เมื่อจ้าวอันหรานถามเขา เขากลับโยนเช็คมาให้เธอด้วยท่าทางดูถูก “เนียนเนียนไม่ใช่ลูกแท้ๆ ของฉัน เราแค่แต่งงานกันชั่วคราว อย่ามาเล่นเกมหลอกล่อฉัน ”
โจวเทียนอวี้ไม่รู้ว่าเนียนเนียนคือลูกสาวแท้ๆ ของเขา
ก็ช่างเถอะ
เมื่อผ่าตัดเสร็จ จ้าวอันหรานจะพาลูกสาวออกจากชีวิตของเขาไปตลอดกาล
“คุณเสิ่น คุณโจวต้องการเลือดกรุ๊ปพิเศษของคุณเพื่อสำรอง เงื่อนไขอะไรก็ได้ที่คุณต้องการ ”
จ้าวอันหรานอึ้งไปครู่หนึ่ง ก่อนตอบอย่างไม่คิดว่า “แต่งงานกับเขาได้ไหม?”
เลขาเฉินกำลังจะปฏิเสธ แต่โจวเทียนอวี้ยกมือขึ้น “ได้ หลังจากหนึ่งเดือนการผ่าตัดเสร็จแล้วก็หย่า”
จ้าวอันหรานจ้องมองโจวเทียนอวี้ที่ดูแปลกหน้าราวกับไม่เคยรู้จักกัน เธอที่เคยหนัก 150 จิน ตอนนี้ชื่อเสิ่นซูซิน
เขาไม่รู้จักเธอจริงๆ
“ได้ แต่คุณต้องเป็นพ่อให้ลูกสาวฉันหนึ่งเดือน ”
“ความปรารถนาของลูกสาวฉันตั้งแต่เด็กคือมีพ่อที่หล่อเหลา คอยเอาใจเธอเหมือนเจ้าหญิง”
โจวเทียนอวี้ไม่รู้ว่าเธอคลอดลูกสาวของเขา
เขาเป็นเจ้าชายแห่งวงการในปักกิ่ง เคยคบกับสาวอ้วนที่ยากจนสองปี เป็นเรื่องที่ไม่พูดถึงในวงการ
โจวเทียนอวี้เคยทำร้ายเธอหนัก เพื่อขับไล่เธอไปถึงขนาดสั่งคนไปทำให้เธอขาหัก
จ้าวอันหรานออกจากปักกิ่งอย่างไม่เต็มใจ คิดว่าชีวิตนี้จะไม่มีวันเกี่ยวข้องกับโจวเทียนอวี้อีก
แต่ตอนนี้เขาต้องการเลือดของเธอเพื่อรักษาชีวิต!
ถ้าไม่กลัวว่าวันหนึ่งลูกสาวจะรู้ว่าใครคือพ่อของเธอ และอาจโทษเธอที่ไม่ช่วยเขา
จ้าวอันหรานคงไม่ยอมตกลง
โจวเทียนอวี้แอบมองผู้หญิงที่ดูคุ้นเคยอย่างไม่มีเหตุผล แล้วพูดว่า “ผมยุ่งมาก แต่จะพยายามหาเวลา”
หลังจากจ้าวอันหรานจากไป เลขาเฉินอดไม่ได้ที่จะถามว่า “คุณโจว ทำไมถึงยอมรับข้อเสนอที่เหลือเชื่อแบบนี้ ?”
“เสิ่นซูซินชัดเจนว่าอยากใช้โอกาสนี้เข้าใกล้คุณ”
“เธอต้องการเป็นกระเป๋าเลือดสำรองก็เสี่ยงชีวิตเหมือนกัน ”
โจวเทียนอวี้ขมวดคิ้วจ้องมองเงาหลังของผู้หญิงข้างล่าง “เรื่องนี้เกี่ยวข้องกับชีวิตสองคน แค่ทนหนึ่งเดือน จ่ายเงินเพิ่มนิดหน่อยก็ได้ ”
เขาไม่ได้พูดว่า ผู้หญิงคนนี้มีบางอย่างที่ทำให้เขารู้สึกคุ้นเคย
เป็นกลิ่นที่เขาเคยเกลียด แต่กลับหลงใหลในคืนอันยาวนานมากมาย
เสิ่นซูซินที่ผอมแห้งและมีขาพิการกับจ้าวอันหรานที่อ้วนท้วมเป็นไปไม่ได้ที่จะเหมือนกัน
อาจเป็นเพราะเขาป่วยนานเกินไปจนเกิดภาพหลอน
วันต่อมา ที่สำนักงานทะเบียนสมรส
โจวเทียนอวี้ไม่มา
เลขาเฉินมีสีหน้าเย็นชา “เข้าไปจัดการได้เลย คุณโจวจัดการทุกอย่างแล้ว”
จ้าวอันหรานไม่รู้ว่าหากตัวละครเอกไม่มา จะทำใบสมรสได้อย่างไร
สุดท้ายเลขาเฉินพาเธอเข้าไปในสำนักงานผู้อำนวยการ ไม่ถึงห้านาที ใบสมรสก็ออกมาเรียบร้อย
ในภาพเธอและโจวเทียนอวี้ถูกตัดต่อให้อยู่ด้วยกัน
สมแล้วที่เป็นเจ้าชายแห่งตระกูลโจวที่มีอำนาจล้นฟ้า ไม่มีอะไรยากเกินไปสำหรับเขา
เมื่อจ้าวอันหรานถือใบสมรสออกมา เธอเหลือบไปเห็นข่าวของโจวเทียนเฉิงบนโทรทัศน์ในห้องโถง
“เจ้าชายโจวปรากฏตัวที่สนามบิน คาดว่าไปรับคู่หมั้นนักเปียโนชื่อดังจากต่างประเทศ ”
เลขาเฉินก็เห็นข่าวเช่นกัน “คุณเสิ่น คุณควรรู้ว่าถ้าไม่ใช่เพราะเลือดของคุณ ชีวิตนี้คุณไม่มีทางเกี่ยวข้องกับคุณโจวได้ ”
จ้าวอันหรานยิ้มขมขื่น
ใช่แล้ว เธอที่มาจากชนบทจะเข้ากับมังกรได้อย่างไร
บนโทรทัศน์ โจวเทียนอวี้อยู่ข้างๆ หลินหยุนจิ่นในชุดสูทสูงสง่า ดูสงบและมีความรู้
มังกรกับหงส์ถึงจะเป็นคู่ที่เหมาะสม
จ้าวอันหรานถือใบสมรสไว้ในมือ ความคิดเธอหวนกลับไปเมื่อเจ็ดปีก่อน
ตอนนั้นน้ำหนัก 150 จินทำให้เธอโดดเด่นในฝูงชน
โจวเทียนอวี้ทะเลาะกับหลินหยุนจิ่นที่เป็นรักแรก เขาโกรธเพราะเธอจะไปศึกษาต่อทางเปียโนที่ต่างประเทศ
โจวเทียนอวี้ชี้ไปที่จ้าวอันหรานในมุมหนึ่งอย่างใจร้อน “ถ้าเธอจะไปก็ไป ฉันมีแฟนแล้ว เธอคือคนนี้”
ทุกคนตกใจจนคางแทบหลุด สายตามองสลับไปมาระหว่างใบหน้าหล่อเหลาของเขากับเธอที่อ้วนท้วม
หลังจากนั้นเธอได้ไปขวางโจวเทียนอวี้ใต้ต้นไม้
เขายืนพิงลำต้น ขาที่ยาวเหยียดออกมา ท่าทางของเขาแสดงออกถึงความเย่อหยิ่งและความสง่างาม
เงาแสงส่องที่คางของเขาเป็นเส้นโค้งที่สมบูรณ์แบบ ไม่มีสาวคนไหนมองแล้วไม่รู้สึกหวั่นไหว
“ทำข้อตกลงกัน แกล้งเป็นแฟนฉัน ค่าเรียนและค่าครองชีพฉันจะจัดการให้ทั้งหมด”
สำหรับนักเรียนยากจนที่ต้องพึ่งพาเงินกู้และทำงานพิเศษ ข้อเสนอนี้ยากที่จะปฏิเสธ
จ้าวอันหรานรู้ดีว่าเธอเป็นเพียงเครื่องมือที่เขาใช้ในช่วงอารมณ์
แต่สาวใดในวัยเยาว์จะไม่เคยฝันถึงแฟนที่เปล่งประกายเช่นโจวเทียนอวี้บ้าง
และเช่นนั้น ข้อตกลงที่แปลกประหลาดก็เริ่มขึ้น
ตอนแรกจ้าวอันหรานกลัวจนตัวสั่น กลัวว่าจะมีคนเห็นความจริง
แต่โจวเทียนอวี้กลับทำหน้าที่ “แฟน” อย่างจริงจัง
ในโรงอาหาร มีคนชี้นิ้วพูดว่า “ดูสาวอ้วนนั่นสิ กินเหมือนหมูเลย”
โจวเทียนอวี้เอาอาหารของเขากระแทกลงบนโต๊ะ เสียงดังจนทุกคนตกใจ
เขายืดแขนยาวออกไป กอดเธอเข้ามาในอ้อมอก “แฟนฉันมีความสุขที่กินได้เยอะ นี่เรียกว่าน่ารักจนเต็มเปี่ยม”
“ฉันชอบแบบนี้ พวกนายมีปัญหาอะไรไหม?”
คนพวกนั้นถูกบารมีของเขากดดันจนต้องขอโทษทันที
วันนั้นจ้าวอันหรานรู้สึกเป็นครั้งแรกว่าคนธรรมดาและน่าเกลียดอย่างเธอก็สามารถถูกคนรักได้
อีกครั้งหนึ่งหลังจากการแข่งขันบาสเก็ตบอล โจวเทียนอวี้ถูกห้อมล้อมด้วยฝูงชน แต่เขามองเห็นเธอที่ถือขวดน้ำอยู่ข้างสนาม
เขาผลักคนออกแล้วเดินตรงมาหาเธอ รับน้ำจากมือเธอไปดื่ม
เพื่อนสนิทของโจวเทียนอวี้ไปขวางเขาในห้องแต่งตัว “เทียนอวี้ นายจะโกรธหยุนจิ่นก็ได้ แต่ไม่ควรคบสาวอ้วนนะ”
เขาผลักเพื่อนสนิทไปติดกำแพง “เธอชื่อจ้าวอันหราน เป็นแฟนฉัน ถ้าพูดอีกครั้ง ฉันจะไม่เกรงใจ ”
โจวเทียนอวี้นำความอบอุ่นและแสงสว่างที่เธอไม่เคยคาดหวังมาก่อนมาให้เธอ
แต่เธอรู้ดีว่า ความรักที่ทำให้ใจเธอสั่นสะท้านนั้น ไม่ใช่สิ่งที่ลูกเป็ดขี้เหร่คนนี้จะครอบครองได้เพียงคนเดียว
ต่อมาเครื่องมือนี้ก็มีประโยชน์ หลินหยุนจิ่นกลับประเทศบ่อยๆ ถึงขั้นตั้งครรภ์ลูกของเขา
ไม่รู้ทำไมโจวเทียนอวี้ถึงยังไม่แต่งงานกับหลินหยุนจิ่น
“คุณเสิ่น รถเตรียมพร้อมแล้ว คุณโจวให้ผมไปส่งคุณกลับ”
เสียงของเลขาเฉินดึงเธอออกจากความคิด
จ้าวอันหรานเก็บความทรงจำไว้ ยิ้มขมขื่น
เธอกลับบ้านไปบอกลูกสาวว่า “เนียนเนียน มีลุงคนหนึ่งป่วย เราไปช่วยเขาเป็นกำลังใจหนึ่งเดือนได้ไหม ?”
“ถือว่าเดือนนี้เป็นการอยู่กับ ‘พ่อ' ก็แล้วกัน”
เสิ่นเนียนอันมองด้วยความหวัง “พ่อชั่วคราวหล่อไหม?”
“หล่อเหมือนดาราเลยทีเดียว ”
จ้าวอันหรานหาภาพในมือถือให้ลูกสาวดู
“โอ้โห พ่อเท่จัง!”
เสิ่นเนียนอันดีใจจนวิ่งไปรอบๆ “หนูอยากให้พ่อใส่วิกผมยาวสีเงิน ใส่เครื่องแบบถ่ายรูปกับหนู!”
“ได้จ้ะ แม่จะซื้อให้เดี๋ยวนี้”
จ้าวอันหรานไม่คิดจะบอกความจริงกับลูกสาว
โจวเทียนอวี้จะต้องแต่งงานกับหลินหยุนจิ่นและมีลูกของเขาเองในที่สุด
นี่เป็นเพียงเกมบทบาทสมมติสามสิบวัน
เมื่อเกมจบลง เธอจะพาลูกสาวออกไปจากชีวิตของเขาตลอดกาล