เสียงดนตรีเพลงคลาสสิก ดังออกมาจากภายในบ้าน รถหรูนับสิบคัน จอดเรียงรายด้านข้างถนนกินพื้นที่จนรถที่สวนกัน แทบจะสวนทางกันไม่ได้
ชายในชุดซาฟารีสีดำเข้ม นับสิบคน คอยอำนวยความสะดวกให้กับแขกที่มางานในวันนี้ และกล่าวขอโทษกับผู้ร่วมทางที่ต้องมาเสียเวลากับการจราจรที่ติดขัดภายในหมู่บ้าน
แม้จะมีการแจ้งล่วงหน้าเพื่อขออนุญาตแล้ว แต่คำก่นด่ายังมีออกมา เพราะสร้างความเดือดร้อนรำคาญเหลือเกิน
"ขออภัยนะครับคุณ รถสวนลำบาก แต่ผมจะดูแลให้ครับ"
ชายในชุดซาฟารีสีดำทำความเคารพเพื่อนร่วมหมู่บ้าน ก่อนจะได้รับรอยยิ้มเป็นกำลังใจ แต่ไม่ใช่ทุกคนที่จะทำแบบนั้น
รถสปอร์ตสีขาวขับเข้ามาในหมู่บ้าน แล้วลดกระจกลง ส่งรอยยิ้มหวาน ให้กับชายคนที่ยืนรออยู่หน้าประตู
"ลุงเอื้อ" เสียงหวานทักทายออกไป แล้วชายผู้ถูกเรียกก็ยิ้มกว้างทันที
"คุณหนูลูกปัด ทำไมมาช้าครับ ท่านบ่นน่าดูแล้ว"
คนที่นั่งอยู่หลังพวงมาลัย ยิ้มเฉไฉออกมา แล้วรีบลงจากรถทันที
"ฝากลูกสาวด้วยนะคะ อย่าจอดไกลมากนะ เดี๋ยวปัดก็จะกลับแล้วค่ะ "
กระเป๋าใบเล็กสีชมพูประดับเพชรวิบวับ ในมือ เข้าชุดกับเสื้อสายเดี่ยวสีชมพูหวาน กับกระโปรงยาวที่ปักคริสตัลทั้งตัว
ทำให้หญิงสาวดูงดงามจับใจ ผมยาวสยายดัดเป็นลอนเกลียวใหญ่ มีกำไลเพชรเป็นเครื่องประดับเพียงชิ้นเดียว
แต่ไม่ทำให้ความงามของ ลูกปัด ลักษณาวัตร บุตรสาวคนโตของ รัฐมนตรี คารม บุญทิพย์ ผู้ที่กำลังจัดงานฉลองตำแหน่งในวันนี้ ดูด้อยไปเลย
เอสยูวีสีดำสนิท จอดต่อจากรถของเธอ ใบหน้าหล่อเหลา ของภัทรกร ก็ส่งรอยยิ้มมาก่อนทันที
"สวัสดีค่ะ บอส " ลูกน้องสาวยิ้มทักทายและมองผู้ชายตรงหน้า
"บอส อะไรของเรา ที่มาวันนี้ในฐานะ พี่ชายของลูกปัด ไม่ใช่เจ้านาย เข้าใจไหม"
ชายหนุ่มบอกยิ้มๆแล้วส่งกุญแจรถให้กับคนที่ยืนรออยู่
"จอดใกล้ๆกับรถลูกปัดนะครับ ถ้าลูกปัดกลับ พี่ก็กลับด้วย" ใบหน้าสวยยิ้มกว้างออกมาทันที เธอมีคนข้างตัวเป็นกองหนุนแล้วหนึ่ง ท่านรัฐมนตรีจะทำอะไรเธอได้