ทาสสวาทนางบำเรอท้ายครัว

ตอนที่1

“นั่นใคร” เสียงห้าวดังขึ้น เมื่อหางตาหันไปเห็นร่างเล็กของใครคนหนึ่งวิ่งออกไปทางด้านหลังบ้าน

“อ้อ หนูม่านมุกค่ะ” เสียงป้าสร้อยหัวหน้าแม่บ้านที่ยืนคอยตอบคำถามผู้เป็นเจ้านายที่พึ่งกลับมาจากเมืองนอก

พงศ์ตะวัน ชายหนุ่มวัย30ปี รูปร่างสูงใหญ่ แข็งแรงกำยำ สมชายไทย หน้าตาหล่อเหลา เย็นชาเขามีนิสัย ถือตัว หยิ่งยโส เอาแต่ใจ เด็ดขาด เขาเป็นบุตรชายคนเล็กของตระกูล มีพี่ชาย1คน บิดาและมารดาได้เสียชีวิตไปแล้วจากอุบัติเหตุ เขาพึ่งกลับมาจากเยอรมัน หลังจากไปเรียนต่อปริญญาโทและอยู่เที่ยวเล่น จนพี่ชายได้บอกให้เขากลับมาช่วยบริหาร เพราะงานล้นมือมากจนทำเองคนเดียวไม่ไหว เขาเคยผิดหวังในความรักกับหญิงสาวคนหนึ่งที่คบกันมา4ปี เนื่องจากหญิงสาวคนนั้นจะต้องไปแต่งงานกับคนที่ครอบครัวหาให้ การที่เขาผิดหวังในความรักก็ยิ่งทำให้กลายเป็นคนเย็นชาและไร้หัวใจ ไม่ศรัทธาในความรักอีกเลย

“หือ” พงศ์ตะวัน ยังจำภาพของเด็กผู้หญิง สูงผอม หน้าตาจืดๆ ที่ดูหวาดกลัวเขาเมื่อ10ปี ก่อนที่จะไปเรียนต่อได้ดี เขาเห็นเธอมาตั้งแต่เด็กๆได้เล่นด้วยกันบ้างในบางครั้ง แต่ส่วนใหญ่แล้วเธอมักจะเล่นกับภูตะวัน ผู้เป็นพี่ชายของเขามากกว่า เพราะพี่ชายของเขาไม่ได้ดูน่ากลัวเหมือนเช่นเขา

“เรียนจบหรือยัง”

“จบปวส.ค่ะ”

“อ้าวทำไมไม่ให้เรียนปริญญาต่อล่ะ” ชายหนุ่มถามอย่างแปลกใจ

“คือ แกหัวอ่อนน่ะค่ะ เลยไม่อยากให้ให้ไปเรียนไกลๆ” ป้าสร้อยตอบ ม่านมุก เป็นลูกสาวของแม่บ้านเก่าแก่คนหนึ่งที่ประสบอุบัติเหตุพร้อมกับเจ้าของบ้าน พวกแม่บ้านจึงช่วยเลี้ยงกันมา จนโตเป็นสาว หญิงสาวเป็นคนหัวอ่อนซื่อๆ เธอจึงเป็นห่วง เลยให้เรียนแค่นั้นและมาช่วยงานด้านบัญชีเพราะหญิงสาวเรียนจบด้านนี้

“แล้วให้ทำงานอะไรล่ะ”

“ดูแลบัญชีบ้านเช่าค่ะ” ธุรกิจของครอบครัวพงศ์ตะวัน เป็นธุรกิจอพาร์ทเม้นท์ บ้านเช่า และตลาดใหญ่ประจำจังหวัด ซึ่งพงศ์ตะวันก็ต้องมาดูแลธุรกิจนี้ ส่วนธุรกิจโรงงานต่างๆพี่ชายของเขาเป็นคนดูแล

“เดี๋ยววันนี้ฉันจะพักก่อน พรุ่งนี้เช้าเรียกทุกคนพร้อมกันที่ห้องอาหารนะ” พูดจบเขาก็เดินเข้าบ้านไปทันที

ป้าสร้อยถอนลมหายใจออกมาอย่างโล่งอก คลายความอึดอัดออกมา ก่อนจะเดินกลับไปที่เรือนคนรับใช้ที่อยู่ติดอยู่กับบ้านของเจ้านายนั่นเอง

“ป้าจ๋า ทำไมนายหน้าดุจัง” ม่านมุกถามขึ้นเมื่อเห็นป้าสร้อยเดินเข้ามาในบ้าน

“นายก็หน้านิ่งแบบนั้นแหละ แล้วหนูวิ่งทำไมล่ะ” ป้าสร้อยถาม

“ก็หนูกลัวนายนี่คะ” หญิงสาวพูดอย่างหวาดๆ

“เห้อ! มุกโตขนาดนี้แล้วหนูยังกลัวนายอีกหรือ กลัวไปหมดทุกอย่างเลยนะเรา” เธอพูดพลางลูบศีรษะหญิงสาวอย่างเอ็นดู

“ป้า ป้าสร้อย” เสียงเรียกของเด็กรับใช้คนหนึ่งดังขึ้นจากทางหน้าบ้าน

“มีอะไรนางริน เอะอะโวยวายมาแต่ไกล”

“ป้า หนูได้ยินคนงานพูดกันว่า นายกลับมาแล้ว จริงมั้ยป้า” เด็กรับใช้ ที่ชื่อว่า ริน ถามขึ้นทันที

“จริง”

“นายใจดีมั้ยป้า”

“ก็ดีมั้ง ฉันจะไปรู้มั้ยล่ะ”

“เขาบอกว่านายหล่อขึ้นมาก จริงมั้ยป้า”

“โอ๊ย นางริน ฉันแก่แล้วจะไปรู้ได้ยังไง ถามยัยมุกนู่น เป็นสาวเหมือนกัน”

“ไงจ๊ะ พี่มุก นายหล่อขึ้นจริงมั้ย” เมื่อไม่ได้คำตอบจากป้าสร้อย เด็กสาวก็หันมาหาคนที่เปรียบเสมือนพี่สาวของเธอทันที ตามคำแนะนำของป้าสร้อย

“เอ่อ พี่คิดว่า ก็หน้าตาดี” ม่านมุกตอบไปตามความคิด เพราะเธอเห็นเขาไม่ค่อยชัด จึงไม่รู้ว่าหล่อมากมั้ย

“ฉันอยากจะเจอนายแล้วล่ะสิ”

“จริงด้วย พรุ่งนี้น่ะ นายเรียกพบทุกคนนะ ที่ห้องอาหาร มากันให้ครบด้วยล่ะ” ป้าสร้อยบอกทุกคนที่อยู่ในที่นั้นให้รับรู้ ก่อนที่ทุกคนจะรับทราบ

เช้าวันต่อมา……

คนงานทุกคนก็พากันมาที่ห้องอาหารตามคำสั่งของพงศ์ตะวัน เมื่อมากันครบเขาก็จัดการมอบหมายงาน หน้าที่ให้ทุกคนตามคำแนะนำของป้าสร้อย

นายชาญ มีหน้าที่ในการทำสวน สามีป้ามณี

นายเพชร ลูกชายป้าสร้อย เป็นคนขับรถให้กับพงศ์ตะวัน

ป้ามณี แม่ครัว

ป้าสร้อย หัวหน้าแม่บ้าน

นางองุ่น ลูกสะใภ้ป้าสร้อย ทำความสะอาดบ้าน

นางริน ทำความสะอาดบ้าน

ม่านมุก ทำบัญชี จัดการเอกสารต่างๆ

“แล้วก็หาคนทำความสะอาดอีก2คนมาด้วยนะป้าสร้อย” พงศ์ตะวันหันไปสั่ง

“ค่ะ นาย” เมื่อป้าสร้อยรับคำ เขาก็ลุกเดินออกไปทันที

“นายดูเย็นชาจังเลยเนอะพี่มุก” รินหันมาหาม่านมุก

“นั้นสิ นายน่ากลัวจัง” ประโยคหลังเธอพึมพำออกมาเบาๆ

“อะไรนะ พี่มุก” สาวน้อยถาม เพราะได้ยินไม่ถนัด

“เปล่าๆ เดี๋ยวพี่ไปทำงานก่อนดีกว่า”

ม่านมุกเดินกลับมาที่ห้องทำงานของตัวเองที่อยู่ที่เรือนคนรับใช้ ขณะที่เธอกำลังจัดเรียงเอกสารอยู่นั้น ป้าสร้อยก็เข้ามาในห้อง

“มุก นายเรียกพบ”

“นายจะดุหนูมั้ยจ๊ะป้า”

“ไม่หรอก อย่ากลัวไปเลย นายไม่ได้ใจร้ายอะไร เอาเอกสารไปด้วยนะ”

“จ้ะ ป้า”