ฉันเป็นแฟนเขา เราเป็นแฟนกัน แต่ทำไมล่ะ...ทำไมเขาไม่เคยแคร์ฉันเลย....
ฉันเป็นแฟนเขา เราเป็นแฟนกัน แต่ทำไมล่ะ...ทำไมเขาไม่เคยแคร์ฉันเลย....
ณ คอนโดมิเนียมราคาแพง ภายในห้องนอนสุดหรูบนเตียงคิงไซส์ขนาดใหญ่ ขณะนี้มีสองร่างกำลังละเลงบทรักอันเร่าร้อนกันอยู่ เสียงครวญครางของทั้งคู่ที่ดังระงมไปทั่วทั้งห้อง โดยที่ไม่สนใจเลยว่าคนข้างนอกจะได้ยินมั้ย
“อ๊ะ..อ๊ะ...อ๊ะ...อืออ...ว..วิน แรงไป” เสียงครางหวานๆ ของซินดี้นั้นไม่ได้ทำให้กวินทร์ผ่อนแรงลงสักนิด
“อ่าาส์..ตอดแรงสัส..ซีดดดดส์”
“อืออ อ่ะ อะ”
“ฮึ่ม แน่นจริงๆ”
“ล..ลึกไปเกินไป”
พั่บ พั่บ พั่บ!
“อื้ออ อ๊ะ อ๊ะ”
“อ่าาาส์”
สำหรับซินดี้นั้นเซ็กส์ของกวินทร์ มันทั้งรุนแรงและสุดแสนจะเร่าร้อนเหลือเกิน แต่ถึงอย่างนั้นร่างสูงก็พยายามอ่อนโยนกับคนตัวเล็กสุดๆ แล้วนะ ถ้าจะโทษก็ต้องโทษเจ้าลูกชายของเขานี่แหละที่มีขนาดใหญ่โตเกินมาตรฐานเอง หึ!
สวบ! สวบ!
“อะ อะ อืออ”
“เอามันส์ชิป”
“อ๊ะ ว...วินน”
“อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ”
“ซี๊ดดดดดส์ อ่าาาส์ เสียวหัว” ใบหน้าหล่อเงยหน้าครางซี๊ดด้วยความกระสันไม่ต่าง เนื่องจากร่องรักอันคับแคบของซินดี้นั้นรัดแน่นเกินไปจนท่อนเอ็นของเขาแทบขาด
“อ่าาา”
“อื้ออ อื้มม”
จ๊วบ จ๊วบ! ริมฝีปากหนาบดจูบริมฝีปากอิ่มอย่างรุนแรง จนคนตัวเล็กนิ่วหน้าด้วยความเจ็บ กำปั้นเล็กทุบอกแกร่งดัง ปึก! ปึก! หวังจะให้คนตัวสูงถอนจูบออก แต่เขากลับนิ่งไม่สนใจยังคงกระหน่ำจูบต่อไปลิ้นร้อนดูดดึงลิ้นเล็กอย่างดูดดื่ม
ส่วนซินดี้นั้นจากตอนแรกผลักไส ตอนนี้กลับเคลิบเคลิ้มไปกับคนมากประสบการณ์อย่างกวินทร์จนได้ คนตัวเล็กจูบตอบกลับไปอย่างไม่ประสีประสา ทั้งที่ก็โดนเขาจูบอยู่บ่อยครั้งก็ยังไม่มีท่าทีว่าจะชินเสียที ไม่นานนักกวินทร์ก็ถอนปากออกจากริมฝีปากอิ่มที่ตอนนี้บวมเจ่อไม่รอให้คนตัวเล็กได้กล่าวอะไรร่างสูงก้มลงไปหาอกอวบทันที
ก่อนลิ้นร้อนจะจัดการดูดและเลียไปทั่วหน้าอกอวบนั่น จนมันวาววับไปด้วยน้ำลาย
“อะ อ่ะ อ๊ะ”
“หึ เสียวมั้ย” กวินทร์หัวเราะในลำคอแล้วยังไม่วายแกล้งซินดี้ด้วยคำถามลามกนั่นอีก
ไม่มีคำตอบจากคนตัวเล็กตอนนี้มีแต่เสียงครางอือ อา ออกมาจากริมฝีปากบางซินดี้ไม่รับรู้อะไรอีกแล้ว สมองน้อยๆ นั้นมันตื้อไปหมดยิ่งดวงตากลมโตตอนนี้คลอไปด้วยหยาดน้ำตา ยิ่งทำให้กวินทร์เร่งแรงกระแทกใส่ลึกกว่าเดิม ไหนจะปากอวบอิ่มสีชมพูระเรื่อกำลังเผยออ้าร้องครวญครางนั้น มันทำให้เขาอดใจไม่ไหวจนต้องก้มลงมอบจูบให้ซินดี้อย่างดูดดื่ม
“อื้ออ อื้ม”
จ๊วบ! จ๊วบ!
หน้าอกอวบกระเพื่อมขึ้นลงตามจังหวะการขยับกระแทกจากร่างสูง มือหนาเองไม่ว่างเปล่าเขาเลื่อนบีบเคล้นคลึงเต้าอวบอิ่ม ยิ่งเม็ดบัวสีชมพูนั่นช่างน่าดูดจริงๆ มองแบบนี้แล้วยิ่งเอ็กซ์เข้าไปใหญ่ ปากหนาผละออกจากริมฝีปากอวบอิ่ม หันมาสนใจยอดอกแทนทั้งขบทั้งกัดทั้งดูดมันทำราวกับจะมีน้ำนมไหลออกมา
“อื้ออ อื้ออ วินน บ...เบา ซ...ซิน เจ็บ”
“หึ่มม....”
เนื่องจากซินดี้มีผิวขาวจัดพอจับนิดจับหน่อยผิวกายก็เกิดรอยแล้ว ในตอนนี้เองก็เช่นกันร่างกายของซินดี้แดงไปหมดทั้งเนื้อทั้งตัวมีแต่ร่องรอยสีกุหลาบ เพราะคนตัวสูงนั่นแหละที่เป็นคนทำมัน จนตอนนี้ผิวกายอันขาวนวลลายราวกับตุ๊กแกแล้ว!! ซึ่งเรื่องนี้กวินทร์รู้ดี...แต่เขาก็ยังคงทำมันอย่างไม่แคร์อะไรสักนิด
“ว..วิน ซิน จ..จะถึงแล้วว” สิ้นเสียงของคนตัวเล็ก กวินทร์ก็เร่งจังหวะกระแทกท่อนเอ็นใส่ร่องแคบให้เร็วและหนักหน่วงขึ้นไปอีก
พั่บ พั่บ พั่บ
“พร้อมกันนะ”
“อื้อออ”
“อะ อ่าาส์”
พั่บ พั่บ สวบ! สวบ!
“อะ อะ อะ อร้ายยยยย” ในที่สุดคนคนเล็กก็ไปถึงจุดสุดยอดก่อนไม่นานกวินทร์ก็ตามมาติดๆ
“ฮึ่มซีดดดดดดส์” กวินทร์หลั่งลูกๆ ทั้งหลายเข้าสู่ร่องแคบของซินดี้จนหมดทุกหยาดหยด
“อือปล่อยในอีกแล้วหรอ”
“.........” เงียบ คนตัวโตที่เหนื่อยจากกิจกรรมเมื่อครู่ตอนนี้ซุกหน้าลงบนอกอวบของซินดี้เรียบร้อย
“วิน ลุกไปได้แล้ว”
“อือ คนจะนอน”
“ก็ไปนอนดีๆ สิ ซินหนักนะแล้วก็เอาไอนั่นออกด้....อ๊ะ” พูดยังไม่ทันขาดคำกวินทร์แกล้งซินดี้ด้วยการดันแก่นกายเข้าไปหนักๆ ทีนึง โทษฐานพูดมากนัก!
“ถ้าไม่เงียบ จะไม่ได้นอน” แสร้งพูดออกมาด้วยน้ำเสียงดุ ซินดี้เห็นดังนั้นก็รีบเงียบปากทันที ได้แต่นอนนิ่งตัวแข็งทื่อเป็นหิน และด้วยร่างกายซึ่งเหนื่อยบวกเพลียจากกิจกรรมรักเมื่อครู่มากอยู่แล้วไม่นานนักก็หลับไปในที่สุด
กวินทร์เห็นซินดี้หลับไปแล้วก็ถอนแก่นกายออกจากร่างบางแล้ว จูบซับหน้าผากมนของซินดี้ไปทีนึง ก่อนขยับกายลุกขึ้นเต็มความสูงและเดินเข้าห้องน้ำไป สักพักก็ออกมาพร้อมกับกะลังมังใบเล็กพร้อมน้ำอุ่นในนั้นและผ้าขาวบางหนึ่งผืน เขาเดินมานั่งระหว่างขาซินดี้และค่อยๆ จับแยกขาออก
ก่อนจะบรรจงเช็ดทำความสะอาดกลีบกุหลาบซึ่งจากเดิมเคยเป็นสีชมพูแต่ตอนนี้กลายเป็นแดงเข้มไปแล้ว พอทำทุกอย่างเสร็จก็ก้มจูบริมฝีปากอิ่มอย่างแผ่วเบา แล้วเดินเอาอุปกรณ์ทุกอย่างไปเก็บและกลับเข้ามานอนข้างคนรัก ก่อนจะค่อยๆ ดึงซินดี้เข้ามากอดไว้แนบอกหลังจากนั้นก็เข้าสู่ห้วงนิทราตามคนตัวเล็กไปติดๆ
อดีตนักฆ่าสาวอันดับหนึ่ง ผู้มีใจคอโหดเหี้ยมได้ทะลุมิติอยู่ในร่างสาวน้อยรูปโฉมอัปลักษณ์ ที่ทุกคนต่างสาปส่งและรังแกสารพัด!
“สวิงของต้นกับอ้อ” ถูกเขียนขึ้นในวันที่ 10 เดือนมิถุนายน ปี พ.ศ. 2555 โดยลงในเว็บไซต์ Sudswing ที่ปัจจุบันปิดตัวถาวรไปนานแล้ว แต่เชื่อว่ายังอยู่ในความทรงจำของใครหลาย ๆ คน ซึ่งหากนับเวลาแล้วก็ครบรอบ 13 ปี พอดี ณ วันที่กำลังเริ่มต้นลงฉบับพิเศษของนิยายเรื่องนี้ โดยมีการปรับปรุงเนื้อหาในแต่ละตอนให้สมบูรณ์มากยิ่งขึ้น รวมถึงการรวมตอนพิเศษและตอนที่หายไปเอามาไว้ในเรื่องนี้ สำหรับไรต์แล้ว “สวิงของต้นกับอ้อ” คือลูกคนโตและลูกรักที่นำพาให้ไรต์ก้าวมาเป็นนักเขียนอย่างเต็มตัวในนิยายสายอีโรติกแนวสวิงกิ้ง NTR, Cuckold, 3P, นิยายแนวเมียสาวเหงารัก รวมถึงแนวที่สามีอยากเห็นภรรยาของตัวเองไปมีอะไรกับชายอื่น ยังไงขอฝากนิยาย “สวิงของต้นกับอ้อ” ฉบับครบรอบ 13 ปีนี้ เอาไว้ให้นักอ่านได้ติดตามกันด้วย ขอบคุณสำหรับทุกการสนับสนุนที่ทำให้ไรต์ยังคงเดินต่อไปได้บนถนนสายตัวอักษรนี้ครับ
หลังจากแต่งงานได้ 2 ปี ในที่สุดเจียงเนี่ยนอันก็ตั้งครรภ์สักที ความดีอกดีใจของเธอแต่กลับแลกกับคำขอหย่าของสามี หลังจากการสมคบคิด เธอนอนในกองเลือด และต้องการขอร้องเขาให้ช่วยเด็กเอาไว้ แต่กลับไม่สามารถติดต่อกับอีกฝ่ายได้ ด้วยความสิ้นหวังเธอจึงออกจากประเทศไป ต่อมาในงานแต่งงานของเจียงเหนียนอัน คุณกู้เสียการควบคุมและคุกเข่าลง ดวงตาของเขาแดงก่ำ "มีลูกของฉัน แล้วเธออยากจะแต่งงานกับใครกัน?"
“ก่อนทำเรื่องนี้พี่ขอถามน้องภาสักข้อได้ไหม” ธาวิศพูดแล้วก้าวเท้าเข้าไปหาคนบนเตียง “ได้ค่ะ” นิภาก้มหน้ายามตอบ ธาวิศทิ้งสะโพกลงนั่งด้านข้าง พร้อมกับดันปลายคางของหญิงสาวให้ขึ้นมองหน้าเขา “น้องภาเต็มใจใช่ไหม” แววตาของคนถูกถามสั่นระริกไปมา ปากจิ้มลิ้มก็ขยับขึ้นลงเหมือนคนคิดไม่ออกว่าควรตอบอย่างไร “น้องภาพี่ถามว่าเต็มใจใช่ไหม หรือว่าถูกคุณยายบังคับ” คราวนี้ธาวิศเน้นน้ำหนักเสียงมากขึ้นกว่าเดิม “ภาเต็มใจค่ะ” หญิงสาวตอบเขาแล้ว แต่เป็นคำตอบที่เต็มไปด้วยความไม่มั่นใจในตัวเอง “ไม่ได้ถูกบังคับแน่นะ” “ค่ะ ภาไม่ได้ถูกบังคับ ภาเต็มใจค่ะพี่ภูมิ” ธาวิศกัดฟันกรอดในคำตอบที่เขาไม่ปรารถนาจะได้ยิน ออกแรงผลักหน้าอกนิภาจนล้มลงไปนอนอยู่บนเตียง ปลดกระดุมเสื้อนอนของตนเองออกทีละเม็ด โดยที่สายตาก็ยังจดจ้องอยู่กับคนตรงหน้า “ระหว่างเรามันจะไม่มีความผูกพันอะไรกันทั้งนั้น เราทำเรื่องนี้ก็เพื่อคุณยาย เสร็จจากนี้ไปพี่ก็จะกลับกรุงเทพฯ ไปใช้ชีวิตกับคนรักของพี่ตามเดิม ภายังรับได้อยู่ใช่ไหม” ชายหนุ่มพูดจบก็ทิ้งเสื้อนอนลงบนพื้น คนบนเตียงก็ยังเม้มริมฝีปากตัวเองเอาไว้แน่น คำตอบไม่มาสักทีเขาเลยต้องเลิกคิ้วขึงตาใส่ “ค่ะภารับได้” คำพูดที่เปล่งออกมาช่างเบาหวิว คงไม่ต่างไปจากอารมณ์ของคนพูด “รับได้ก็ดี อย่ามาเรียกร้องอะไรทีหลังก็แล้วกัน ไม่งั้นพี่เอาตายแน่” ธาวิศทาบร่างตัวเองลงบนลำตัวของนิภา มองจุดหมายแรกที่จะเริ่มต้นทำรัก ประทับจูบลงบนริมฝีปากนุ่มนิ่มของหญิงสาว สัมผัสแรกของทั้งคู่ช่างตราตรึงในความรู้สึก จากที่จะจูบเพียงแผ่วเบากลายเป็นแทรกลึกดูดดื่มขึ้นตามอารมณ์ (รักซ้ำรอย)
ซ่งจิ่งถังรักฮั่วอวิ๋นเซินอย่างลึกซึ้งนานถึงสิบห้าปี แต่ในวันที่เธอคลอดลูกกลับตกอยู่ในอาการโคม่า ขณะที่ฮั่วอวิ๋นเซินกระซิบข้างหูเธออย่างอ่อนโยนว่า "ถังถัง อย่าฟื้นขึ้นมาอีกเลย สำหรับฉัน เธอไม่มีค่าอะไรอีกแล้ว" ซ่งจิ่งถังเคยคิดว่าสามีของเธอเป็นคนอ่อนโยนและรักใคร่ตัวเอง แต่จริงๆ แล้วเขามีแต่ความเกลียดชังและใช้ประโยชน์จากเธอเท่านั้น และลูกๆ ที่เธอเสี่ยงชีวิตให้กำเนิด กลับเรียกหญิงสาวคนอื่นว่า 'แม่' ด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนต่อหน้าที่เตียงคนไข้ของเธอ เมื่อซ่งจิ่งถังฟื้นขึ้นมา สิ่งแรกที่เธอทำคือการตัดสินใจหย่าขาดอย่างเด็ดขาด! แต่หลังจากหย่าแล้ว ฮั่วอวิ๋นเซินจึงเริ่มตระหนักว่า ชีวิตที่ผ่านมาของเขาเต็มไปด้วยเงาของซ่งจิ่งถัง หญิงคนนี้กลายเป็นความเคยชินของเขา เมื่อพบกันอีกครั้ง ซ่งจิ่งถังปรากฏตัวในที่ประชุมในฐานะผู้เชี่ยวชาญด้านการแพทย์ เธอเปล่งประกายจนทุกคนต้องหันมามอง หญิงคนนี้ที่เคยมีแต่เขาในใจ บัดนี้กลับไม่แม้แต่จะมองเขาอีก ฮั่วอวิ๋นเซินคิดว่าเธอแค่ยังโกรธอยู่ ถ้าเขาเอ่ยปากพูดนิดหน่อย ซ่งจิ่งถังจะต้องกลับไปหาเขาแน่นอน เพราะเธอรักเขาหมดหัวใจ แต่ต่อมา ในงานหมั้นของผู้นำคนใหม่ของตระกูลเพ่ย เขาเห็นซ่งจิ่งถังสวมชุดแต่งงานหรูหรา ยิ้มอย่างเปี่ยมสุขและกอดแน่นเพ่ยตู้พร้อมสายตาที่เต็มไปด้วยความรักใคร่ ฮั่วอวิ๋นเซินอิจฉาจนแทบคลั่ง เขาตาแดงก่ำและบีบแก้วจนแตก เลือดไหลไม่หยุด...
เวินอี่ถงได้เห็นความรักอันลึกซึ้งของเจียงยวี่เหิง แต่ก็ได้สัมผัสกับการทรยศของเขาเช่นกัน เธอเผารูปแต่งงานของพวกเขาต่อหน้าเขา แต่เขากลับมัวแต่ง้อชู้ของเขา ทั้งๆ ที่เขาแค่มองดูแวบหนึ่งก็จะเห็น แต่เขากลับไม่สนใจเวินอี่ถงสุดจะทน ตบหน้าเขาอย่างแรง พร้อมอวยพรให้เขากับชู้ของรักกันยืนยาว แล้วเธอก็หันหลังสมัครเข้ากลุ่มวิจัยลับเฉพาะ ลบข้อมูลประจำตัวทั้งหมด รวมถึงความสัมพันธ์การแต่งงานกับเขาด้วย! ก่อนจากไป เธอยังมอบของขวัญชิ้นใหญ่ให้เขาอีกด้วยเมื่อถึงเวลาที่จะเข้ากลุ่ม เวินอี่ถงก็หายตัวไป บริษัทของเจียงยวี่เหิงประสบปัญหาล้มละลาย เขาจึงออกตามหาเธอด้วยทุกวิถีทาง แต่สิ่งที่ได้รับกลับเป็นใบมรณบัตรที่ต้องสงสัยเขาสติแตก “ฉันไม่เชื่อ ฉันไม่ยอมรับ!”เมื่อพบกันอีกครั้ง เจียงยวี่เหิงต้องตกใจที่พบว่าเวินอี่ถงเปลี่ยนตัวตนใหม่แล้ว โดยข้างกายมีผู้มีอำนาจที่เขาต้องยอมก้มหัวให้เขาอ้อนวอนอย่างสิ้นหวัง “ถงถง ผมผิดไปแล้ว คุณกลับมาเถอะ!”เวินอี่ถงเพียงยิ้มยักคิ้ว จับแขนของผู้มีอำนาจข้างๆ “น่าเสียดาย ตอนนี้ฉันอยู่ในระดับที่นายไม่อาจเอื้อมถึงแล้ว”
© 2018-now MeghaBook
บนสุด
GOOGLE PLAY