หลังจากนั้นไม่นาน ซูชิงหลีก็เข้าใจในสถานการณ์ของเธอได้ในที่สุด เธอยังคงมีชีวิตอยู่ แต่กลับไม่ใช่ในโลกเดิมของเธอ ตอนที่เธอมาอยู่ในสถานที่ที่เรียกว่าราชวงศ์เทียนหยวน！
นางมาเกิดใหม่ในร่างของซูชิงหลีที่เป็นลูกสาวคนโตของจวนเสนาบดี ซึ่งมีชื่อและนามสกุลเดียวกันกับนาง！
ทว่า แม้ตอนนี้นางจะยังมีชีวิตอยู่ แต่นางก็คงจะอยู่ไม่ไกลจากความตายแล้วล่ะ！
ซูชิงหลีกับน้องรองซูชิงอวี่นั้นได้รับเชิญให้มาเข้าร่วมงานเลี้ยงวันเกิดของฮูหยินของโหวชิ่งหยาง
เนื่องจากฮูหยินของโหวชิ่งหยางเอ็นดูซูชิงหลี นางจึงมาเจอกับซูชิงหลีเป็นการส่วนตัว หลังจากที่ซูชิงหลีออกไปแล้ว ฮูหยินโหวชิ่งหยางก็ถูกพบว่าโดนวางยาพิษและเสียชีวิตไปเสียแล้ว
ซูชิงหลีจึงกลายเป็นฆาตกรไปโดยปริยาย！
หลังจากรู้ว่าฮูหยินของตนเองถูกซูชิงหลีวางยาพิษฆ่าตาย โหวชิ่งหยางก็ใช้แจกันอันหนึ่งที่อยู่ตรงนั้นส่งเจ้าของร่างเดิมไปยังยมโลก！
หลังจากที่ซูชิงหลีรู้สาเหตุและผลที่เกิดขึ้นแล้ว นางก็หลบการเข้ามาทำร้ายของโหวชิ่งหยาง แล้วก็จับแขนของเขาเอาไว้ จากนั้นก็แย่งดาบยาวออกมา แล้วก็เอาไปจี้ไว้ที่คอของโหวชิ่งหยาง！
“ท่านโหว！”
“ต่างก็อย่าได้พากันเข้ามา！” ซูชิงหลีเช็ดเลือดบนใบหน้าด้วยแขนเสื้อ “ใครกล้าเข้ามาแม้แต่ก้าวเดียว ก็คอยจับตาดูชะตาชีวิตของท่านโหวของพวกเจ้าเอาไว้ได้เลย！”
“พี่สาว การที่วางยาพิษฮูหยินของท่านชิงหยางโหวเป็นอาชญากรรมที่เลวร้ายอยู่แล้ว ทำไมพี่ถึงกล้าจับท่านชิงหยางโหวเป็นตัวประกันอีก？” ซูชิงอวี่ที่สวมชุดฮั่นฝูผ้าไหมทอที่เบาสบายสีชมพู พูดขึ้นมาด้วยน้ำเสียงเคร่งเครียดว่า “พี่จะต้องการลากคนทั้งตระกูลให้ไปตายด้วยกันเลยหรืออย่างไรถึงจะพอใจ？”
“เจ้าหุบปากบัดเดี๋ยวนี้！” ซูชิงหลีตะโกนขึ้นมาด้วยความโกรธ “ข้าไม่ได้ฆ่าใครทั้งนั้น！”
“หลังจากที่เจ้าออกมาจากห้องของฮูหยินของข้า ฮูหยินของข้าก็ถูกวางยาพิษตาย หากเจ้าไม่ได้เป็นคนฆ่า แล้วมันจะเป็นใครไปได้อีกเล่า？” โหวชิ่งหยางตะคอกขึ้นมาด้วยความโกรธ
“โหวชิ่งหยาง หากข้าฆ่าฮูหยินของเจ้าจริง ข้าจะได้ประโยชน์อะไรอย่างนั้นหรือ？” ซูชิงหลีย้อนถามกลับไป “ข้าจะได้สมบัติของจวนโหวชิ่งหยาง หรือจะได้ดำรงตำแหน่งฮูหยินแทนนางหรืออย่างไร？”
โหวชิ่งหยางถึงกับชะงักไปครู่หนึ่ง “ดูเหมือนว่าฮูหยินของข้าจะต้องทำอะไรบางอย่างที่ทำให้เจ้าไม่พอใจเป็นแน่ เจ้าถึงได้วางยาพิษนาง ฆ่านางตายเช่นนี้！”
“ฮูหยินปฏิบัติดีกับข้ามาโดยตลอด ข้าไม่มีเหตุผลอันใดที่จะไปทำร้ายนางเลยสักนิด！”
“นี่เจ้ากำลังแก้ตัวอยู่！”
“พี่สาว ข้าขอร้องล่ะ อย่าสร้างความวุ่นวายอีกเลย รีบปล่อยท่านโหวเสียเถิด” ซูชิงอวี่ทำท่าทางเหมือนน้องสาวที่รักพี่สาวมาก “หากเจ้าไม่ได้คิดถึงตัวเอง แต่เจ้าควรจะคิดถึงตระกูลซูเข้าไว้อย่าทำผิดพลาดซ้ำเช่นเดิมครั้งแล้วครั้งเล่าอีกเลย”
“ท่านโหว ข้าไม่ได้ฆ่าฮูหยินจริง ๆ นะ” ซูชิงหลีสงบสติอารมณ์และพูดขึ้นมาอีกว่า “ฮูหยินปฏิบัติต่อข้าเป็นอย่างดี ข้าไม่มีทางปล่อยให้ฆาตกรลอยนวลไปได้อย่างแน่นอน”
“เจ้านั่นแหละที่เป็นฆาตกร！” โหวชิ่งหยางตะโกนขึ้นมาอย่างไม่ยอมแพ้
“ท่านโหว ให้เวลาข้าสามชั่วยาม ถ้าข้าไม่สามารถหาฆาตกรได้ ข้าจะยอมให้ท่านโหวจัดการได้เลย”
“เจ้าอยากจะตามหาฆาตกรเสียที่ไหนกันเล่า เจ้าแค่อยากจะชะลอเวลาออกไปเสียมากกว่า เพื่อที่จะได้หาโอกาสหลบหนีไปเสียมากกว่า！” สวีเอ๋อร์สาวใช้ของจวนโหว พูดขึ้นอย่างดุเดือดว่า “เจ้าฆ่าท่านฮูหยินของพวกข้าตาย ยังจะกล้าจับท่านโหวเป็นตัวประกันอีก ฝ่าบาทจะต้องเอาความผิดกับตระกูลซูอย่างแน่นอน！”
“ซูชิงหลี หากเจ้ายอมมอบตัวตอนนี้ ข้าจะไม่พาลโกรธแค้นตระกูลซูแต่อย่างใด ไม่เช่นนั้น...…” โหวชิ่งหยางกัดฟันกรอด เขาถูกเด็กหญิงตัวเล็ก ๆ จับตัวไว้เป็นประกันเอาไว้เสียได้ เรื่องนี่นับว่าเป็นความอัปยศอดสูอย่างยิ่ง！
ซูชิงหลีจับโหวชิ่งหยางไว้เป็นตัวประกันและเผชิญหน้ากับทุกคน แต่โหวชิ่งหยางกลับไม่เชื่อนาง ส่วนซูชิงอวี่ก็เคียดแค้นอยากจะให้นางตายที่นี่ให้มันรู้แล้วรู้รอดไป สถานที่ตรงนี้มีผู้คนอยู่เป็นจำนวนมาก จะไม่มีใครสามารถช่วยนางได้สักคนเชียวหรือ
ทันใดนั้น ซูชิงหลีก็จ้องมองไปยังคนที่นั่งอยู่ในศาลาซึ่งอยู่ไม่ไกลนัก
ชายคนนั้นสวมเสื้อคลุมดิ้นทองตัวสีดำ รอบตัวของเขาล้อมรอบไปด้วยมวลอากาศอันเย็นยะเยือกที่บ่งบอกทุกคนว่าอย่าเข้ามาใกล้ ส่วนสิ่งที่ดึงดูดนาง นั่นก็คือดวงตาสีม่วงที่สวยงามคู่นั้นของเขานั่นเอง
/0/19436/coverbig.jpg?v=e3d6cd04731e7ee923379087bccb7424)
ไปดูความคิดเห็นเพิ่มเติมที่แอป
/0/23909/coverbig.jpg?v=a49b013188191f7068b736775c429fdd)
/0/10625/coverbig.jpg?v=2dac159084cffd5f3355470d6a5d6796)
/0/20927/coverbig.jpg?v=d17eeb752d2fbbd448b9319e6654bfb8)
/0/20319/coverbig.jpg?v=2a1f73ca7c66c58f2400cfe063f73792)
/0/21520/coverbig.jpg?v=218a219f4e9c19f30f2b0d324afa50a1)
/0/5124/coverbig.jpg?v=7bd87085693098408f861fc8c87b3124)
