มาเฟียหนุ่มมีธุรกิจในเครือมากมาย มีลูกชายวัย 3 ขวบที่เกิดจากผู้หญิงที่เขารัก แต่เธอทิ้งเขากับลูกไปกับผู้ชายที่รวยกว่า เขาจึงกลายเป็นผู้ชายเย็นชา เห็นผู้หญิงเป็นเพียงที่ระบายความใคร่ จนได้มาเจอเธอ... ....................... แทน แทนไท มาเฟียหนุ่มในวัย 29 ปี เจ้าของธุรกิจมากมายทั้งถูกกฎหมายและผิดกฎหมาย มีลูกชายวัย 3 ขวบที่เกิดจากผู้หญิงที่เขารักมาก แต่เธอก็ทิ้งเขากับลูกไปกับผู้ชายคนอื่นที่ในเวลานั้นรวยกว่าเขา ซึ่งในตอนนั้นลูกชายอายุเพียง 1 เดือนเท่านั้น ทำให้เขากลายเป็นผู้ชายเย็นชา เห็นผู้หญิงเป็นเพียงที่ระบายความใคร่ และนั้นก็เป็นแรงผลักดันให้เขาทำทุกวิถีทางที่จะเป็นหนึ่งในด้านธุรกิจ เขาใช้เวลาเพียงแค่ 3 ปี ก็กลายเป็นนักธุรกิจหนุ่มที่มั่งคั่งร่ำรวยที่สุดคนหนึ่ง ทำให้มีผู้หญิงยอมพลีกายให้เขานับไม่ถ้วน พาย พรพระพาย หญิงสาวในวัย 22 ปี พึ่งเรียนจบ ชีวิตของเธอต้องพลิกพลัน จากเด็กที่มีพร้อมทุกอย่าง แต่แล้วอุบัติเหตุทางรถยนต์ก็พากชีวิตของพ่อกับแม่เธอไปตลอดกาล ในตอนที่เธอกำลังเรียนมหาวิทยาลัยปี 2 แต่ยังโชคดีที่พ่อแม่ของเธอยังมีเงินประกันชีวิต ที่จะสามารถส่งเธอเรียนจนจบมหาวิทยาลัยได้ เมื่อเรียนจบเธอได้เข้าทำงานในตำแหน่งเลขานุการของบริษัทในเครือแทนไท คอร์ปอเรชั่น อาชิ ด.ช.อินทัช เด็กชายวัย 3 ขวบ ลูกชายของแทนไทกับดารินเป็นเด็กที่เฉลียวฉลาด ดูโตกว่าเด็กในวัยเดียวกัน แต่มีโลกส่วนตัวสูง ไม่ค่อยสุงสิงกับใคร ได้นิสัยของผู้เป็นพ่อมาเต็มๆ แต่ในความเป็นจริงแล้วอาชิเป็นเด็กร่าเริง คุยเก่ง อ้อนเก่ง เมื่ออยู่กับพรพระพาย
"อ๊ะ...อ๊ะ...อ๊า...อื้ม...แทนขาาาา...กระแทกเข้ามาแรงๆ เลยค่ะ...โอ้ว...แบบนั้น...เกลเสียว...ใจจะขาดแล้วแทนขาาา...อ๊า..." เสียงร้องครางปานจะขาดใจของนางแบบสาวนามว่ามิเกล ที่ถูกท่อนลำความเป็นชายของมาเฟียหนุ่มอย่างแทนไทถาโถมเข้าใส่ในร่องสวาทอย่างเน้นหนัก และต่อเนื่องรัวๆ
"อื้ม..." เสียงครางกระเส่าในลำคอของร่างสูงกำยำ มือหนาจับยืดสะโพกกลมกลึงไว้มั่น อัดกระแทกแก่นกายที่ใหญ่เกินมาตรฐานเข้าใส่ไม่ยั้ง เพราะเหตุนี้ทำให้มาเฟียหนุ่มเป็นที่หมายปองของสาวน้อยสาวใหญ่ที่อยากลิ้มลองรสกามของเขา อีกทั้งยังเพียบพร้อมทั้งรูปสมบัติ และทรัพย์สมบัติ ไม่ว่าจะเป็นเหล่านางแบบ ไฮโซ หรือแม้แต่ดาราดัง ก็ต่างล้วนอยากครอบครองหัวใจของเขา แต่ก็ไม่เคยมีใครพิชิตหัวใจมาเฟียหนุ่มได้เลย
"อ๊า...แทนขาาาา...เกลเสียวร่องไปหมดแล้ว...ซี๊ดดด...อ๊ะ...อื้อ..." เสียงร้องครางของนางแบบสาวร่านสวาทดังลั่นไม่หยุด พร้อมกับขยับเอวไปมาตามแรงกระแทกรัวเร็วในร่องสวาทของเธอในท่า Doggie Style
"อู้ว...ซี๊ดดด...อ๊ะ...อ๊า...อ๊า...แทนขาาาา...อ๊า..." เสียงร้องครางของเธอดังไม่ขาดสาย มาเฟียหนุ่มจับร่างบางนอนราบไปกับเตียง แล้วกระแทกความเป็นชายเข้ามาอีกหลายต่อหลายครั้งจนถึงจุดสุดยอด ทำเอานางแบบสาวนอนหอบหายใจเหนื่อยหมดเรี่ยวหมดแรง จากนั้นเขาก็ถอดถุงยางอนามัยโยนทิ้งลงไปในถังขยะใกล้ๆ บริเวณนั้น
"พรุ่งนี้ให้เกลมาหาแทนอีกนะคะ เกลจะทำให้แทนมีความสุขยิ่งกว่าวันนี้แน่นอน" นางแบบสาวร่างเพรียวเอ่ยเสียงหวานอย่างมีมารยาและจริตจะก้าน ก่อนจะเลื่อนตัวลงมากลางหว่างขาของเขา มือบางลูบไล้แก่นกายใหญ่อย่างหลงใหล จับท่อนเอ็นรูดขึ้นรูดลงตามความยาวอย่างชำนาญมือ แล้วก้มลงไปจูบท่อนเอ็นนั้นที่ยังคงแข็งชูชัน ปลายลิ้นเล็กตวัดเลียวนไปบนปลายหัวหยัก เลียวนตั้งแต่โคนจนถึงปลายยอด ปากเล็กค่อยๆ ครอบครองแก่นกายใหญ่เข้าไป
"อื้ม..." มาเฟียหนุ่มครางในลำคอด้วยความกระสันซ่าน ใช้สองมือหนาประคองศีรษะแล้วกระแทกสวนท่อนเอ็นเข้าไปในปากของนางแบบสาว
"อื้ม...อ๊า..." ร่างบางผละออกจากท่อนเอ็นร้อน แล้วค่อยๆ ขึ้นมานั่งคร่อมบนร่างกายอันกำยำของมาเฟียหนุ่ม บั้นท้ายกลมกลึงบดคลึงแก่นกายใหญ่ ก่อนจะค่อยๆ จับแก่นกายหมายจะจับยัดเข้าไปในร่องสวาทอันฉ่ำเยิ้มของเธอ
"ถุงยาง" เสียงกร้าวของมาเฟียหนุ่มทำให้เธอต้องหยุดชะงัก
"ไม่ต้องใส่หรอกค่ะ เนื้อแนบเนื้อดีกว่าเป็นไหนๆ" มิเกลบอกพลางลูบไล้ไปบนหน้าท้องแกร่งอย่างเย้ายวน
"ถ้าไม่ใส่ก็กลับไป" มาเฟียหนุ่มบอกเสียงกร้าวอีกครั้ง ตั้งท่าจะลุกขึ้น
"ก็ได้ค่ะ" นางแบบสาวบอกเสียงอ่อย ก่อนจะเอื้อมมือไปหยิบถุงยางอนามัยที่อยู่ไม่ไกลนักมาสวมใส่ท่อนเอ็นใหญ่ แล้วจับแก่นกายของเขาเข้าไปในร่องสวาท ครอบครองความใหญ่โตจนมิดลำยาว
"ซี๊ดดด...เสียวมาก...อ๊า..." หญิงสาวร้องครางด้วยความเสียวซ่าน จากนั้นก็เริ่มเคลื่อนไหวร่างกายขึ้นลงช้าๆ แล้วก็เร็วขึ้นตามห้วงอารมณ์หวาม
"อ๊ะ...อื้ม...แทนขาาาา...อ๊า..." นางแบบสาวเร่งจังหวะกระแทกกระทั้นขึ้นลงทั้งรัวเร็วและหนักหน่วง หน้าอกใหญ่เกินขนาดเพราะการศัลยกรรมกระเพื่อมขึ้นลงตามแรงกระแทก จนสองมือเล็กต้องยกมือขึ้นมาจับพลางบีบขยำไปด้วยเพื่อระบายความร่านร้อน มาเฟียหนุ่มจับยึดสะโพกไว้มั่นแล้วอัดสวนกระแทกเข้ามาหนักๆ เน้นๆ เป็นจังหวะถี่รัว
"อ๊า...แทนขาาา...แรงๆ...แบบนั้น...กระแทกเข้ามาลึกๆ...อื้อ...อ๊ะ..." ยิ่งร่างแกร่งกระแทกกระทั้นเข้ามาด้วยความรุนแรงมากเท่าใด นางแบบสาวก็ยิ่งร้องครางลั่น เรียกร้องอย่างผู้หญิงร่านสวาท ร่างกายของเธอโยกคลอนไปตามจังหวะอันหยาบโลนของคนใต้ร่าง
"อ๊ะ...อ๊ะ...จะแตกแล้ว...อ๊ะ...อ๊ายยยยยยย" หญิงสาวร้องครางสุดเสียงเมื่อถึงจุดหมาย มาเฟียหนุ่มจับร่างเธอพลิกคว่ำลง จับสะโพกกลมกลึงไว้มั่นแล้วอัดกระแทกท่อนเอ็นเข้าไปสุดแรงที่เดียวจนมิดลำ อย่างไม่ให้อีกฝ่ายได้พักหายใจหายคอ
"อ๊ายยยยย...แทนขาาา...เกลไม่ไหวแล้ว...อ๊ะ...อ๊ายยย" หญิงสาวร้องเสียงหลง พยายามดึงมือที่จับสะโพกของเธอออก แต่อีกฝ่ายก็หาสนใจไม่ ยิ่งอัดกระแทกเข้าใส่ทั้งเร็วและแรง ไม่สนใจว่าเธอจะรับไหวหรือเปล่า
"อื้ม..." มาเฟียหนุ่มครางในลำคอ เร่งจังหวะให้เร็วขึ้นและหนักหน่วงขึ้นตามอารมณ์ที่พุ่งทะยาน
"อ๊ะ...พะ...พอ...ละ...แล้ว...อ๊ะ...อื้อ..." นางแบบสาวเริ่มไม่มีแรงแม้แต่จะส่งเสียงคราง น้ำตาไหลซึมออกมา จากความเสียวซ่านแปรเปลี่ยนเป็นความทรมานเมื่อเจอบทรักที่ไม่มีที่สิ้นสุดเสียที ร่างบางทรุดตัวลงไปกับเตียง มีเพียงบั้นท้ายอันงอนงามลอยเด่นขึ้นมาเพราะมาเฟียหนุ่มจับยึดเอาไว้ จนยากที่เธอจะขยับหนี
"อ๊า..." มาเฟียหนุ่มปล่อยเสียงครางระบายความเสียวซ่าน ขณะที่สะโพกสอบอัดกระแทกด้วยแรงกายทั้งหมดที่มีเข้าหาร่างบางที่แทบจะสิ้นสติอย่างบ้าคลั่ง จังหวะการกระแทกกายอันหยาบโลนทำให้ช่องทางรักเริ่มฉีกขาด ทำให้แก่นกายใหญ่ที่ถูกห่อหุ้มด้วยถุงยางอนามัยเปรอะเปื้อนไปด้วยเลือดสีแดงสด แต่เขาก็หาสนใจไม่ ยังคงตั้งหน้าตั้งตากระแทกกระทั้นเข้าออกไม่หยุด
"พะ...พอแล้ว...ได้โปรด...อื้อ...มะ...ไม่ไหว...แล้ว" เสียงครางแปรเปลี่ยนเป็นเสียงร้องอ้อนวอนให้เขาหยุดการกระทำ แต่ก็เหมือนลมที่พัดผ่านไปเท่านั้น
มาเฟียหนุ่มยังคงอัดกระแทกเข้าไปรัวเร็วอีกนับไม่ถ้วน ร่างกายของเขาเริ่มเกร็งกระตุก ก่อนที่แก่นกายใหญ่จะปลดปล่อยน้ำสวาทออกมา เขาชักแก่นกายออกจากร่องสวาทที่ทั้งฉีกขาด ทั้งบวมช้ำ แล้วดึงถุงยางอนามัยโยนทิ้งไป ปล่อยร่างบางนอนหมดสภาพอยู่บนเตียง
"ไอ้เดย์! มาจัดการ เอาออกไปให้พ้นลูกตากู" มาเฟียหนุ่มตะโกนลั่นออกคำสั่งลูกน้องที่อยู่ด้านนอกให้มาจัดการกับนางแบบสาว ก่อนที่ตัวเขาจะเดินเข้าห้องน้ำไปชำระล้างร่างกาย ไม่แม้แต่จะหันกลับมามองร่างไร้สติบนเตียง
...................................................
เรื่องราวความรักของเดย์ บอดี้การ์ดหนุ่มคู่ใจของแทนไท กับสาวน้อยยูมิ เด็กสาวข้างบ้านของพรพระพาย เจอหน้าเป็นต้องทะเลาะกัน กลายเป็นคู่กัดประจำบ้าน จากเรื่อง รักร้าย มาเฟียลูกติด
เมื่อสองปีที่แล้ว เพื่อช่วยคนรักในใจ พระเอกถูกบังคับให้แต่งงานกับนางเอก ในใจของเขา เธอเป็นคนน่ารังเกียจและแย่งคนรักของคนอื่น เขาเลยเย็นชาต่อเธอมาตลอด แต่กลับอ่อนโยนและเอาใจใส่กับคนรักในใจถึงเป็นเช่นนี้ เธอยังคงรักเขาอย่างเงียบ ๆ เป็นเวลาสิบปี ต่อมาตอนที่เธอรู้สึกเหนื่อยและอยากจะท้อแท้นั้น เขากลับตื่นตระหนก... เมื่อเธอกำลังจะตายขณะตั้งท้องลูกของเขา ในที่สุดเขาก็ตระหนักว่าผู้หญิงที่เขายอมเอาชีวิตตัวเองไปแลกนั้นก็คือเธอโดยตลอด
ในวันครบรอบแต่งงาน เหวินซือถูกเมียน้อยของสามีวางยาและไปมีอะไรกับคนแปลกหน้า เธอสูญเสียความบริสุทธิ์ไป แต่เมียน้อยคนนั้นกลับตั้งท้องลูกของสามี ภายใต้ความกดดันต่างๆ เหวินซื่อสูญรู้สึกสิ้นหวังและตัดสินใจหย่า แต่สามีของเธอกลับไม่แยแสโดยคิดว่าเธอกำลังเล่นลูกไม้อยู่ หลังจากการหย่ากัน เหวินซือกลายเป็นจิตรกรที่มีชื่อเสียงและมีผู้ชายนับไม่ถ้วนที่ตามจีบเธอ อดีตสามีไม่ยอมและขอคืนดีไปถึงที่ จากนั้นก็ว่า เธออยู่ในอ้อมแขนของคนใหญคนโตคนหนึ่ง และชายคนนั้นก็พูดอย่างสงบว่า "ดูให้ดี นี่คือพี่สะใภ้ของนาย"
เพิ่งหย่ากับอดีตสามีไปไม่นานแต่ปรากฏว่าตัวเองท้อง จะทำอย่างไรดี? หรือจะให้อดีตสามีรับผิดชอบ แต่ก็ไม่คิดว่าอดีตสามีมีคนรักใหม่ไปแล้ว ชีวิตของถังชีชีนั้นช่างสับสน ช่างน่าวิตกกังวลและไม่รู้จะอธิบายยังไงดี เธอต้องคอยระวังไม่ให้คุณเฟิงรู้เรื่องการตั้งครรภ์จนกระทั่งคลอดลูกออกมาอย่างปลอดภัย แต่ไม่คิดว่าจะถูกเขาบังคับถึงเพียงนี้ "เราหย่ากันแค่สี่เดือน แต่เธอกลับตั้งครรภ์ได้เจ็ดเดือนแล้ว บอกมาดี ๆ ว่า ลูกเป็นของใคร!"
เนี่ยหลิง ตายแบบ งงๆ และได้ไปเกิดใหม่แบบ งงๆ ในโลกลมปราณของผู้ฝึกตนและพร อีก สอง ข้อ พร้อมธนู และลูกธนูหนึ่งชุด แหวนมิติเก็บของหนึ่งวง อย่าถามหา เหตุผล ว่าทำไม เนี่ยหลิงก็ไม่รู้เช่นกัน หวังว่า มันจะดี
เว่ยเว่ย นักศึกษาฝึกงานทะลุมิติ เว่ยเว่ยขับเวสป้าตกเหว แต่ดันทะลุมิติตกน้ำอยู่ตรงหน้าชายหนุ่ม ที่กำลังหาปลาอยู่ที่บึงน้ำ ลู่เหวินเยียนอาศัยกับมารดาอยู่ที่กระท่อมเชิงเขา บิดาเสียชีวิตในสนามรบ เขามักจะออกไปล่าสัตว์ป่ามาขาย วันนี้เขามาดูกับดักปลาและบังเอิญเห็นบางสิ่งตกลงมาจากฟ้าต่อหน้าต่อตาเขา คำเตือน นิยายเรื่องนี้แต่งขึ้นตามจินตนาการของผู้แต่ง บุคคล สถาน องค์กรและเนื้อเรื่องทั้งหมดในนิยายเรื่องนี้เป็นเรื่องสมมติ ผู้อ่านโปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน ผู้เขียนขอสงวนลิขสิทธิ์ทางปัญญาตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์พ.ศ.2537และเพิ่มเติมพ.ศ.2538 ห้ามทำการคัดลอก หรือดัดแปลงเนื้อหาของนิยายโดยไม่ได้รับอนุญาตจากเจ้าของที่เป็นผู้แต่งเป็นลายลักษณ์อักษร
คนเราบางครั้งก็หวนนึกขึ้นมาได้ว่าตายแล้วไปไหน ซึ่งเป็นคำถามที่ไร้คำตอบเพราะไม่มีใครสามารถมาตอบได้ว่าตายไปแล้วไปไหน หากจะรอคำตอบจากคนที่ตายไปแล้วก็ไม่เห็นมีใครมาให้คำตอบที่กระจ่างชัด ชลดา หญิงสาวที่เลยวัยสาวมามากแล้วทำงานในโรงงานทอผ้าซึ่งตอนนี้เป็นเวลาพักเบรค ชลดาและเพื่อนๆก็มานั่งเมาท์มอยซอยเก้าที่โรงอาหารอันเป็นที่ประจำสำหรับพนักงานพักผ่อน เพื่อนของชลดาที่อยู่ๆก็พูดขึ้นมาว่า "นี่พวกแกเวลาคนเราตายแล้วไปไหน" เอ๋ "ถามอะไรงี่เง่าเอ๋ ใครจะไปตอบได้วะไม่เคยตายสักหน่อย" พร "แกล่ะดารู้หรือเปล่าตายแล้วไปไหน" เอ๋ยังถามต่อ "จะไปรู้ได้ยังไง ขนาดพ่อแม่ของฉันตายไปแล้วยังไม่รู้เลยว่าพวกท่านไปอยู่ที่ไหนกัน เพราะท่านก็ไม่เคยมาบอกฉันสักคำ" "อืม เข้าใจนะแก แต่ก็อยากรู้อ่ะว่าตายแล้วคนเราจะไปไหนได้บ้าง" "อืม เอาไว้ฉันตายเมื่อไหร่ จะมาบอกนะว่าไปไหน" ชลดาตอบเพื่อนไม่จริงจังนักติดไปทางพูดเล่นเสียมากกว่า "ว๊าย ยัยดาพูดอะไร ตายเตยอะไรไม่เป็นมงคล ยัยเอ๋แกก็เลิกถามได้แล้ว บ้าไปกันใหญ่" พรหนึ่งในกลุ่มเพื่อนโวยวายขึ้นมาทันที แต่ใครจะรู้ว่าหลังจากวันนั้นที่คุยกันที่โรงอาหารจะเป็นการคุยเล่นกันวันสุดท้ายของชลดา เพราะหลังจากเลิกงานกลับมาชลดาก็เสียชีวิตระหว่างเดินทางกลับหอพักด้วยสาเหตุวัยรุ่นยกพวกตีกันและมีการยิงกันเกิดขึ้นและชลดาคือผู้โชคร้ายที่ผ่านทางมาพอดี ท่ามกลางความเสียใจของเพื่อนๆ เอ๋ได้แต่หวังว่า ชลดาคงไม่มาบอกกับเธอจริงๆหรอกใช่ไหมว่าตายแล้วไปไหน