รถแต่งงานที่ประดับประดาอย่างสวยงามแล่นเข้าสู่บ้านพักที่เย็นยะเยือกอย่างโดดเดี่ยว วันแต่งงานที่ควรจะมีความสุขกลับเต็มไปด้วยความอึดอัด
จ้านไอไอจ้องมองไปข้างหน้า หลังตรงอย่างมั่นคง พยายามทำให้ตัวเองดูมีอำนาจ ในหัวเธอคิดถึงคำเตือนของเวินหมิงหยา "ถ้าเธอทำให้ตระกูลจ้านเสียหน้า ฉันจะโยนยายคนนั้นออกจากโรงพยาบาล"
ยายที่เวินหมิงหยาพูดถึงคือยายที่ไม่มีความเกี่ยวข้องทางสายเลือดกับจ้านไอไอ
หนึ่งเดือนก่อน
จ้านไอไอยังเป็นสาวจากชนบทอยู่ มีคนชุดดำพาตำรวจมาที่บ้านบอกว่าเธอเป็นลูกสาวคนโตของตระกูลจ้านที่สูญหายไปนานหลายปี ถูกสลับตัวไปเมื่อยี่สิบปีก่อน
ขอให้เธอกลับไปพบครอบครัว ด้วยความหวังในความรักจากครอบครัวและการได้พบพ่อแม่แท้ๆ จ้านไอไอจึงตามคนชุดดำไปที่คฤหาสน์ของตระกูลจ้าน พบกับเวินหมิงหยาและจ้านเจิ้งกั๋ว ซึ่งเป็นพ่อแม่ทางชีววิทยาของเธอ
แต่กลับถูกต้อนรับด้วยความเย็นชา "นี่คือเด็กคนนั้นเหรอ?" เวินหมิงหยาจ้องมองเธอด้วยความรังเกียจ "ผิวดูไม่ดี พาเธอลงไปทำให้ผิวขาวและเนียนก่อน" จ้านไอไอถูกพาไปทำความงาม
นอนบนเตียงพร้อมเคลิ้มหลับ ได้ยินเสียงคนใช้คุยกันเบาๆ
"นี่คือสาวจากชนบทที่จะมาแทนที่คุณหนูซซีแต่งงานเหรอ?" "ใช่ เธอก็น่าสงสารนะ ได้ยินว่าคุณชายใหญ่ของตระกูลซขาพิการ อารมณ์ไม่ดี ตอนนี้ตระกูลซกำลังจะล้มละลาย กำลังหายืมเงินอยู่ คุณนายไม่อยากให้คุณหนูซซีแต่งงานไปลำบาก
เลยพาสาวจากชนบทคนนี้มาแต่งงานแทน" "ได้ยินว่าคุณหนูซซีรักกับทายาทตระกูลลู่ จริงเหรอ? ทำไมคุณพ่อไม่ยกเลิกการหมั้นเลยล่ะ
?" คนใช้คนหนึ่งถาม "เธอโง่เหรอ? คุณพ่อไม่อยากเสียหน้า จึงไม่อยากถอนหมั้น"
จ้านไอไอลืมตาโพลง ความรู้สึกถูกหลอกทำให้เธอโกรธมาก ในขณะที่คนใช้ตกใจจนขยับตัวไม่ได้
เธอลุกขึ้นอย่างรวดเร็วแล้วเดินออกไป "ฉันจะกลับบ้านนอก! ที่นี่ไม่ใช่บ้านของฉัน! พวกเขาไม่ใช่พ่อแม่ของฉัน! พวกเขาแค่ต้องการหาคนมาแทนเท่านั้น!"
แต่ยังไม่ทันเดินออกไป ก็พบเวินหมิงหยายืนขวางทาง เธอโยนผลตรวจทางการแพทย์มาให้ "ดูนี่สิ" จ้านไอไอก้มลงเก็บขึ้นมา
พอเห็นชื่อก็ใจหาย ยาย. .
. ถูกวินิจฉัยว่าเป็นโรคหัวใจขั้นรุนแรงแล้ว ค่าผ่าตัดประมาณ 500,000 บาท จ้านไอไอตกใจ เธอจะหาเงินมากขนาดนี้จากที่ไหน ?
"แต่งงานแทนซซีในตระกูลซ แล้วฉันจะออกเงินรักษายายคนนั้น"
ผู้หญิงที่บอกว่าเป็นแม่แท้ๆ ของเธอไม่แม้แต่จะพยายามปิดบัง พูดตรงๆ ว่าเป็นการแลกเปลี่ยน มั่นใจว่าจ้านไอไอจะไม่ปล่อยให้ยายตายโดยไม่ช่วย "คุณจ้าน ลงจากรถได้แล้วค่ะ" รถแต่งงานไม่รู้ว่าเมื่อไหร่หยุดลง
เสียงคนขับปลุกจ้านไอไอจากความคิด "ค่ะ" เธอรีบยกกระโปรงขึ้นแล้วก้มลงออกจากรถ เผลอชนหลังคารถ
เงยหน้าขึ้นเจอสายตาเยาะเย้ยของคนใช้ เธอรู้สึกหงุดหงิดเล็กน้อย วางกระโปรงลง ยืดหลัง สูดหายใจลึกแล้วก้าวไปข้างหน้า
“เสียงฉีก—”
ส้นรองเท้าคมเหยียบลงบนกระโปรงที่พลิ้วไหว เสียงผ้าฉีกดังขึ้น จ้านไอไอเสียหลัก ล้มไปข้างหลัง ความเจ็บปวดที่คิดไว้ไม่เกิดขึ้น จ้านไอไอลืมตาด้วยความสงสัย
พบว่าตัวเองนอนอยู่ในอ้อมกอดของชายแปลกหน้า เธอเงยหน้าขึ้น เผลอมองเข้าไปในดวงตาคมของเขา
ชายคนนั้นนั่งอยู่บนรถเข็น สวมชุดสูทสีเงิน ดวงตารูปนกฟีนิกซ์ดูหยิ่งยโส กระเป๋าหน้าอกมีผ้าไหมสีขาวโผล่ออกมาหนึ่งมุม
ชายคนนี้คือสามีในอนาคตของเธอ ซือเจิงหานใช่ไหม?