บริเวณลานประหาร
ร่างบอบบางที่ถูกตรึงด้วยไม้กางเขน สภาพร่างกายของนางอันบอบบางราวกิ่งหลิวเปียกชุ่มไปด้วยคราบโลหิตจากทัณฑ์ทรมาน เส้นผมที่เคยถูกรวบเกล้าประดับด้วยเครื่องประดับอันงดงาม บัดนี้กลับหลุดลุ่ยปรกใบหน้า ดวงตาที่เคยอ่อนหวานในยามนี้เต็มเปี่ยมไปด้วยความแค้น ที่ไม่มีโอกาสได้มอบความตายคืนให้กับคนที่กระทำนาง
‘เฟิ่งหรั่น’ คือบุตรีของอัครมหาเสนาบดี นางผู้เปี่ยมด้วยรูปโฉมอันงดงามและอำนาจบารมีของบิดา วาสนาชีวิตที่เคยเป็นถึงพระชายาอ๋อง บัดนี้กลับตกต่ำกลายเป็นนักโทษประหารความผิดไม่น่าให้อภัย ดวงตางดงามค่อยๆ ลืมตาขึ้นทีละนิดมองสภาพแวดล้อมรายรอบที่เต็มไปด้วยผู้คนมากมายที่รุมสาปแช่งนาง นางกระตุกยิ้มมุมปากอย่างเย้ยหยันในโชคชะตาของตนเอง
นางไม่เคยคาดคิดมาก่อนเลยว่าวาสนาที่ตนเองเคยเป็นชายาของ
อ๋องเก้าบุรุษที่ยิ่งใหญ่ บัดนี้จะตกต่ำเป็นถึงนักโทษประหาร คิดแล้วช่างน่าเจ็บปวดใจยิ่งนัก
ซ่า!
เสียงน้ำที่ถูกสาดจากถังน้ำไม้สีน้ำตาลใบใหญ่สาดกระเด็นเข้ามาที่ใบหน้าเปื้อนเลือดของเฟิ่งหรั่น หญิงสาวทำได้แค่หลับตาและเบี่ยงใบหน้าหลบเท่านั้น ความอัปยศในวันนี้ทำให้นางเจ็บแค้นจนฝังรากลึกถึงกระดูกยิ่ง! นางเจ็บปวดเหลือเกิน เจ็บปวดราวจะขาดใจ ความอัปยศที่นางได้รับวันนี้ หากสวรรค์มีตานางขอให้คนที่ทำร้ายนางได้รับผลกรรมสนองหวนกลับ!
‘ลู่อ๋อง’ หรืออ๋องเก้าแห่งแคว้นเหลียว พระอนุชาองค์ที่สองของฮ่องเต้ อำนาจเขาในตอนนี้เป็นรองเพียงองค์รัชทายาทเท่านั้น ฝีเท้าหนักแน่นค่อยๆ ก้าวเข้ามายืนหยุดต่อหน้านาง ใบหน้าหล่อเหลานั้นไม่ปรากฏร่องรอยความเสียใจเลยสักนิด ราวกับว่าความทรมานของนางคือเรื่องที่เขาไม่เคยใส่ใจ ทุกข์สุขใดของนางเขาก็ไม่คิดจะใส่ใจ
“หม่อมฉันแต่งงานกับพระองค์ เพื่อหวังเสริมฐานอำนาจให้พระองค์เทียบเท่าองค์รัชทายาท แต่ในวันนี้กลับทรงตอบแทนข้าแบบนี้หรือ?!” เฟิ่งหรั่นตะโกนต่อว่าลู่อ๋องต่อหน้าธารกำนัลด้วยความเคียดแค้นชิงชัง เสียงของประชาชนแตกออกเป็นสองฝ่าย แม้จะไม่รู้ว่าเรื่องราวที่แท้จริงเป็นมาอย่างไร แต่สำหรับเฟิ่งหรั่นนั้นนางถูกกล่าวหาในฐานะลอบคบชู้สู่ชาย อันเป็นความผิดฐานกบฏยิ่ง แต่นางไม่เคยคิดทำเช่นนั้นกับเขาเลย มีเพียงเขากับญาติผู้น้องของนางเท่านั้นที่ใส่ร้ายนาง จนนางต้องเป็นเช่นนี้!
ลู่อ๋องมองบรรดาธารกำนัลที่ต่างจับกลุ่มสนทนากัน เขาเอ่ยวาจา
หนักแน่น “สตรีที่ลอบทรยศหักหลังสามี คบชู้สู่ชายเช่นเจ้า มีสิทธิ์อันใดมาต่อว่าข้ากัน เสียแรงนักที่เป็นถึงบุตรสาวอัครมหาเสนาบดี แต่กลับมีจิตมากด้วยตัณหาราคะ สมควรนักที่ฝ่าบาทจะทรงมอบโทษประหารให้แก่เจ้า!”
นางถ่มน้ำลายลงบนพื้นต่อหน้าอดีตสามี
“บุรุษเช่นท่าน คิดหรือว่าทรยศข้าแล้วจะได้ดิบได้ดี! แม้ข้าต้องตายในวันนี้ข้าก็จะเป็นวิญญาณมาหลอกหลอนเจ้า ให้เจ้าชดใช้กับสิ่งทำกับข้า!” นางลั่นวาจาเสียงดัง ก่นด่าสาปแช่งอดีตสามีของตนเองในใจด้วยโทสะ