จากคู่กัดกลายเป็นคู่หมั้น สู่ขั้น... สามีภรรยา จะว้าวุ่นแค่ไหนต้องมาลุ้นกัน "แค่เหล้าแก้วเดียวเท่านั้นทำให้ต้องมาแต่งงานกับคนที่ตนไม่ขี้ชอบหน้าแบบสายฟ้าแลบ!!" ภีม ภากรณ์ เจ้าชู้ตัวพ่อ หล่อรวย เพอร์เฟ็ค ลูกชายคนโตของตระกูล มีความเป็นผู้ใหญ่แต่ไม่มีวันใช้กับผู้หญิงที่ชื่อน้ำชา "ให้ตายยังไงฉันก็ไม่มีวันชอบผู้หญิงแบบเธอ ยัยน้ำเน่า!" ...แต่ทว่า! พอได้เธอแล้วก็ไม่มีอารมณ์กับผู้หญิงคนไหนอีกเลย -_-* น้ำชา ชิชาภัส สาวสวยตัวเล็กแสบซ่า กล้าได้กล้าเสีย ถึงแม้ว่าหน้าจะหวานแต่ถ้าได้ลองชิมจะรู้ว่าแซ่บ!! "จะมาขอฟรีๆแบบนี้ได้ยังไง ถ้าอยากได้ก็จ่ายมาสิ!"
#หน้าสถานบันเทิงชื่อดัง
"แฟนแกจะมาถึงกี่โมงเนี่ยเกรซ เราเข้าไปข้างในกันก่อนไม่ได้หรือไง" แป๊ะ! น้ำชาเอ่ยถามพลางตบยุงที่ขาตัวเองไปด้วย
"เขาบอกว่าใกล้จะถึงแล้ว"
"จะถึงๆเป็นชั่วโมงแล้วนะ ไม่เห็นจะถึงสักที ถ้าต้องรอนานกว่านี้ฉันต้องเป็นไข้เลือดออกตายแน่ๆเลย" คนตัวเล็กทั้งบ่นทั้งเกาแขนตัวเอง ผิวอ่อนนุ่มที่เคยขาวอมชมพูตอนนี้เริ่มเปลี่ยนเป็นสีแดงอย่างเห็นได้ชัด
การ์ดที่ยืนเฝ้าหน้าประตูทางเข้าของคลับก็ต่างพากันมองมาอย่างสงสัยว่าผู้หญิงสองคนนี้กำลังยืนรออะไรกันอยู่ ทำไมถึงไม่มาแลกบัตรเข้าไปข้างในเสียที
"นั่นไงแฟนฉันเดินมานู่นแล้ว" เกรซชี้ไปที่แฟนตัวเองแล้วยิ้มอย่างดีใจ น้ำชาจึงเงยหน้ามองตามนิ้วก็เจอกับผู้ชายหน้าหล่อเบ้าหน้าฟ้าประทานที่กำลังเดินตรงเข้ามา
คนตัวเล็กพยายามเพ่งมองให้แน่ใจว่าใช่คนที่เธอรู้จักหรือเปล่า มองในความมืดว่าคล้ายแล้ว พอโดนแสงไฟจากหน้าคลับส่องกระทบเท่านั้นแหละ! เธอฟันธงได้เลยว่าจำคนไม่ผิดแน่ๆเพราะผู้ชายคนนี้เธอรู้จักเป็นอย่างดี
"คนนี้น่ะหรอแฟนแก!?" น้ำชาถามขึ้น
"แกหมายถึงคนไหน?" เกรซขมวดคิ้วถามกลับอย่าง'งงๆเพราะไม่รู้ว่าน้ำชากำลังมองผู้ชายคนไหนอยู่ แต่ที่แน่ๆคือสายตาของน้ำชาไม่ได้มองที่แฟนของเธอเลยสักนิด จนกระทั่งผู้ชายคนนั้นเดินมาหยุดยืนตรงหน้าน้ำชา
"....." เขามองหน้าเธอ เธอมองหน้าเขาอยู่นานจนเกิดเป็นสงครามเย็นทางสายตา ก่อนที่จะเป็นน้ำชาเองที่พูดขึ้น
"เกรซ! ฉันขอสั่งห้ามให้แกเลิกยุ่งกับผู้ชายคนนี้ซะ" น้ำชาพูดเสียงแข็งออกคำสั่งกับเพื่อนแต่สายตาของเธอก็ยังไม่ละไปจากผู้ชายตรงหน้า
"คือผู้ชายคนนี้ไม่ใ..." พรึ่บ! คนตัวเล็กยกมือขึ้นปรามเพื่อนตัวเองไว้ ไม่ยอมเปิดโอกาสให้เธอได้อธิบาย
"แกไม่ต้องพูดเกรซ ถ้าแกอยากได้ผู้ชายดีๆสักคนมาเป็นแฟนล่ะก็... เดี๋ยวฉันจะหาแฟนใหม่ให้แกเอง จะเอาสักกี่สิบคนแกว่ามาเลย! ฉันคิดว่าผู้หญิงสวยๆอย่างแกไม่ควรคบกับผู้ชายแบบนี้!"
"ทำไม ผู้ชายแบบฉันมันทำไม" ผู้ชายตรงหน้าน้ำชาเอ่ยถามขึ้นท่ามกลางความงุนงงของเกรซและผู้ชายอีกคนที่เดินตามหลังเขามาติดๆ "ว่าไง? พูดมาสิว่าผู้ชายแบบฉันมันทำไม"
"ก็นิสัยแย่ไง!" น้ำชากอดอกพูด
"ถ้าฉันนิสัยแย่ เธอเองก็โคตรแย่... ยัยน้ำเน่า!" เขาพูดชื่อนี้ด้วยสีหน้าท่าทางที่กวนประสาท หนำซ้ำยังแกล้งส่งนิ้วมาเขี่ยจมูกเธอเล่นอีก มีคนเดียวเท่านั้นที่สามารถทำแบบนี้กับเธอได้ นั่นคือภีม! คู่อริเก่าสมัยที่ทั้งคู่ยังคงเป็นนักเรียนกันอยู่
พอนึกถึงอดีตที่ผ่านมากับการกระทำของเขาในตอนนี้ ยิ่งทำให้คนตัวเล็กโกรธจนควันออกหู
"น้ำเน่าใช่ไหม... ได้!" หมับ! น้ำชาคว้าแขนภีมดึงเข้าหาตัวแล้วจับนิ้วที่เคยเขี่ยจมูกเธอเล่นมากัดจนเต็มแรง
"โอ๊ย! ยัยหมาบ้า ฉันเจ็บ! ปล่อยนะเว้ย!" ภีมพยายามสะบัดมือให้หลุด แต่ยิ่งสะบัดเท่าไหร่แรงงับก็ยิ่งมากขึ้นเท่านั้น เกรซที่ยืนงงเห็นท่าไม่ดีเลยรีบเข้ามาช่วยห้าม
"น้ำชาๆ แกใจเย็นๆก่อน แกกำลังเข้าใจผิด"
"ไม่ผิดหรอก ฉันรู้จักผู้ชายคนนี้ดี ไอ้ภีมมันเจ้าชู้จะตาย แกเลิกกับผู้ชายคนนี้เลยนะเกรซ" น้ำชาพูดทั้งๆที่ยังกัดนิ้วของภีมอยู่
"แฟนฉันชื่อโซ่ไม่ได้ชื่อภีมคนที่แกกัดอยู่ตอนนี้ แกปล่อยก่อนน้ำชา" เกรซรีบพูดอธิบายและชี้ไปที่แฟนตัวเองอีกครั้งในระยะใกล้ "นี่ไงแฟนฉันคนนี้ ไม่ใช่คนนี้"
"!?" น้ำชาชะงักนิ่งไปชั่วขณะหลังจากที่มองตามเรียวนิ้วของเกรซ ภีมจึงค่อยๆดึงนิ้วของตัวเองออกจากริมฝีปากอวบอิ่มช้าๆไปดูรอยฟันที่เธอฝากไว้ ก่อนจะร้องซี๊ดออกมาเบาๆ
"ผะ ผมเองครับแฟนเกรซ" โซ่ที่ยืนมองเหตุการณ์อยู่ตั้งแต่ต้นยกมือขึ้นโชว์ตัว ทำให้น้ำชาที่ยืนนิ่งตัวแข็งเม้มริมฝีปากเข้าหากันแน่น
จะเอายังไงต่อล่ะทีนี้ กัดเขาไปแล้วด้วย...
คำโปรย... จะทำยังไงถ้าตื่นมาในอ้อมกอดเพื่อนสนิทอย่างไอ้ภาม จะปลุกมันดีไหม หรือปล่อยผ่านทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นดี แต่เรื่องนี้มีบทสรุปอยู่ว่า..."ใครรู้สึกก่อน แพ้!!" ภาม ภาคิน หล่อ รวย เพอร์เฟ็ค เจ้าชู้ ขี้เล่น เจ้าเล่ห์ ชอบหยอด ชอบแกล้งเพื่อนสนิทอย่างวาโย สถานะ : โสดแต่ไม่สนิท วาโย วนิดา สาวสวยตัวเล็กน่ารัก นิสัยแก่นแก้ว ไม่ยอมคน เธอเป็นผู้หญิงคนเดียวในกลุ่มเพื่อนชาย สถานะ : มีแฟนแล้ว สปอยล์... "ซี๊ด~ ถ้าไม่ติดว่ามึงเป็นเพื่อนนะโย มึงโดนกูไปแล้ว" ภามดึงผ้าห่มมาคลุมตัวให้วาโย ก่อนจะรีบวิ่งเข้าห้องน้ำไปปลดปล่อยสิ่งที่เพื่อนตัวดีของเขาเข้ามาก่อไว้ ด้วยความที่เป็นเพื่อนกันมานานจนเกิดเป็นความสนิทใจแต่จะรู้ไหมว่ามีใครคิดไปไกลเกินคำว่าเพื่อนแล้ว #แค่เส้นบางๆที่เรียกว่าเพื่อน
นางเจ็บปวดปางตายเมื่อเขาโยนร่างบอบช้ำทิ้งไว้หลังจวนโดยไม่แยแส เมิ่งลี่เฟยน้ำตาไหลพรากทว่ากลับไม่ทำให้คนที่เพิ่งเหยียบย่ำร่างกายเล็กเห็นใจแต่ประการใด"เฝ้านางเอาไว้ให้ดีอย่าให้ออกมาทำเรื่องชั่วอีก"
ชูจี้ถูกเก็บไปอุปการะตั้งแต่ยังเด็ก ซึ่งถือเป็นความฝันของเด็กกำพร้าทั่วไปอย่างชูจี้ แต่ชีวิตหลังจากนั้นมันไม่ได้มีความสุขดั่งที่ชูจี้คิดฝันไว้เลย เธอต้องอดทนถูกเย้ยหยันและการทำทารุณจากแม่บุญธรรมของเธอ แต่ก็ยังโชคดีที่เธอได้รับความเมตตาจากคนใช้สูงวัยคนหนึ่งในบ้านหลังนั้น ชึ่งเป็นคนคอยดูแลและเอาใส่เธอเหมือนแม่แท้ ๆ ของเธอ จนกระทั่งคนใช้จากไปด้วยอาการป่วย ชูจี้ก็ถูกบังคับให้แต่งกับผู้ชายที่ไม่เอาการเอางานแทนลูกสาวแท้ ๆ ของพ่อแม่บุญธรรมของเธอเพื่อชดใช้ค่ารักษาพยาบาลของคนใช้ เรื่องราวจะเป็นเช่นเดียวกับซินเดอเรลล่าหรือไม่? อย่างไรก็ตาม ชายที่เธอจะแต่งงานด้วยนั้นไม่เหมือนเจ้าชายเลยสักนิดนอกจากรูปร่างหน้าตาของเขาที่สามารถเทียบเท่ากับเจ้าชายได้เท่านั้นเอง ลู่เหยี่ยนเป็นลูกชายนอกสมรสของครอบเศรษฐีครอบครัวหนึ่ง เขาใช้ชีวิตไปวันๆ (พอลอดไปด้วยค่ะ)มาโดยตลอด ที่เขาตกลงแต่งกับชูจี้ก็เพราะอยากจะทำให้ความปรารถนาสุดท้ายของแม่ของเขาสมหวังเท่านั้น แต่ในคืนวันแต่งงาน เขากลับพบว่าเจ้าสาวคนนี้มีพฤติกรรมที่ผิดกับที่เคยได้ยินได้ฟังมา โชคชะตาจะบันดาลให้พวกเขาเป็นอย่างไร และลู่เหยี่ยนจะเป็นดั่งที่เราคิดหรือไม่ สิ่งที่น่าประหลาดใจคือลู่เหยี่ยนมีหลายอย่างที่คล้ายๆ กับมหาเศรษฐีที่ใหญ่ที่สุดในเมืองนี้อย่างพิลึก สุดท้ายแล้ว ลู่เหยี่ยนจะสามารถรู้ได้หรือไม่ว่าชูจี้ คือเจ้าสาวจำเป็นที่ต้องได้แต่งงานแทนพี่สาวของเธอ การแต่งงานของพวกเขาจะเป็นจุดเริ่มต้นเรื่องราวสุดโรแมนติกหรือวิบากกรรมของชีวิต โปรด ติดตามและค้นหาชีวิตและเรื่องราวของทั้งสองคนด้วยกันเถอะ
คนเราบางครั้งก็หวนนึกขึ้นมาได้ว่าตายแล้วไปไหน ซึ่งเป็นคำถามที่ไร้คำตอบเพราะไม่มีใครสามารถมาตอบได้ว่าตายไปแล้วไปไหน หากจะรอคำตอบจากคนที่ตายไปแล้วก็ไม่เห็นมีใครมาให้คำตอบที่กระจ่างชัด ชลดา หญิงสาวที่เลยวัยสาวมามากแล้วทำงานในโรงงานทอผ้าซึ่งตอนนี้เป็นเวลาพักเบรค ชลดาและเพื่อนๆก็มานั่งเมาท์มอยซอยเก้าที่โรงอาหารอันเป็นที่ประจำสำหรับพนักงานพักผ่อน เพื่อนของชลดาที่อยู่ๆก็พูดขึ้นมาว่า "นี่พวกแกเวลาคนเราตายแล้วไปไหน" เอ๋ "ถามอะไรงี่เง่าเอ๋ ใครจะไปตอบได้วะไม่เคยตายสักหน่อย" พร "แกล่ะดารู้หรือเปล่าตายแล้วไปไหน" เอ๋ยังถามต่อ "จะไปรู้ได้ยังไง ขนาดพ่อแม่ของฉันตายไปแล้วยังไม่รู้เลยว่าพวกท่านไปอยู่ที่ไหนกัน เพราะท่านก็ไม่เคยมาบอกฉันสักคำ" "อืม เข้าใจนะแก แต่ก็อยากรู้อ่ะว่าตายแล้วคนเราจะไปไหนได้บ้าง" "อืม เอาไว้ฉันตายเมื่อไหร่ จะมาบอกนะว่าไปไหน" ชลดาตอบเพื่อนไม่จริงจังนักติดไปทางพูดเล่นเสียมากกว่า "ว๊าย ยัยดาพูดอะไร ตายเตยอะไรไม่เป็นมงคล ยัยเอ๋แกก็เลิกถามได้แล้ว บ้าไปกันใหญ่" พรหนึ่งในกลุ่มเพื่อนโวยวายขึ้นมาทันที แต่ใครจะรู้ว่าหลังจากวันนั้นที่คุยกันที่โรงอาหารจะเป็นการคุยเล่นกันวันสุดท้ายของชลดา เพราะหลังจากเลิกงานกลับมาชลดาก็เสียชีวิตระหว่างเดินทางกลับหอพักด้วยสาเหตุวัยรุ่นยกพวกตีกันและมีการยิงกันเกิดขึ้นและชลดาคือผู้โชคร้ายที่ผ่านทางมาพอดี ท่ามกลางความเสียใจของเพื่อนๆ เอ๋ได้แต่หวังว่า ชลดาคงไม่มาบอกกับเธอจริงๆหรอกใช่ไหมว่าตายแล้วไปไหน
หลังจากแต่งงานกันมาสามปี เวินเหลี่ยงก็ยังไม่เคยได้ความรักจากฟู่เจิ้งแต่อย่างใดเลย เมื่อรักแรกของเขากลับมา สิ่งที่รอเธออยู่คือหนังสือการหย่า "ถ้าฉันมีลูก คุณยังเลือกหย่าไหม?" เธออยากจับโอกาสสุดท้ายนี้ไว้ แต่แล้วมีแต่คำตอบที่เย็นชาว่า "ใช่" เวินเหลี่ยงหลับตาและเลือกที่จะปล่อยมือ ...ต่อมาเธอนอนอยู่บนเตียงคนไข้ด้วยความสิ้นหวังและลงนามในข้อตกลงการหย่า "ฟู่เจิ้ง เราไม่ได้เป็นหนี้กันอีกต่อไปแล้ว..." ชายที่มีความเด็ดขาดและเย็นชามาโดยตลอดนอนอยู่ข้างเตียงขอร้องให้อีกฝ่ายกลับมาด้วยเสียงแผ่วเบา "เหลียง ได้โปรดอย่าหย่าได้ไหม?"
"ไล่ผู้หญิงคนนี้ออกไปซะ" "โยนผู้หญิงคนนี้ลงทะเลซะ" ขณะที่ไม่รู้จักตัวตนที่แท้จริงของเหนียนหย่าเสวียน โฮว่หลิงเฉินได้ปฏิบัติต่อเธออย่างไม่เป็นมิตร "คุณหลิงเฉินครับ เธอคือภรรยาของท่านครับ" ผู้ช่วยของหลิงเฉินกล่าวเตือนเขา เมื่อได้ยินเช่นนั้น หลิงเฉินหยุดเพ่งมองไปที่เขาอย่างเย็นชาและบ่นขึ้นมาว่า "ทำไมไม่บอกผมให้เร็วกว่านี้?" นับจากนั้นเป็นต้นมา หลิงเฉินได้ตามใจและรักใคร่ทะนุถนอมหย่าเสวียนมาตลอด โดยไม่มีใครคาดคิดว่าพวกเขาจะหย่าร้างกัน
แรกเริ่มเขา 'ซื้อ' เธอมาเพื่อบำบัดความใคร่ เมียชั่วคราวที่มีไว้แก้เหงา แต่สุดท้ายแล้ว...เมียชั่วคราวนั่นแหละ ที่อยากได้เป็นเมียจริงๆ ผู้หญิงสู้ชีวิตอย่างนับดาว...ไม่ยอมแพ้โชคชะตาที่นำพาตนเองไปรับบทน่าอดสู เธอถูกหลอกจากคนที่ไว้ใจที่สุด!! กับการ 'ขายตัว' เขาเหยียดหยามสารพัด ดุถูกจนเธอเจ็บช้ำเจียนตาย เธอเลือกทางหนี เพื่อจบปัญหาน่าปวดหัวครั้งนี้.... ขอเริ่มต้นใหม่ กับชีวิตแบบใหม่ แต่ทำไมล่ะ?...ทำไมเขาถึงไม่ยอมปล่อยเธอ ในเมื่อเขาชิงชังเธอนักหนานี่นา?????