เพิ่งหัดเดินแล้วดันมาเจอคนสวนมืออาชีพอย่างผมไง ความไฟแรงมันไม่ช่วยอะไร นอกจากทำให้องค์กรมอดไหม้ไปด้วย เจ้าสัวรู้จักผมเป็นอย่างดี ฉะนั้นฝากบอกท่านว่า ถ้าอยากให้ก

ไม่รู้เหรอว่าฉันเป็น...” เธอโมโหสุดขี

ยเลย แต่เธอจะกลับได้อย่างไรหากกลับไปมือเปล่า เจ้าสัวบุญเสริมต้อ

าติชายรับคำแต่เ

” เพราะอยากคุยกับเขาสินะถึ

ก่อนเถอะแล้วเราค่อยคุยกัน” เขานี่มั

ปมองหน้าชาติชายและพยักหน้าเป็นเชิงไล่ จากนั้นก็หันมาทางพนักงานที่นั

ณผมก็ยังไม่รู้จักเลย” นี่เธอลืมแ

จะพูดต่อแต่เขารู้ดีว่าจะพู

ี่ได้รู้จักครับคุณหงส์หยก เ

ะ” น้ำเสียงของเธอไม่ทำให้เขาอยากจะคุยด้วยเลย เพราะมีแต

อยากคุยกับคุณ คุณมีแต่อ

นเอาแต่ใจตั

คุณต้องเห็นว่าผมทำอะไรบ้าง กว่าจะได้แต่ละอย่างที่คุณกับเจ้าสัวต้องการน่ะ แด

นายทำงานทำไม ฉันมีหน้

ันยากแค่ไหน มาถึงแทนที่จะลงไปหากางร่มไปก็ได้ คนอื่นไม่เห็นจะบ่นเห

นนะ แต่เจ้าสัวก็ยังง้อน

และคุณเองก็ต้องง้อผมด้วย” พูดจบเขาก็

้อนาย” เธอตอบด

าถึงห้าโมงเย็นนี่ก็เกือบจะหกโมงแล้วด้วย ฮืม ข้างนอกมืดแล้วนะคุ

ป็นเพราะนายคนเดียว” เธอว่าพร้อมกับเดินไปที่กระจกเพื่อส่

ดินออกไปจากออฟฟิศทันทีพร้อมกับในมือถือแก้วกาแฟด้วย

จะเล่นตัวไปถึงไหน”

อยัง” เขาเดินไ

่าหากดื้ออยู่อย่างนี้ก็ไม่ได้งานกลับไป แทนที่จะได้ตกลง

้ให้คนอื่นมาติดต่อแทนคุณ เพราะผมไม่ขายให

เจ้าสัวมานาน จะยอมเสียชื่อตัวเองหรือยังไง จะยอมทิ้งเงินเหรอ ฉันอุ

ับ ส่วนเงินน่ะผมมีเยอะ” พูดจ

ข่ายโรงงานอื่นๆ ไม่ต้องรับจากนาย” เธอว่าและตะโกนไ

นะทุกอย่างแบบเธอ ต้องแพ้เขาหรือเนี่ย ทำยังไงเขาถึงจะยอมคุยกับเธอดีๆ เล่า เธอคิด และสุดท้ายจึงรีบเดินตามเขาก

ุณกลับไปดีกว่า แล้วส่งคนอื่นมาแทน” ปราบหันขวับกลั

ลับไปมือเปล

หรอกคนใจร้อนมักเสียงานนี่นะ” น

ทีได้หรือเปล่า คนใจร้อนที่ไหน

ากนั้นคุณด่าเอา ด่าเอา ลูก

แต่เถียงไม่ได้เพราะม

ห้ยาก” ให้ตายเขาคิดว่าเธอตื้ออย่างนั้นหรือเ

าทแถมยังไ

้น้ำใจ