เงาพรางนางบำเรอ

ใต้แสงไฟสีเหลืองนวลสลัวจากแชนเดอเลียร์ราคาแพงในห้องเพนท์เฮ้าส์สุดหรูชั้นบนสุดของตึกสูง36ชั้นใจกลางกรุงเทพมหานคร

ร่างบางย่ำก้าวอย่างเชื่องช้าตามหลังชายหนุ่มรูปร่างสูงโปร่งกำยำผู้ซึ่งกำลังได้ชื่อว่าเป็น ลูกค้า นัยน์ตากลมโตสีน้ำตาลเข้มฉายเพียงแววเฉยชาไร้ความรู้สึก นี่เป็นครั้งแรกแต่เธอไม่นึกหวาดกลัว คำสอนต่างๆนานาของมาดามเลอสรวงเจ้าของโมเดลลิ่งชื่อก้องในทางสวาทลับเธอเพียงพยักหน้ารับแต่เชื่อเถอะว่าจำไม่ได้ทั้งหมด แท้จริงเธอไม่อ่อนหวาน เธอฉอเฉาะไม่เป็น เธออ้อนไม่เก่ง แต่หากที่กล่าวมามันเป็นสิ่งดึงดูดเงินเธอจะทำ

“เดี๋ยวฉันจะอาบน้ำก่อน ถ้าเธออยากอาบบ้างมีห้องน้ำในห้องนอนอีกห้อง เดินตรงไปทางนี้”

ชัชชน พูนสิงห์ นักธุรกิจหนุ่มฉายาเจ้าพ่อกระดานหุ้น หล่อ รวย ดีกรีทายาทเครื่องดื่มชูกำลังยี่ห้อดังวัย 27 ปี เป็นคนเช่าชื้อเธอมา กติกาเดิมคือเขาต้องการสาวบริสุทธิ์ สวย น่ารัก หุ่นดี มาเป็นนางบำเรอชั่วคราวในสัญญา 1 ปีด้วยเงินจำนวนที่เรียกว่าสูงลิ่ว

ได้ยินว่าเขาเป็นคนเงียบขรึมไม่ค่อยพูด สุภาพในระดับหนึ่ง ช่างเลือกและเจ้าสำอางเป็นที่สุด

แต่ไม่ว่าจะเป็นใครก็ตามที่เลือกเธอมา ถึงแม้เป็นคนแก่อ้วนลงพุงตัวเหม็นพิการหรือพวกโรคจิตวิปริตโยธกาก็ไม่อิดออด เธอต้องการเงิน!

“ใช้ผ้าขนหนูในห้องน้ำได้เลยใช่ไหม?.....คะ ”

ร่างบางวางกระเป๋าแบรนด์เนมราคากลางๆลงบนโซฟาเดินหายไปตามทางเดินที่เขาบอก พักหนึ่งก็เดินกลับมาที่ห้องนั่งเล่นอีกครั้งพร้อมประโยคเมื่อครู่ด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย คงเพราะไม่ค่อยได้ คะ ขา กับใครจึงไม่แปลกที่เธอจะไม่ชิน

นาทีนั้นร่างสูงกำลังขยับสองแขนถอดสูทราคาแพงขนาดพอดีตัว หุ่นทรงสมาร์ตมีกล้ามเนื้อแข็งแรงโอบท่อนแขน เห็นชัดเป็นลอนเมื่อเขาสลัดสูทตัวหนาพ้นแล้ว

ดวงตาสุขุมนุ่มลึกปรายมองใบหน้างามแต่ไร้ความรู้สึกขณะครางอืมตอบรับเบาๆ

ผู้หญิงคนนี้มีเสน่ห์พิลึกพิกลจนดูพิเศษ โดยเฉพาะดวงตา ใบหน้ายิ้มยากและท่าทางเย่อหยิ่งเหนือมนุษย์ทั้งที่เธอเป็นเพียงผู้หญิงมีค่าตัวยอมขายศักดิ์ศรีแลกเงิน

ชัชชนยอมรับว่านางบำเรอที่ตนพึ่งไปรับมาสวยมาก ผิวพรรณก็ดีขาวเนียนแทบหาจุดตินอกร่มผ้าไม่เจอ แพขนตาหนางอนรับดวงตากลมสีน้ำตาลเข้มคล้ายบาร์บี้ จมูกเรียวโด่งเป็นสันไร้ซิลิโคนบนใบหน้ารูปไข่ ปากกระจับแลดูอวบอิ่มมีมิติ อีกหุ่นทรงกระแทกตาโดยเฉพาะหน้าอก ขอนิยามว่าตุ๊กตายางมีชีวิต เขาเลือกเธอจากรูปในขั้นตอนแรกและเมื่อได้เจอตัวจริงยิ่งรู้สึกว่าเธอน่าค้นหากว่าปกเป็นไหนๆ

ถ้าถูกใจไม่มีคำว่าแพง...

ถึงมันจะแค่เซ็กส์แต่ชัชชนเป็นคนกินยาก ไม่ใช่อะไรก็ได้ทว่าต้องพรีเมี่ยมจึงยอมหยิบเข้าปาก

ผู้หญิงสวยเดี๋ยวนี้หาฟรีง่าย ยิ่งเป็นชายหนุ่มรูปร่างหน้าตาดีโปรโฟล์หรูระดับทายาทตระกูลพูนสิงห์ผู้มีแม่เป็นถึงหม่อมหลวงด้วยแล้วยิ่งง่ายเข้าไปใหญ่

ทำไมต้องซื้อ?

ก็เพราะหาของดีๆเองไม่ได้ เขาไม่ชอบจีบผู้หญิงและไม่คิดเสียเวลา จะให้นัดเดตลูกเพื่อนพ่อหลานเพื่อนแม่แบบนั้นยิ่งไม่มีคิวอยู่ในตารางชีวิต แต่เขาขาดเซ็กส์ไม่ได้ วันเดียวก็ไม่ได้ดังนั้นจึงต้องซื้อ.....

ติ๊ง!

หลังอาบน้ำชำระร่างกายแล้วเสร็จ มียอดเงินจำนวนหกหลักเด้งเข้ามาในบัญชีของโยธกา มันคือเงินเดือนล่วงหน้าที่ทางโมเดลลิ่งโอนมาให้กอดไว้ก่อน เธอจะได้มีกำลังใจทำงานเพื่อเงินในเดือนต่อๆไปจนครบ1ปี

แสงจากสตริปไลท์สีเหลืองนวลตามผนังทางเดินที่เชื่อมระหว่างห้องนอนเล็กกับห้องนอนใหญ่คล้ายเยาะเย้ยหัวใจดวงน้อยว่าตอนนี้เธอกำลังจะกลายเป็นโสเภณีอย่างสมบูรณ์แล้ว

แต่ช่างมันประไร!

ร่างบางในชุดเสื้อคลุมอาบน้ำสีขาวสะอาดเดินตรงเข้ามาภายในห้องนอนใหญ่ที่เปิดประตูรออยู่ สีหน้าของเธอไม่ยี่หระแม้เห็นว่าลูกค้าหนุ่มนั่งเปลือยท่อนบนท่อนล่างใส่เพียงบ๊อกเซอร์ตัวบางสีเทาพิงหัวเตียงอยู่

ปรายตามองหน้าเขาอย่างไม่เขินอายบอกเป็นนัยว่าพร้อม ไม่ใช่หื่น หิว หรือกระหายแค่พร้อม

ชายหนุ่มจึงหยิบยื่นแก้วบอร์โดที่มีไวน์แดงชั้นดีในปริมาณเหมาะสมให้แก่เธอ

หญิงสาวก้าวเข้าไปรับมันแล้วยกขึ้นจิบช้าๆด้วยท่วงท่าสง่างาม

คล้ายว่าความนุ่มละมุนของน้ำผลไม้หมักราคาแพงถูกใจ? จึงมีรอยยิ้มจางๆตรงมุมปากกระจับ

รอยยิ้มแบบนั้นพอใจอย่างงั้นหรือ? เขาพึ่งเคยเห็นผู้หญิงยิ้มแบบนี้

“ชอบเหรอ?”

“......” เธอพยักหน้าแค่เล็กน้อยแล้วดื่มมันอีกนิดหน่อย

มีใบรับรองแพทย์ตามระเบียบการของโมเดลลิ่งมาดามเลอสรวงว่าโยธกายังเป็นสาวบริสุทธิ์ ไม่มีโรคติดต่อร้ายแรงหรือโรคประจำตัวอื่นๆ และเธอก็ยังเด็กอายุแค่22ปีเท่านั้น แต่ทำไมท่าทางดูไม่เหมือนนกน้อยที่พึ่งเผชิญโลกกว้าง

ไม่มีแววหวาดหวั่นในดวงตากลม ไม่มีท่าทางประหม่าทั้งที่กำลังจะนอนกับผู้ชายแปลกหน้า อันที่จริงถึงเขาจะหน้าตาไม่น่ารังเกียจแต่เธอก็น่าจะเกร็งบ้างกลับไม่

หญิงสาวค่อยๆขยับด้วยท่าทางงดงามนั่งลงบนเตียงใกล้เขาแล้วยื่นแก้วมา...ขอชน

อย่างว่าเธอเป็นผู้หญิงที่ดูมีเสน่ห์แบบแปลกๆ

ที่ผ่านมาชัชชนซื้อผู้หญิงบำเรอกามค่อนข้างเยอะ สังเวียนรักเคยมีบ้างแฟนแบบเป็นตัวเป็นตนแค่ไม่กี่คน แต่คบใครไม่เคยเกิน7เดือนก็เลิกเพราะนิสัยขี้เบื่อ ทว่าสังเวียนกามเขาช่ำชอง จึงรู้ว่าผู้หญิงมีหลายประเภท บางคนเก่งกล้าลีลาเด็ด บางคนขี้อายจนน่าเบื่อ บางคนคลั่งเซ็กส์ขั้นซาดิสม์ บางคนเจ้ามารยา สาวบริสุทธิ์ก็ใช่จะไม่เคยเล่น เขาคือนักล่าโดยเฉพาะช่วงวัยที่ยังเป็นนิสิต

จากประสบการณ์ตรงโยธกาเลยดูไม่ค่อยเหมือนใครและไม่มีใครเหมือน

“เชียร์สสสส์...” ชนแก้วกับเธอเบาๆ ดวงตาหวานฉ่ำแววเจ้าชู้เน้นจับจ้องใบหน้างามขณะยกแก้วไวน์ขึ้นจิบ

“ขอเติมอีกได้ไหม?” เพียงกระพริบตาไวน์ในแก้วของเธอก็หายไป

เขาจึงเอื้อมไปหยิบขวดไวน์บนโต๊ะข้างเตียงมาเทใส่แก้วที่เธอถืออยู่

“ยาหยี ชื่อเล่นจริงๆหรือว่านามแฝง?”

“มาดามเลอสรวงเก็บรวบรวมข้อมูลฉันยันชื่อโรงเรียนอนุบาล คงไม่จำเป็นต้องปิดหรือมีนามแฝงอะไรหรอก” ตอบแล้วกระดกพรวดเดียว ไวน์ในแก้วที่เขาพึ่งรินให้จึงหมดเกลี้ยงอีก

จะว่าอยากย้อมใจก็ไม่ใช่ท่าทางของเธอหาได้ตื่นเต้นหรือหวาดกลัวการขึ้นเตียงกับเขาสักนิด หรือว่ากำลังเล่นละคร? คงไม่ หรือกระสัน? ก็คงไม่

******ติดตามนักเขียนได้ทาง เพจเฟสบุ๊ค : ซูราสต้า Zurasata Writer