ดาวน์โหลดแอป ฮิต
หน้าแรก / โรแมนติก / ก็รักกันดี ไม่มีปัญหา
ก็รักกันดี ไม่มีปัญหา

ก็รักกันดี ไม่มีปัญหา

5.0
49 บท
10.6K ชม
อ่านเลย

เกี่ยวกับ

สารบัญ

วิญญาณสาวร่างกายเปียกปอน คอยติดตามอดีตว่าที่สามี เธอไม่รู้ว่าตนเองตายเพราะอะไร อุบัติเหตุ หรือฆาตกรรม มีเพียงแฟนสาวของอดีตสามีที่จะช่วยเธอได้ แต่เธอก็เกลียดผู้หญิงคนนี้ เกลียดที่สุด

บทที่ 2 แรกพบสบตาเธอ (ผี)

“นังพิม นังพิ๊ม แกอยู่ไหนแล้วเนี่ย พวกชั้นรอจนจะได้ผัวเป็นตัวเป็นตนกันแล้วนะ”

เสียงสาวประเภทสองนามว่าแนทซี่ดังออกมจากลำโพงรถเสียงดังลั่น

“ถึงแล้ว ถึงแล้ว กำลังจะถอยรถจอด แค่นี้ก่อนนะแก”

หญิงสาววางสายพร้อมกับถอยรถเข้าที่จอดและรีบร้อนเปิดประตูออกมาโดยไม่ทันได้ระวัง ปึก เสียงประตูรถของเธอกระแทกกับที่จอดรถคันข้างๆอย่างแรง

“ตายๆ ตายแล้วนังพิม กระแทกแรงด้วยรถเค้าจะบุบไหมวะเนี่ย”

รำพึงรำพันพลางถลาลงมาจากรถแล้วค่อยๆเอามือลูบรถคันที่โดนกระแทก

“ฮือ รถแพงด้วย ใหม่กริ๊บเลย ฮือ บุบเลย ยี่ห้ออะไรเนี่ย” พิมพ์ใจก้มหน้าก้มตาเดินไปดูข้างท้ายรถ

“บีเอ็ม ป้ายแดงด้วย นังพิมตายแน่ เงินทั้งเดือนจะพอค่าซ่อมรถเค้าหรือเปล่าก็ไม่รู้ ฮือ”

ชายหนุ่มที่ยืนตรงประตูด้านคนขับของรถบีเอ็มดับเบิ้ลยู แปดซีรี่ส์ นิ่วหน้าใส่หญิงสาวที่กำลังรำพึงรำพันอยู่คนเดียวด้วยความระอาพลางนึกในใจว่าเดี๋ยวก็คงรีบถอยรถไปจอดที่อื่นหรือไม่ก็หนีเข้าร้านทำไม่รู้ไม่ชี้แน่ๆ แต่ผิดคาดเมื่อเขาเห็นหญิงสาวมุดกลับเข้าไปในรถแล้วหยิบกระดาษกับปากกาออกมาเขียนอะไรบางอย่าง ชายหนุ่มจึงเริ่มพิจารณาหญิงสาวตรงหน้าด้วยความละเอียดอีกครั้ง ผู้หญิงคนนี้ไม่ใช่คนรูปร่างตามแบบสมัยนิยม เธอไม่ใช่คนผอมขาวหุ่นดีแบบที่ผู้หญิงทั่วๆไปนิยมมีแต่เธอเป็นคนผิวสีน้ำผึ้งที่มีเนื้อมีหนังดูกลมมนไปทั้งตัว เอวไม่ได้เล็กแต่ก็มีเอว ไม่ได้ผอมบางแต่ก็ไม่ได้อวบอ้วน ความสูงไม่เกินหัวไหล่เขาน่าจะสูงร้อยหกสิบกว่าๆ หน้ากลมใส่แว่นกระจกสีฟ้าแบบตัดแสงเวลาต้องใช้คอมพิวเตอร์นานๆ จูมกกับปากเล็กนิดเดียว คงแบบนี้กระมังที่เค้าเรียกกันว่าปากนิดจมูกหน่อย เธอรวบผมไปเกล้าเป็นหางม้าที่ด้านหลังจนหมด แถมยังติดกิ๊บดอกไม้สีส้มไว้ทั้งด้านซ้ายขวา คงเป็นคนขี้รำคาญไม่ชอบให้ลูกผมมะระหน้าตาแน่ๆ ชายหนุ่มยืนพิจารณาหญิงสาวในชุดเสื้อยืดกางเกงยีนส์จนเพลินกระทั่งได้ยินเสียง

“อุ๊ย คุณเป็นเจ้าของรถคันนี้หรือเปล่าคะ”

หญิงสาวตกใจเมื่อกำลังจะนำกระดาษที่เขียนชื่อและเบอร์โทรพร้อมทั้งคำขอโทษและขอชดใช้ไปเหน็บกับที่ปัดน้ำฝนแล้วพบว่าชายหนุ่มยืนจ้องเธอผ่านแว่นกันแดดสีดำอยู่ เธอส่งยิ้มเก้อๆไปให้เขาพลางนึกในใจ

‘ต้องอ่อนน้อมเข้าไว้ เค้าจะได้ลดค่าซ่อมให้เรา’

“สะ สวัสดีค่ะ ชั้นชื่อพิมนะคะ พิมพ์ใจค่ะ นี่เป็นเบอร์โทรของชั้น ถ้าคุณเอารถไปซ่อมแล้วเค้าคิดค่าเสียหายเท่าไหร่ก็โทรมาบอกนะคะ ชั้นยินดีชดใช้”

พูดพร้อมกับยื่นกระดาษส่งให้ชายหนุ่ม

“แล้วก็ต้องขอโทษคุณอีกครั้งนะคะที่ไม่ระวังทำรถคุณบุบ เสียเวลาคุณต้องไปซ่อมอีก ขอโทษนะคะ”

หญิงสาวยกมือไหว้สวยงามแล้วอ้าปากค้าง เมื่อเธอมองเห็นหญิงสาวใส่ชุดสีฟ้าเนื้อตัวผมเผ้าเปียกน้ำจนน้ำหยดลงมาตามเส้นผมยืนอยู่ด้านหลังชายหนุ่มเจ้าของรถ เธอพยายามไม่มองสบตาผีสาวตนนั้นแล้วหันหลังกลับวิ่งเข้าร้านไปทันที อลันมองตามหลังหญิงสาวที่จู่ๆก็ยืนมองเค้าอ้าปากค้างแล้ววิ่งหนีเข้าร้านไปดื้อๆพลางส่ายหัวแล้วขึ้นรถขับออกไป โดยไม่รู้เลยว่ามีวิญญานสาวตัวเปียกน้ำตามเขาอยู่ตลอดเวลา

“แก นังพิม ทางนี้ๆ”

พิมพ์ใจมองตามเสียงที่เรียกและมือที่โบกไหวๆตรงโต๊ะด้านใน วันนี้เธอมีนัดกับกลุ่มสาวแซ่บ เพื่อสนิทมากสมัยเรียนมหาวิทยาลัยและยังคงสนิทมากแม้จะเรียนจบมาได้สองปีแล้ว เพื่อนของเธอทั้งสี่มีเพียงเธอกับน้ำฝนที่เป็นผู้หญิงแท้ ที่เหลืออีกสามเป็นผู้ชายทางร่างกายแต่จิตใจเป็นสาวอ่อนไหวเสียยิ่งกว่าเธอกับน้ำฝนเสียอีก

“ไงหล่อนกว่าจะเสด็จมาได้นะ พวกชั้นนั่งรอจนจะมีผัวคนที่สองแล้ว”

“เกินไปย่ะนังเยลลี่ ผู้เค้านั่งกินข้าวของเค้าอยู่เฉยๆ แกน่ะพยายามจะหันไปอ่อยเค้าเอง เดี๋ยวชั้นจะฟ้องผัวแก”

“หยุดกัดกันได้แล้วนังเยลลี่กับนังฝน แกสองคนกัดกันตั้งแต่ปีหนึ่งจนตอนนี้พวกแกไม่เบื่อกันมั่งรึไงฮึ”

แนทซี่ทนเห็นทั้งคู่แหย่กันไปมาไม่ไหว

“ไม่เบื่อ ชั้นมีความสุขทุกครั้งที่เห็นนังเยลลี่มันแพ้ราบคาบให้แก่ความเก่งกล้าของชั้น” น้ำฝนลอยหน้าลอยตาตอบ

“จ้า แกมันเก่ง แกมันฉลาด แกมันเริ่ด เก่งแต่กับพวกชั้น แต่พออยู่กับพี่พฤกษ์นะแหม อยากจะแหมไปให้ถึงเชียงใหม่”

“นังเยลลี่ แกจะแหมไปตอนนี้เลยก็ได้นะ ชั้นไม่ว่าอะไร”

“นังฝน แกจะไล่ชั้นไปเหรอห๊ะ นังเพื่อนทรยศ”

“ทำ……”

“โอ๊ย พอๆ พอทีแกจะกัดกันจนร้านปิดเลยไหมฮะ”

น้ำฝนกับเยลลี่ได้แต่ทำปากหมุบหมิบเมื่อโดนแนทซี่เบรค

“แล้วทำไมแกถึงมาช้าล่ะนังพิม” โรสเพื่อนผู้เกือบมีสาระที่สุดในกลุ่มเอ่ยปากถาม

“ชั้นเพิ่งเคลียร์บัญชีที่ผู้จัดการสุมมาให้เสร็จน่ะสิ ต้องรีบทำเพราะพรุ่งนี้ต้องส่งให้ผู้จัดการแล้ว”

“แล้วเค้าให้มาตั้งแต่วันไหนล่ะ ปกติแกไม่เคยดองงานไม่ใช่เหรอ”

“ให้มาเมื่อวันศุกร์น่ะโรส แต่มันจัดมาไม่เป็นระเบียบเลย ชั้นต้องมาจัดเรียงใหม่อีกทีด้วยเลยช้ากันไปใหญ่”

เพื่อนในโต๊ะส่ายหัวด้วยรู้ว่าผู้จัดการแผนกบัญชีบริษัทที่พิมพ์ใจทำอยู่นั้นแย่แค่ไหน เมื่อเห็นเพื่อนเริ่มเครียดแนทซี่เลยเปลี่ยนเรื่องคุยเพื่อไม่ให้งานกร่อย

“แต่ผู้คนเมื่อกี้แซ่บมากจริงๆนะแก น่าจะเป็นพวกลูกครึ่ง หน้าตาออกฝรั่งหล่อเวอร์ อร๊าย ใจชั้นจะละลาย”

“นังแนทซี่ แกมีผัวแล้ว ให้โอกาสชั้นมั่งก็ได้นะหล่อน” พิมพ์ใจขัดเพื่อนขึ้นมาด้วยความหมั่นไส้

แหม กี่คนๆมันก็จะเอาซะหมดแล้วอย่างนี้เมื่อไหร่เธอถึงจะได้ผู้มาครอบครองมั่งล่ะ

“เอ แต่หน้าฝรั่ง ตัวสูงๆใส่เสื้อยืดสีน้ำเงินใช่มะ”

“ใช่ นังพิมแกรู้ได้ไงอย่าบอกนะว่าแกแจกเบอร์ให้เค้าไปแล้ว”

“ช่าย แล้วแกจะทำไมมีปัญหาไรป่ะ”

“อ๊าย นังพิม เดี๋ยวนี้แกใจกล้าหน้าด้านขนาดนี้เลยเหรอ กลัวมีผัวไม่ทันเพื่อนๆหรือไงแก แหม ไวไฟนะเดี๋ยวนี้”

แนทซี่กรีดร้องท่ามกลางอาการตกตะลึงของเพื่อนๆที่เห็นพิมพ์ใจกล้าให้เบอร์ผู้ชาย

“ไม่ได้แรดโว้ย แค่ชั้นรีบลงจากรถจนเปิดประตูรถไปกระแทกรถเค้าบุบน่ะสิ พูดแล้วเศร้า รถบีเอ็มป้ายแดงด้วยชั้นยังไม่รู้เลยว่าต้องจ่ายค่าซ่อมเท่าไหร่ เครียดเลยโว้ย” หญิงสาวคร่ำครวญโวยวายจนเพื่อนๆเบ้ปาก

“ไม่ใช่แผนแกที่เห็นคนหล่อเลยอยากจะมีปฏิสัมพันธ์ต่อเนื่องกับเขาหรอกนะ”

“แกจะบ้าเหรอนังเยลลี่ ใครอยากจะต่อเนื่องด้วยชั้นไม่เอาหรอกแก มีเจ้าของตามมาซะขนาดนั้นชั้นไม่ขอสู้” พิมพ์ใจส่ายหน้าเป็นพัลวัน

“แต่พวกเราเห็นเค้ามานั่งกินข้าวอยู่คนเดียวนะ แกรู้ได้ไงว่ามีเจ้าของ”

“ก็ชั้นเห็นไง ยืนตัวเปียกน้ำอยู่ข้างหลังเค้า หรือแกอยากจะได้เอาไม๊ล่ะนังโรส ถ้าเค้าโทรมาเรียกค่าซ่อมชั้นจะได้ติดต่อให้แก” “อ๊าย ไม่เอา โรสสู้คนแต่ไม่สู้ผีค่ะ แกหยุดพูดหยุดเล่าเลยนะนังพิม โธ่ หมดกันผู้ชายในฝันของโรส” โรสทำท่ารำพันช้ำใจยกผ้าเช็ดปากขึ้นมาซับน้ำตาทิพย์ที่ไม่ได้ไหลสักหยด

“ไม่มีใครอยากได้งั้นสั่งข้าวเหอะ หิวใส้จะขาดละ”

ตอนที่พูดไปพิมพ์ใจไม่เคยจะคิดแม้สักนิดว่าตนเองจะต้องมีปฏิสัมพันธ์ต่อเนื่องกับหนุ่มหล่ออีกหลายเรื่อง ไม่เคยคิดเลยจริงๆ

อ่านต่อ
img ไปดูความคิดเห็นเพิ่มเติมที่แอป
ออกใหม่ล่าสุด: บทที่ 50 ส่งท้าย   07-22 18:03
img
ดาวน์โหลดแอป
icon APP STORE
icon GOOGLE PLAY