ในวันเหงา ๆ เราควรทำอะไรดี ?
ในวันเหงา ๆ เราควรทำอะไรดี ?
ในห้องครัวที่ปิดไฟมืด ๆ อาศัยเพียงแสงสว่างของหลอดไฟข้างทางส่องเข้ามามีเสียงอะไรบางอย่างเล็ดลอดออกมา
"พ่อ เกดอยากอมดุ้น"
เกดสาวน้อยอายุ 18 ปีเอ่ยปากเสียงกระเส่า เพราะตอนนี้เธอกำลังถูกลิ้นและนิ้วมือของนายจันทร์พ่อเลี้ยงของเธอทั้งเลียทั้งแยงที่รูสวาท มือใหญ่ส่งนิ้วชี้และนิ้วกลางเข้าไป นายจันทร์ชักมือเข้า ๆ ออก ๆ น้ำรักของเกดเยิ้มออกมา
"อ๊าส์ พ่อขาเกดเสียว"
นายจันทร์มาอยู่กินกับแม่ของเกดตอนที่เธออายุได้ 10 ขวบ เขาเป็นชายหนุ่มรูปร่างสูงใหญ่และหน้าตาดี เกดเองก็ไม่ได้คิดอะไรจนกระทั่งวันหนึ่งในวันเกิดครบอายุ 16 ปีของเธอ
วันนั้นเพื่อน ๆ มากินเลี้ยงที่บ้าน เธอจึงลองดื่มเบียร์เป็นครั้งแรก แม่ของเธอก็ไม่ได้ว่าอะไรแถมยังกินด้วยซะอีก วันนั้นแม่ดื่มจนเมา เธอเองก็เมาเหมือนกันแต่ยังพอมีสติอยู่บ้าง จนกระทั่งเพื่อน ๆ กลับกันหมดเธอจึงได้เข้านอน
และกลางดึกคืนนั้นเธอก็ได้รู้จักกับประสบการณ์ของการมีเซ็กส์เป็นครั้งแรก จากนายจันทร์พ่อเลี้ยงของเธอนั่นเอง และหลังจากนั้นเกดกับนายจันทร์ก็แอบมีอะไรกันมาตลอดในตอนที่แม่ของเธอหลับ อย่างเช่นคืนนี้
หลังจากที่นายจันทร์ปรนเปรอสวาทให้แม่ของเกดจนเธอหลับไปแล้ว ก็ย่องไปเคาะห้องลูกเลี้ยงสาว พากันมาเอากันในห้องครัวเพื่อสร้างบรรยากาศ
"เดี๋ยวขอกูเลียร่องมึงก่อน"
นายจันทร์ละเลงลิ้นละเลงมือเลียรูสวาทของเกดอย่างไม่ยั้ง ร่องสวาทหอม ๆ สวย ๆ แบบนี้เขาชอบที่สุด
นายจันทร์แอบเล็งเกดไว้ตั้งแต่เธออายุ 15 แต่ยังไม่มีโอกาส จนกระทั่งวันนั้นวันเกิดครบอายุ 16 ปีของเกด เขาเห็นเธอดื่มเบียร์ และแม่ของเกดเมาพอดี
"มึงอย่าให้กูรู้นะว่ามึงไปให้คนอื่นเลียร่องมึงแบบนี้"
พูดจบก็ยกขาของเกดขึ้นมาเหยียบที่หัวเข่าของตัวเอง เกดยืนพิงตู้เย็นส่วนนายจันทร์นั่งชันเข่าปากของเขาเลียร่องสวาทของลูกเลี้ยงสาวเสียงดังแผล็บ ๆ
"อ๊าส์ พ่อขาเกดจะทำอย่างนั้นทำไม เกดชอบแท่งยักษ์ของพ่อที่สุด"
นายจันทร์ใช้มือแหวกรูสวาทของเกดจนเม็ดแคมสีแดงปลิ้นออกมา ห่อลิ้นหนาแล้วก็เลียลงไป เกดสะดุ้งเพราะความเสียว ขาอ่อนจนแทบยืนไม่ไหว
"เสียวจังเลยค่ะพ่อขา"
นายจันทร์แสยะยิ้ม ก่อนจะใช้นิ้วมือแยงเข้าไปในรูร่องของเกด ชักนิ้วมือเข้า ๆ ออก ๆ
"อ๊าส์ ๆๆ "
เกดครางไม่เป็นภาษาเพราะเสียวสุด ๆ จนกระทั่งร่างกายกระตุกช่องคลอดตอดมือของนายจันทร์ตุบ ๆ
"น้ำแตกแล้วสิมึง อมดุ้นกูได้"
นายจันทร์ลุกขึ้นยืน เปลี่ยนไปยืนพิงตู้เย็นแทนเกด เกดนั่งคุกเข่าลงแล้วใช้สองมือกอบกุมดุ้นแท่งใหญ่ของนายจันทร์เอาไว้ มันใหญ่มากจนเธอเกือบกำไม่มิด แลบลิ้นเลียตรงปลายถอกที่มีน้ำเยิ้มออกมา
"แผล็บ ๆ "
นายจันทร์แหงนหน้า ซี้ดปากเพราะความเสียว
"ซี๊ด ๆ ลิ้นมึงนี่ดีจริง ๆ "
ลากลิ้นเลียตั้งแต่ปลายลงไปหาโคน จากโคนขึ้นมาที่ปลายหลายรอบจนพอใจ เกดจึงอ้าปากขึ้นแล้วก็อมดุ้นยักษ์เข้าไปเต็มปาก ดุ้นแท่งใหญ่คับปากเธอมาก แต่เธอก็ชอบ โยกหัวขึ้น ๆ ลง ๆ
"อ๊าส์ ดี ๆ "
นายจันทร์ครางไม่เป็นภาษาเพราะเกดใช้ปากเก่งมาก
"มึงนี่สุดยอดมากอีเกด"
เอ่ยชมลูกเลี้ยงสาว แม้แต่แม่ของเกดก็ยังไม่เก่งเท่านี้
ดูด ๆ อม ๆ แท่งของพ่อเลี้ยงจนปวดปากน้ำก็ไม่แตกสักที แต่ก็ยังสู้ไม่ถอยอมดุ้นให้พ่อเลี้ยงต่อ
"อ๊าส์ พอแล้ว ๆ "
เกดจึงหยุดปากและลิ้นลุกขึ้นยืนประจันหน้ากับพ่อเลี้ยง นายจันทร์ก้มลงมาประกบปากแลกลิ้นกับเกด สองมือขยำหน้าอกใหญ่อย่างแรง เกดทั้งเจ็บทั้งเสียว ชอบให้พ่อเลี้ยงขยำหัวนมของเธอที่สุด
ดูดปากจนพอใจก็หันมาดูดนมต่อ หัวนมใหญ่เท่าเม็ดลำไยแข็งเป็นไตสู้ปากของเขา
"อาว์ พ่อขา"
เกดครางไม่เป็นภาษา เสียวเกินจะบรรยาย นายจันทร์เลียหัวนมส่วนมือก็แยงรูร่องของเกดไปด้วย
"พ่อขา เกดขอดุ้นเถอะ"
"ได้ แต่มึงต้องขย่มให้กู"
พูดจบนายจันทร์ก็นอนหงายลงไปที่พื้นครัว ดุ้นยักษ์ตั้งเด่ เกดเดินไปนั่งคร่อมลงบนหน้าขาของพ่อเลี้ยง ยกสะโพกขึ้นแล้วใช้มือแหวกรูสวาทของตัวเอง จับปลายถอกบานเข้ามาจ่อตรงรูสวาทค่อย ๆ กดสะโพกลงจนปลายถอกบานจมหายเข้าไปมิดโคน
"อาส์"
"อ๊าว์"
เสียงครางประสานกัน เกดโยกสะโพกเป็นจังหวะ สองมือวางที่หน้าท้องของพ่อเลี้ยงแล้วก็กระเด้าสะโพกขึ้น ๆ ลง ๆ
เกดทั้งเด้าทั้งบดสะโพก ปลายถอกของนายจันทร์ยาวลึกเข้าไปถึงปากมดลูก เสียวร่องที่สุด
'ตับ ๆ'
เสียงเนื้อกระทบกันดังก้องห้องครัว นายจันทร์ใบหน้าเหยเก คว้ามือไปขยำหัวนมลูกเลี้ยงสาว
"อ๊าส์ อีเกดเร็ว ๆ น้ำกูจะแตกแล้ว"
เกดเร่งจังหวะสะโพกให้เร็วขึ้น จนในที่สุด
"อ๊าส์ พ่อขาเกดเสียว"
"อาว์ กูก็เสียว"
เกดโยกสะโพกอีกไม่กี่ที น้ำก็แตกพ่อเลี้ยงของเธอก็เช่นกัน น้ำแตกเต็มรูสวาทของเธอเลยทีเดียว
เธอยกสะโพกขึ้นเพื่อถอดแท่งแกร่งออก น้ำกามไหลเยิ้มเต็มหน้าท้องของนายจันทร์ เมื่อน้ำแตกแล้วคนทั้งสองก็แยกย้ายเข้าห้องใครห้องมัน อยากอีกเมื่อไหร่ค่อยหาจังหวะมาเอากันอีกที
แตงไทยสาวสวยผู้ที่ตั้งใจจะขึ้นคานไปตลอดชีวิต แต่พอได้เจอพ่อกำนันรูปหล่อ ปนิธานที่ตั้งไว้ก็เริ่มสั่นคลอน
เพราะคิดว่าพ่อที่อยู่ในวัยใกล้เกษียณ จะเคี้ยวหญ้าอ่อนอย่างเธอ เขาจึงทำทุกวิถีทางเพื่อขัดขวาง แต่ขวางไปขวางมา กลับกลายเป็นว่าเขากลับเป็นคนเคี้ยวหญ้าต้นนั้นซะเอง
รามสูรผู้ที่ไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนกล้าปฏิเสธ เมขลาผู้หญิงคนแรกที่กล้าปฎิเสธเขา เพราะค่ำคืนที่เร่าร้อนเพียงคืนเดียว ทำให้เขาติดใจในตัวเธอ แต่เธอกลับคิดจะหนี รามสูรจึงวางแผนเพื่อให้เมขลา มาเป็นทาสรักของเขา แต่ว่าไป ๆ มา ๆ เธอกลับได้เป็นเจ้าของหัวใจของเขาซะนี่
เพราะถูกคนรักและเพื่อนสนิทหักหลัง เธอจึงหนีตามผู้ชายที่รู้จักกันในแอพหาคู่ แม้จะหวาดกลัว แต่ว่าเธอก็ไม่ขอกลับไปเจอเพื่อนทรยศ และคนรักจอมหักหลังอีก
'คุณหมอเกี่ยวก้อย' บุกไปตามน้องชายที่ทำตัวเกเรเป็นลูกน้อง 'พุฒิธร' นักเลงหน้าหล่อขวัญใจสาวๆ แต่ตามไปตามมาดันพลาดท้องซะงั้น! ตัวอย่าง ขณะที่กำลังจะก้าวออกจากร้านกาแฟ ประตูร้านถูกผลักออกไปอย่างแรงโดยไม่ทันระวัง หมอเกี่ยวก้อยชนเข้ากับใครบางคนอย่างจัง "ขอโทษค่ะ!" เธอรีบกล่าวคำขอโทษทันทีทำให้เอกสารที่อยู่ในมือปลิวกระจัดกระจายไปทั่วพื้น "ไม่เป็นไรครับ ผมช่วยเก็บ" เสียงของชายคนนั้นฟังดูสุภาพและใจดีเกินกว่าที่เธอคาดไว้ เขาก้มลงช่วยเก็บเอกสาร เมื่อเงยหน้าขึ้นสบตากัน หัวใจของเธอแทบหยุดเต้น พุฒิธร! เขาคือพ่อของลูก! คนที่เธอพยายามหลีกเลี่ยงมาตลอดหลายปี ร่างสูงสวมเสื้อเชิ้ตแบรนด์หรู กางเกงขายาวสีดำ รองเท้าหนัง ดูภูมิฐานราวกับคนละคนกับในอดีต เขาเคยเป็นนักเลงทวงหนี้แห่งบ้านดอนนาหอมแน่เหรอ "คุณ...มาที่นี่ได้ยังไง?" หมอเกี่ยวก้อยถามเสียงสั่น
ทุกคนรู้ดีว่า บุตรีคนโตที่ไม่เป็นที่โปรดปรานในจวนโหวอันติ้งแห่งเมืองหลวง ทำให้แม่แท้ๆ ของตนต้องเสียชีวิต เป็นคนที่ถูกมองว่าเป็นตัวโชคร้าย ก่อนแต่งงานก็ทำให้แม่เลี้ยงฝันร้ายอยู่หลายวัน ออกเดินทางไปทำบุญนอกเมืองก็ถูกโจรจับตัวไป แต่ใครจะคิดว่าโชคร้ายกลับกลายเป็นโชคดี นางเปลี่ยนนิสัยไปอย่างสิ้นเชิง ไม่ยอมให้ใครมารังแกอีกต่อไปที่แท้ซูชิงซวู่ ผู้สุดยอดสายลับที่ทะลุมิติมาเผชิญกับพ่อที่เย็นชา แม่เลี้ยงที่ชั่วร้าย คู่หมั้นที่นอกใจน้องสาวต่างแม่ แต่ไม่เป็นไร คอยดูว่าเธอจะจัดการพวกชั่วช้า และเอาคืนทุกอย่าง ทว่าทำไมท่านอ๋องผู้นั้นถึงมองมาที่เธอด้วยสายตาแปลกๆ นั่นล่ะเผ่ยเสวียนจู: บุญคุณที่ช่วยชีวิต ไม่มีสิ่งใดตอบแทนได้ นอกจากเอาตัวไปแลก
เมื่อนางย้อนยุคกลายเป็นพระชายาคังที่ถูกขังอยู่ในโรงขังคนบ้า เพิ่งมาถึงฉินเซิงก็กำจัดคนสองคนที่ต้องการทำร้ายนาง นางบุกเข้าไปในงานแต่งงานของคู่รักชั่วชาสองคนนั้นในชุดแดง นางหยิ่งผยองและยั่วยุ ทำให้ชายชั่วโกรธจนกัดฟันแน่นแต่กลับทำอะไรไม่ได้ และหญิงร้ายนั้นก็เกลียดชังอย่างมากทว่าเอาคืนไม่ได้ ท่านอ๋องจิ้นได้เห็นสถานการณ์ทั้งหมดนี้ เขาโค้งงอริมฝีปาก สตรีนางนี้ช่างแตกต่างจากคนอื่นจริงๆ ถูกใจเหลือเกิน เขาจะเอาชนะใจนางและให้ชีวิตที่ดีแกนาง
คนเราบางครั้งก็หวนนึกขึ้นมาได้ว่าตายแล้วไปไหน ซึ่งเป็นคำถามที่ไร้คำตอบเพราะไม่มีใครสามารถมาตอบได้ว่าตายไปแล้วไปไหน หากจะรอคำตอบจากคนที่ตายไปแล้วก็ไม่เห็นมีใครมาให้คำตอบที่กระจ่างชัด ชลดา หญิงสาวที่เลยวัยสาวมามากแล้วทำงานในโรงงานทอผ้าซึ่งตอนนี้เป็นเวลาพักเบรค ชลดาและเพื่อนๆก็มานั่งเมาท์มอยซอยเก้าที่โรงอาหารอันเป็นที่ประจำสำหรับพนักงานพักผ่อน เพื่อนของชลดาที่อยู่ๆก็พูดขึ้นมาว่า "นี่พวกแกเวลาคนเราตายแล้วไปไหน" เอ๋ "ถามอะไรงี่เง่าเอ๋ ใครจะไปตอบได้วะไม่เคยตายสักหน่อย" พร "แกล่ะดารู้หรือเปล่าตายแล้วไปไหน" เอ๋ยังถามต่อ "จะไปรู้ได้ยังไง ขนาดพ่อแม่ของฉันตายไปแล้วยังไม่รู้เลยว่าพวกท่านไปอยู่ที่ไหนกัน เพราะท่านก็ไม่เคยมาบอกฉันสักคำ" "อืม เข้าใจนะแก แต่ก็อยากรู้อ่ะว่าตายแล้วคนเราจะไปไหนได้บ้าง" "อืม เอาไว้ฉันตายเมื่อไหร่ จะมาบอกนะว่าไปไหน" ชลดาตอบเพื่อนไม่จริงจังนักติดไปทางพูดเล่นเสียมากกว่า "ว๊าย ยัยดาพูดอะไร ตายเตยอะไรไม่เป็นมงคล ยัยเอ๋แกก็เลิกถามได้แล้ว บ้าไปกันใหญ่" พรหนึ่งในกลุ่มเพื่อนโวยวายขึ้นมาทันที แต่ใครจะรู้ว่าหลังจากวันนั้นที่คุยกันที่โรงอาหารจะเป็นการคุยเล่นกันวันสุดท้ายของชลดา เพราะหลังจากเลิกงานกลับมาชลดาก็เสียชีวิตระหว่างเดินทางกลับหอพักด้วยสาเหตุวัยรุ่นยกพวกตีกันและมีการยิงกันเกิดขึ้นและชลดาคือผู้โชคร้ายที่ผ่านทางมาพอดี ท่ามกลางความเสียใจของเพื่อนๆ เอ๋ได้แต่หวังว่า ชลดาคงไม่มาบอกกับเธอจริงๆหรอกใช่ไหมว่าตายแล้วไปไหน
ในวันครบรอบแต่งงาน เหวินซือถูกเมียน้อยของสามีวางยาและไปมีอะไรกับคนแปลกหน้า เธอสูญเสียความบริสุทธิ์ไป แต่เมียน้อยคนนั้นกลับตั้งท้องลูกของสามี ภายใต้ความกดดันต่างๆ เหวินซื่อสูญรู้สึกสิ้นหวังและตัดสินใจหย่า แต่สามีของเธอกลับไม่แยแสโดยคิดว่าเธอกำลังเล่นลูกไม้อยู่ หลังจากการหย่ากัน เหวินซือกลายเป็นจิตรกรที่มีชื่อเสียงและมีผู้ชายนับไม่ถ้วนที่ตามจีบเธอ อดีตสามีไม่ยอมและขอคืนดีไปถึงที่ จากนั้นก็ว่า เธออยู่ในอ้อมแขนของคนใหญคนโตคนหนึ่ง และชายคนนั้นก็พูดอย่างสงบว่า "ดูให้ดี นี่คือพี่สะใภ้ของนาย"
เมื่อยมทูตหน้าใหม่ดึงวิญญาณมาผิดดวง เพื่อรักษาไว้ซึ่งสมดุลของโลกวิญญาณ หลินลู่ฉีผู้มีปราณมงคลในยุคปัจจุบัน จึงถูกส่งไปยังต่างโลก สวมร่างเด็กน้อยวัยสามขวบ ที่เพิ่งถูกงูกัดตายด้านหลังอารามเต๋า เจ้าอาวาสไม่อาจยอมรับวิญญาณสวมร่างได้ แต่เมื่อขับไล่วิญญาณร้ายออกจากร่างกายไม่ได้ จึงจำเป็นต้องขับไล่คน ออกจากอารามแทน ++++ "อนิจจาวาสนาเด็กน้อยได้ดับสิ้นลงแล้ว จี้คงเตรียมพิธีสวดส่งวิญญาณให้นางเถอะ" นักพรตเฒ่าสั่งการลูกศิษย์ตัวน้อย หันหลังหมายจะเดินกลับไปยังที่พักของตน "ขอรับท่านอาจารย์" จี้คงขานรับคำสั่ง หันไปเตรียมสิ่งของสำหรับทำพิธีสวดส่งวิญญาณผู้ตาย ทว่าผ่านไปเพียงอึดใจเดียว "อ๊ากกก ! มีผี !" เสียงกรีดร้องดังลั่น ร่างเล็ก ๆ ของเขาวิ่งไปหลบอยู่ด้านหลังผู้เป็นอาจารย์ "จี้คงมีอะไร" "นะนางลืมตาขอรับท่านอาจารย์" เด็กน้อยชี้นิ้วสั่น ๆ ไปที่ศพบนพื้น "ว่าอย่างไรนะ" นักพรตเฒ่ารีบตรงไปคุกเข่าอยู่ด้านข้างศพ เห็นเปลือกตาของนางขยับไปมา ก่อนจะปรือลืมขึ้นอย่างลำบากยากเย็น "นี่มัน...เป็นไปไม่ได้" รีบคว้าข้อมือของเด็กน้อยมาจับชีพจรดู ดวงตาของนักพรตเฒ่ามืดมนลงในทันที แตะนิ้วทำนายชะตา นี่มันคือการสลับร่างเปลี่ยนวิญญาณ ดึงตัวลูกศิษย์ถอยหลังไปสามก้าว "ผีร้ายตนไหนกล้ามาสวมร่างคนตาย จงออกไปเสีย !" ผีร้ายที่ว่ากำลังมึนงงกับเหตุการณ์ตรงหน้า จำได้ว่าเธอกำลังขับรถกลับบ้าน ใช่แล้ว เกิดอุบัติเหตุขึ้น มีรถบรรทุกเสียหลัก พุ่งมาชนรถของเธอ จากนั้นทุกอย่างก็ดับวูบไป ท่าทางเหม่อลอยไร้สติของนางทำนักพรตเฒ่าหวาดระแวงในทันที เตรียมหยิบยันต์ป้องกันภูตผีออกมา ขณะที่เด็กน้อยยกฝ่ามือของตัวเองขึ้นเพ่งมองอย่างประหลาดใจ ดวงตาคู่กลมน้อยกลอกกลิ้งไปมาอย่างสับสน นิ้วมือสั้น ๆ นี่มันอะไร ขยับปลายเท้าเข้าหากัน ขาก็สั้น พลิกฝ่ามือตัวเองไปมา สีหน้าคล้ายคนอยากร้องไห้ นี่มันโลกถล่มใส่หัวของเธอหรืออย่างไรกัน เปรี๊ยะ ! ยันต์ขับไล่ภูตผีถูกปาใส่นางสุดแรง ก่อนที่มันจะปลิวร่อนลงไปกองอยู่บนพื้น ยันต์ไม่เกิดการเผาไหม้ ผีร้ายยังคงอยู่ในร่างกายของเด็กน้อย "เจ้า ๆ ๆ ออกไปจากร่างของนางเดี๋ยวนี้ !" นักพรตเฒ่าชี้นิ้วพร้อมดึงยันต์สายฟ้าฟาดออกมาอีกแผ่น นี่นับเป็นยันต์ที่ทรงพลังที่สุดของเขาแล้ว รีบปาใส่เด็กน้อยสุดแรง เปรี๊ยะ ! ทว่าไร้ผลอยู่ดี... ตาเฒ่านี่เล่นตลกอะไรกัน... [นิยาย3เล่มจบ 252ตอน]
© 2018-now MeghaBook
บนสุด