี่ไปก่อนนะ"
"ค่ะ ^__^"แล้วพร่หลินก็เดินไปชั้น2ของคลับ
ไม่นานหนุ่มสาววัยรุ่นต่างหลั่งไหลพากันเข้ามาในคลับแห่งนี้ ทุกคนในที่นี่ต่างโยกย้ายส่ายสะโพกไปตามจังหวะเสียงเพลงที่ดีเจเปิด ส่วนฉันก็ทำหน้าที่ของฉันวนไป จนผับปิด
เช้าวันต่อมา
วันนี้ฉันตื่นแต่เช้าเพราะพาน้ำขิงมาฝากครรภ์ที่โรงพยาบาล น้ำขิงท้องได้เดือนกว่าๆ น้ำขิงก็มีอาการแพ้ท้องบ้างนิดหน่อย พอฝากท้องเสร็จพวกเราก็พากันกลับบ้านทันที
#บ้าน
"พี่อิงฟ้าใครมาที่บ้านเราอ่ะ"ฉันมองไปที่หน้ามีรถเก๋งสีดำจอดอยู่หน้าบ้าน
...มึงจะจ่ายไหมไอ้วัน!!
...ผมขอเวลาอีกหน่อยได้มั้ย ตอนนี้ผมไม่มีจริงๆ
...หึ!ไม่มีงั้นเหรอวะ เห้ยย!!พวกมึงจัดการมัน
ตุบบ!!!!!ปึก!!!!!ปึก!!!! เพล้งงงงง!!
...โอ้ยยย!!!!ผมไหว้ละผมขอเวลาอีกหน่อยเถอะโอ้ยย
นั้นมันเสียงพ่อฉันนิ ฉันรีบวิ่งเข้าไปในบ้านทันที
"พ่อออออ!!"คือตอนนี้หัวของมีเเต่เลือดเต็มไปหมดส่วนแม่นั่งร้องไหอยู่ข้างๆ
"พ่อ!!พ่อเป็นไงบ้าง!!"
"พ่อไม่เป็นไร..คุณเป็นอะไรไหม"พ่อหันไปถามแม่ที่ยังนั่งร้องไห้อยู่
":ฮึกกก ฉันไม่เป็นอะไรแต่คุณ..ฮึกก!คุณเจ็บมากไหม"แม่ปรองตัวพ่อให้ลุกขึ้นนั่งพิงกับต้นเสา
"นี่!!ทำไมต้องทำกันขนาดนี้ด้วย"
"อย่ามาถามให้เสียเวลา!!เงินที่พวกมึงกู้ไปทั้งต้นทั้งดอกสองล้านห้าเมื่อไหร่พวกมึงจะจ่าย"
"ตอนนี้ฉันยังไม่มี ฉันขอเวลาสักเดือนฉันจะหาไปให้ แต่ฉันจะจ่ายแค่ดอกก่อนห้าหมื่น"
"อิงฟ้า"เสียงพ่อแม่และน้องอุทานขึ้นพร้อมกัน
"เลยกำหนดจ่ายดอกมาตั้งหลายเดือน แกยังมีหน้าขอเวลาอีกเหรอวะห้ะ!!"
หมับ!
"โอ้ย!!"
"อิงฟ้า!!!/พี่อิงฟ้า!!"ฉันถูกไอ้บ้านั่นกระชากหัวอย่างแรงจนทุกคนที่เห็นเหตุการณ์ถึงกับร้องเรียกฉันพร้อมๆกัน
"ก็ฉันบอกแล้วไง ว่าตอนนี้ฉันไม่มี..โอ๊ยยฉันเจ็บนะ!"
"ถ้าพวกมึงไม่จ่ายในวันนี้ ก็ตายห่ากันหมดนี่!"เขาชี้นิ้วมาทางพวกฉันพร้อมชักปืนออกมาจ่อหัวฉัน
"เงินมากมายขนาดนั้นฉันจะไปหาที่ไหนทัน ฉันไม่มีให้หรอกตอนนี้ฉันเวลาสักเดือนได้ไหม"
เพี๊ยะ!!ฝามือหนาตบเข้าที่แก้มฉันอย่างแรงฉันรับรู้ได้ถึงกลิ่นคาวเลือดพร้อมกับรสชาติของมันอยู่ในปาก
"เอาไง! จะจ่ายวันนี้หรือจะจ่ายเดือนพร้อมกับน้องสาวมึง"
"__" น้ำขิงรีบก่อนพ่อกับแม่ทันทีที่ได้ยินแบบนั้น
"อย่าแม้แต่จะคิด ถ้าพวกนายอยากได้เงินตอนนี้ก็เอาไป!!ห้าหมื่น แค่นี้ใช่ไหมที่พวกนายต้องการ"ฉันสะบัดแขนออกจากมือมันแล้วหยิบเงินก้อนสุดท้ายของฉันที่เพิ่งถอนมาเพื่อจะเอาไปใช้จ่ายการรักษาแม่ในวันพรุ่งนี้ให้กับพวกมันไป
"ตอนนี้ฉันมีอยู่ห้าหมื่นนายเอาไปก่อน ถือว่าฉันจ่ายดอกห้าหมื่นที่ฉันค้างไว้"
"หึ!แต่อย่าคิดว่าแค่นี้มันจะพอ"
"หมายความว่าไง"แล้วผู้ชายอีกคนก็ยื่นเอกสารบางอย่างไปให้กับพ่อฉัน
"เซ็น"
"นั่นมัน.."มันเป็นใบเอกสารโฉนดที่ดินของบ้านหลังนี้
"ถ้ายึดที่ดินกับบ้านแล้วพวกเราจะไปอยู่ที่ไหน
ผมไหว้ละผมเวลาอีกหน่อยได้ไหม ผมสัญญาว่าจะเอาเงินมาจ่ายให้พวกคุณทุกบาททั้งต้นทั้งดอก"
"ไม่ต้องมาขอเวลากับกู คนที่ตัดสินใจไม่ใช่กูแต่เป็นนายกู เซ็น!อย่าให้กูต้องพูดซ้ำ"
"แต่.."
ผว๊ะ!!!!!ผว๊ะ!!! มันกระหน่ำต่อยพ่อไม่ยั้ง
"ฮึกก!!พ่อ!!..หยุด อย่าทำพ่อฉันนะ หยุด!"ฉันผลักผู้ชายร่างโตออกจากพ่อฉันก่อนจะเอาตัวเองบังตัวพ่อไว้เพราะฉันกลัวพ่อจะถูกมันซ้อมอีก
"เซ็น!อย่ามาลีลากับกู!!!นายกูรออยู่บนรถ
ถ้ายังลีลาชักช้ากูยิงเมียกับลูกมึงตายแน่"
พ่อหันมามองพวกฉันแล้วก็หยิบปากกาขึ้นมาเซ็นตามพวกมันที่ต้องการ
"มึงยังเหลือหนี้ที่ต้องจ่ายอีก2ล้านกูให้เวลาพวกมึง1เดือนถ้าไม่มีเงินมาให้นายกู ลูกสาวมึงทั้ง2คนได้ไปขัดดอกนายกูแน่!!! อ้อ!!กูให้เวลา7วันให้ย้ายออกจากบ้านหลังนี้ซ่ะ!ถ้าครบ7วันแล้วยังไม่ย้ายออกพวกกูจะจับพวกมึงเผ่าพร้อมกับบ้านหลังนี้"แล้วพวกมันก็เดินออกไป
"ฮึก!!พ่อเจ็บมากไหม"พ่อส่ายหน้าให้ฉันเบาๆแทนคำพูด
"เราจะไปหาเงินที่ไหนมาใช้พวกมันทันเวลาแค่เดือนเดียว เฮ้อออออ!!!"พ่อถอดหายใจซ้ำแล้วซ้ำเล่า นั้นละสิ เงิน2ล้านเวลาแค่เดือนเดียวเราจะไปหาที่ไหนทัน!!?ที่สำคัญเราจะไปอยู่ไหนกันละตอนนี้
อีกด้าน
...เด็กผู้หญิงที่วิ่งเข้าไปในบ้านใคร!!
...ลูกสาวไอ้วันครับนาย คนโตชื่ออิงฟ้า คนเล็กชื่อน้ำขิง
...หึ!! พรุ้งนี้เอาตัวมันไปให้กู!!
...นายต้องการคนไหน
...ทั้งสอง!!!?
อีหนูเอาหลีมาให้กูจับสิ อยากจับหลีหนูค่าครูมาก่อน เท่าไหร่มึงว่ามากูพร้อมเปย์ สิบล้าน อีสัส กูคิดว่าหลีทองทองคำ ___________________________________- > สิบนิ้วพนมมือก้มกราบหว่างขา"ผัวจะไปทำงานกระผมขอเบิกเงินหน่อยครับคุณภรรยาทีรัก" "50บาทพอไหม" "เอาไว้ตีหม้อมึงเถอะ!!" ช่างกล้าให้ค่าน้ำมันรถยังไม่พอเลย "แล้วจะเอาเท่าไหร่" "10,000ครับ" "10บาทพอ" น้ำตากูจะไหล หนักกว่า50อีกกู ชีวิตผมทำไมมันช่างน่าสงสารเยียงนี้ นี่กูคิดผิดหรือคิดถูกที่เอาอีหอยสังข์มาเป็นเมียเนี่ย แม่งให้กูมาได้สิบบาทใครเขารู้กูอายเขาตาย "เสียดีใจถึงกับชึ้งน้ำตาคลอเลยเหรอ"เอียงคอถาม เดี๋ยวอีพ่อฟาดก้านคอหักเลยนิ น้ำตากูคลอเบ้าก็เพราะเงินมึงนี่แหละ "ถามจริงๆคิดจะให้เงินเหรอเปรี้ยว สิบบาทจะเอาไปทำอะไรได้ เป๊ปซี่ขวดนึงยังไม่ได้เลยขาดตั้ง2บาทแน่ะ" "สรุปจะไม่เอาใช่ไหม" เปรี้ยวเลิกคิ้วขึ้นถาม " ถ้าไม่เอาสิบบาทงั้นหนูจะให้5..." "5 พัน!! สัก5พันก็ยังดี เวลากลับบ้านจะได้ซื้อขนมมาฝาก" "ใครบอกหนูจะให้เสี่ย5พัน หนูจะให้เสี่ยแค่5บาทต่างหากล่ะ อะ!10บาทไม่เอางั้นเอาไป5บาทพอ เสี่ยไม่ได้ซืัออะไรอยู่แล้วนิ ข้าวเช้าก็กินที่บ้านส่วนข้าวเที่ยงหนูสั่งให้แม่บ้านห่อไว้ให้แล้วของใช้ทุกอย่างก็มีครบ อาหารการกินไม่ขาดเหลือ เกินไปซะด้วยซ้ำ" "__"มึงอะเกินไป น้ำตากูจะไหล "วงจรในแต่ละวัน เสี่ยก็ไม่ได้หยิบจ่ายใช้สอยอะไรอยู่แล้ว เวลาไปพบปะไปกินกับลูกค้า หนูบอกเลขาของเสี่ยทำการเบิกเงินผ่านจากหนูไว้แล้ว ส่วนน้ำมันรถหนูให้พี่จอมเติมไว้ให้แล้วเต็มถังใช้ไม่จำกัดหมดตรงไหนก็เข็นเอา" "__"กรรมของกูแท้ๆ "เอาไปห้าบาทนั่นล่ะ นี่หนูใจดีกับเสี่ยมากแล้วนะ จิบอกให้" "___"กูล่ะเกลียดคำนี้ฉิบหาย
“คุณต้องการเจ้าสาว ส่วนฉันก็ต้องการเจ้าบ่าว ทำไมเราไม่แต่งงานกันล่ะ?” ภายใต้เสียงเยาะเย้ยของทุกคน ถังเลี่ยน ซึ่งถูกคู่หมั้นของเธอทอดทิ้งในพิธีแต่งงาน กลับแต่งงานกับเจ้าบ่าวพิการข้างบ้านที่ถูกรังเกียจ ถังเลี่ยนคิดว่าอวิ๋นเซินเป็นชายหนุ่มที่น่าสงสาร และเธอสาบานว่าจะให้ความรักใคร่แก่เขาและตามใจเขาหลังแต่งงาน ใครจะรู้ว่าเขาแกล้งเป็นแบบนั้น... ก่อนแต่งงาน อวิ๋นเซินว่า "เธอต้องสนใจเงินของผมถึงยอมแต่งงานกับผม ผมจะหย่ากับเธอหลังจากที่ผมใช้ประโยชน์เธอเสร็จ" หลังแต่งงาน อวิ๋นเซินว่า "ภรรยาของผมต้องการหย่าทุกวัน แต่ผมไม่อยากหย่า ทำอย่างไรดีล่ะ"
เซ็กซ์...สำหรับเขาคือการคลายเครียด วันไหนเครียดมากก็หลายครั้ง วันไหนเครียดน้อยสองครั้งเป็นอย่างต่ำ แต่พอมาเจอกระต่ายน้อยหน้าตาเย้ายวน วันละครั้งสองครั้งคงไม่พอ อย่างนี้ต้องสี่ครั้งขึ้น... ... ... ความแตกต่างระหว่างวัยกับรูปร่างไม่ได้เป็นอุปสรรค เขาและเธอสามารถทำกิจกรรมที่เรียกว่า...เซ็กซ์ ได้ทุกครั้งที่มีโอกาส โดยไม่เลือกสถานที่และเวลา .... “วันนี้สามครั้งแล้วนะคะ” กระต่ายน้อยบอกราชสีห์ที่กำลังขย้ำเธออีกรอบ “ครั้งที่สี่จะเป็นไรไป” เขาตอบหน้าตาเฉย และพร้อมทำภารกิจสวาทอีกครั้ง
เธอคิดว่าพวกเขาจะต่างคนต่างไปหลังจากการหย่าร้าง โดยเขาใช้ชีวิตของเขาเอง ส่วนเธอก็มีความสุขกับเธอไป-- แต่แล้ว... “ที่รัก ผมผิดไปแล้ว คุณกลับมาได้ไหม” ชายใจร้ายที่เคยหักหลังเธอสุดท้ายก็ก้มหัวที่หยิ่งผยองลง “เราคืนดีกันเถอะ ผมขอร้องล่ะ” ซูเชียนชือผลักดอกไม้ที่ชายคนนั้นมอบให้ออกไปอย่างเย็นชา และตอบอย่างใจเย็น "มันสายไปแล้ว"
จะดีแค่ไหน หากหล่อนได้ตื่นขึ้นมาในอ้อมแขนของเขาทุกเช้า... ตั้งแต่จำความได้ ชมพูนุชก็หายใจเป็นชื่อของเขาเรื่อยมา องค์รัชทายาทรูปงามแห่งซาเรีย เขาคือความสุขเดียวในชีวิตของหล่อน แต่ความสุขนั้นกลับไม่จีรังดั่งใจหวัง เมื่อหญิงเดียวในดวงใจของเขาหนีหน้าหายไปพร้อมกับพี่ชายของหล่อน ความผิดบาปทุกอย่างจึงถูกขว้างใส่หน้า เขาเรียกร้องให้ครอบครัวของหล่อนรับผิดชอบกับสิ่งที่เกิดขึ้น พร้อมกับตราหน้าผู้หญิงที่เฝ้าภักดีกับเขาอย่างหล่อนว่า ‘นังแพศยา’ “หน้าที่หนึ่งเดียวสำหรับเธอ บนเตียงของฉันก็คือ... นางบำเรอ” องค์รัชทายาทรูปงามหยิบกางเกงขึ้นมาสวมใส่ นัยน์ตาสีทองตวัดจ้องมองมายังร่างเปลือยเปล่าบอบช้ำของหล่อนอย่างดูแคลน “จำเอาไว้ ถ้าฉันเรียก เธอก็ต้องมา ถ้ามาช้า ฉันจะสั่งโบยพ่อ หรือไม่ก็ แม่ของเธอ” “อย่านะเพคะ...” ริมฝีปากหยักสวยคลี่ยิ้มหยัน “ถ้าไม่อยากให้เป็นเช่นนั้น เธอควรจะรู้หน้าที่ของตนเอง...” มือใหญ่ตบลงบนเตียงนอนนุ่ม ราวกับต้องการย้ำเตือนหน้าที่อันทรงเกียรติของหญิงสาว
เว่ยจื้อโหยวลืมตาตื่นขึ้นมาอีกครั้งพบว่าตนอยู่ในยุคสมัยที่ไม่คุ้นเคยสิ่งรอบกายดูโบราณล้าหลัง โลกโบราณที่ไม่มีในประวัติศาสตร์โลก ยังไม่ทันได้เตรียมใจก็ถูกส่งให้ไปแต่งงานกับชายยากจนที่ท้ายหมู่บ้าน สาเหตุที่เว่ยจื้อโหย่วถูกส่งมาให้แต่งงานกับชายที่ขึ้นชื่อว่ายากจนที่สุดในหมู่บ้านนั้น เพราะนางเกิดไปต้องตาต้องใจเศรษฐีผู้มักมากในกามเข้า เพื่อหาทางหลีกเลี่ยงไม่ให้ถูกบ้านใหญ่ขายไปเป็นอนุภรรยาของเศรษฐีเฒ่า พ่อแม่ของนางจึงยอมแตกหักจากบ้านใหญ่และท่านย่าที่เห็นแก่ตัวและลำเอียงเป็นที่สุด ด้วยเหตุนี้พ่อแม่ของนางจึงตัดสินใจยกนางให้กับอวิ๋นเซียว ชายหนุ่มที่แสนยากจนข้นแค้น ที่เพิ่งเสียบิดามารดาไป อีกทั้งยังทิ้งน้องชายน้องสาวเอาไว้ให้เขาเลี้ยงดู นอกจากนี้ยังมีป้าสะใภ้มหาภัยที่คอยแต่จะมารังแกเอารัดเอาเปรียบสามพี่น้อง สิ่งที่ย่ำแย่ที่สุดไม่ใช่ป้าสะใภ้มหาภัย แต่ มันคืออะไรแต่งงานนางไม่ว่ายังไม่ทันได้เข้าหอสามีหมาดๆ ก็ถูกเกณฑ์ไปเป็นทหารในสงครามระหว่างแคว้น มันไม่มีอะไรเลวร้ายไปมากว่านี้อีกแล้วสำหรับ เว่ยจื้อโหยว หากสามีทางนิตินัยของนางตายในสนามรบ ก็ไม่เท่ากับว่านางเป็นหม้ายสามีตายทั้งที่ยังบริสุทธิ์หรอกหรือ แถมยังต้องเลี้ยงดูน้องชายน้องสาวของอดีตสามีอีก สวรรค์เหตุใดถึงได้ส่งนางมาเกิดใหม่ในที่แบบนี้
ต่อหน้าทุกคน เธอเป็นเลขานุการส่วนตัวของท่านประธาน โดยส่วนตัวแล้ว เธอเป็นภรรยาของเขา กู้เวยยีรู้สึกดีใจเป็นอย่างยิ่งเมื่อเธอทราบว่าตนเองตั้งครรภ์ ทว่าเธอกลับเห็นฟู่จิงเฉินกับรักแรกของเขาสิทสนมกัน... เธอจากไปอย่างเศร้าใจและตัดสินใจที่จะให้พวกเขาสมหวัง ต่อมา เมื่อฟู่จิงเฉินมองดูท้องที่ยื่นออกมาของเธอ และถามอย่างตื่นเต้นว่า "้กู้เวยยี นี่คือลูกของใคร!" เธอตอบอย่างหัวเราะเยาะ "มันไม่เกี่ยวอะไรกับคุณด้วย อดีตสามี!"