ตรวนรักโซ่สวาท

ด้ยินเสียงดังโครมครามที่ห้องโถงชั้นล่

ของบ้านนั่งอยู่แปะบนพื้น ข้างๆ

นเสียงเก้าอี้ที่เคยตั้งเอาไ

นอุทาน “เป็นอะ

ากคนนั่งคอพับล

รู้ว่าชายหนุ่มไม่ได

าสได้ลืมตาดูโลกนวินวรรษไม่เคยหันเข้าหาเหล้า จึงนับว่าแปลกที่วันนี้ก

งอะไ

สาทการรับรู้ที่ถูกกดทับด้วยฤทธิ์น้ำเมา ด

ญเห

อย่างคนลิ

กัญ

เมา.

ฉ่ำแดงมีน้ำเยิ้มท

ยู่เหม

ผ้ายับยุ่ง เสื้อนอกพาดไว้

ย่

เมา.

าบอก

าเถอะ กัญจะพา

งๆ คนเมา จับแขนยาวล่ำ

องไ

นพี่วรร

ูกเมื่อได้กล

ำตัวถ่วงแบบนี้กั

.เหรอ

ชันขึ้นหักพับลงมาข้างหน้าทำท่

อง “ตั้งสติหน่อย เอาล่ะ เกาะไหล่กัญไว้ นั่นแหละ ทีนี้ก็ใช้เท้ายันพื

งทุลักทุเล แต่จะปล่อยให้นอนบนโซฟาข้างล่างคงไม่เ

ายามของกัญชพรก็

เท้ารองเท้าให้เรียบร้อย หล่อนก็ผละออ

่คอมีเนคไทห้อยร่องแร่ง จึงดึงออกวางพาดไว้บนโต๊ะเล

ื้อตัวเองทั้งหลับตา ทำเสียงฮื้อฮ้าขัดใจที่ถอดเสื้อออกไม่ได้ กัญชพรเข้าไปช่วยก่อนกระดุมเสื้อจะขาดทั้งแถบ

งนข้างเตียงลงมือปลดเข็มขัดกางเกง รูดซิป ก่อนรูด

มตกใจ แต่ยังมีสติรีบหันหลังใ

รู่ใหญ่จึงค่อยหันไปมอง ยกมือข้างหนึ่งปิดตาไว้ครึ่งๆ สายตามองต่

ือกอื่นนอกจากต้อ

ดเวลานี้กัญชพรจำกัดสายตาไม่ให้มองสูงเกินหน้าแข้ง กระทั่งหยิบผ้านวมโยนโปะลงบนร่างไร้สติทั้งหลับตาปี๋ แน่ใจว่าผืนผ

ดงก่ำตาทั้งคู่ปิดสนิทมองเห็นแผงขนตายาวงอนเป็นแผงทาบทับบริเวณโหนกแก้

อนนิ่งเมื่อสักครู่มีอาการท

กไขว่ ปากพร่ำเพ้อฟังไม่ได้ศัพท์อยู่ครู่หนึ่

ทิ้งผม อยู่กับผัวก่อน…แพม.

หล่อนเหมือนถูกขยี้ด้วยมือที่มองไม่เห็น ต่อการแสดงออกถึงความอาลัยรักภรรยาที่ตายจากแม้ขณะไร้ส

จตัวเองไปพร้อมกันที่ปล่อย

อนโธ่...อย่าทิ้งผมไป

้ใครเห็นหยาดเป็นทางเมื่อรับรู้ถึงความสิ้นหวัง เสียงสะอื

้เก็บงำไว้ในใจมาเนิ่นนานที่ตนรู้อยู่คนเดียว ทำให้หล่อ

ัวเพิ่งปล่อยตกลงปิดใบหน้า

ถึงพี่แพมจะไม่อยู่ พ

่างไร แขนตกปิดหน้าจึงค่อยๆ เลื่อนออก เสีย

ียคนดีข

ดกดำยาวงอนจับกันเป็นกระจุกเพราะเปียกน้ำตา ที่เจ้าตัวหลั่

ื่อสบนัยน์ตาคมส