หนุ่มมหาเศรษฐีที่มีความเป็นผู้นำสูง!! รามาน กูลซาคอฟ ผู้ชายที่ไม่เคยยอมสยบให้ผู้หญิงคนไหนมาก่อน แล้วทำไมล่ะ? ทำไมเขาถึงสลัดผู้หญิงที่ได้หล่อนโดยบังเอิญทิ้งไม่ได้?!! เป็นปัญหาคาใจที่ชายหนุ่มคิดไม่ตก เขาควานหาตัวหล่อนแบบบ้าคลั่ง ให้ตายเถอะ!! ผู้หญิงปริศนานั่น หลบอยู่ใต้ปลายจมูกเขานี่เอง วณิชยา รวมอำไพ เด็กสาวที่มารดาขอมาอุปการะ เขาจะทำอย่างไรกับหล่อนดีเขี่ยหล่อนทิ้งเหมือนเคยหรือว่าสยบหล่อนให้ได้เมื่อหล่อนยากปากแข็งนักเขาถามทำเป็นปฏิเสธไม่รู้ไม่เห็น แต่สัญชาตญาณเขาบอก หล่อนคือผู้หญิงคนนั้นแหละ ไม่มีทางพลาด!!
บทที่1.กระต่ายน้อยหลงทาง
เสียงสะอื้นดังกระซิกๆ แม้จะแผ่วเบา แต่มันกลับดังอยู่ท่ามกลางความมืดเสียงแผ่วๆ!! รามาน กลูซาคอฟ เดินผ่านมุมอับมาพอดี เขาได้ยินเสียงบางอย่างนั่นพอดี จึงหยุดเดินและตั้งใจฟัง เสียงคุ้นหู เขาจึงพยายามมองหาต้นตอของเสียง
เด็กสาววัยสิบสี่ปีกำลังร้องไห้น้ำตานองหน้า คงเพราะความหวาดกลัวเข้าจู่โจมหัวใจ เจ้าตัวสะดุ้งตื่นขึ้นมากลางดึกเพราะฝันร้าย!! ครั้นเมื่อเหลียวมองรอบตัวไม่พบใครสักคน ความกลัวจึงจู่โจมหัวใจ ความมืดเป็นตัวบีบบังคับให้หล่อนโผเผออกมาจากห้องนอน และมาซุกตัวอยู่ในพุ่มไม้ เพื่อให้ใบไม้รกทึบบดบังสายตาดุดันที่จ้องมองเธอจากในความฝัน!!
ชุดนอนขาวๆ สะท้อนแสง รามาน ก้มลงมอง ก่อนจะคลี่ยิ้มอ่อนๆ เด็กสาวคนนี้ คือน้องสาวนราบอดี้การ์ดส่วนตัวของเขา วณิชยา รวมอำไพ เด็กสาวที่มารดาขอมาอุปการะ ทั้ง นรา และวณิชยาเป็นเด็กกำพร้าทั้งคู่ มารดาของรามานติดใจหน้าหวานซึ้งของวณิชยา จนแหน็บไว้ข้างตัวตลอด เห็นรานีที่ไหน? ย่อมต้องเห็นหล่อนด้วย ส่วนเขารู้สึกเฉยๆ เมื่อหล่อนยังเด็กเสียจนไม่กล้าจะคิดเกินเลย
แม้จะถูกใจก็ต้องเก็บกดไว้ หล่อนเด็กเกินไปสำหรับหนุ่มไฟแรงอย่างเขา
คุกสิ!! จะอะไรสิบสี่ปีพรากผู้เยาว์ชัดๆ แถมมารดายังโปรดปรานหล่อน ไปแตะเข้าให้เป็นได้บ้านแตก แถมเขาอาจจะถูกจับคลุมถุงชน
ชายหนุ่มทรุดนั่งบนส้นเท้าหลังตรองอยู่ชั่วครู่ เขาเอื้อมมือแหวกพุ่มไม้ก่อนจะกระซิบถาม “เป็นอะไรไป ทำไมมาแอบร้องไห้อยู่ตรงนี้ คนเดียว?”
ดวงตากลมโตจ้องมองเงาทะมึนคุ้นตาผ่านม่านน้ำตาบางๆ พอได้สบนัยน์ตาคมดุของรามาน วณิชยารู้สึกว่าผีร้ายที่จ้องมองเธออยู่ในความมืด หายวับไปกับตา!!
“เปล่าค่ะ ชยาแค่กลัวผี” เสียงสั่นพร่ากระซิบตอบ แล้วก็รีบก้มหน้าหลบ
“ฮ่าๆ” รามานเงยหน้าหัวเราะเสียงดังก้อง จนวณิชยาช้อนสายตามอง เธอกะพริบเปลือกตาถี่ๆ หยุดร้องไห้โดยอัตโนมัติ
“โตจนหมาเลียก้นไม่ถึง ยังเชื่ออีกหรือว่าโลกนี้มีผี!!”
ชายหนุ่มพูดสลับกับหัวเราะร่า เขาเอื้อมมือฉุดข้อมือเล็กบางของเด็กสาว ออกมาจากพุ่มไม้มายืนในที่โล่ง แล้วก็ต้องเสียใจกับความคิดของตัวเอง เพราะทันทีที่แสงสว่างทาทาบร่างกายบอบบางตรงหน้า เขาต้องกลืนน้ำลายลงคอฝืดๆ หลายครั้งเพราะหล่อนอยู่ในชุดนอน!!
ไม่มีความเซ็กซี่!! ไม่ได้เย้ายวน แต่กลับปลุกความกำหนัดของเขาได้อย่างชะงัด
เวรแล้วไหมล่ะกู!!
รามานครางระส่ำกลิ่นแป้งกระป๋องหอมกรุ่น โชยออกมาจากร่างกายวณิชยา แถมผิวของหล่อนที่เขาแตะต้องก็นุ่มเนียนดั่งกำลังลูบไล้อยู่บนผืนผ้ากำมหยี่
ชายหนุ่มรีบปล่อยมืออย่างเร็ว เขารวบรวมสติที่แตกกระจัดกระจายกลับคืนมา…ก่อนที่จะขาดสติ หน้ามืด ‘ปล้ำ’ เด็ก
“อะแห้ม!”
รามานกระเอมเบาๆเขายกมือขึ้นเสยผมแก้เก้อ
“คุณเพิ่งกลับเหรอคะ?” เสียงสั่นๆ ร้องถาม
ชายหนุ่มหันกลับมามอง “อืม” แล้วก็ตอบเสียงแผ่วๆ ชักสายตากลับทันที เพราะแสงสว่างจากโคมไฟทาทาบผิวของวณิชยา มันเหมือนถูกชโลมด้วยผงทอง ’กูต้องบ้าไปแล้วแน่ๆ มาเห็นยัยเด็กนี่สวย’ รามานคิดในใจด้วยความสับสน เขาอยากจะเดินหนี แต่ขาก็หนักจนอยากเกินกว่าจะขยับเดินได้ แต่ดันปักหลักยืนนิ่งเป็นหุ่นยนต์ และพยายามสำรวมมือของตัวเองไว้ ไม่ให้ยื่นออกไปแตะต้องเด็กสาวต้องห้าม…
“ชยาขอตัวไปนอนนะคะ” มีแต่ความเงียบโอบล้อม ถึงจะกลัวผี แต่เธอรู้ดีว่าการอยู่กับผู้ชายเสน่ห์แรงอย่างรามาน น่ากลัวมากกว่า เธอคงจะทานไม่ไหวเมื่อความหวามไหวกำลังเริ่มต้นขึ้น ในหัวใจดวงน้อยๆ
“เดี๋ยว!” อะไรไม่รู้ทำให้รามานรั้งเด็กสาวเอาไว้ “ไม่กลัวผีแล้วเหรอไง?” เขาถามต่อ จ้องหน้าหล่อนไม่วางตา พยายามไม่มองต่ำกว่าวงหน้า เขากลัวสติตัวเองจะหลุด!
หญิงสาวแหงนหน้าขึ้นมอง เธอส่งยิ้มแหยเกให้ หน้าหวานบิดเบี้ยวเพราะความกลัวยังรุมเร้า
“ฉันมีวิธี!” ไอเดียกระฉูดวิ่งพล่าน เขาอยากสัมผัสกลีบปากนุ่มนิ่มของหล่อน แบบที่ห้ามใจตัวเองไม่ได้ และคงต้องหาทางฉกฉวยเอามาครอง แม้จะรู้ว่ากำลังทำผิด
“คะ!” วณิชยายังไม่เข้าใจ เธอเอียงคอมองชายหนุ่ม พร้อมกับยิ้มกร่อยๆ
ยี่หวาไม่เคยคิดว่าปลายทางชีวิตของเธอจะจบลงแบบนี้ ก่อนที่เธอจะทิ้งอนาคตที่เหลือไปอย่างไร้ค่า เนื่องจากสุดที่จะทนกับความชอกช้ำที่ได้รับมาจากสามีคนเดียว เธอตัดสินใจฝากดวงใจของตัวเองไว้กับน้องสาวฝาแฝด น้องสาวที่ไม่มีคนรอบตัวรู้จัก มันคือความลับที่เธอปิดบังพวกเขาไว้ สมัยเด็กๆ พ่อกับแม่แยกทางกัน ทั้งสองท่านเลยแบ่งลูกไปเลี้ยงดูคนละคน ยี่หวาอยู่กับแม่ ส่วนญาดาไปอยู่กับบิดา สองสาวที่เหมือนกันทุกกระบิ แตกต่างที่นิสัย คนหนึ่งเรียบร้อย พูดน้อย น่ารัก ส่วนอีกคนตรงข้ามทุกอย่าง แกร่ง และกล้าท้าชน… และเพราะแค้นใจแทนพี่สาว ญาดาเลยรับปากก่อนยี่หวาสิ้นลม เธอจะเอาคืนทั้งสองคนนั้นให้สาสม ไม่ว่าจะเป็นปกป้องสามีสุดที่รักของยี่หวา หรือแม้แต่...ฉันทา ว่าที่ภรรยาคนใหม่แสนผยองคนนั้น สองคนนี้ต้องหาความสุขไม่ได้ เธอจะรังควานพวกเขา ให้เหมือนตกนรกทั้งเป็น...การจองเวรคืองานที่เธอควรทำ…ถ้าเป็นดั่งที่ตั้งใจไว้ ญาดาคงไม่กลุ้มใจหนัก ‘ความรัก’ บทจะมาก็มาประชิด เธออยากแก้แค้น แต่ดันไปหลงรัก ผู้ชายเลวคนนั้นเสียอีก หลังจากเฉดหัวฉันทา คงต้องหาทางมัดใจปกป้อง อย่างน้อยก็ทำเพื่อหลาน ถ้าเธอตกนรก เธอจะลากปกป้องตามไปด้วย...
คงไม่มีความซวยไหนเลวร้ายเท่ากับการถูกตราหน้าว่าเป็น ‘เด็กดริ้ง’ ความตั้งใจของณิรินคือไปจับผิดว่าที่พี่เขย แต่กลับกลายเป็นว่าเธอถูกเข้าใจผิดเสียเอง แถมผู้ชายคนนั้นดันเป็นคนสำคัญที่เธอต้องคอยดูแลระหว่างที่เขามาเจรจา เพื่อเป็นคู่ค้ากับบริษัทของลุงกับป้า หน้าที่นั้นเลยถูกโยนมาให้ณิรินรับผิดชอบ ผู้ชายปากร้ายเอาแต่ใจตัวเอง ค่อนข้างงี่เง่าคนนั้น เขาคิดว่าเธอมีอาชีพเสริม และพยายามเกาะแกะจนณิรินโมโห บางครั้งณิรินก็อดคิดไม่ได้ มันเป็นเพราะช่วงเบญจเพศของเธอหรือเปล่า เรื่องซวยๆ เลยเกิดขึ้นกับเธอไม่หยุดหย่อน
เสียงของเขาดังก้องอยู่ในหู ฉันไม่สามารถสลัดเสียงแหบๆ ของเขาออกไปจากความทรงจำได้เลย นี่เกิดอะไรขึ้นกับฉันนะ สิ่งที่ฉันคิดอยู่นี่คือ...ความผิด แม้จะเป็นแค่ความคิด แต่มันเป็นก้าวแรกที่ฉันตั้งใจทำผิดศีลธรรม กับผู้ชายที่มีภรรยาแล้ว!! ฉันกำลังเป็นคนเลว และอีกไม่ช้า ฉันคงโดนคนทั้งโลกประณามหากฉันไม่หยุดความคิดทุเรศๆ นั่นเสียตั้งแต่ตอนนี้ จะทำยังไงดีล่ะ? ฉันคิดอะไรไม่ออกเลย มีเพียงเสียงแหบๆ ของคน คนนั้นดังก้องอยู่ในหูเท่านั้น “สามีของเธอเดินทางไปทำธุรกิจ” “เธอบอกว่าสามีของเธอจะไม่อยู่ประมาณหนึ่งอาทิตย์!!” “มันจะดีแค่ไหนนะ หากฉันเปลี่ยนสิ่งที่ได้ยินได้ เขาน่าจะไปซัก7ปี” ผมพยายามข่มใจให้รู้สึกเศร้าตาม แต่หัวใจของผมกลับเต้นระรัวเกินกว่าจะควบคุมได้ “คุณอยู่ที่ไหน?
รัชศกปีที่สิบ มันเป็นช่วงเวลาแสนสุขที่ลืมไม่ลง แม้เวลาจะผ่านมาเนิ่นนาน ครั้งหนึ่ง ข้าเคยเป็น ‘สาวงาม’ ที่ผู้คนทั้งเมืองหลงใหล เมืองหลวงกว้างใหญ่ใต้แผ่นฟ้าเดียว ข้าผู้มาก่อนกาล เดิมทีข้าคิดว่าเป็นแค่ความฝันหนึ่งตื่น แต่ที่ไหนได้ ทุกเหตุการณ์ที่ข้าพบเจอ คือเรื่องราวที่เกิดขึ้นจริง ความสุขที่ท่วมท้นอยู่ในใจ เป็นความทรงจำเดียวที่ทำให้ข้าอยากมีชีวิตอยู่ต่อ เพื่อ...รอ...ใครบางคน
เมื่อสามีตะโกนใส่หน้า “ผมต้องการหย่ากับเธอ!! คนที่ผมรักเขากลับมาหาผมแล้ว” เมษาเซ็นจำใจชื่อบนใบหย่าพร้อมทั้งน้ำตาที่ไหลพรู เธอตัดสินใจเก็บงำความลับไว้กับตัว พร้อมกับจากไปโดยไม่ปริปากบอกคีรินเลยสักคำ ผ่านไป 5 ปี เด็กชายคนหนึ่งมาตามหาพ่อ... “ผมจะไปหาพ่อผม ปล่อยผมนะ!!” เสียงแผดก้องบริเวณหน้า ล็อบบี้ แม้แต่คีรินเองยังอดสนใจไม่ได้ เด็กชายคนหนึ่งถูก รปภ. รั้งตัวไว้ เขาดิ้นกระแด๋วๆ ตะโกนลั่น ผิวทั้งหน้าแดงก่ำ มีเม็ดเหงื่อผุดเต็มไปหน้า และเมื่อเด็กชายวิ่งตรงมาหาเขา “พ่อคร๊าฟฟฟฟฟ” คิรินเข่าอ่อน สัญชาตญาณบางอย่างเตือน เด็กชายตรงหน้าเขานี่ เป็นเลือดเนื้อส่วนหนึ่งของเขาร้อยเปอร์เซ็นต์
เป็นข้อเสนอที่น่าสนใจไม่หยอก หากสามารถปราบพยศผู้ชายเจ้าอารมณ์ได้ ดานันจะเป็นอิสระจากข้อผูกมัดของบิดา ทว่า...ในความโชคร้าย มีความโชคดีแอบแฝงอยู่ ว่าที่สามีของเธอ เป็นบุตรชายผู้มั่งคั่งของตระกูลใหญ่ แต่เขาเพิ่งสูญเสียดวงตาไปจากอุบัติเหตุ ดานันต้องรองรับความเกรี้ยวกราดเช่นนี้ จนกว่าจะเปลี่ยนความคิดของเขาได้ ครามไม่ได้พิกลพิการมาตั้งแต่กำเนิด เขามีหนทางรักษาได้ ขึ้นอยู่กับว่า...ดานันจะโน้มน้าวว่าที่สามีของเธอได้หรือเปล่า
เพียงดื่มน้ำชาจอกแรกที่ผู้เป็นมารดาเลี้ยงมอบให้ซุนฮวาก็กลายเป็นสตรีร้ายกาจ ปีนขึ้นเตียงท่านอ๋องผู้เป็นคู่หมายของน้องสาวจำใจกล้ำกลืนสถานะพระชายาตัวแทนเป็นเพียงเงาของผู้อื่นในสายตาของสวามี
ในวันแต่งงาน เจ้าบ่าวของเฉียวซิงเฉินหนีไปกับผู้หญิงอีกคน เธอโกรธมาก จึงสุ่มหาชายคนหนึ่งมาแต่งงานด้วยทันที "ตราบใดที่คุณกล้าแต่งงานกับฉัน ฉันก็ยอมเป็นเมียคุณ" หลังจากแต่งงาน เธอได้ค้นพบว่าสามีของเธอคือลูกชายคนโตของตระกูลลู่ที่ขึ้นชื่อว่าไร้ประโยชน์ ชื่อลู่ถิงเซียว ทุกคนเยาะเย้ยว่า "เธอยนี่ช่วยไม่ได้จริงๆ" และผู้ชายที่ทรยศเธอก็มาเกลี้ยกล่อมว่า "ไม่เห็นต้องทำร้ายตัวเองเพราะฉันหรอก สักวันเธอต้องเสียใจแน่ๆ" เฉียวซิงเฉินหัวเราะเยาะและโต้ตอบว่า "ไปให้พ้น ฉันกับสามีรักกันมาก" ทุกคนต่าก็คิดว่าเธอเป็นบ้า ไปแล้ว อย่างไรก็ตาม เมื่อตัวตนที่แท้จริงของลู่ถิงเซียวถูกเปิดเผย ที่แท้เขาเป็นคนรวยอันดับต้นๆในโลก ในการถ่ายทอดสดทั่วโลก ชายคนนี้คุกเข่าข้างเดียว ถือแหวนเพชรมูลค่าหลักพันล้าน และพูดช้าๆ ว่า "คุณภรรยา ชีวิตที่เหลือนี้ขอฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะ"
เนี่ยหลิง ตายแบบ งงๆ และได้ไปเกิดใหม่แบบ งงๆ ในโลกลมปราณของผู้ฝึกตนและพร อีก สอง ข้อ พร้อมธนู และลูกธนูหนึ่งชุด แหวนมิติเก็บของหนึ่งวง อย่าถามหา เหตุผล ว่าทำไม เนี่ยหลิงก็ไม่รู้เช่นกัน หวังว่า มันจะดี
ในการแต่งงานที่ทำข้อตกลงไว้ เจียงหว่านเป็นฝ่ายที่มีใจให้อีกฝ่ายก่อน แต่ตอนที่เธอต้องการเผยเสี้ยนมากที่สุด เขากลับอยู่เคียงข้างคนรักในใจของเขา ในท้ายที่สุด เจียงหว่านก็ตัดสินใจหย่า และเริ่มต้นชีวิตใหม่ เมื่อเผยเสี้ยนรู้สึกตัวขึ้นมา เธอก็จากไปแล้ว เมื่อเผชิญหน้ากับคู่แข่งที่เข้าคิวเพื่อรับป้ายหมายเลข เผยเสี้ยนหยิบเงินร้อยล้านออกมาและพูดว่า "หว่านหว่าน คู่รักก็ต้องเป็นคู่เดิมเราแต่งงานใหม่อีกครั้งได้ไหม"
เสิ่นชิงกลายเป็นลูกสาวของชาวนาจากคุณหนูที่ร่ำรวยของตระกูลเสิ่นในชั่วข้ามคืน ลูกสาวตัวจริงใส่ร้ายเธอ คู่หมั้นของเธอทำให้เธออับอาย และพ่อแม่บุญธรรมของเธอก็ไล่เธอออกจากบ้าน... ทุกคนต่างรอที่จะหัวเราะเยาะเธอ ทว่าเธอกลับกลายเป็นทายาทของตระกูลเศรษฐีในเมืองอย่างกะทันหัน นอกจาดนี้ เธอยังมีตัวตนหลากหลาย เช่น หัวหน้าแฮ็กเกอร์ระดับนานาชาติ นักออกแบบเครื่องประดับชั้นนำ นักเขียนผู้ยิ่งใหญ่ที่ลึกลับ และอัจฉริยะด้านการแพทย์! พ่อแม่บุญธรรมเสียใจกับการตัดสินใจของตนและบังคับให้เธอแบ่งทรัพย์สินครึ่งหนึ่งให้เพราะพวกเขาเลี้ยงดูเธอมา เมื่อเสิ่นชิงหยิบกล้องออกมาแล้วบันทึกท่าทางอันน่าเกลียดของพวกเขา อดีตคู่หมั้นรู้สึกเสียใจและพยายามจะคืนดีกับเธอ เสิ่นชิงหัวเราะเยาะ "เขาคู่ควรงั้นเหรอ" จากนั้นก็ไล่เขาออกจากเมือง ในที่สุด ผู้มีอำนาจแห่งเมืองก็พูดอ้อนวอนเบาๆ "ไม่จำเป็นต้องแต่งเข้าตระกูลผม เดี๋ยวผมไปหาเอง"
ในชีวิตชาติที่แล้ว เพื่อช่วยรักแรกของตัวเอง คนชั่วสามคนได้ทำลายพลังการต่อสู้ของนาง ตัดแขนขาของนางออก ตัดเส้นเลือดของนางและปล่อยเลือดของนางไหลออกมาทั้งอย่างนั้น และทรมานนางจนตาย เมื่อเกิดใหม่ครั้งนี้ นางวางแผนอย่างรอบคอบ โดยสาบานว่าจะให้พวกเขาได้สัมผัสกับความทุกข์ทรมานที่นางเคยประสบมา! รักแรกที่ไร้เดียงสาอะไรกัน ที่จริงก็เป็นเพียงผู้หญิงที่ตีสองหน้าเก่ง อยากจะไต่ขึ้นไปสูงเหรอ งั้นก็จะให้เจ้าปีนขึ้นไป ยิ่งปีนขึ้นสูงมากเท่าไร ตอนตกลงมาก็จะยิ่งเจ็บมากเท่านั้น! พวกสวะสมควรได้รับบาปกรรมของพวกสวะ พวกมันทำชั่วกับนางไปชั่วชีวิตหนึ่ง นางจะทำให้พวกมันไม่ตายดี พวกคนที่เจ้าเล่ห์ ตีสองหน้าเก่ง นางจะจัดการกับทุกคน! แต่นางไม่เคยคิดเลยว่าในการแก้แค้นของนาง นางจะไปมีเรื่องกับเสด็จอาที่เป็นเจ้าแผนการเข้า ที่วัน ๆ ต้องการให้นางจูบและกอดเขาตลอดทั้งวัน ในขณะที่นางแก้แค้นคนชั่วนั้นยังสามารถสนิทสนมกับเสด็จอาด้วย ในความจริงแล้ว การที่เป็นผู้หญิงชั่วๆ ก็มีความสุขมาทีเดียวกว่าที่คิดเลย!